Psychoterapia nie działa

[Candy14]

Bo i ja wiem, co jest we mnie źle, jak powinno być dobrze, tylko brakuje tego czegoś pośrodku. A od tego w końcu jest terapeuta.

Moj nigdy nie sugerowal co mam robic po srodku. Sama probowalam wiedzac co jest zle i jak powinno byc. Z czasem wchodzi w krew i prawidlowe zachowania nie sprawiaja juz trudnosci

[Gość]

kaja123, a jak dla mnie to co napisała, to właśnie to o co mi chodzi, ale już mniejsza. Gdyby sama wiedza wystarczyła to cieszyłabym się...

Candy14, nie mówię, że terapeuta mówi wprost, ale jednak nakierowuje. Chociaż może zależy od tego z czym przychodzimy, jak nie posiada się jakiejś umiejętności to znikąd sama nie przyjdzie.

[Candy14]

Candy14, nie mówię, że terapeuta mówi wprost, ale jednak nakierowuje

Jezeli uczy rozpoznawania emocji i dociera np.do mnie, ze moja toksyczna matka jest zrodlem wiekszosci negatywnych emocji ktore kumulowaly sie we mnie przez lata to sama sie ucze jak z nimi sobie radzic, co zrobic zeby mnie nie dotykaly a wreszcie czy podjac decyzje o zerwaniu kontaktu. Terapeuta w zaden sposob nie pokieruje moim postepowaniem. On dal mi wiedze. Co z nia zrobie to juz moja sprawa. Moge nadal byc w pozycji ofiary swojej matki albo podjac decyzje o zmianie i konsekwentnie wcielac w zycie. A ze sie poobijam przy tym nie raz to juz trudno. W koncu mi sie uda.

[Gość]

Candy14, ja tam nie jestem w stanie sama np. nauczyć się jak radzić sobie ze stresem na spotkaniu, bo zwyczajnie nie mam do tego narzędzi. Jeśli sama, całkiem poza sesjami, nauczyłaś się co robić, żeby emocje Cię nie dotykały no to tylko pogratulować

[jaga70]

Nie wiem, poczułam się tu jak jeszcze większa kretynka, niż czuję się na codzień, nie umiem korzystrać z terrapii, nie rozumiem waszych rad, chyba już w ogóle nie będę do nikogo zwracać się ze swoim bólem, myślałam że na tym forum znajdę zrozumienie, ale znalazłam tylko osoby ktore wpędzają mnie w jeszcze większą frustrację.

[*Wiola*]

Candy14, nie mówię, że terapeuta mówi wprost, ale jednak nakierowuje

Jezeli uczy rozpoznawania emocji i dociera np.do mnie, ze moja toksyczna matka jest zrodlem wiekszosci negatywnych emocji ktore kumulowaly sie we mnie przez lata to sama sie ucze jak z nimi sobie radzic, co zrobic zeby mnie nie dotykaly a wreszcie czy podjac decyzje o zerwaniu kontaktu. Terapeuta w zaden sposob nie pokieruje moim postepowaniem. On dal mi wiedze. Co z nia zrobie to juz moja sprawa. Moge nadal byc w pozycji ofiary swojej matki albo podjac decyzje o zmianie i konsekwentnie wcielac w zycie. A ze sie poobijam przy tym nie raz to juz trudno. W koncu mi sie uda.

 

Tylko ,że nie u każdego źródła problemów są takie oczywiste

[Michuj]

*Wiola*, A czym jest Twoje źródło?

[*Wiola*]

Michuj, Chyba przestawione klepki albo krętki?

[jaga70]

Wiola, na ile Cię tu poznałam - jestem wspaniałą, ciepłą, z poczuciem humoru, wyważoną emocjonalnie osobą.

[*Wiola*]

jaga70, Dzięki Jaguś:* Ale mam swoje problemy , konkretnie lęki od ponad 20 lat , na które leki działają trochę , a terapia też nic w tym temacie nie zmieniła. Więc coś jest ze mną nie tak

[Candy14]

*Wiola*, prawda . Sa zaburzenia i choroby. Ja mialam szczescie miec zaburzenia nad ktorymi moge pracowac.

[jaga70]

*Wiola*, ale czym się stan normalności? to trudne do zdefiniowania pojęcie. Właściwie każdemu człoiwekowi można by coś znaleźć.

[*Wiola*]

*Wiola*, prawda . Sa zaburzenia i choroby. Ja mialam szczescie miec zaburzenia nad ktorymi moge pracowac.

 

Właśnie. Nieraz mam wrażenie ,że niektórzy zwolennicy terapii tego nie rozumieją. Nigdy nie negowałam jej skuteczności w wielu przypadkach, nawet sama nie raz gorąco kogoś na terapię namawiałam,. Ale czasem mnie wkurza takie bezkrytyczne podejście do tematu i pisanie do osoby mocno chorej - ty sobie ćpaj prochy a ja jestem ta mądrzejsza i wybieram terapię

 

-- 26 mar 2013, 21:04 --

 

*Wiola*, ale czym się stan normalności? to trudne do zdefiniowania pojęcie. Właściwie każdemu człoiwekowi można by coś znaleźć.

 

 

Owszem , to było z sarkazmem napisane,. Ale jak lęk na lata zamyka kogoś w domu , to niestety normalne nie jest

[Candy14]

Czasami bez prochow nawet nie ma co podchodzic do terapii. Nie wyobrazam sobie np, bordera, ktory nie ustabilizuje swoich emocji lekami zeby cokolwiek wyniosl z terapii

[jaga70]

Jeszcze chciałabym powiedzieć, już mi trochę przeszedł foch, ale miałam trochę strutego dnia dziś, że u mnie to wygląda tak zagmatwanie, że właściwie nie dziwię się mojej terapeutce, żę nad niczym konkretnym ze mną nie pracowała, bo ja sama nie wiem od czego by zacząć. Ogólnie jestem straszną pesymistką, użalaczem i niedoceniaczem tego co mam, że to chyba nie podlega leczeniu. Więc nie dziwię się psycholożce mojej, bo wiem, że ona duchem świetym nie jest. Wszystko chyba zależy od chrakteru każdego z nas, a zmienić charakret zwłaszcza w wieku śerdnim jest naprawdę ciężko.

[*Wiola*]

jaga70, No ale u Ciebie są cechy , które mogą być w tym kontekście postrzegane jako negatywne. A ja jestem Twoim przeciwieństwem Bo jestem raczej optymistką, nie lubię się użalać i potrafię doceniać . Więc co u mnie zmieniać?

[Gość]

jaga70, ale terapeutka powiedziala w czym rzecz, przykladowo, ze przyczyna tego stanu jest to i to, czy bawi sie w kotka i myszke? bo jak to drugie to niech sie buja i szukaj kogos innego.

terapeuta ma Ci powiedziec ze przyczyna jest to i to i trzeba zmienic to w taki i taki sposob.

inaczej to zwykly naciagacz.

[jaga70]

*Wiola* , co prawda psychologiem nie jestem, ale może właśnie zmianie winna podlegać Twoja lękowa reakcja na jakieś tam symptomy.

[*Wiola*]

jaga70, Ja się tego uczyłam i nic się nie zmieniło, nawet jesli chodzi o lęk to jest gorzej. Kiedyś ataki były samoistne nie związane z sytuacjami, Teraz częściej właśnie na sytuacje stresowe. Owszem reaguję na to inaczej , ale wyeliminować ich zupełnie się nie da.

[jaga70]

zmienny , nie powiedziała absolutnie nic na temat przyczyn mojego "zgłupienia" ogólnego. Nasze spotkania wyglądają tak: dzieńdobry, parę słow o pogodzie, co wydarzyło się w danym tygodniu, potem moja nawijka na dany temat, jej jakieś zdanko lub dwa i do widzenia. Na początku tych tematów do przegadania miałam full i wychodziłam z terapii w jakiejś eufori, że juz teraz, nachmiast moje życie będzie inne i super, ale po dwóch latach takich spotkjanek, nie mam już właściwie nic do powiedzenia jej i w mojej ocenie mój stan jest w sumie podobny do stanu z przed terapii. Nie chcę tu na nikogo najeżdżać, ani sie wykłocać, bo nie mam już sił, ale ja naprawdę nie wiem co znaczą zwroty, zmień schematy, coś tam, coś tam.

 

-- 26 mar 2013, 21:35 --

 

*Wiola* , rozumiem. Chyba czuję się podobnie... Miałam jakąś nadzieję jeszcze przed tą terapią, ale teraz wiem, ze to nie są żadne czary i muszę siebie zaakceptować taką jaka jestem, bo od siebie nie ucieknę, jak od niechcianego męża.

[Gość]

ja nie moge masakra wygadac to sie mozna znajomym za friko...

[jaga70]

W sumie tu też za friko, bo chodzę na NFZ.... Czyli społeczeństwo za mnie płaci....

[Gość]

z moich podatkow sobie pogaduszki urzadzaja ci terapeuci?!

 

 

 

[jaga70]

No właśnie, co za kraj....

[znudzona-ona]

przestańcie najeżdżać na terapeutów. Po pierwsze są tacy co pracuję porządnie i wydajnie (wiem z własnego doświadczenia) po drugie Jaga nie jest wg mnie obiektywna i nie jest w stanie ocenić pracy terapeuty