Całkowita wspólnota partnerów

jak mawiamy ja i moja siostra, ta gra spojrzeń jest niezastąpiona. Jeśli czego jescze nie posiadasz to się o to starasz, walczysz...Gdy juz to masz, zaniedbujesz to, błędnie sądząc, że nic Ci tego nie odbierze. Wtedy coś gasnie..;p

Życie!

roxaneczka37, i właśnie dlatego należy przez cały związek pozostawać dla partnera atrakcyjnym, a nie tylko na początku

I to jest dużo ważniejsze niż opisane wyżej zespolenie. Nie mówię tu oczywiście o samym wyglądzie, tylko o całokształcie

pewnie, ze tak, zgadzam się. Ja poznalam uczucie miłości i to jest coś genialnego, żyjesz dla kogoś, oddychasz dla kogoś, starasz się. Teraz jestem sama i może Wam się to wyda dziwne lub głupie, ale chcę się bawić. Mam 19 lat i nie chcę byc zraniona raz jeszcze..

Dam radę, chociaż on na chwilę nawet nie uciekł z mojego serca. To już rok i 45 dni a ja umieram z miłości do niego, ale jeśli nic juz nie da się zrobić, to chyba muszę pomysleć też o sobie. Najśmieszniejsze jest to, że wiem, że nikt go nie zastąpi...;p

_______

Błędy też się dla mnie liczą. Nie wykreślam ich z zycia ani z pamięci.

chociaż on na chwilę nawet nie uciekł z mojego serca. To już rok i 45 dni a ja umieram z miłości do niego,

Pewnie dlatego ze

żyjesz dla kogoś, oddychasz dla kogoś,

To chyba najwiekszy blad robic z drugiej osoby sens swojego zycia.

 

To chyba najwiekszy blad robic z drugiej osoby sens swojego zycia.

No może i błąd, tylko że serducho zyje swoim życiem i nigdy już o nim nie zapomnę, w sumie to by było trudne, bo zapominanie wspaniałych ludzi jest cholernie trudne. Poświęciłam dla niego wiele, ale to on mnie ocalił w każdym możliwym znaczeniu tych słow.

Gdybym miała możliwość spełnienia jednego swego życzenia, to byłoby to jego szczęście, bo na nie załuguje. Mogłabym znieść nawet to, gdyby był z inną, byle tylko był szczęsliwy...p

No może i błąd, tylko że serducho zyje swoim życiem

To nie kwestia serducha... mozna bardzo kochac a jednoczesnie nie robic glupot. Chyba jestem egoistka bo siebie kocham najbardziej potem jest reszta swiata. Kocham siebie do tego stopnia, ze nikomu nie pozwole sie skrzywdzic

Candy14, a oddałabyś swojemu facetowi nerkę ?

roxaneczka37, mnie mój były też uratował. Latał ze mną po psychiatrach, pilnował, żebym nie robiła głupot, a potem i tak skrzywdził i zostawił dla innej. Zdarza się. Pewnie nie był ani taki dobry, ani taki zły jak myślałam w różnych momentach związku.

I też po wszystkim wydawało mi się, że nie umiem bez niego żyć. Na szczęście się myliłam

cudak, jako ze mam dwie to pewnie tak..chociaz trudno powiedziec bo nie mialam takiej sytuacji.

rozumiem Was, ale kazdy z nas jest inny. Ja się od tego nie odetnę, bo niczego bardziej nie czułam jak tego uczucia. Gdybym miała poświęcić całe zycie dla jednego dnia z nim, to zrobiłabym to. Moze to głupie, ale taka jest miłość, jej się nie da zrozumieć tak do końca.

Może kiedyś oglądając film ze swego życia bede miała pewność, że jeden dzien, ten w którym go poznałam był przełomem. Może nie mam go obok siebie, ale to jak wpłynął na mnie i moje życie, juz zawsze mi będzie przypominało, że jest najważniejszy.

roxaneczka37, oczywiście, że każdy z nas jest inny i nikt z nas nie wejdzie w Twoją skórę ani do Twojej głowy.

Ja to jednak widzę tak, że Ty obudowujesz w sobie te uczucia i przechowujesz jako skarb.

Jeśli chcesz być sama teraz to bądź, ale pamiętaj, że są też inni faceci, którzy mogą Ci dać szczęście. Nie będzie tak samo. Będzie inaczej i będzie dobrze, chociaż w zupełnie inny sposób.

roxaneczka37, oczywiście, że każdy z nas jest inny i nikt z nas nie wejdzie w Twoją skórę ani do Twojej głowy.

Ja to jednak widzę tak, że Ty obudowujesz w sobie te uczucia i przechowujesz jako skarb.

 

to jest skarb, miłość to nic innego.

 

A Wy jak sb radzicie z bolącymi serduchami?

A Wy jak sb radzicie z bolącymi serduchami?

Ja zamknelam poprzedni rozdzial i otworzylam nastepny. Zycie przeszloscia nie pozwala pojsc do przodu

Zycie przeszloscia nie pozwala pojsc do przodu

I z tym stwierdzeniem się zgadzam w 100 %

ech bo ja w ogole taka nieromantyczna i nieeteryczna Nie pielegnuje w sobie wspomnien i zyje raczej terazniejszoscia

Zycie przeszloscia nie pozwala pojsc do przodu

I z tym stwierdzeniem się zgadzam w 100 %

zazdroszcze Wam tego podejścia, bo mnie się wydaje, że to co czuję TO JEST TO i może dlatego podświadomie nie chcę pozwolić szczęściu odejść.

roxaneczka37, a jakie to szczescie ? myslenie o bylym facecie i zycie przeszloscia? mmm

Nie, po prostu on dawał niewyobrażalne szczęście. Takie o którym nawet nie marzyłam, bo myslałam, ze jest to zbyt bezczelne, prosić o coś takiego...

On był szczęściem.

On był szczęściem.

smutne...

roxaneczka37 - 19 lat i poznałaś uczucie miłości...

Sorry,ale w wieku nastoletnim nie powinno się myśleć o takich rzeczach tylko o nauce i swojej przyszłości.....

Smutne jest to,że w tym wieku zamiast myśleć o przyszłości ludzie myślą o jakichś miłościach...bo chłopak ma mięśnie i jest wysoki.

człowiek nerwica, masz tendencję do przesady pod tym względzie.

Nie mówię, że każdy wiek, jest właściwy na miłość, ale dziewiętnastolatek to już nie jest dziecko i nie rozumiem czemu nie miałby tworzyć związków.

Nie uważam, żeby związek jakoś wybitnie przeszkadzał w nauce czy myśleniu o przyszłości

człowiek nerwica, zgadzam się z L.E. Czasem może boleć, ale błędem jest zamykanie się tylko w planach na zrobienie kariery i niedopuszczanie do siebie żadnych innych sfer życia.

Ale rozumiem,że ta "wielka miłość" była przed 19 rokiem życia...

Nie powinno się wchodzić w takim młodym wieku w związki,bo zazwyczaj są to związki nieudane,i często związki patologiczne.

A ja zgadzam sie i z dziewczynami i człowiekiem nerwica, :) W wieku roxaneczka37, przezywa sie wlasnie pierwsze milosci tyle, ze jest to dopiero wstep do takiej prawdzilej, dojrzalej . Te mlodziencze rzadko koncza sie sukcesem bo oparte sa bardziej na wyobrazeniach o milosci niz realizmie.

Jeszcze mi jedna rzecz przyszła do głowy. Kwestia tego, co się dzieje, kiedy partner w taki czy inny sposób odejdzie?

Oczywiście zawsze jest to tragedia, ból i ogromna strata, ale jeśli masz jakieś życie poza nim to jesteś w stanie z tego wyjść w miarę spokojnie.

Zgadzam się z Candy a propo zdrowej przestrzeni i z L.E.

w powyższych kwestiach

byłam w związku zależnościowym

masakra

w pewnym momencie staliśmy się tak toksyczni dla siebie

ale trudno się bylo rozstać

związek trwał 14 lat

o 10 lat za długo

mi się udało wyjść z tego bo miałam "zaplecze" przyjaciół, zainteresowania, pasje, ambicje

i szacunek do siebie

a teraz jestem bardzo szczęśliwa w nowym związku

i mam nadzieję że potrwa do końca mojego życia

ale nauczona doświadczeniem

myślę/ mówię/ robię coś dla siebie albo dla niego

o czymś co mogłoby być ważne gdybysmy się rozstali

i absolutnie nie będę rezgnować ze swojego życia / znajomych spoza związku