Witam

Cześć, jestem Flea ( z ang. Pchła) i pochodzę ze wschodniej Polski czyli innymi słowy z zachodniej Ukrainy :). Forum czytam od jakiegoś czasu szukając porady i ludzi z podobnymi doświadczeniami.

Od kilku lat cierpię na dziwną przypadłość. Zaburzenia pionizacji lub jak ja to określam padam jak kocię. Nie tracę przytomności ale nie jestem w stanie poruszyć się czy też odezwać. Po krótkim czasie mogę wstaći jestem tylko lekko skołowana ( nie mogę pisać, zaburzenia koncentracji) . Upadki wywołuje zmęczenie i stres. P. Neurolog wykluczyła wszystko i w końcu postawiłyśmy na nerwicę. Dodatkowo przyplątała się depresja. Przez pół roku leciałam na bioxetinie i było ok. Po odstawieniu szał i deprecha ze zdwojoną siłą. Wizyty u psychiatry skończyły się próbowaniem nowych leków, próbuję wymusić na psyche pomoc terapeutyczną. Leki toleruję fatalnie. Po bioxetinie pokrzywka więc doszły sterydy, i zgrzytanie zębami ( tracę zęby ...aaaa) o libido i podejściu " nic mi się nie chce" nie wspomnę. Potem kilka leków po których spuchło mi gardło i na koniec ecitalopram, który właśnie odstawiłam po 2 tygodniach brania. pierwszy tydzień był boski a potem zaczęły się chyba wszystkie skutki uboczne jakie można mieć ( pokrzywka, napięcie mięśni, zawroty głowy takie że nie mogłam ustać i od razu mi było niedobrze, zgrzytanie zębami, agresja, drżenie, ból głowy, kołatanie serca, nie mogłam wyjść z domu, sikanie co 5 min, niepokój, widzenie zamglone, brak koncentracji, wybuchy głupiego śmiechu a potem płaczu)

Chociaż do leków jestem mocno anty, to do Elicea przez tydzień nastawiałam się dobrze i po pierwszych pozytywnych efektach byłam wręcz wniebowzięta, że lek się przyjmuje dobrze i wszystko będzie ok. A potem z dnia na dzień było coraz gorzej.

W tej chwili jestem już zniechęcona i czuję, że następna wizyta u psychiatry skończy się ogromną awanturą. Trochę nie rozumiem podejścia, bo chyba powinni mieć jakieś narzędzia diagnostyczne a nie na ślepo strzelać nazwami leków.

Rozpisałam się trochę...

Witam wszystkich i pozdrawiam.

Flea, witaj.Koniecznie musisz iść na terapię.

Bardzo bym chciała, ale pani psychiatra nie wie gdzie mnie skierować. Płatny terapeuta odpada bo finansowo stoję fatalnie w tej chwili. Lekarz w oddziale nerwic p. Kopacz z Lublina stwierdził, że mam depresję i muszę brać leki. Super. Na pytanie a co z upadkami skoro ewidentnie są na tle nerwowym, odpowiedział, że no tak... Najpierw leki.

A ja czuję się już bezradna. Jak mam wrócić do pracy ( nauczyciel ) i padać przed dzieciakami. Leki? Nie pomagają na to akurat. Po lekach jestem bardziej zmęczona i chce mi się spać= padam i śpię potem.

Flea, sama chyba rozumiesz,że to w Twojej sytuacji najlepsze wyjście.Domagaj się skierowania.

Flea, Witam Cię serdecznie na forum!

W sobotę zaczynam terapię grupową a potem indywidualna. Trafiłam na psychoterapeutkę związaną z leczeniem DDA i okazuje się być strzałem w dziesiątkę! Cieszę się i nie mogę się doczekać.

witaj.. troche masz klopotow widac z tym wszystkim, ale warto niepoddawac sie a przedewszystkim, probowac mimo wszystko pozytywnie myslec ja wiem ze to nieraz wydaje sie glupie, bo zle sie czujemy caly swiat nam wiruje a ja tu gadam o pozytywnym mysleniu, ale z mojego doswiadczenia wiem ze to to bardzo pomaga..

Wytrwale walczę o siebie :) i nawet nie myślę o poddawaniu się. Mam zamiar zrobić ze sobą porządek generalny.

to dobre nastawienie, zeby ci sie udalo, ale spokojnie..

Flea- postawa godna podziwu ,tak 3 mać

Od lat walczę z depresją, zmianami nastrojów, samobójami, upadkami niekontrolowanymi, systematycznym niszczeniem siebie. Gorzej być nie może. Wiem, że terapia boli i ciężko wytrzymać ale traktuję to jak wizytę u dentysty. Będzie bolało ale jaki potem ładny uśmiech.

Flea witaj :)

masz fajne podejście!

życzę powodzenia!