Dzienne Wrony - Nocne Darki (czynne 24 h na dobę)

Skoro dzieje się tak od zawsze z Twoim chłopakiem,

to prawdopodobnie taki charakter z tego co widać...

Trudno chyba będzie coś zmienić.

Jesteś w stanie psychicznym, na prowadzenie jakiegoś życia towarzyskiego?

Witaj ziemio.

Ziemia dla ziemniaków.

Siema ziemniaki.

Spooky, nie jestem..eh już niby przyszedł i niby jest ok.

dominika92, też obawiam się, że taki jego charakter... Poza tym postaw się na jego miejsce - motywowanie kogoś też wcale do łatwych nie należy, może na początku jeszcze ma się pomysły, ale potem...

dominika92, może leki?

Bo zdajesz sobie sprawę, że psychoterapia to droga krzyżowa

i w dodatku z małą szansą na powodzenie...?

Kiya, wiem, że to pewnie nie jest łatwe, dlatego też cudów nie oczekuję, bardziej chodzi mi tylko o zainteresowanie większe eh wyrzucę tv przez okno

możliwe, że tak jest, on jest domatorem..ja mu mówię, żeby poszedł gdzieś, na basen, na siłownięm gdziekolwiek ma 24 lata niech coś robi, ale on woli w domu i oglądać discovery, imprezy owszem jakieś tam lubi ale takie żeby siedzieć i popijać piwko

eh..

-- 15 sty 2012, 17:08 --

Spooky, kiedyś brałam leki, ale bardziej pomagała mi terapia. natomiast leki powodowały pogłębianie stanów depresyjnych.

dominika92, to dobrze, że wolisz psychoterapię. Moim zdaniem leki w niektórych przypadkach są aktem wręcz niehumanitarnym...

dominika92, nie wszystkie. Większość na początku.

Trzeba wytrwać do 2 miesięcy, żeby móc obiektywnie mówić, czy działa czy nie.

Spooky, brałam po pół roku :)

Spooky, leki mogą pomóc ale nie rozwiążą problemów..

Mirabeleee, no właśnie..

-- 15 sty 2012, 17:16 --

odstawisz leki i wszystko wróci..

dominika92, dokładnie..

-- 15 sty 2012, 16:18 --

dominika92, a do tego skutki uboczne..

ja niby mam tam jakieś w szafce jeszcze, ale nie biorę..bo potem organizm się uodparnia na te leki i coraz to więcej trzeba i większe dawki...

ale poczucie, że mam daje mi bezpieczeństwo.

dominika92, co wróci?

Stan w jakim jesteś teraz? Czyli nic do stracenia?

Spooky, ale żeby to chociaż pomogło Brałam i tylko mi pogorszyło, nie byłam w stanie nic zrobić, jeśli to możliwe to było jeszcze gorzej niż teraz, bo nie byłam w stanie wstać z łóżka, przesypiałam całą noc i pół dnia..zero prób zmienienia czegokolwiek..nie wiem czemu leki tak na mnie działają...Próbowałam różnych.

dominika92, co brałaś i przede wszystkim jak długo?

kiedyś mi asentra pomogła, ale potem już nie. Jeszcze Seroxat (dość długo chyba rok, ale skutki odstawiania to był koszmar....) ,Fevarin - to odstawiłam rok temu bo brałam pół roku i właśnie tylko spałam..coś jeszcze było ale nie pamiętam.

Jesłi chodzi o benzo to jestem przeciwniczką, wszystkiego co uzależnia także do tego mnie nikt nie przekona, mam tranxene w domu, ale wzięłam może 5 tabletek w swoim życiu w minimalnej dawce...

-- 15 sty 2012, 17:30 --

Jeszcze atarax swego czasu na sen

Bellatrix, hej i jak poszło?

To może jakiś neuroleptyk w małej dawce aktywizującej?

Te nowsze mają bardzo mało efektów ubocznych.

Trochę nie rozumiem idei siedzenia przed kompem całe życie

i nie brania leków, ponieważ mają skutki uboczne.

Spooky, a ja nie rozumiem idei brania leków całe życie, które i tak nie pomagają..stawiam na terapię jednak..mam nadzieję że już wkrótce. Terapia zawsze mi pomagała. Tylko nie mogę znaleźć blisko siebie eh

-- 15 sty 2012, 17:33 --

Bellatrix, to gratulacje :) Super:) Ale co z tym pytaniem? Że takie trudne czy łatwe czy co

Spooky, nie siedzenia przed kompem całe życie.. jeju, są dni lepsze gorsze, a w tych lepszych można się trochę wygrzebać. Przy lekach jesteś świadom, że to co się dzieje jest zasługą jakieś substancji. Czy to nie irytuje?

-- 15 sty 2012, 16:37 --

Bellatrix, ojjj, ciężko. Ale preżyłaś więc gratulacje

dominika92, jeśli nie masz anhedonii i potrafisz się zmotywować to ok...

Też kiedyś nie wyobrażałem sobie leków. W sumie przypadkiem trafiłem do psychiatry

i tak się zaczęła moja ''kariera''.

Ale coraz więcej psychologów, nawet woli klientów leczonych farmakologiczne.

Często po lekach puszczają bariery nie do przejścia na czysto...

Bellatrix, :( ale cieszę się, że zaliczyłaś, ostatnio się zastanawiałam co z Twoimi studiami, bo miałam wrażenie że więcej Cię na forum niż jak na początku zaczynałaś, ale może to ja jednak przesypiam do tej 14 i dlatego?

no ale moze ja jakas dziwna jestem.

No, chyba trochę jesteś. Oczekujesz poprowadzenia za rączkę i inicjatywy, podczas gdy sama nie wykazujesz żadnej chęci poprawy sytuacji. Chcesz go wykopać na basen, a sama nie zbierasz się nawet na terapię, chociaż Ci pomagała. Oczywiście, że naturalne jest oczekiwanie wsparcia od bliskich, natomiast wymuszanie go fochem i ostentacyjne komentowanie jego braku jest co najmniej nie na miejscu - bo to zawsze jest przede wszystkim TWÓJ problem i pierwszy krok MUSI należeć do Ciebie. Przepraszam za ostry ton, to kop motywacyjny.

Mirabeleee, dziecinko. Pogadamy za 15 lat