Forum pesymizmu - Nerwica jest uleczalna!!!

Szaju,a gdzie widzisz problem?Jestes zyczliwa osoba dla

otoczenia.Tak.To badz nia dalej.............ja takze uwielbiam milych ludzi.

Nie powinnaś się przejmować co mówią inni, bądź sobą. Skoro

jesteś uprzejma, możesz zaliczyć to do swoich zalet. A teraz taka zaleta jest rzadko spotykana

Wiedz że mili

ludzie są o wiele ciekawsi i bardziej lubiani od skner i oprychów.

Głowa do góry, jest ok.

Bardzo się cieszę ,że znalazłem to forum i takie

posty:Myslałem ,że jestem sam.Są osoby, które mi współczuja włącznie z najbliższą rodziną i nie wiedzą jak pomóc w moich

męczarniach. Zalążki choroby mam już od dzieciństwa chodź były to tylko potliwość rąk przy stresie i szarpanie w żołądku.Ale

cała ostra jazda zaczęła się po wypadku jakiego doznałem w 1997 roku /porażenie prądem / w skutek czego doszło do zatrzymania

krążenia. Ale żyję chodz mam własnie w tych dniach kolejną falę napadów lęku o swoje zdrowie i jestem raz na wozie i raz pod

wozem.Dzieją się ze mną nieprawdopodobne rzeczy ale widzę ,że chyba dam radę a to dzięki wam i waszym nakazom o walkę o

siebie.

Nie mam zamiaru myśleć kiedy się z tym uporam ale mam wiarę i tego sie trzymam.Puki co dzieki bo to wielka sprawa

jak dla mnie....

Hej. Chcialem Wam napisać , ze walcze z nerwicą prawie 9 lat

i zyje... Jestem szczęśliwym człowiekiem. Moja rada dla wszystkich. to trafić w leki. Ja biore Mobemid i cloranxen. Lecze sie

lekami dopiero od dwóch tygodni wczesniej piwem sie leczylem.. czasem lorafen ..bardzo rzadko... to błędna droga. Nerwica

nie jest taka straszna -to choroba sugestii... Pojawia sie nagle ale prawie w kazdym przypadku siedzi w człowieku od

dziecka...wrażliwcy:) Zrywa sie granica odpornościowa na stres... wszystko(alkochol. wypadek, narkotyki, kłótnia w

domu,szkoła) moze byc powodem ale to nie jest przyczyna choroby. Ktos tam pisał o jakiejś kobiecie co miała problemy

małzeńskie .. to nie była przyczyna choroby tylko przypadek ,który zerwal tą granice odporności. Choroba jest uzaleznina tez

genetycznie... więc... nie mamy na to wpływu. Trzeba walczyc z tym jak sie da. Nie bede pisal jakie mam lęki bo mam dokładnie

takie jak Wy. Jeszcze wam powiem zabawną rzecz, ze leki sie przeradzaja.. jesli ktos choruje np. 3 miesiace i nie bedzie sie

leczyl ( tak jak ja zrobilem) to np. na początku bedzie sie bał powiedzmy , ze jak zasnie to umrze... to bedzie wywoływać

strachy na lachy potem po roku to mija i juz nie boisz sie zasypiac ale boisz sie wejsć do sklepu itd .. dochodzi mnóstwo

sytuacji..az w koncu przestajesz sobie z tym radzić.. Leczcie chorobe sugesti lekami , bo to dobra droga. Pozdrawiam.

Witam!!!

To chyba normalne, że nie leczone lęki

przeradzają się w nowe i krąg sie poszerza..... Rozumiem, że przez 9 lat sie nie leczyłeś? Więc czego się spodziewałeś? W

tych czasch psycholog i psychiatra, mozna powiedzieć że są normalnością i niczym wstydliwym. Dziwię się że aż tak długo

czekałeś. Piszesz do innych żeby nie czekali, a sam popełniłes ten błąd.

Im wcześniej zaczniemy leczenie, ty szybciej z

tego wyjdziemy. Tylko musimy tego chcieć i zrozumieć, że jest to taka sama choroba jak inne i nie jest niczym

wstydliwym.

Więc wszyscy wierzacy w samowyleczenie MARSZ DO

LEKARZA!!!!!

Pozdrawiam!!!!

witam Was wszystkich!!:)

znalazłam to forum zupełnie przypadkiem,ale cieszy mnie ten fakt,ze jest to miejsce gdzie mozna porozmawiac z ludzmi,gdzie

jest sie rozumianym(sądząc po kilku przeczytanych postach...).W moim przypadku nerwica(a własciwie blizej niezidentyfikowany

przeze mnie stan,dopiero dzisiaj dowiedzialam sie ze to nerwica-tak zdiagnozował lekarz...)siedziala we mnie i rozwijała sie

przez około 5 lat-zawsze bałam sie wybrac do lekarza i wstydzilam tego,błednie mysląc ze samo minie...niestety.stan coraz

bardziej sie pogarszal.będac na 2 roku studiów miałam juz objawy charakteryzujące sie ciaglym zmeczeniem,niemoznoscia

zasniecia w nocy(nawet b.zmeczona tłukłam sie po łozku przez minimum 2-4 godz..),na egzaminach nie moglam z siebie wydusic

slowa,glos mi drżal,ręce rowniez i kręciło mi sie w głowie..po prostu tragedia!!a dodam ze wiedze raczej miałam i oceny

rowniez calkiem niezle!tylko te wieczne nerwy,niczym nieuzasadnione...pozniej zaczelo sie to przenosic na grunt innych

czynnosci-nawet wyjscie do sklepu czy normalne codzienne zajęcia na uczelni nieraz sprawialy ze bałam sie cokolwiek

powiedziec,na niczym nie moglam sie skupic,siadając do nauki czy oglądając film 100 razy wychodziłam do kuchni po jakis

sok,czy gdzies zadzwonić albo pogadac z kims na gg :) dodam jeszcze ze w młodszym wieku-jakies 5-6 lat temu "zdarzało mi sie"

zazyc nieraz jakis syntetyk typu amfetamina czy extasy,i to nieraz nawet dosc często (choc nie w duzych ilosciach... 0,1G

amf,albo 1-2 xtc...) na szczescie od 4 lat nie mialam stycznosci z amf... Powiedzcie czy to moglo miec duzy wplyw na moja

nerwice(mimo ze juz jako dziecko bylam nadpobudliwa wlasciwie to od 3-12 roku zycia mialam w sobie niespozyte poklady energii

...)? bylam u psychologa,u internisty i dostałam Bellergot 2 razy dziennie po tabl, a w razie gdyby nie pomogło 1/2 tabl

Rudotelu na noc! Napiszcie prosze czy ktos z Was miał juz taką kuracje i czy pomogła!z gory dziekuje ze rady, pozdrawiam

:))

odpowiedż gościa-->.Bylem u psychiatry po tygodniu jak

zaczeły sie u mnie jazdy... Walczylem z nerwicą bez leków. Kto chce zażywac leki?. Choroba się jednak rozwijala.Radziłem

sobie jak moglem. Wizyt u lekarza mialem kilka... ale leki "przeszkadzaly mi w imprezowaniu itd" Jesli wiesz co chce

powiedziec.. Dark Angel wlasnie dlatego pisze ,ze popelniłem błąd- to chyba logiczne. Gdybym nie popelnił nie wpisałbym w

google nerwica lękowa, a mój bład wg mnie to ze nie leczyłem sie lekami od początku. U mnie zaczeło sie po zapaleniu jakiejs

holenderskiej odmiany marychy ze speedem- To kieruje już do kitty. Byłem wtedy w ogolniaku i to byla "jednomachówa" a ja

spaliłem dwie lufki. Przestraszyłem sie strasznie miałem psychodeliczny odlot na maxa , ale bardzo nieprzyjemny. Poprostu

strach jakiego nie doznalem wcześniej. Na drugi dzien było ok. Powrót czyli pojawienie sie choroby nastapił po ponad pół

roku. To spowodowalo u mnie przełom. U jednego mojego kumpla ze studiów alkochol...nerwiczka dopadła go na kacu.

Teraz

czuje sie super...w sklepie wisi mi kolejka itd. Nawet nie myśle o tym . Trzymajcie się i powodzenia.

Pozdrawiam.

Ps.

co do leków kitty nie wiem... ja mam jakies inne ale działają i przede wszystkim nie ogłupiaja mnie ani nic takiego. Z tym

trzeba ostroznie bo jakby nie było kazdy przypadek jest inny.Nie sugerujcie sie netem tylko opinią specjalisty.

Witam wszystkich serdecznie, już się w sumie przedstawiłem,

jak napisałem - najgorszą część choroby mam już za sobą. Właściwie trafiłem tutaj przezprzypadek bo szukałem jakiejkolwiek

pomocy nt bezsenności. Fajnie że się ujawniliście

Ale po tych 4h przeglądania forum zauważyłem, że jednoczycie

sie tutaj w problemie a nie w jego pokonywaniu, włąściwie poczułem się jescze gorzej niż na początku zanim was "odkryłem".

Dobrze, że istnieje ten topic, a najlepiej bedzie umieścić wielki link na środku każdej stronki żeby można było w każdej

chwili tu wrócić i się uspokoic

Ponieważ pod tym postem powinny sie znaleźć same pozytywne

rzeczy........ wiec chyba moge sie tu pochwalić - byłam wczoraj na studiach i tym razem udało mi się powiedzieć nie 2 zdania

jak ostatnio, ale z 10!!!!!!!!...........a ludu cała sala Ale byłam z siebie dumna!!! To pokonywanie lęku przed ludzmi

strasznie mi sie spodobało........ az sie zaczynam "bać"........bo jeszcze jakiś mówca ze mnie wyrośnie!!! To przemawianie

było całkiem przyjemne.....musze wam powiedzieć:) Juz sie nie moge doczekac kolejnej takiej sytuacji, znow sie bede głaskac

po głowie....heh:)

Dzisiaj pierwszy raz weszłam na tą stronę i w pewnym sensie

poczułam ulgę bo myślałam że tylko ja tak muszę cierpieć. Pierwsze napady lęku miałam w czerwcu zaraz po zakończeniu roku

szkolnego. Stało się to jak jechałam samochodem ze swoim chłopakiem, nagle poczułam że brak mi powietrza serce wali jak młot,

zrobiło mi się niedobrze i czułam jak bym miała zaraz umrzeć. Było to dla mnie straszne przeżycie które trwało całe 3 dni

prawie bez przerwy, byłam załamana i wściekła bo myślałam że to już się nigdy nie skończy. Teraz jest grudzień i czuję się

już dobrze ale został ten strach o którym nie potrafię zapomnieć. Czy takie napady są całkowicie uleczalne? niech mi ktoś

odpowie

Witam!!!

Ola!!! Brak mi słów..... zostaje mi tylko jedno

powtórzenie moich słów- GRATULACJE!!!! Tak trzymać, trzeba pokazać nowym forumowiczom, że oprócz

beznadzieji jaka czujemy w czasie ataku istnieja tez sukcesy w walce z nią, a wszczególności z lękami......

Jeszcze raz

gratuluje i życzę następnych i jeszcze większych sukcesów....

Pozdrawiam!!!

Z nerwicą walczę od 5 lat i jakoś z tym żyje. Trzeba

uwierzyc, że będzie coraz lepiej. Oprócz farmaceutyków bardzo polecam psychoterapię, w moim przypadku bardzo pomogła. Głowa

do góry, jutro będzie lepiej.

Wczoraj mja terapeutka postawiła mi diagnozę: nerwica

lękowa... Ma mnie jeszcze zbadać psychiatra. Później leczenie.

Do tej pory sądziłam, ze te moje problemy zwiazane są tylko

z piciem ojca i charakterem, i że uda mi się je opanować na terapii DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików)...

Wczoraj wszystko

stanęło na głowie, byłam zaskoczona i przeażona... Łapałam coraz większego doła, kiedy czytałam posty na forum (bo wszystko

się zgadza), aż do momentu kiedy trafiłam na ten wątek. Po prostu podnosicie mnie na duchu, ludziska!!! :)

I za to Wam

wielkie DZIĘKI, kochani :)

Cześć Amade, wiesz co mam qumpelę u której podłoże nerwicy

było podobne do Twojego. Też była na DDA i też miała problem z tego typu rzeczami. Przez pewien okres brała farmaceutyki, ale

raczej średnio jej to pomagało. Natomiast od momentu kiedy zaczęła chodzić na wizyty terapeutyczne jest kolosalna poprawa.

Właściwie na dzień dzisiejszy jest już zdrowa.

Oczywiście, że tak.

Zawsze

 

jest coś pozytywnego w życiu, nawet można zauważyć to w najgor szym momencie...

 

zawsze

Ludzie,wiecie jakie jaja.7 lat leczyłam depresje.Non stop

leki za wyjątkiem 2 przerw.Raz większe dawki,raz podtrzymujące a wczoraj się dopiero dowiedziałam od psychiatry,że to

nerwica.I rzeczywiście wszystko się zgadza z tym co piszecie.Lęki w supermarketach,wyjściach z domu, autobusach.Jak z tym

żyć? Był może ktoś w Komorowie???

no tak .....ale leki przeciwdepresyjne często działają

przeciwlękowo i są stosowane w nerwicy. sama takie biorę. jak można z tym żyć??? a ktoś na to umarł? jest ciężko ale

żyjemy

czy aby sie z tego wyleczyc sposobem sa

tylko tabletki ????

Nie Ewo, można wyleczyć się bez tabletek ale zamiast tego

trzeba uzbroić się w nieograniczone pokłady cierpliości, siły i wiary :) Ale zdecydowanie JEST to możliwe. Poza tym tabletki

to "tylko" wspomagacze. One nie leczą, leczy psycholog i ty :) Tabletki mają leczenie wspomagać i pomóc funkcjonować, nerwica

to nie jest taka zwyczajna przypadłość, którą wyleczy chemia... To zaburzenie emocjonalne, którego do końca można się pozbyć

tylko współpracując z psychoterapeutą.

czy aby sie z

 

tego wyleczyc sposobem sa tylko tabletki ????

niezbedna,ale cała reszta zalezy od Ciebie.

Witam!!!

Temat trochę zszedł z toru..... Został

stworzony, aby pochwalić sie swoimi osiągnieciami w walce z nerwicą. A tu widzę że zaczyna robić się pesymistycznie.....

Troszke wiary.....ludzie.......życie jest piekne!!!!! Trzeba wpuścić do główki trochę

optymizmu......

Pozdrawiam!!!!

eee tam. ważne że się wogóle kręci!

nie denerwuj się

Angel

Nerwica ma to do siebie że człowiek jest malkontentem.Jak tu

ziać optymizmem skoro właśnie wszyscy ludzie piszą że borykają się z tą chorobą ileś lat(ja osobiście 18) i jestem nadal w

martwym punkcie.Czy to nastraja optymizmem???Jak myśleć pozytywnie- że dziś pójdę do kościoła i przecież nie umrę tylko będę

50 minut mordować się i patrzeć na wiszący zagar i odliczać minuty kiedy to się wreszcie skończy???A potem przyjdę do domu

położe się wygodnie na łóżku i zacznie mnie telepać,a serce osiągnie 120 uderzeń na minutę a ja w tym czasie będę cała

spanikowana i mokra.Ale nie umrę bo to tylko nerwica.Pieprzyć takie żecie!!!!

Witam!!!

Możliwe, że nie czujesz powodu do optymizmu.

Rozumiem Cię. Ale spójrzmy na to z innej strony. Są choroby o wiele poważniejsze od nerwicy i co wtedy? Ludzie chorzy na

raka, AIDS, białaczkę mają wiekszy powód do pesymizmu niż Ty. Ale nie, nie poddają się, nie marudzą, walczą. I często

toważyszy im przy tym optymizm. Bo czy nie lepiej jest pomyśleć o czymś przyjemnym, niż ciągle myśleć o tym co mnie boli tak

jak Ty to robisz. Mi optymizm pomógł w walce z nerwicą. Nie mam już takich problemów jak Ty (chociaż kiedyś były). Możliwe,

że utkwiłaś w martwym punkcie, bo poddałaś się. Dajesz chorobie manipulować swoim życiem. A taki tok myślenia, jaki Ty

obrałaś, napewno nie pomoże Ci w szybszym wyściu z takiego "marwego punktu".

Pozdrawiam!!!!

Kiedyś przesadziłem z kadzidełkami. Przez tydzień dochodziłem do siebie ze strasznym bólem głowy. Teraz za chiny, nikt mnie nie namówi na zapalenie smrodzidła w pokoju...hehe