Hipochondria - jakie choroby sobie przypisywaliście..?

Alu, wiem, że muszę pracować, ale podświadomie marzę własnie, żeby siedzieć w domu. Tak już myślę, może to jest bląd , że ja tomografu głowy nie zrobilam, bo ciągle jednak mam natrętne myśli, czy aby na pewno te jazdy z głową to nerwica, ja się zamęczam nieraz, a teraz jestem przed okresem, to mam depresję i nerwicę razem, placzę cały wieczór przez objawy i że nie mam siły na pracę. I wtedy ogólnie o wiele gorzej, zmiany nastroju, okropne myśli itd.

nefretis czytam Was , ale tak sie nie udzielam. Mam jazdy, obecnie boli mnie pod prawym żebrem, ale przechodziłam to już chyba z 10 razy, to odpuszczam to. jak ostatnio mnie bolałao latałam po lekarzach i okazał się to nerwoból , więc teraz tez tak obstawiam

Nie martw sie to nerwoból, sama mowiłas ze słyszałaś te informacje...

Ja pojechalam do lekarza do szpitala. Właśnie czekam

Boje sie bo w domu mój mocz byl mleczno biały. Teraz zbow jest normalny moze to jakas infekcja? Tak sie boje wszystkiego jestem okropnie placzliwa i boje sie ze cos mi sie stanie:( koszmar

nefretis, tak, działam wg tego programu terapeutycznego o którym Ci pisałam + zebrałam ćwiczenia chyba z 10 książek specjalistycznych, które pochłonęłam. Ja właśnie zmieniłam taktykę i w momencie załamki czytam podkreślone fragmenty w książce, mam też swoją zapisaną "mantrę", że przecież byłam w takim miejscu już setki razy, że zawsze się bałam i pewna, że to już i że nigdy nic się nie działo. Że moje reakcje to nadreaktywność układu nerwowego i że cokolwiek mi się dzieje to minie. Działa różnie, ale czasem czytam sobie nawet przez łzy. Nie googluje, nie szukam współcierpiących, wiem, że czas upłynie i poczuję się lepiej.

Alu czytam co piszesz i chciałabym się z Tobą nie zgodzić. w sumie nie wiem co mysleć , z jednej strony brzmi to sensownie, siedzenie w domu to jakiś tam mechanizm obronny, ale co zrobić gdy naprawdę nie da rady? Iśc na siłę, mdleć? Oblewać sie potem? Doprowadzić sie do ruiny? Nie wiem.

Zadałam to pytanie mojemu terapeucie jak kazał mi wychodzić z domu codzienne rano bez względu na samopoczucie. I tez miałam stałe argumenty, że co jeśli nie mogę, no po prostu nie mogę? Szybko doszliśmy do wniosku, że dopóki mam sprawne nogi i odrobinę samozaparcia to mogę iść. I idę. I uwierz, że robi mi się słabo, dziś idąc z Rynku mimo mrozu czułam, jak płynie mi pot po plecach, gardło miałam tak zaciśnięte, że myślałam że albo rzygnę, albo się uduszę, ale założyłam że mam cel i idę. Im więcej siedzenia w domu i rezygnowania ze wszystkiego tym więcej nędzy w poczuciu własnej wartości, smutku i frustracji, a to dodatkowo potęguje objawy.

Iśc na siłę, mdleć?

A zemdlałaś choć raz? Ty mdlejesz jak ja rzygam

Oblewać sie potem?

No i? :)

Doprowadzić sie do ruiny?

A przepraszam, niby czemu? Czym ma być ta ruina i czym ma się objawić? Próbowanie zawsze dodaje sił nawet jeśli nie wyjdzie. Zawsze można się wrócić, zrobić jeszcze jedno podejście. Najgorszym wyjściem jest nic nie robić. Niestety takie schematy się utrwalają. Ja też miesiącami siedziałam w domu, a potem liczyłam, że OK wyjdę gdzieś i zobaczę co będzie i kurde, zawsze było źle no bo jak miało być skoro sobie zakodowałam, że tak bedzie, bałam się i unikałam tego przez dziesiątki dni? :)

Alexandra, marzysz, żeby siedzieć w domu, a potem będziesz marzyć żeby z niego wyjść, ale tak łatwo to już nie będzie. Co Ci da ten dom, poczucie bezpieczeństwa? Na początku tak, a potem nawet dom już nie będzie żadną ostoją. Ja też tak miałam najpierw marzyłam, by być w domu, a potem nawet w domu czułam sie nie na miejscu, zagrożona i marzyłam tylko o wsadzeniu się w kapsułę i wystrzeleniu w kosmos. W domu się gnuśnieje, nic więcej!

Nefretis, mam tak samo z tą sinusoidą i zmianą nastroju. Od odwagi po dół totalny.

Rozumiem, że z tymi objawami ciężko pracować. Jeśli ktoś ma nasilone objawy, wymiotuje, słabnie, ma atak paniki jak ma pracować z klientami, jako nauczyciel czy na kasie do 22?

Alu, może masz rację z tym domem. Nie zamierzam się poddawać i zamknąc w domu. Też robię to wbrew objawom. Ale u mnie jest gdzieś lęk, że może to nie nerwica? Wy pewnie miałyście rezonanse, tomografy, a ja jestem w panice , że mi coś tam wyjdzie. Alu, jesteś z Wrocławia może?

Alexandra, nie, jestem z Krakowa. I też każdy mój dzień wypełniają myśli, że już teraz zaraz może przyjść choroba. Panicznie boję się wymiotów, więc sen z powiek spedza mi grypa żołądkowa czy każda inna wirusówka, coś przed czym strasznie trudno się uchronić, nie da się uspokoić badaniami. Żyje na tykającej bombie tak po prawdzie.

Alu, moja córka , która jak wiesz ma emeto własnie przechodzi jelitówkę . I jest to niezwykle dziwne. Przechodzi ją dzielnie, ma biegunkę i mdłości takie, ze kładzie się, płacze, ale ten płacz trwa chwilę, za moment przechodzi. Tak bardzo się tego bała miesiącami. I przyszło.

Myslałam, że zwariuje, że nie da rady, że bede musiała dawac jej leki na uspokojenie, ale o dziwno jest dobrze, oprócz kilku paru minutowych ataków lęku daje radę, powiedziała, ze tyle się bała a to nie jest wclae straszne. Mam ogromną nadzieję, że będzie juz dobrze, że zobaczyła absurd swoich lęków. Zobaczymy...może się łudzę.

a jesli chodzi o Twoje wyjaśnienie to masz w pełni rację. Teraz właśnie myślę o tym. Tak, dom jest na pozór bezpieczny ale dzieje się coś bardzo dziwnego - gdy jestem w domu to mam mnóstwo objawów a gdy wyjdę do ludzi jest inaczej. owszem miewam napady agorafobii ale rzeczywiście nigdy ani nie rzygnełam ani nie zemdlałam. Ale sama znasz te podstępne myśli "a może dziś będzie ten pierwszy raz?" I to zakodowanie...czekanie kiedy się zacznie.

Czasami nienawidzę tego domu, to tu się tak męczę, tak ładnie się urządziłam a te ściany są moim więzieniem, wyizolowałam się od ludzi, zero znajomych bo jak mozna sie z kims spotykać czy zapraszać tu kogoś skoro jestem taka schorowana? To brzmi zabawnie i tragicznie.

do pracy nie pojde bo nie ma takiej potrzeby finansowej, mamy firmę więc jak iść do roboty do kogoś? Na terapii uzgodniłam, że zacznę gdzieś chodzić - basen, pilates, może siłownia...może poudzielać się charytatywnie, byleby z ludźmi. Był zapał i gó.wno. Nie mam siły fizycznej, dręczę się, ze moze mam ukrytą chorobę, tak jak Ty Alexandra boje się, że to cos utajonego.

jakie to popier.dolone no sory. Nie robimy przyjemnych, normalnych rzeczy bo czekamy, na co? Na jakiś MEGA objaw, jakiś sądny dzień, czas płynie, miesiące, (u mnie- lata), degeneracja osobista.

Alexandra, nie miałam powaznych badań poza gastroskopią, USG, morfologią, i innymi badaniami krwi.

Nie rób żadnych rezonansów. Szkoda nerwów. Uspokoisz się na chwilę i co dalej?

Czasami żal mi siebie samej, płaczę nad sobą jaka jestem biedna, a potem nienawidzę się za egoizm.

Ja pojechalam do lekarza do szpitala. Właśnie czekam

Boje sie bo w domu mój mocz byl mleczno biały. Teraz zbow jest normalny moze to jakas infekcja? Tak sie boje wszystkiego jestem okropnie placzliwa i boje sie ze cos mi sie stanie:( koszmar

Mili nie daj się teraz. U mnie nasilenie nerwic miało miejsce gdy zaczynałam sobie wkręcać, ze co będzie jak mnie zabraknie - zawsze się to działo gdy dzieci były bardzo malutkie. wiele matek to ma.

napisz co tam.

nefretis, córa wymiotuje? Czy na razie oszczędza ją ten najgorszy objaw? Współczuję

"a może dziś będzie ten pierwszy raz?"

Tak, tak, tak always in my head :))) Ale potem sobie mówię "a jeśli skończy się jak zwykle na strachu?"

Wiem, że kiedyś może TO nadejść, może za rok, może za 10 lat, a może za tydzień, ale kurcze, walczę żeby nie tracić tego czasu, który ma, pracować nad sobą żeby w razie czego lepiej sobie poradzić.

Tym bardziej jeśli masz komfort finansowy powinnaś się w coś zaangażować. No kurcze, w cokolwiek! Ja też mam okresy, że budzę się i myśle "uf, udało się przeżyłam kolejną dobę, teraz czas przeżyć tę" - no dramat nie życie

Mnie się ciągle coś w głowie dzieje. Wrażenie przelewania, przesuwania się czegoś, ruszania, zalewania jak tylko ruszę głową. Dzisiaj myslałam, że juz zwariuje w pracy. A najgorsze uczucie z mozliwych to takie kilkusekuundowe wrażenie, jakby ktoś narzędziem mnie w miękką część mózgu ukłuł- tak jak u dentysty nieraz jak wiercił i nagle taka miekkosć, ból- to ja to mialam pare razy w głowie i było tak okropne, że myślałam, że umieram już. Wystarczyly 2 sekundy, a ja robiłam się mokra i uważałam, że to juz z koniec.

Do tego wrażenie prądów w glowie, kręcenia się. Wszystko na zmianę z róznym nasileniem.

Jak nie zwracać na to uwagi?

Alexandra, a kto mówi, żeby nie zwracać uwagi? Nie da się i nie powinno się. Skup się na objawach, postaraj się uspokoić pomimo tego, że są. W książce którą teraz czytam jest ćwiczenie - połóż się, zamknij oczy i skoncentruj się na miejscu, które Cię swędzi. Wiesz jak szybko zdajesz sobie sprawę, że jest takie miejsce? My po prostu nadwrażliwie wsłuchujemy się w dany objaw. Ja też nie umiem nie zwracać uwagi na to, że mi żołądek podjeżdża, gardło zaciska i mam pawia na wylocie. Okropne to jest

Bylam wczoraj w szpitalu żeby sprawdzili co z brzuchem, zrobili badania krwi i moczu i nie wyszla zadna infekcja tylko odwodnienie

Dali mi kroplowke i kazali wiecej pic. Powiedzieli ze w badaniach nic nie wyszlo, goraczki tez nie mam, polozna badala brzuch powiedziala ze wszystko ladnie sie kurczy i nie wie czemu tak boli. Moze to jakis miesien? Jakby bylo jakieś zapalenie to wyszloby w badaniach krwi? Masakra tyle strachu sie najadlam

Byli przerazeni moim pulsem 130 dopiero jak sie uspokoilam to spadl do 70

Ja tak z serduchem miałem, tak mnie bolało ramie i miałem ścisk w klatce, że myślałem ze mam zawał, a się tak wystraszyłem, że karetkę wezwałem Na encefalografie wyszło, że nic się nie dzieje tylko puls mam 130, to wtedy wiedziałem, że to nerwowe

Dzisiaj bez objawów Pracowałam normalnie, za dużo nie myślałam o objawach, a nawet jak gdzieś tam probowały mnie złapać, nie przejmowałam się

Alexandra,

Alexandra, mega! A dzisiaj jak? Ja miałam nawet OK dzień, zjadłam obiad i zalała mnie fala mdłości staram sie nie przejmować, wiem, że minie, ale litości no

Alex super, w ogole widzę że sobie jakoś radzicie.

U mnie masakra, najpierw noc pełna koszmarów i przebudzeń potem dzień jak na mega kacu. Każda czynność przprawiała mnie o palpitacje, lęk, uczucie, ze lada moment zejdę na serce, zemdleję. Dreszcze zimna. Potem wybuch gorąca. Męczarnia,

stan ten w miarę unormował się ok 14:00, teraz jest lepiej ale nieswojo

zauwazyłam, ze u mnie najgorzej jest rano Od wczenego ranka jescze w łózku tak do 13/14, potem z regułu coraz lepiej a wieczorem czasami bdb (nie piszę, ze super bo super to było przed nerwicą)

Hej napiszcie jak śpicie i co wam się śni. jestem bardzo ciekawa.

U mnie od lat nie ma nocy bez pobudki. I częste koszmary - ze uciekam, że się ośmieszam gdzieś. Albo że mnie coś opętało i duszę się, coś mnie straszy. Dużo czytałam kiedyś o opętaniach i często myśli te nawiedzają mnie nocami, jestem wtedy mokra ze strachu, serce wyskakuje, czasami płaczę z bezsilności.

Wiem, ze to ma żródło w wychowaniu, moja mama jest okropnie religijna, męczy mnie po dziś dzien, moje podejscie do wiary wiąże się ze strachem, poczuciem winy, sumieniem, karą

Napiszcie coś o waszych snach

nefretis, a jak terapia? Chodzisz, pomaga Ci coś? Już kiedyś Ci pisałam, ale spróbuj programu "Thrive" Rob'a Kelly'ego, koniecznie!

Ja nie mam jakichś strasznych snów, ostatnio mam sporo snów o podłożu seksualnym, ale są raczej przyjemne No i coraz częściej sni mi się, ze mam dziecko o czym dowiaduje się nagle i albo zapominam, gdzie je zostawiłam, albo sobie uświadamiam, że nie ma nawet imienia, albo próbuje je karmić pustą piersią

Jak się czuje Twoja córka? Wymiotowała z okazji tej jelitówki? Reszta rodziny sie nie zaraziła?

Nefretis, z tym porannym złym samopoczuciem to typowo depresyjne/nerwicowe. Wieczorem zazwyczaj jest najlepiej. Chodzisz na terapię lub bierzesz jakieś leki?

Ja przy tak silnych objawach wzięłam parę razy Xanax i naprawdę po nim cały dzień miałam spokojny, bez żadnych lęków.

Alu, dzisiaj też miałam niezły dzień. W pracy ok, w przerwie poszlam z koleżanką do kawiarni i tam mnie trochę złapało- takie dziwne uczucie w głowie i duszenie w gardle. Dziwne. Ale mialam 100 procent pewności ze gardło to typowo nerwicowe. Zauważam, że w znajomych, rutynowych miejscach jest w miare ok, czyli np dom, parking przed domem, nawet praca. Jak nagle idę gdzie indziej, gdzie codziennie nie chodzę, tam pojawiają się objawy. Jak tracę rutynę, one powracają. Ale mimo tego wypiłyśmy kawę, rozmawiałyśmy i wróciłysmy. Objawy zaczęły schodzić.

Na razie plusem jest to, że przestaje rozmyślać "Co to było"- tzn od 2 dni dopiero. Było, to było, ale tak natrętnie już nie myślę. Zobaczymy, co będzie dalej.

Alexandra, będzie dobrze, a potem będzie zjazd, który będzie próbował Cię dobić, ale Ty się nie dasz! Nie chcę straszyć, ale tak to zazwyczaj jest - 3 kroki do przodu 5 w tył. Pamiętaj to jak się motywujesz teraz, ile fajniejsze jest takie życie i jak przyjdzie zły dzień to odpuść sobie, przeczekaj, nie rób z tego normy. Mówię z doświadczenia

Dzieki Alu, wiem, już miałam dni, że czułam sie dobrze, a potem nagle zjazd znowu, nasilenie objawów, kolejne myślenie, czy to nerwicowe i tak w kółko.

I wbrew pozorom działo to się wtedy, kiedy np. mogłam robić coś przyjemnego, w weekend, łapało w mieście i psuło całe wolne dni.

Obie pytacie czy chodze na terapie - otóż już NIE. Od października nie chodzę. Wydaje mi się, że ona niewiele mi pomogła.

Tzn sama terapeutka byla zaejbista, wprowadziła w moje życie większy luz itp ale nie dostawałam od niej tzw. recept na działanie, nie wiedziałam co mam robić, oczekiwałam jakiś wskazówek konkretów. a tu nic. były rozmowy, drązenie przszłości, jakies porady o ograniczaniu netu i żebym poszła do ludzi i tyle.

moze źle trafiłam, na pewno się zraziłam i uznałam, że jestem przypadkiem niereformowalnym, moje lęki o zdrowie biorą górę nad wszystkimi poradami itp. Do tego stałe objawy fiz. napędzają strach że może to nie sprawa psychologiczna a somatyczna.

Alu, córka nie wymiotowała ale było blisko. Dalej jest chora:( My dzięki Bogu nie ale jestem czujna. Niestety wczoraj zadzwoniła z płaczem i tak mnie nastraszyła, ze hej:( Dzwoni do mnie gdy byłam z mezem na zakupach płączącym trzęsocym głosem, myslałam, ze młodszej córce coś się stało..."mamusiu...stało się coś...I płacz...mamooo" ja się drę Jezu dziecko mów co sie dzieje!!! a ona "mam wodę w gardle, chyba będę wymiotować" Boże jakiego dostałąm ścisku w sercu ze strachu. Kazałam jej wziąć Amol i leżeć...no więc tak to wygląda.

Alu słyszałam, że śnią się ''podświadome'' lęki i obawy. Jsli chodzi o sny o podłozu seks. to mi się często śni, że flirtuję z facetami, nie wiem czemu...kocham meza i go nie zdradzę ale lubię te sny

ej, zdarza wam się nagły, niczym nie uzasadniony zawrót głowy? własnie mnie to spotkało co w połączeniu z mdłościami od obiadu każe mi wierzyć, że atakuje mnie grypa żołądkowa :(

Alu, mnie się zdarza od września, przez pierwsze 2 mce bałam się wstac z łóżka. W pracy mnie aż ściągało na boki. Bosze, co ja przezywałam. Panika non stop. Teraz widzę, że tak się tym nie przejmuję, nawet jak się zakręci. Zajęło mi to 2,5 mca, żeby nie myśleć w kółko o zawrotach głowy.

Nefretis, wiele osób chce recepty na terapii, co ma robić, niestety nie na tym ona polega. Terapeuta nie poda gotowej recepty.