Filmy i seriale

Śmiercionauta,

Jako nastolatek uwielbiałem, każdy odcinek z wypiekami na twarzy oglądałem. Flajszmany, krisy o poranku, i te inne. Wtedy czułem jego klimat bardzo. Wróciłem do serialu po nastu latach - odbiłem się tak, że poturlałem się kilka metrów pod ścianę . Infantylność, naiwność, tragiczna fabuła, aktorstwo wszystko leżało i kwiczało. Dobre wspomnienia zostały zniszczone, dlatego takich kambeków już nie uskuteczniam. Takie" Z archiwum X" zostawię w spokoju lepiej.

rotten soul, kurcze a ja pokochałam ten klimat Przystanku Alaska za irracjonalne, oniryczne wątki, które się tam wplatały. Serial rzeczywiście nie jest zbyt sensacyjny w swojej fabule, może miejscami infantylny ale mi dawał poczucie spokoju i klimatu w którym się dobrze czułam.

"In your dreams Flaishman!"

Mam ten "plus" że ani Twin Peaks ani Alaski nie oglądałem za dzieciaka, więc - obejrzany ledwo dwa lata temu Twin Peaks mnie rozwalił, a Alaska czeka na odpowiedni dzień na dysku A te wszystkie oldskulowe seriale przypomniały mi o horrorze dzieciństwa, serialu, który wywoływał we mnie wściekłość, agreesję i frustrację, serial, który powinien zostać ukamieniowany, ukrzyżowany, ukamieniowany ponownie, skremowany, wciśnięty na sam dół Rowu Mariańskiego i zalany betonem, serialu którego szczerze nienawidziłem bo zawsze jego emisja przerywała mi oglądanie bajek, serial który powinien spłonąć, sczeznąć i zniknąć z powierzchni Ziemi!!!

= "DYNASTIA"

"Przystanek..." lubiłem za klimat północy.

Wróciłem jakiś czas temu do "Moonlighting", duet Willis&Shepherd wciąż zachwyca, nie zawiodłem się ani trochę, a przy okazji przerobiłem chyba wszystkie amerykańskie idiomy powstałe do tamtych czasów, bo Bruce używa właściwie tylko ich do opisania rzeczywistości.

deader, Twin Peaks wymiata. Marzy mi się czasami, żeby zamieszkać w takim domku z bali z kominkiem.

deader, Twin Peaks wymiata. Marzy mi się czasami, żeby zamieszkać w takim domku z bali z kominkiem.

Jak nie widziałaś to polecam "The Killing", ma troszkę z twinpeaksowego klimatu.

 

= "DYNASTIA"

Nie narzekaj! Ameryka dotarła wtedy pod strzechy!

Nie narzekaj! Ameryka dotarła wtedy pod strzechy!

W wieku 6 lat miałem na to wyjebane Liczyło się że brutalnie wyłączano mi mojego kochanego Kaczora Donalda bo starzy musieli Ameryki posmakować

Liczyło się że brutalnie wyłączano mi mojego kochanego Kaczora Donalda bo starzy musieli Ameryki posmakować

Padłam

Nie narzekaj! Ameryka dotarła wtedy pod strzechy!

W wieku 6 lat miałem na to wyjebane Liczyło się że brutalnie wyłączano mi mojego kochanego Kaczora Donalda bo starzy musieli Ameryki posmakować

miałam tak samo! Trauma. Pewnie dlatego dziś borykam się z nerwicą

I wszystko jasne - to przez "Dynastię" jesteśmy tacy pojebani! A media nam próbują wmówić ze to przez gry video i heavy metal!

Natomiast ten który wymieniłeś też widziałem, co ciekawe z kumplem, który grał lub nadal gra w rockowym zespole, strasznie się tym jarał, że szatan, piórko, Joe Black i muzyka w jednym, a ja film zapamiętałem ze względu na aktora. Może muzycy metalowi/rockowi tak mają, bo wiem, że grałeś, nawet jakiś kawałek kiedyś wrzucałeś.

Może coś w tym być, aczkolwiek kojarzę sporo ludzi którzy z muzyką oprócz słuchania nie mieli nic wspólnego a którym się podobał - ba, nawet niegdysiejsi kumple słuchający raczej hip hopu stwierdzili że film jest git U mnie też sporą rolę odegrało to że nie znałem wcześniej zespołu Tenacious D, ani Blacka (widziałem go jako dzieciak w Niekończącej Się Opowieści, ale nie wiedziałem o tym przez lata ), a rozwaliły mnie teksty ich piosenek i świetne autoironiczne podejście do "światka rock'n'rolla". Plus występy wykonawców których słuchałem (Meatloaf, DIO) - no, generalnie dużo czynników. Plus chyba jedyna dogra rola Bena Stillera

winter is coming!

ale serial mojego życia to i tak Miodowe Lata

Mnie się jeszcze bardzo podobały "Zapach kobiety", "Skazani na Shawshank", "Zielona mila", "Polowanie na Czerwony Październik", "Milczenie owiec", "Dzień świra" i "Karmazynowy przypływ". To są filmy, do których lubię wracać.

klasyki :3

a Tenacious D to jedno z większych gówien jakie widziałam (choć faktem jest, że znam część piosenek na pamięć - skutki obracania się w METALOWO PUNKOWO ROCKOWYM towarzystwie BLAH)

JB jest tragiczny, nie mogę na niego patrzeć, nie bawi mnie ani trochę,psuje każdy film który widziałam

i jeszcze biedny Dave Grohl się w tym pokazał, ajjć

co do musicali to na pewno Nędznicy, na pewno Moulin Rouge

INTEL 1, żółty szalik jest świetny

Natomiast ten który wymieniłeś też widziałem, co ciekawe z kumplem, który grał lub nadal gra w rockowym zespole, strasznie się tym jarał, że szatan, piórko, Joe Black i muzyka w jednym, a ja film zapamiętałem ze względu na aktora. Może muzycy metalowi/rockowi tak mają, bo wiem, że grałeś, nawet jakiś kawałek kiedyś wrzucałeś.

Może coś w tym być, aczkolwiek kojarzę sporo ludzi którzy z muzyką oprócz słuchania nie mieli nic wspólnego a którym się podobał - ba, nawet niegdysiejsi kumple słuchający raczej hip hopu stwierdzili że film jest git U mnie też sporą rolę odegrało to że nie znałem wcześniej zespołu Tenacious D, ani Blacka (widziałem go jako dzieciak w Niekończącej Się Opowieści, ale nie wiedziałem o tym przez lata ), a rozwaliły mnie teksty ich piosenek i świetne autoironiczne podejście do "światka rock'n'rolla". Plus występy wykonawców których słuchałem (Meatloaf, DIO) - no, generalnie dużo czynników. Plus chyba jedyna dogra rola Bena Stillera

Ech, on ma Jack na imię, zawsze mi się myli. Najlepszy fragment to był chyba kwasowy trip.

"Biała sukienka" przypomina mi dzieciństwo, bo w okolicach Tykocina spędziłem kilka wakacyjnych miesięcy. Z polskich produkcji mogę polecić filmy Kondratiuka.

Przypadek Pekosińskiego

Film przedstawia prawdziwą postać o niepowtarzalnej biografii. Pekosiński żyje w Polsce, mieszka w Zamościu, ma prawdopodobnie 53 lata. Nie ma rodziny, nie wie kim jest. W tym życiu wszystko zostało skonstruowane sztucznie: i symboliczna data urodzin - dzień wybuchu drugiej wojny światowej, i nazwisko - od skrótu nazwy instytucji opiekuńczej PKOS, i miejsce urodzenia - kacet w Zwierzyńcu, skąd zza drutów przerzuciła go matka . . . Fałszywi i sztuczni okazali się przyjaciele i opiekunowie. Prawdziwe - tylko sieroctwo i garb. O młodego Bronka walczyły o siebie dwie potęgi - totalitarne państwo i Kościół Katolicki. Dorosły Pekosiński - alkoholik i degenerat sparaliżowany po wylewie krwi do mózgu, ma jednak gwiazdę przewodnią swego życia: mistrzowską grę w szachy. Upokarzany, przepędzany, zdradzany i oszukiwany, zachowuje godność, dobroć i ufność. Przez całe życie szuka matki.

winter is coming!

Nadchodzi wielkimi krokami

Tymczasem wspominam sobie Breaking Bad, tak zajebistego serialu prędko nie będzie Chyba sobie obczaję jeszcze raz od nowa

Ja ostatnio oglądam House'a od początku. Dużo osób narzeka na ostatnie sezony, że gorsze niż wcześniejsze, że nudne, a ja mam odwrotne wrażenie, im dalej, tym lepiej. Chociaż już pierwszy sezon podoba mi się bardzo.

I od czasu do czasu oglądam Allo Allo. Brytyjski humor zdecydowanie rządzi

Purpendicular, a z Californication jesteś na bieżąco? : 3

Tymczasem wspominam sobie Breaking Bad, tak zajebistego serialu prędko nie będzie

Mam wrażenie, że jestem jedyną osobą na świecie, której ten serial nie urzekł i nie wciągnął... Może coś jest ze mną nie tak

L.E., to jesteśmy już dwie :)

[videoyoutube=3j0At7--Aq8][/videoyoutube]

Są tu jacyś fani Bubblesa z baraków?

Jest Nas już troje, serial średni.