Samotność

jedyna, daj spokój. Załatw psychologa, może i leki jak psychiatra uzna za konieczne i nie tłumacz się na forum!

a po co tu jestesmy?

zeby sie nie tlumaczyc?zeby nie pisac tego co czujemy,,,,?zeby co?

leki leki leki

a czasem jak to sie mowi,,,,wyzyganie,,,robi dobrze;-)

Kokojoko,akurat nie czytałam wsześnijszych Twoim wypowiedzi wiec nie wiem czytam tylko wypowiedzi poprzedników to tak na marginesie więc skąd wiesz czy Twoje dziecko nie ma zrytej psychiki i choroba sie nie uaktywni?

Zachodząc w ciążę nie miałam depresji i nie wiedziałam, że mam zaburzenia. Uaktywniły się po porodzie i zanim moje dziecko nauczyło się raczkować, ja już zaczęłam się leczyć.

Myślę, że to że leczę się, biorę leki, chodzę na terapię i czytam książki psychologiczne, chroni mnie przed popełnianiem części błędów. Oczywiście nie wszystkich. Nie twierdzę, że jestem idealna - nigdy nie będę, bo ludzi idealnych nie ma, ale zdaję sobie sprawę z moich problemów i robię wszystko, aby nie przenieść ich na dziecko lecząc się. Jestem na dobrej drodze do wyjścia z tego i wierzę, że będę zdrowa. W tej chwili zanikają mi już natręctwa. Pracuję nad odbudowaniem swojej wartości.

Moja matka się nie leczyła i efekty były widoczne i po niej i po mnie.

Semir

chce Tobie podziekowac za zrozumienie\

dla mnie to duzo

-- 26 paź 2013, 20:50 --

jestem fizjotereputa,,,na codzien wysluchuje,,,jak boli jak to ciezko itp

po wypadkach po innych incydentach itp itd

ja zawsze okaz zdrowia,,,,zawsze sport byl moja pasja,,,nigdy nic mnie nie bolalo

nie wiedzialam co to bol,,,,choc pracowalam i leczylam z bolu,,,,dopiero gdy mialam wypadek samochodowy i moj kregoslup,,a zwlaszcza szyjny doznal powaznego urazu..wkoncu poczulam sie jak inni jak pacjenci,,,ktorych lecze...wkoncu zroumialam co to bol,,,co to narzekanie i zle samopoczucie,..musialam to poczuc by zrozumiec...wczesniej,,,wiedzialam ze cierpia,,,ale nie czulam tego

tak jest jak sie zostaje samatna matka trzeba to poczuc by zrozumiec....ale jestem dzielna bo wszystko co mam to zawdzieczam sobie

a moje problemy tlumie w sobie tak jak napisalam wczesiej

dziecko nie odczuwa sinusoidy zachowan moich

i kazdemu zycze takiego dziecka jakie ja mam!

a moje problemy tlumie w sobie tak jak napisalam wczesiej

dziecko nie odczuwa sinusoidy zachowan moich

Tylko Ci się wydaje, że nie odczuwa i nie rozumie. Dziecko wszystko rozumie a Twoje problemy tłumione latami w końcu wyjdą na wierzch.

Twoje życie, Twoja sprawa... Też, jestem matką, spędzam większość dnia z dzieckiem, więc wiem jak to jest (rozumiem, że Tobie jest ciężej, bo nie masz partnera) i mogę Ci napisać, że idąc na terapię (teraz mam inwidualną, po nowym roku grupową) zrobiłam najlepszy krok. Może kiedyś, też o tym pomyślisz. Terapeuta nie gryzie. Powodzenia!

Kokojoko

a tu sie mylisz

wybacz ale bede innego zdania

Semir

chce Tobie podziekowac za zrozumienie\

dla mnie to duzo

 

-- 26 paź 2013, 20:50 --

 

jestem fizjotereputa,,,na codzien wysluchuje,,,jak boli jak to ciezko itp

po wypadkach po innych incydentach itp itd

 

 

ja zawsze okaz zdrowia,,,,zawsze sport byl moja pasja,,,nigdy nic mnie nie bolalo

nie wiedzialam co to bol,,,,choc pracowalam i leczylam z bolu,,,,dopiero gdy mialam wypadek samochodowy i moj kregoslup,,a zwlaszcza szyjny doznal powaznego urazu..wkoncu poczulam sie jak inni jak pacjenci,,,ktorych lecze...wkoncu zroumialam co to bol,,,co to narzekanie i zle samopoczucie,..musialam to poczuc by zrozumiec...wczesniej,,,wiedzialam ze cierpia,,,ale nie czulam tego

 

tak jest jak sie zostaje samatna matka trzeba to poczuc by zrozumiec....ale jestem dzielna bo wszystko co mam to zawdzieczam sobie

 

a moje problemy tlumie w sobie tak jak napisalam wczesiej

dziecko nie odczuwa sinusoidy zachowan moich

 

i kazdemu zycze takiego dziecka jakie ja mam!

jedyna miałem koleżankę w Twoim położeniu jak mi opowiadała o męskich draniach ktorzy ją krzywdzili cos we mnie pekalo mówiła jakie to wyzwanie czasem jej pomagałem i prosiłem by mnie dziecku nie przedstawiała. Nie zamartwiaj się bo masz potencjał do rozwiązywania problemów:)

Kokojoko

nie probuj mi wmowic ze nie wiem na czym polega rozwoj psycho-motoryczny dziecka

ze nie wiem co dziecko czuje itp

bo wiem doskonale;-)

a mi nic sie nie wydaje,,,nie uzylam tego slowa

jedyna nie ma za co miałem koleżankę w takim położeniu i mniej więcej wiem jak takim osobom jest ciężko

przyszlas tu po rade/pomoc czy po to zeby ktos cie poklepal po pleckach?

Bez sensu jest ta dyskusja... Kilka osób próbowało Ci pomóc, patrząc z boku na Twoje problemy, ale Ty i tak nie przyjmujesz tego do wiadomości i wiesz najlepiej...

elo

moze ty chcesz poklepania po pleckach?

bo ja,,,nie

-- 26 paź 2013, 21:26 --

Kokojoko

dlaczego bez sensu jest ta dyskusja?

bo jestes kim zeby to oceniac?

moze bez sensu jest to forum?

co?

wybacz ale bede innego zdania

jedyna, spróbuj zapewnic synkowi jakies meskie towarzystwo, wujka, dziadka aby mogli wspolnie pojsc na ryby, cos w warsztacie zrobic, posilowac sie, mezczyzna tez musi byc w jego zyciu

co do poklepania po pleckach to radze masaz;-) bo klepanko to klepanko a profesjonalne podejscie do sytuacji moze naparwde pomoc;-)

naprawde czyni cuda;-)

ja bym nikomu tu na forum nie napisala tego

ze jest tu czy pisze o tym co czuje-otwiera sie itp ze czeka na poklepanie po pleckach...to sory,,,zalosne

: D

czemu odnosze wrazenie ze zostalam strollowana... i to tak porzadnie?

elo

pozwolilam sobie poczytac Twoje wszystskie posty ktore napisalas odkad jestes na forum

i nie TOBIE KOCHANA OCENIAC MNIE;-)

naprawde;-)

kokos84

masz racje,,,wzorzec mezczyzny by mu pomogl....i boli mnie serce ze nie ma ojca bo wiem ze pelna rodzina inaczej wplywa na psychike dziecka ale slalo sie jak stalo...ale staram sie...

Ja też jestem samotną mamą. Ja się mamą idealną nie czuję i wiem, że moja córka miała w pewnym momencie niezłą huśtawkę i sporo przeżyć przez to co ja czułam. Wprawdzie sytuacja była dosyć dramatyczna ale jakoś ogarnęłyśmy się i dajemy radę. Też nic mojemu dziecku nie brakuje. Córka jest radosnym, mądrym dzieckiem. Dużo się przytulamy (wręcz mam obawy czy nie za dużo)Ja jestem coraz bardziej "stabilna", choć wiem, że jeszcze dużo terapii przede mną.

Na pewno mamą idealną się nie czuję i boję się co będzie z moim dzieckiem za parę lat. Mam chwile załamania. Bywam zmęczona. W sumie to jestem mocno zagubiona w byciu mamą. Moi rodzice na pewno dobrym przykładem nie byli i ani na jednym, ani na drugim wzorować się nie zamierzam. W sumie to moje rodzicielstwo (i w sumie życie) jest jak chodzenie po omacku z ciężkim bagażem doświadczeń, zupełnie nie znaną trasą pełną wielu przeszkód. (To tak w związku z moim urlopem w górach z przed dwóch tygodni:) ) Niby daję radę, ale o ile łatwiej i przyjemniej byłoby iść po tej trasie z kimś ( o ile ta osoba nie byłaby dodatkowym obciążeniem, marudą, która rzuca kłody pod nogi - a niestety taki stał się mój mąż)

Jedyna - napisałaś, że płaczesz wieczorami, gdy twój synek śpi. Czyli jednak nie jest tak dobrze.

I ja akurat nie namawiam Cię do terapii na siłę, bo Ty sama wiesz co jest dla Ciebie dobre. Nie mnie to oceniać.

Natomiast...Moja mama też nigdy przy mnie nie płakała. Ale ja wiem, że była nieszczęśliwa i wiem, że ma to wpływ na moje życie i moje problemy.

mojanati, :) Milo Cie widziec i Twoj rozsadny glos

Sam nie wiem,co do moich relacji,wydaje mi się,czy ludzie tylko przychodzą jak czegoś im trzeba?

A może sam ich przyzwyczajam i daje "znać" by tak mnie traktowali? Zawsze ta sama maska - wszystko ok,nic się nie dzieje,pomniejsze zmiany nastroju,nuda.

Mniej lub bardziej świadomie odrzucam ludzi,nie wychodzę nigdzie,jakby nie patrzeć własna wina.

Odrzucać wszystkich,potem cierpieć z tego powodu? Nosz k*rwa,brak logiki 100%.

Czy może ze mną co nie tak jak trzeba? No tak,wad sporo,nie ukrywam,ale chyba chodzą gorsze męty po świecie i jakoś towarzystwo część ma

Może za dużo od ludzi oczekuje,czy od siebie?

Albo już zapomniałem jak zawrzeć głębsze więzi.

Najchętniej bym wy*ebał potrzeby kontaktu z innymi do kosza,czy gdziekolwiek,do niczego przy obecnym życiu mi to niepotrzebne,ot upierdliwość.

Choć to zapewne tak nie działa.

Nie wiem,czy to ja jestem zjebany,nie trafiam na tych ludziów co trza,Czy może nawet nie próbuje i to z własnego wyboru jest wszystko.

Koniec marudzenia :<,dziękuje za uwagę .

Nie wiem,czy to ja jestem zjebany,nie trafiam na tych ludziów co trza,Czy może nawet nie próbuje i to z własnego wyboru jest wszystko.

 

Nie no trafiasz na odpowiednich...wysylasz im sygnal "wyruchajcie mnie, wszystko ok" . Sam wiesz ze musi byc rownowaga .. Ci sami ludzie ktorzy teraz Cie wykorzystuja zaczna dawac jak Ty zaczniesz wymagac i stawiac granice

Candy14, Hmm,może podkolorowałem,jako że mało kto coś ode mnie chcę to i raczej rzadko kiedy zostanę wych*jany.

Co do reszty - zgadzam się D: .

Mnie też zaczyna przyciskać ostatnio. Od prawie miesiąca wychodzę tylko do pracy. Zero jakichkolwiek znajomych. Tylko słońce na zewnątrz utrzymuje mnie przy dobrym samopoczuciu.. A w listopadzie to chyba znów się rozłożę :/

Trzyzet ja tak mam od roku zero znajomości wypadów itp w moim mieszkaniu żadnych bodźców typu radio tv. nawet światło jak mnie położyli na korytarzu czułem straszny hałas drażniący cy do kości jakbym z izolatki wylądował. na stadionie teraz się oswajam z tym i pracuje nad pewnym otwarciu się na świat:-).

jedno jest pewne ze my matki samotne czy tez tatusiowie samotni musimy dac sobie rade

musze przemyslec swoje zycie

chce byc dobrym czlowiekiem i szczesliwym

bo i dziecko bedzie

ale samotnosc daje w kosc...czuje sie gorsza od innych kobiet ale szukam w sobie sily,,,

dzis mam kiepski dzien

nawet nie milam sil isc do kosciola

a musze udawac przed dzieckiem ze dobrze sie czuje w wewnetrznie mnie rozrywa

chcialabym zapomniec o nieudanym oststnim zwiazku ale sie nie da

musze byc cierpliwa ale naprawde mam dzis dosc zycia