Dziękuję za....

PoznacSiebie, to właśnie gest pokory, uważam, że los wie lepiej ode mnie co mi potrzebne. Nie chcę się wtrącać.

monk.2000, biedny, że nie masz nikomu za co podziękować

kasiątko,

Bogu? Za nic, bo nie ma komu.

Losowi? Temu "panu: to się należy porządny wpie..dol ode mnie, a nie podziękowania. Tyle niepotrzebnych rzeczy mi podarował, że głowa mała.

Matce naturze? Dla mnie to to samo co los.

Rodzicom? Ojcu za DDA i rozbitą rodzinę i brak zainteresowania oraz totalne olanie. A matce za kompleksy psychiczne, niskie poczucie własnej wartości i totalne niezrozumienie, oraz nieironicznie za to, że dbała o mnie (wikt i opierunek) oraz starała się jak umiała i to chyba wszystko.

Przyjaciołom? Za spędzone przyjemne chwile. W sumie trochę ich nawet było.

kasiątko, mało mam takich rzeczy, to fakt. Uważam swoje istnienie za element konieczny, skoro tak wygląda świat, a ja jestem jego częścią to oznacza, że to jedyny słuszny wszechświat. Dlatego nie dziękuję, za to że jestem. Do dla mnie jakiś paradoks. Nie zakładam możliwości, żeby mnie nie było, więc nie dziękuję.

Chodzi o to, że życie mnie prowadzi kamienistą ścieżką, jestem trochę na bakier z nim. Mam różne zaburzenia psychiczne, przewlekłe zmęczenie oraz problemy z nauką, która prawie od zawszy była jednym z moich priorytetów. Los (siła wyższa) to dla mnie tyran uciskający maluczkich. Bo co stoi na przeszkodzie, żeby kiwnąć palcem i uczynić mnie szczęśliwym. Człowiek wtedy automatycznie stwierdza, że chyba po prostu nie jest godzien.

Teoretycznie są rzeczy, za które być może powinienem dziękować; ale praktycznie nie dziękuję za nic.

Za co?

hm to cięzkie.

No ale za to że jeszcze żyje

Choć nie wiem czy to powód do radości

a losowi za niektore miłe momenty w moim życiu ^^

naturze chciałbym podziękować za cytrusy.

Zarąbisty wynalazek.

Za nic, bo przecież:

[videoyoutube=kfH1hxvAN30][/videoyoutube]

fuj, straszny temat.

chcialabym podziekowac sobie za to,ze dałam sobie szansę na zycie, oraz mojej zmarłej babci, ze mi pracę znalazła.

matce za to,ze znosiła moje chore jazdy emocjonalne, chociaz sama troche sie do tego przyłozyła, ale nieswiadomie, bo nie wiedziala jak sie jej sytuacja zyciowa potoczy i była w potrzasku.

a ojcu za to,ze ze się zmył zanim zdążyłam mu nakopać w dupę.

Ja dziękuję mojej babci już zmarłej , ze mnie wychowała.W Boga wierze , może to opatrzność, lecz Mu dziękuje za dobrego męża i syna , mojemu ojcu nie mam za co dziękować , mamie hmm za trochę uwagi , gdyż nigdy nie miała czasu bo musiała pracować na czwórkę dzieci.Moze jeszcze komus , musze pomyslec.

dziękuje za tą niedziele ża to że mój mąż jest w pobliżu i toleruje mnie tyle lat

za córki bez których życie byłoby puste

za to że wciąż ucze sie życia ,choć nie wiem czy sie czegoś nauczyłam

dziękuje za to że wy jesteście bo traktuje was jak rodzine

od wielu lat wchodze na to forum choć mało kiedy pisze

oka22, Pisz więcej , aż milo się Ciebie czyta.

chyba tylko sobie bo tak to nie ma komu

Dziękuje za każdy dzień jaki jest bo w każdym wydarza się także coś dobrego.

kasiątko, Super temat !!! Jak będę miała wenę to napiszę.

Dziękuję forumowiczom za odzew w ważnej dla mnie ankiecie o zwierzakach

Dziękuję mojej byłej przyjaciółce za to, że była niewyrozumiała i sprowokowała zakończenie naszej znajomości. Zero poczucia winy i kojące uczucie ulgi :)

Dziękuję.

Wam wszys­tkim.

Za to, że mnie wspiera­cie, nie znając mnie wca­le.. Tyl­ko 'zap­rzy­jaźniamy' się myśla­mi, opo­wiada­niami..

Ja wam dziękuję, zaw­sze, to wszys­tko co mnie gnębi, przez co cier­pię wy­pisuję tu­taj, Wy mi do­daje­cie otuchy i nadziei.. Z ni­kim in­nym nie umiem w ten sposób 'po­roz­ma­wiać'.. Dziękuję.

Chcę byście wie­dzieli ile dla mnie znaczy­cie.. Wiem jak to jest cier­pieć i nie móc z ni­kim na ten te­mat po­roz­ma­wiać, du­sisz to w so­bie, a po­tem prze­lewasz słowa na pa­pier, i jest Ci lżej

Dziękuję za każdy dzień, w którym czuję się lepiej

A ja dziękuję wszystkim, którzy mi poświęcili i poświęcają swój na czas na rozmowy ze mną na forum, PW i GG. Dużo to dla mnie znaczy i bardzo tego potrzebuję. Dzięki wielkie.

Dziękuje za to ,że za to że istnieją takie miejsca jak to forum w których człowiek może znależć wsparcie,zrozumienie.

uwaga będzie off-top. Dziękuję forumowiczce kasiątko. Gdyby nie Jej wiersz, który nieco przerobiłem w maju, to nie otworzyłbym puszki z pandorą w moim sercu i nie napisał kilku kolejnych rymowanek, z których większość jest na forum. Dzięki kasiątko' u odblokowałem zatkaną rurę w mojej duszy. Sorki za off-top.

Dziękuję za to, że nie mam schizofrenii, że mam 4 dni wolnego, które udaje mi się nieco lepiej wykorzystywać, że mam co jeść mimo nieciekawej sytuacji finansowej.

Dziękuję że ktoś wymyślił te wszystkie cudowne soundtracki, których teraz słucham.

Dziękuję za to, że nie przeżyłam w życiu żadnej większej tragedii, tak jak niektórzy ludzie.

Dziękuje :

siostrze - za to , że ukształtowała mnie , wyznaczenie właściwej drogi .. za uratowanie niejednokrotnie tyłka ..

mamie - za wyrozumiałość , cierpliwość

forum - kilku fajnym ludziom , za wsparcie , za nauczenie się jak sobie radzić w trudnych chwilach , za wyżalenie się ..

fajny temat , można zrobić sobie rachunek sumienia ..

dzięki kasiątko

Ja dziękuję, w sumie znowu nie mam za co. To tak jak słyszałem kiedyś taki tekst: "bądźmy wdzięczni za dar życia".

Ale wtedy już zapalała się filozoficzna lampka, żeby dostać dar najpierw trzeba istnieć. Wszelkie dary istnieją tylko dlatego że istnieje podmiot dla wszelkich obiektów. No i ogólnie śmierdzi mi to stwierdzenie.

Poza tym wdzięczność, to taki akt zwrócenia czegoś co się otrzymało, w postaci życzliwości. Taki miły gest i dobry ton. A moim zdaniem pewne rzeczy są zagwarantowane w karcie praw człowieka i się należą, nie trzeba za nie dziękować.