Emocje w nerwicy...

mam tu coś dla was

nie przeszkadza mi ten brak uczuć-jest mi to obojętne. Tylko... jakoś tak inaczej... dziwnie... Confused

Ciężko nazwać emocje, gdy ich nie ma. U mnie trwa to już blisko trzy miesiące. Jest to nawet wygodne, ale nie na tak długi czas. Uzbierało się we mnie sporo spraw, których nie potrafię poszufladkować, ponieważ mogę jedynie domyślać się, co czułabym w związku z daną sytuacją. Zaczyna mnie to męczyć, naprawdę.

Czy ktoś wie, jak to wyleczyć?

Wiem, że uczucia są we mnie i chcę czuć, ale coś je tak skutecznie blokuje, że nie mogę się do nich dokopać. Zastanawiałam się już intensywnie, co je tak blokuje. Niestety, cokolwiek wówczas przyszło mi do głowy natychmiast starałam się jakoś rozwikłać i żadne starania ani zabiegi nie pomagają.

Najbardziej denerwuje mnie, że jestem gotowa coś począć z moim życiem: myślę poważnie o wyprowadzeniu się gdzieś do innego miasta, zmianie pracy, ale brak emocji powoduje, że tracę powolutku zaufanie do siebie. Już nie jestem pewna, czy na prawdę tego chcę, ponieważ tego nie czuję.

ekh szkoda slow i tak nikt sie nie zmieni wyscig szczurow...kazdy ma swoje racjie..dopiero jak popada w chorobe to sie budzi...

Ja bym wolała żyć w innej epoce. Teraźniejszość jest trudna, a nasza kochana nerwica jest już nową chorobą cywilizacyjną, tuż przy słodkiej depresji Trudno się w zasadzie połapać do czego to wszystko zmierza. Jesteśmy zabiegani, od rodziny ważniejsi bywają znajomi, Wigilię niektórzy spędzają w KFC itp. itd. Przykładów można by wymieniać i wymieniać. Na ludzi dużo spada, nie ma jednego powszechnie przyjętego systemu wartości, zasad, prawd, musimy szukać ich sami, dokonywać pewnych wyborów, biorąc za decyzje pełną odpowiedzialność- no i to jest chyba najtrudniejsze. Ale to prawda, że to człowiek to wszystko sam sobie stwarza. No bo kto inny? Projektanci podtrzymują anorektyczny ideał piękna, gwiazdy i gwiazdki pokazuja nam jak być trendy, cool i w ogóle,a jak nie jesteś to się schowaj. Trzeba się trzymać swoich zasad, inaczej się zwariuje

Cześć,myślę że brak uczuć spowodowany jest tłumieniem tychże przez nas samych.Jak tylko się pojawiają,to je powstrzymujemy(bo np.nie wypada pokazać swojej słabości,bo rodzice nam nie dali przykładów na uwolnienie emocji.)Myślę, ze o to chodzi.Chetnie poznałbym Wasze zdanie na ten temat.

Wina i kara emocjonalna, - winić/i/karać się za odczuwanie takich czy innych emocji, jak się wtedy czujecie i jak sobie z tym radzicie ?, i czy w ogóle spotkało was coś takiego?

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 1:19 am ]

nikt?, to jak sobie radzicie z faktem że odczuwacie lęk, macie nerwicę itp?, nie ma wyrzutów sumienia, wkurzenia na siebie?, itp.