Ludzie gardzą mną.

Nie potrafię nawiązać żadnej relacji z ludźmi, gdyż cały czas mam poczucie, że ludzie są do mnie negatywnie nastawieni. Ciągle też mam poczucie, że odstraszam ludzi swoim wyglądem...

Strasznie się też denerwuję kiedy muszę przechodzić obok młodych ludzi, a szczególnie dziewczyn. Widzę uśmieszki i słyszę śmiechy...

Boję się nawiązać również jakichkolwiek kontaktów, również z powodu nieśmiałości oraz lęku przed mówieniem głupot ze zdenerwowania...

Mój psycholog wielce się zdziwił, gdy mu o tym powiedziałem. Twierdzi, że jestem ciekawą osobą, inteligentną i atrakcyjną.

Teraz się zastanawiam czy to wszystko urojenia czy psycholog mnie tylko pociesza.

Jak mam poznać prawdę?

to trzeba zmienic pasję i przerzucić się z ludzi na lotnictwo i balistykę.w samolocie cię nie wyśmieją a karabin nie będzie cię oceniał tylko ty b edziesz nim kierował

Widzę uśmieszki i słyszę śmiechy...

Też tak kiedyś miałem. okazało się że wszystko było w mojej głowie.

mirisan, jak długo uczęszczasz na terapie?

Nie potrafię nawiązać żadnej relacji z ludźmi, gdyż cały czas mam poczucie, że ludzie są do mnie negatywnie nastawieni.

Myślę że powody są zupełnie gdzie indziej.

Zastanów sie nad tym pytaniem: gdyby ludzie nie byli do ciebie negatywnie nastawieni, umiałbyś nawiązywać relacje z nimi?

cały czas mam poczucie,

no wlasnie a poczucia bardzo czesto maja niewiele wspolnego z rzeczywistoscia... tym bardziej jak jest sie zakompleksionym

jak długo uczęszczasz na terapie?

Chodzę do tego psychologa może z pół roku.

Mówi, że robię bardzo szybko postępy i nawet psychiatra zauważył znaczną zmianę zachowania(na lepszą).

gdyby ludzie nie byli do ciebie negatywnie nastawieni, umiałbyś nawiązywać relacje z nimi?

Myślę, że to wszystko wzięło się ze wcześniejszych doświadczeń. Kiedyś w liceum mi mówili "jesteś jakiś dziwny" W tamtym roku kolega przyszedł ze swoim kolegą i po którymś widzeniu dowiedziałem się, że tamten powiedział, że dziwnie się zachowywałem...

Mój kolega, którego znam parę lat, coraz bardziej się odsuwa ode mnie. Przychodzi już teraz tylko raz na kilka miesięcy na kilka minut i tylko wtedy, gdy coś mu potrzeba i mówi "jutro przyjdę to pogadamy" Przychodzi dopiero po 3 miesiącach...

Mam więc powody.

PS>

Psycholog również się dziwił gdy o tym mówiłem. Nie widzi on we mnie żadnej dziwaczności, a dobrze mnie już zna.

Kiedyś w liceum mi mówili "jesteś jakiś dziwny" W tamtym roku kolega przyszedł ze swoim kolegą i po którymś widzeniu dowiedziałem się, że tamten powiedział, że dziwnie się zachowywałem...

 

a Ty jak myslisz? jestes dziwny?

mirisan, to sam widzisz skoro są postępy z czasem poradzisz sobie z tymi problemami.Kolegą się nie przejmuj cóż ludzie nie rozumieją niektórych problemów.

a Ty jak myslisz? jestes dziwny?

Też się dziwię, że mnie nazywają dziwnym Myślę, że to głównie wina nieśmiałości. Gdy rozmawiam z kimś nowym, to bardzo się denerwuję. Jednak z każdym kolejnym spotkaniem, nieśmiałość zanika i pojawia się pewność siebie, ale pod warunkiem, że ta druga osoba mi podpasuje. Jeśli kontakty z tą drugą osobą są rzadkie, to następuje u mnie regres i muszę zaczynać wszystko od początku. Być może dlatego tamten kolega powiedział, że dziwnie się zachowywałem.

Mało kto rozumie nieśmiałość.

czasem poradzisz sobie z tymi problemami.

mirisan, niesmialym jest trudniej to fakt. Ale pracujesz nad tym ze swoja psycholog wiec za jakis czas bedzie progres Zastukam do Ciebie na pw

mirisan,

popracujesz to sie uda, ludzie rzadko sie śmieja z kogos , 99% tego to wymysł głowy

Do mnie raczej też są wszyscy negatywnie nastawieni i pewnie mają rację. Wiem, że na chwilę obecną jest niemożliwe, by mnie lubił ktokolwiek, kto przebywa/będzie przebywać ze mną w realu.

no wlasnie a poczucia bardzo czesto maja niewiele wspolnego z rzeczywistoscia...

O,też tak kiedyś myślałem......Niestety moje poczucia miały bardzo dużo wspólnego z rzeczywistością.