czy dostaliście konkretną "diagnozę"?

Zgodzę się że 'wieloletnia terapia' to pojęcie kluczowe tutaj, bo zajebiście nieprecyzyjne - mogę być zmuszony chodzić na nią przez wszystko między 4 a 40 lat, i tak jak piszesz po części jest to oddelegowanie trudnego przypadku 'piętro niżej', do psychologów. Jednak to że uważam się za beznadziejny przypadek to nie do końca ich zasluga, widzisz ja od kiedy pamiętam źle o sobie myślałem, nie wierzyłem w siebie i zawsze czułem że moje życie będzie ch_jowe, na długo zanim trafiłem w ręce specjalistów. Niestety, nie udało im się zmienić tego przekanania w mojej głowie. Czy zestaw leków pomaga, nie potrafię już powiedzieć, biorę leki od tylu lat że nie potrafię już powiedzieć co działa a co nie. Wiem tylko że nie czuję się dobrze, nie akceptuję siebie, żyję w ciągłym lęku i apatii, braku chęci do życia, a od niedawna mam znów intensywne myśli/plany samobójcze. Od niedawna też biorę wenlę i ona ewidentnie działa - zniknął mi apetyt, źle śpię, pocę się jak w gorączce.

Zgodzę się że 'wieloletnia terapia' to pojęcie kluczowe tutaj, bo zajebiście nieprecyzyjne - mogę być zmuszony chodzić na nią przez wszystko między 4 a 40 lat, i tak jak piszesz po części jest to oddelegowanie trudnego przypadku 'piętro niżej', do psychologów. Jednak to że uważam się za beznadziejny przypadek to nie do końca ich zasluga, widzisz ja od kiedy pamiętam źle o sobie myślałem, nie wierzyłem w siebie i zawsze czułem że moje życie będzie ch_jowe, na długo zanim trafiłem w ręce specjalistów. Niestety, nie udało im się zmienić tego przekanania w mojej głowie. Czy zestaw leków pomaga, nie potrafię już powiedzieć, biorę leki od tylu lat że nie potrafię już powiedzieć co działa a co nie. Wiem tylko że nie czuję się dobrze, nie akceptuję siebie, żyję w ciągłym lęku i apatii, braku chęci do życia, a od niedawna mam znów intensywne myśli/plany samobójcze. Od niedawna też biorę wenlę i ona ewidentnie działa - zniknął mi apetyt, źle śpię, pocę się jak w gorączce.

(...) diagnozę zaburzenia osobowości jeszcze jako nastolatek

Według zaleceń PTP zaburzeń osobowości nie powinno się diagnozować przed 18 rokiem życia.

(...) diagnozę zaburzenia osobowości jeszcze jako nastolatek

Według zaleceń PTP zaburzeń osobowości nie powinno się diagnozować przed 18 rokiem życia.

Nie pamiętam już dokładnie ile miałem wtedy lat, ale raczej było to kiedy byłem już 'późnym' nastolatkiem, więc całkiem możliwe że miałem już ukończone 18 lat.

Nie pamiętam już dokładnie ile miałem wtedy lat, ale raczej było to kiedy byłem już 'późnym' nastolatkiem, więc całkiem możliwe że miałem już ukończone 18 lat.

Powiedzcie mi czy zab osobowości można zdiagnozować po 1 wizycie ?

Powiedzcie mi czy zab osobowości można zdiagnozować po 1 wizycie ?

Gdy poszedłem do psychiatry żeby dostać skierowanie na psychoterapię to po rozmowie z przemiłą zresztą panią doktor nie spytałem jak ta dupa co mi jest.

Natomiast terapeutka nie chciała mi powiedzieć. Powiedziała że unika podawania konkretnych terminów. Ja jednak bym chciał wiedzieć.

I trochę mnie to nurtuje. Sam trochę się domyślam ale nie mam pewności i ta niepewność jest irytująca.

Czyli moja sytuacja jest taka jak wiele podobnych.

Zastanawiam się czy po jednej wizycie mogłem dostać trafną diagnozę i mam wrażenie że gdybym coś wtedy usłyszał od tej psychiatry to wcale nie musiało być zupełnie celne.

Gdy poszedłem do psychiatry żeby dostać skierowanie na psychoterapię to po rozmowie z przemiłą zresztą panią doktor nie spytałem jak ta dupa co mi jest.

Natomiast terapeutka nie chciała mi powiedzieć. Powiedziała że unika podawania konkretnych terminów. Ja jednak bym chciał wiedzieć.

I trochę mnie to nurtuje. Sam trochę się domyślam ale nie mam pewności i ta niepewność jest irytująca.

Czyli moja sytuacja jest taka jak wiele podobnych.

Zastanawiam się czy po jednej wizycie mogłem dostać trafną diagnozę i mam wrażenie że gdybym coś wtedy usłyszał od tej psychiatry to wcale nie musiało być zupełnie celne.

zastanawia mnie czemu tylko ja od T. dostałam konkretną diagnozę

bo większość z Was pisze, że nie dostała...

zastanawia mnie czemu tylko ja od T. dostałam konkretną diagnozę

bo większość z Was pisze, że nie dostała...

Ja dostałam diagnozę, choć obawiam się, że to co mi zdiagnozowano nie jest prawdą a jedynie sprawiam takie wrażenie, a do moich prawdziwych problemów nikt nie ma dostępu. Po prostu moje objawy nie są bardzo nasilone, a to co mnie naprawdę boli jest gdzieś głębiej.

Ja dostałam diagnozę, choć obawiam się, że to co mi zdiagnozowano nie jest prawdą a jedynie sprawiam takie wrażenie, a do moich prawdziwych problemów nikt nie ma dostępu. Po prostu moje objawy nie są bardzo nasilone, a to co mnie naprawdę boli jest gdzieś głębiej.

Mi też nikt nie mówił i się wszyscy oburzali na pytania czy jakieś samo określanie się tego typu, więc ja podczytuję czasem to co napisane jest w wywiadzie lekarskim, gdy mam możliwość no i też na skierowaniu od psychiatry było wypisane... A sama bym nie zapytała, udaję, że właśnie mi wszystko jedno bo teraz to właściwie tak jest - nieważne co mam zdiagnozowane, mogłabym nie mieć nic a czuć się tak jak czuję, coś by to zmieniło?

Mi też nikt nie mówił i się wszyscy oburzali na pytania czy jakieś samo określanie się tego typu, więc ja podczytuję czasem to co napisane jest w wywiadzie lekarskim, gdy mam możliwość no i też na skierowaniu od psychiatry było wypisane... A sama bym nie zapytała, udaję, że właśnie mi wszystko jedno bo teraz to właściwie tak jest - nieważne co mam zdiagnozowane, mogłabym nie mieć nic a czuć się tak jak czuję, coś by to zmieniło?

W moim przypadku diagnoza raczej będzie mieć bardzo duży wpływ na dalsze postępowanie.

Ja dostałam diagnozę, choć obawiam się, że to co mi zdiagnozowano nie jest prawdą a jedynie sprawiam takie wrażenie, a do moich prawdziwych problemów nikt nie ma dostępu. Po prostu moje objawy nie są bardzo nasilone, a to co mnie naprawdę boli jest gdzieś głębiej.

Miałam rację w tym co napisałam kilka miesięcy temu

Teraz niedawno odkryłam czym jest ten "głębszy, prawdziwy problem". Faktycznie nie mam silnych objawów, ale jednak... obsesyjne myśli zaburzają obraz siebie i świata.

zastanawia mnie czemu tylko ja od T. dostałam konkretną diagnozę

bo większość z Was pisze, że nie dostała...

Ja dostałam diagnozę od razu u każdego z trzech psychiatrów: ZOK czyli nerwica natręctw i lekka depresja. I bez diagnozy wiedziałam co mi dolega bo objawy są niestety bardzo typowe i nie da się ich pomylić... Na skierowaniu na terapię, też widziałam, że było napisane coś w stylu "powód terapii - ZOK"

Co najlepsze początkowo kiedy zapytałam jakie są szanse, że szybko wyzdrowieje, usłyszałam, że jestem pozytywnie nastawioną osobą, a takie osoby szybko wracają do zdrowia. Po kolejnych wizytach usłyszałam, że to może poooootrwać...

Ja zawsze zadaje dużo pytań i oczekuję odpowiedzi. Chcę wiedzieć co i jak. A przynajmniej potwierdzić to co już sama czuję.

Ja mam kilka diagnoz. Niektóre są błędne, bo moje zachowanie to była reakcja na leki a lekarze uważaja że ja sie tak ciagle zachowuje.

Najważniejsze ze lek który dostałam pomógł mi w pewnym stopniu na moje cierpienie.

Bardzo dobry temat, wiele razy zastanawiałam się czy tylko ja nie mam konkretnej diagnozy. To co mi jest mogę wnioskować jedynie po lekach i rozmowach z psychiatrą, kiedyś też z psychoterapeutą, po treści książek czy tego co wyczytałam w internecie. Nie wiem czy lepiej jest wiedzieć czy nie wiedzieć. Wiem, że są lekarze którzy szczerze się przejmują, słuchają i ciągle dopasowują leczenie żeby polepszyć stan pacjenta, ale są też lekarze którzy coś tam sobie ponotują w swoim zeszyciku a i tak powiedzą jak za każdym razem "oto recepta, proszę przyjść za miesiąc".

mnie strasznie wkurzalo ze nie dostaję jasnej diagnozy, ale jednoczesnie myslalam sobie z tyłu głowy, ze w zasadzie to szukam jakiegos poczucia bezpieczenstwa i tozsamosci w granicach jasno nazwanego zaburzenia... teraz nawet nie chce sie zastanawiac... wiem ze jak poczytam o bpd o czymkolwiek to bedzie to pasowac, ale to na zasadzie syndromu studentow medycyny ktorzy czytając podręczniki czują ze chorują na wszystko o czym sie uczą...

wiem ze niektore nazwy zaburzen są potrzebne chociazby dla okreslenia kierunku w jaką idzie skrzywienie... wiec ok.

Odkąd przestałem się utożsamiać z diagnozą i potraktowałem ją tylko jako bardzo mały fragment siebie- a na pewien czas właściwie o nim zapomniałem- wyszło mi to tylko na dobre.

Otoz to.

Ale gdy po wielu wizytach nie wiesz co w sumie z Tobą jest i jesteś odprawiany z kwitkiem "do zobaczenia za miesiąc"? Wtedy diagnoza chyba nie byłaby taka zła?