Jak pomóc starszym ludziom którzy są alkoholikami?

Witam osoby które zainteresowane są tematem.

Poszukuję informacji od osób którym udało się pomóc w godnej egzystencji osób powyżej 70 które są alkoholikami. Nie chodzi mi nawet o leczenie/ sprawdziłam nie można przekonać do leczenia kiedy ktoś nie chce/ chodzi tylko o to aby mogli zachować jakieś minimum egzystencji. Ja i moje dorosłe rodzeństwo przeżywamy dramat, nasi rodzice są alkoholikami stadium pewnie ostatniego, w ciągu- nie kontrolują potrzeb fizjologicznych, nie jedzą ostatnio trwało to około 1.5 miesiąca. Próbowaliśmy według naszej wiedzy chyba wszystkiego: lekarza rodzinnego, gminnej komisji alkoholowej próbowaliśmy zawieźć do geriatry. Nawet gdy na coś się zgodzą kiedy są wystraszeni po ciągu, następnego dnia odmawiają wszelkiej pomocy, są agresywni, wypędzają z domu, atakują , o wszystko obwiniają dzieci czyli nas że się nimi nie zajmujemy.

Ponieważ nie panują nad sytuacją czysto fizyczną, znaleźli dziada który dostarcza im wódę razem chleją. Do ich domku nie można wejść taki smród, co 2 lata wymieniamy kanapy, podejrzewamy u ojca prostatę.

Jest to nasza rodzinna tragedia wychudzeni rodzice w barłogu(

Siostra była u lekarza porada: albo zostawić jak jest, albo do sądu ubezwłasnowolnić. Żadna z tych rad nic nam nie daje zostawić jak jest: przecież nawet starym psem się opiekujemy. Do sądu , czy to polepszy sytuację nawet jak przeprowadzimy proces? Wątpię rodzice nas znienawidzą. Nie chcę pisać zbyt długo ale może ktoś jest wstanie coś doradzić? Chcieliśmy znaleźć kobietę na kilka dni w tygodniu żeby mieli to minimum fizyczne powiedzieli że jej też nie wpuszczą. myślę że nie jesteśmy jedyni w tej sytuacji może ktoś coś poradzić czekam bo sprawa jest b. pilna

acka, Mimo wszystko starałabym się ich ubezwłasnowolnić i na siłę odgrodzić od alkoholu, zacząć leczyć.

Jeśli uważasz, że wtedy Was znienawidzą, to jesteś w błędzie. A teraz co robią? Kochają Was?

Gdyby tak było, nie doprowadzili by do takiej sytuacji.

Wybacz, ale patologię trzeba zwalczać.

Osoby uzależnione od alkoholu najczęściej nie widzą problemu i nie chcą poddać się leczeniu odwykowemu. Poddanie się leczeniu odwykowemu jest bowiem dobrowolne. Jednak państwo, w celu zapobiegania negatywnym skutkom alkoholizmu, przewidziało wyjątki od tej zasady. Postępowanie z osobami uzależnionymi od alkoholu i procedurę leczenia przymusowego określa ustawa z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Według ustawy, osoba nadużywająca alkoholu, która z powodu tego nadużywania powoduje rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, która uchyla się od pracy albo systematycznie zakłóca spokój lub porządek publiczny, może zostać skierowana na badanie przez biegłego w celu wydania opinii w przedmiocie uzależnienia od alkoholu i wskazania rodzaju zakładu leczniczego. Na badanie to kieruje gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych, właściwa według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy. O zastosowaniu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego orzeka – w postępowaniu nieprocesowym – sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy. Sąd wszczyna postępowanie na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Rodzina osoby uzależnionej od alkoholu nie może więc zwrócić się bezpośrednio do sądu z wnioskiem o przymusowe leczenie. Osoba, w stosunku do której orzeczony został obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, związanemu z pobytem w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, nie może opuszczać terenu tego zakładu bez zezwolenia kierownika zakładu. acka, opisany przez Ciebie przykład rodziców to przykład radykalnego uzależnienia od alkoholu, dlatego jedyne rozwiązanie to przymusowy odwyk. Zachęcam, byś zajrzała pod link: http://portal.abczdrowie.pl/przeciwdzialanie-alkoholizmowi i na stronę PARPA: http://www.parpa.pl/.