Niska samoocena i problemy z pracą

[Alesko]

Mam bardzo podobny problem z samooceną, też miałem i mam ojca który wymaga bardzo dużo.

[Alesko]

3 godziny temu, z o.o. napisał:

Nie wiem wszystkiego lepiej od Twojego psychologa, ale jedno wiem lepiej. Użalanie się nad sobą jeszcze nikomu nie pomogło. I mówię to, niestety, z własnego doświadczenia. Mój ojciec też nie jest idealny, ale udało mi się w miarę odbudować z nim relacje. A rodziców trzeba szanować.

 

 

Z niektórymi ludźmi nie da się odbudować relacji.

[pinda]

15 godzin temu, aguskaguska napisał:

Próbuję pisać teksty na zamówienie od 1,5 roku i klienci je całkiem dobrze oceniają. Ale najchętniej chcieliby za darmo. A może nie umiem jeszcze negocjować. 

 

O, ekstra, musisz byc uzdolniona :) Widzisz, czuli ta praca dobrze Ci wychodzi. popracuj nad asertywnościa, wiem, że łatwo się tak gada. Nie 

pisz nic za darmo, ustal limit - negocjujac nie schodz poniżej założonej przez siebie stawki. Negocjować tez nie potrafię, ale wierzę, że to jest do nauczenia, zatem próbuj. 

[stass]

W dniu 14.04.2020 o 19:48, z o.o. napisał:

Nie wiem wszystkiego lepiej od Twojego psychologa, ale jedno wiem lepiej. Użalanie się nad sobą jeszcze nikomu nie pomogło. I mówię to, niestety, z własnego doświadczenia. Mój ojciec też nie jest idealny, ale udało mi się w miarę odbudować z nim relacje. A rodziców trzeba szanować.

 

1. Takie wypowiedzi wnoszą taką samą wartość i skuteczność jak powiedzenie komuś w ciężkiej depresji - weź ku**a nie lamentuj, to cię nie uzdrowi, wyjdź do ludzi i się uśmiechnij a będzie dobrze.- Noo.. niestety nie, nie będzie dobrze.

 

2. Generalnie koncepcja pod tytułem że coś "TRZEBA" nie istnieje. Owszem, z punktu widzenia etyki i moralności, bardzo etycznie i moralnie jest szanować każdego, niezależnie czy to Twój rodzic czy nie, ponieważ taka postawa jest korzystna i dla Ciebie i dla środowiska. Jednak rodząc się, nie jesteś światu (ani nikomu) niczego winna, ani świat (nikt) nie jest winny nic Tobie. Stąd nic nie musisz, nawet respektować przepisów ruchu drogowego, jednak licz się z tym że w wyniku tego poniesiesz pewne konsekwencje i odpowiedzialność.

Tak samo nie musisz szanować swoich rodziców, jednak pamiętaj że poprzez to może mocno ucierpieć Wasza relacja, Twoje sumienie może być chronicznie obciążone, a im możesz sprawić smutek. Dlatego generalnie korzystniej jest szanować ale nie MUSISZ tego robić z prostego powodu, nikt nie może Cie do tego zmusić.

I jest jeszcze jedna rzecz o której warto pamiętać, szanując wszystkich, najpierw najzdrowiej, i najlepiej jest zacząc od SIEBIE (oczywiście - nie musisz), ale jeżeli szanujesz przedewszystkim siebie, to jesteś szczęśliwsza z mniejszą ilością (lub brakiem) konfliktów wewnętrznych, więc warto szanować siebie. 

 

Dziewczyna uciekając z domu rodzinnego, właśnie dała temu wyraz, i postawiła duży krok w stronę poprawy swojego zdrowia psychicznego, za co jej gratuluję.

 

Owszem ,dziewczyna może próbować wskrzeszenia relacji z ojcem i jej uzdrowienia, poprzez odpowiednie próby UŚWIADOMIENIA (nie pouczenia, czy nie konstruktywnej lawiny wyrzutów) swojego taty, wskazanie mu destruktywnych zachowań, które bardzo negatywnie wpływały na jej samopoczucie i stan psychiczny, wyjaśnienie mu DLACZEGO tak bardzo się od niego oddaliła, i co mógłby zrobić aby to zmienić. Być może jej tata zwyczajnie nie potrafi okazywać czułości ani wsparcia, bo nikt go tego nie nauczył, być może pochodzi z domu gdzie panowały twarde zasady, gdzie nie było miejsca na rodzicielskie wsparcie.

 

 

Droga autorko tematu (wybacz za protekcjonalny ton ale nie znam imienia), jakie masz wrażenia dotycząca aktualnej współpracy z psychologiem? 

Jesteś zadowolona z efektów? Notujesz jakiś progres? Potrafisz określić jakimi metodami pracuje z Tobą psycholog i czy są one skuteczne?