Skąd się bierze wewnętrzny krytyk?

[nvm]

Wewnętrzny krytyk/wewnętrzny tyran/super-ego. Zwał jak zwał.

Najeżdża na mnie - krytykuje mnie za przeszłość, że zrobiłem coś nie tak, przez co nie wyglądała tak jak powinna. Były fajne plany, fajne możliwości, a ja to skopałem, popełniłem jakiś błąd i przeze mnie nie wyszło.

Czy ktoś mógłby mi wyjaśnić skąd się w ogóle bierze coś takiego i jaki jest tego cel? Po co on jest, jaka jest jego funkcja?

Czy on chce w ten sposób osiągnąć to, by takie sytuacje już się nie powtarzały? Jeśli tak, to czy jest to właściwy sposób osiągania takiego celu? Czy jest on skuteczny? Czy jest on warty świeczki?

Dlaczego jest taki mechanizm, skoro powoduje on dysonans? Czy nie jest on ego-dystoniczny? Jak dla mnie to jest...

O co tu chodzi?

I co z tym zrobić? Bo generalnie to mam silną tendencję by z nim dyskutować i starać się go przekonać, że nie ma racji. Ale to raczej beznadziejna walka, strasznie frustrująca, męcząca i stresująca.

Edytowane 9 Stycznia 2019 przez nvm

[Anomka]

Ja to mu zazwyczaj ulegam, nie mam argumentow, nie mam sil do niczego a przez niego sily jeszcze bardziej sie wyczerpuja. 

EDIT: tez chetnie sie czegos dowiem

Edytowane 10 Stycznia 2019 przez Anomka

[nvm]

@Anomka, a myślałaś może o tym, by być wobec niego niegrzeczna, nieposłuszna? To potrafi dać odprężające poczucie wolności.

On sobie może mieć swoją "rację", a Ty i tak możesz robić swoje. Co Ty na to?

[anemon]

3 minuty temu, Lilith napisał:

Wewnętrznego krytyka początkowo kształtuje otoczenie zewnętrzne, a później już rozwijamy go My sami.

Nic dodać. Miałam się wypowiedzieć, ale Lilith wyraziła i moje zdanie.

[mark123]

Nie ma jednego podłoża wewnętrznego krytyka, może go kształtować otoczenie, może być efektem własnych obserwacji swojego funkcjonowania w świecie, może być efektem stawiania sobie poprzeczki zbyt wysoko, może być objawem wytwórczym (groźne, jeśli wystąpi w dzieciństwie, gdyż psychotyczny krytyk może przyjąć rolę trzeciego rodzica, niezależnego od właściwych rodziców)