Beznadzieja

[Ania40]

Witam

Mam nerwicę lękową, wcześniej jakoś to ogarniałam, ale chyba cierpliwość już mi się wyczerpuje, teraz jestem przede wszystkim bardzo wkurzona. Przez to g..... nie mam rodziny, praca średnio satysfakcjonująca i takie ciągłe udawanie przed NORMALNYMI, że wszystko jest w porządku. Jestem wariatem i dołączam do wariatów, przepraszam jeśli kogoś obraziłam.

Ania

[Gość]

Cześć Aniu

Tu na szczęście nic nie musisz udawać i możesz pisać co Ci leży na sercu i ciąży na duszy.

[ekspert_abcZdrowie]

Witaj Ania40!

 

Co to znaczy, że wcześniej "ogarniałaś" nerwicę, a teraz już nie ogarniasz? Leczyłaś się jakoś?

[wiejskifilozof]

Wcześniej,podejrzewam nastrój był lepszy.

[nivoson]

Witaj na forum :) Zapraszam do pisania, pomożemy, wesprzemy :)

[malgonia1]

Witam wszystkich zgromadzonych na forum! Lekarz potwierdził objawy i stwierdzono u mnie nerwicę. Jest mi ciężko z dnia na dzień zachorowałam

[Ania40]

Teraz ja Ania, nie ogarniam, bo straciłam cierpliwość, mam dość wiecznego uspokajania się, mówienia sobie, że minie, przejdzie, że to tylko myśli, cały czas na WOJNIE, to może umęczyć. A jak się poddaję to jeszcze gorzej, bo wtedy tracę nadzieję. Straciłam też wiarę w miłość i sens działania Boga, co też nie daje mi spokoju i pogłębia lęk. Jedynie co mnie jakoś ratuje to moje spore poczucie humoru. Dobra dosyć tego narzekania. Właśnie wróciłam z warszawskiego koncertu piosenek powstańczych, no bo dzisiaj święto mojego kochanego Miasta - WARSZAWY. Kocham to miasto bo nie mam wyjścia, właśnie problem polega na tym, że mam problem, żeby się z niego ruszyć, takie lęki. Cześć i chwała Bohaterom.

Wczoraj byłam u pani psycholog, zaczynam po raz kolejny, terapie. Jakoś nie mogę się do tego psychologizowania przekonać.

[pawel12345]

Przez to g..... nie mam rodziny

Czy możesz dokładniej opisać?

[shira123]

Teraz ja Ania, nie ogarniam, bo straciłam cierpliwość, mam dość wiecznego uspokajania się, mówienia sobie, że minie, przejdzie, że to tylko myśli, cały czas na WOJNIE, to może umęczyć. A jak się poddaję to jeszcze gorzej, bo wtedy tracę nadzieję. Straciłam też wiarę w miłość i sens działania Boga, co też nie daje mi spokoju i pogłębia lęk. Jedynie co mnie jakoś ratuje to moje spore poczucie humoru. Dobra dosyć tego narzekania. Właśnie wróciłam z warszawskiego koncertu piosenek powstańczych, no bo dzisiaj święto mojego kochanego Miasta - WARSZAWY. Kocham to miasto bo nie mam wyjścia, właśnie problem polega na tym, że mam problem, żeby się z niego ruszyć, takie lęki. Cześć i chwała Bohaterom.

Wczoraj byłam u pani psycholog, zaczynam po raz kolejny, terapie. Jakoś nie mogę się do tego psychologizowania przekonać.

 

witaj Aniu, nie poddawaj sie, zycie jest piekne mimo wszystko i mamy je tylko jedno.

ja tez nie mam wlasnej rodziny a kocham dzieci, ale mimo to uwazam ze warto zyc!

pomysl ile dobrego mozesz zrobic dla innych, mieszkasz w stolicy, moze zainteresujesz sie wolontariatem.

pomaganie innym daje sile i sens.

pozdrawiam!

[gianna solei]

(...) i takie ciągłe udawanie przed NORMALNYMI, że wszystko jest w porządku. Jestem wariatem i dołączam do wariatów, przepraszam jeśli kogoś obraziłam.

Ania

 

Cześć Aniu!

Niektórzy mówią, że nie ma normalnych, każdy ma jakieś problemy, niektórzy mniej, inni więcej.

 

Dla mnie ostatnio ciekawa stała się kwestia, czy udawać "normalną", czy też szczerze mówić, co myślę i przeżywam. W pracy to raczej nie, ale przed częścią rodziny i przyjaciół niedawno przestałam udawać. Mówię im o moich lękach, trudnościach, a nawet destrukcyjnych myślach i zachowaniach.

Mimo to wciąż mnie lubią i akceptują (co czasem mnie dziwi, bo chwilami sama strasznie nie mogę ze sobą wytrzymać...)

 

Pozdrawiam serdecznie!

gianna

[Ania40]

Też się nad tym cały czas zastanawiam, wcześniej w ogóle nie brałam tego pod uwagę. Byłam pewna, że to minie, dam sobie radę, że jestem normalna. No i przede wszystkim bałam się reakcji ludzi, odrzucenia. Teraz w pewnej Wspólnocie spotkałam ludzi, którzy mnie nie odrzucili, ale wiem, że nie rozumieją. Wydaje mi się, że potrzebuję częstszego kontaktu. No właśnie, czy Wy się spotykacie jakoś w realu.

Jeśli chodzi o wolontariat to ja już byłam wolontariuszem i pewnie znowu do tego wrócę bo nie ma innego wyjścia. Świat jest piękny, jestem ciekawa świata i dlatego te ograniczenia są dla mnie tak bolesne.

[shira123]

ja nie udaje przed rodzina, i mam 4 fajne kolezanki przed ktorymi tez nic nie udaje. i to jest piekne)))

[Lusesita Dolores]

shira123,

Taaaa życie jest piekne...

Przestań ludziom wciskać takie kity

[shira123]

shira123,

Taaaa życie jest piekne...

Przestań ludziom wciskać takie kity

 

zależy jaki kto ma podejście

jest piękne jeśli widzisz pozytywy

[Lusesita Dolores]

shira123,

Weź się w garść bo życie jest piękne

Phi.

Dno

[Brown89]

Leczenie nerwicy może zająć bardzo dużo czasu.

Może zastanów się nad przyczynami. Ewentualnie pomogą na pewno Ci leki.

Chociaż bywa, że ich efekt jest bardzo krótkotrwały.

Mojej kuzynce pomogły regularne wizyty u psychoterapeuty.

[gianna solei]

Teraz w pewnej Wspólnocie spotkałam ludzi, którzy mnie nie odrzucili, ale wiem, że nie rozumieją.

 

O, też od niedawna jestem we wspólnocie, w neokatechumenacie. Poszłam tam, bo chciałam jakiegoś cudu, nagłego uzdrowienia. Ech, to było takie magiczne myślenie. Trochę tak jak w tym dowcipie o człowieku, który modli się do Boga, by wygrać na loterii, a nie kupuje nawet losu...

[Gość]

Ja mam rodzine ale i nerwice, jedni sa lysi i maja problem z jelitem drazliwym itd. Ile ludzi tyle problemów. Pozdrawiam.

[Ania40]

Dzisiaj pani psycholog uświadomiła mi, że to co się ze mną dzieje to uczucia, coś co jest poza moją kontrolą. Ja myślałam, że to myśli, czyli coś na co mam wpływ, a skoro tak to jakiś totolotek. Powaliło mnie to i naprawdę nie ma już chyba na co czekać tylko coś łykać. Życie chyba za piękne, żeby spędzić je w "więzieniu"

[TheEllesPL]

Witaj Aniu.

W tym co mówisz zawarłaś, że kochasz Warszawę. To może być pomocne w poradzeniu sobie z Twoim problemem. Oglądanie miasta, zwiedzanie go, zauważanie piękna i harmonii życia jakie się w nim toczy może dodać Ci nadziei na lepsze jutro. Jeżeli Twoje życie ciągle gdzieś się spieszy to zwolnij np. koło ronda Radosława. Spójrz na flagę, poczuj że jesteś częścią tego wszystkiego, ci bohaterowie walczyli o to na co patrzysz. To istnieje i trwa. Z każdej takiej pozornie prostej rzeczy polecam wysuwać jakieś wnioski. Skoro po tylu przegranych bitwach Polska istnieje i trzyma się dobrze to może i z Tobą będzie podobnie. To napawa optymizmem, pomoże to w terapii myślę.

Pozdrawiam i mam nadzieję, że trochę pomogłem :)

[Dżołanauk]

Co sie ze mną dzieje? Szukam odpowiedzi, ale nikt mnie nie rozumie.

Straciłam sens dosłownie do wszystkiego. Nie potrafię czerpać radości z niczego, jesteś zobojętniała na wszystko co mnie otacza, nie czuje potrzeby uczenia się nowych rzeczy albo nawet dowiadywania się o czym kolwiek, nie chce kontynuować swoich pasji. Boże , nawet nie potrafię wyrazić obrać w słowa tego co czuje. Wewnętrzna stagnacja... czuje się nikim, nikim którym nikt się nie zainteresuje. Boje się przebywać pośród ludzi bo boje się ze jak czegoś nie będę wiedziała to będę przez to oceniona jako gorsza. Boje się poznawać nowych ludzi bo boje się ze pomyślą o mnie "kim ona jest" panikuje poznając znajomych moich znajomych bo boje sie ze będą się za mnie wstydzić (Nie mówię o tym jak się zachowuje bo nigdy nie widać po mnie ze jestem przybita czy mam dola) tylko o to co wiem itp. Co to jest, nie chce się tak czuć

[superb]

Co sie ze mną dzieje? Szukam odpowiedzi, ale nikt mnie nie rozumie.

Straciłam sens dosłownie do wszystkiego. Nie potrafię czerpać radości z niczego, jesteś zobojętniała na wszystko co mnie otacza, nie czuje potrzeby uczenia się nowych rzeczy albo nawet dowiadywania się o czym kolwiek, nie chce kontynuować swoich pasji. Boże , nawet nie potrafię wyrazić obrać w słowa tego co czuje. Wewnętrzna stagnacja... czuje się nikim, nikim którym nikt się nie zainteresuje. Boje się przebywać pośród ludzi bo boje się ze jak czegoś nie będę wiedziała to będę przez to oceniona jako gorsza. Boje się poznawać nowych ludzi bo boje się ze pomyślą o mnie "kim ona jest" panikuje poznając znajomych moich znajomych bo boje sie ze będą się za mnie wstydzić (Nie mówię o tym jak się zachowuje bo nigdy nie widać po mnie ze jestem przybita czy mam dola) tylko o to co wiem itp. Co to jest, nie chce się tak czuć

Udaj sie do psychologa, on na pewno Cie zrozumie i pomoze.

Niestety z chorobami typu depresja, ciezko jest pojac osoba, ktore nigdy takiego stanu nie doznaly, ze zdrowa na ciele osoba moze sie zle czuc, miec problemy, o ktorych niektorzy nawet nie slyszeli, albo slyszeli ale wydaja sie im blahostka...

[Gość]

"zależy jaki kto ma podejście

jest piękne jeśli widzisz pozytywy"

Depresja polega na tym,ze wlasnie tych pozytywów nie widać .Jednak osoby które nie maja pojecia o tym zaburzeniu ,stale beda gadac swoje śmieszne teorie i porady w stylu wez sie w garsc,mysl pozytywnie,waze jest podejscie .I co te rzeczy maja zniwelowac depresje ? Jakby to bylo takie proste,to ludzie nie cierpieliby na depresje latami . Sądze ze te śmieszne porady ,są ignoranckie .Tyle

[TheEllesPL]

Co sie ze mną dzieje? Szukam odpowiedzi, ale nikt mnie nie rozumie.

Straciłam sens dosłownie do wszystkiego. Nie potrafię czerpać radości z niczego, jesteś zobojętniała na wszystko co mnie otacza, nie czuje potrzeby uczenia się nowych rzeczy albo nawet dowiadywania się o czym kolwiek, nie chce kontynuować swoich pasji. Boże , nawet nie potrafię wyrazić obrać w słowa tego co czuje. Wewnętrzna stagnacja... czuje się nikim, nikim którym nikt się nie zainteresuje. Boje się przebywać pośród ludzi bo boje się ze jak czegoś nie będę wiedziała to będę przez to oceniona jako gorsza. Boje się poznawać nowych ludzi bo boje się ze pomyślą o mnie "kim ona jest" panikuje poznając znajomych moich znajomych bo boje sie ze będą się za mnie wstydzić (Nie mówię o tym jak się zachowuje bo nigdy nie widać po mnie ze jestem przybita czy mam dola) tylko o to co wiem itp. Co to jest, nie chce się tak czuć

 

Zapewniam Cię, że tutaj nie spotkasz się z odrzuceniem, czy ocenianiem. Najlepszym lekarstwem jest znalezienie bratniej duszy i zrozumienia. Bardzo to pomaga oswoić się z obecnym stanem rzeczy. Jeżeli potrzebujesz się wygadać, poznać kogoś kto Cię zrozumie, czy uzyskać rady co robić to te forum powinno być dla Ciebie odpowiednie. Tutaj nie musisz się bać, nie musisz być nie wiadomo kim, żeby spotkać się ze swego rodzaju przyjaźnią. Jak potrzebujesz porozmawiać z kimś kto ma podobnie to zachęcam, abyś się odezwała. :)

[kia_ sportage]

Ania40, witaj

 

 

wszyscy jesteśmy wariatami tylko nie wszyscy jesteśmy zdiagnozowani