Potrzebuję pomocy błagam pomóżcie mi !!

[kamil19]

Nie daję rady wszystko mnie wykańcza psychicznie mam 20 lat jestem mężczyzną mam zdiagnozowaną dystymię i depresję lękową nie udaną próbę samobójczą za sobą. Dzieje się ze mną coś strasznego nie potrafię tego wytłumaczyć mam straszne wahania nastrojów w jednej chwili jestem radosny a zaraz przygnębiony zapijam smutki alkoholem przypalam się samookaleczam jeden chwili chcę umrzeć a zaraz chcę żyć dostając napadów niepohamowanej euforii a w przeciągu sekund znowu wraca smutek chcę umrzeć nawet nie wiem jak będę czuł się za 10 sekund lub za 5 minut to wszystko mnie przeraża nie wiem co mam robić w środku mnie rozrywa i wyniszcza. Nie potrafię odnaleźć swojej tożsamości nie wiem kim naprawdę jestem. Nie wiem co tu robię kiedy spoglądam w lustro widzę obcego człowieka. Potrafię w jednej chwili czuć się zajebiście pewnym siebie kolesiem rozmawiać z ludźmi a zaraz czuje się beznadziejnie nie chciany nie zrozumiany.

Gdzie mogę znaleść darmową pomoc psychiatryczną w Warszawie lub u psychologa?

[Gość]

zapijam smutki alkoholem przypalam się samookaleczam

Alkohol i zioło ci nie pomogą, to równia pochyła.

[Gość]

Na pewno to, ze pijesz nie jest droga do jezeli nie wyleczenia to przynajmniej stabilizacji psychicznej. Czy jestes pod opieka psychiatry? skoro masz za soba probe samobojcza? W Warszawie raczej trzeba czekac na wizyte ok 2 miesiecy do psychiatry, ale moze znajdziesz takiego lekarza ktory przyjmie bez kolejki. Jezeli czujesz ze sobie nie radzisz zadzwon po pogotowie przynajmniej zostaniesz hospitalizowany. Koniecznie spróbuj zapisac sie do psychologa i takze powiedz sobie: Jestem chory, ok, ale trzeba sobie zycie ulozyc, a nie je spieprzyc. Takze skoncz z alkoholem, sport, psychoterapia, leki i mysle, ze przynajmniej troche bedzie lepiej.

[ana90]

hej kolego, ja mam 22 i przechodziłam przez coś bardzo podobnego. najpierw w łagodnej formie obniżonego samopoczucia, gdzie alkohol był antidotum na całe zło, straciłam nad tym w pewnym momencie zupełnie kontrole. Byłam zupełnie kimś innym po alko. a bez niego nie potrafiłam zasnąć i jakkolwiek się zresetować. Nienawidziłam siebie, i tego że nie potrafie działać jak normalni ludzie w moim wieku. potem na ponad rok przestałam pić alkohol zupełnie, troche paliłam zioła, ale w granicach rozsądku. w każdym razie, wielki piorun depresji trafił mnie w kwietniu tego roku, nie mogłam wstać z łóżka, odebrać telefonu, nic. używki to najgorsze, co możesz robić w tym stanie. zgłoś się szybko do lekarza, nie jestem pewna, ale chyba na sobieskiego w warszawie są jakieś dyżury interwencyjne. daj szanse sobie i lekom, a póki co rób cokolwiek co sprawi że będziesz mniej myślał. Jeśli masz kogoś bliskiego, to wygadaj się jeśli potrafisz. POWODZENIA!! :)

[kamil19]

Pisałem też w swoim poprzednim wątku, że sytuacja z rodzicami też nie jest zbytnio ciekawa matka pastwi się nad mną psychicznie z racji tego, że jestem człowiekiem niezrównoważonym emocjonalnie nie dałem rady uderzyłem ją i wcale tego nie żałuję. Ranię teoretycznie najbliższe mi osoby chociaż tak naprawdę są to dla mnie obcy ludzie nie łączy mnie z nimi nic jedynie łączy mnie z nimi to, że mieszkamy pod jednym dachem. A żeby o tym zapomnieć tnę się miałem już zszywaną rękę. Nie potrafię się usamodzielnić nie potrafię znaleść sobie pracy brak mi motywacji do wszystkiego do życia często jak pracowałem dorywczo popadałem w konflikty z pracownikami. I to nie jest kwestia tego, że mi się nie chcę po prostu nie jestem w stanie nie wiem czemu nie mam ochoty żyć mam ochotę popełnić samobójstwo już raz próbowałem i byłem hospitalizowany jestem egoistą wydaje mi się, że świat kręci się wokół mnie a jest też wiele ludzi którzy mają ten sam problem. Założyłem ten wątek po to bo nie wiem co mam robić chciałbym żyć normalnie a za chwilę chcę umrzeć emocjonalna pustka rozrywa mnie w środku. Czuję chroniczne uczucie pustki jestem bardzo impulsywny nie potrafię kontrolować gniewu do tego popadłem w konflikt z prawem mam dwa wyroki w zawieszeniu prześladują mnie myśli paranoiczne lęki ciągle czymś się zadręczam. Wchodzę w silne związki emocjonalne z obcymi osobami cierpiąc jeszcze bardziej.

[karolcia2502]

zgodze sie z tym ze uzywki napewno w stanie depresij nie pomagaja ja tez przechodzilam depresje hm... pilam i to sie poglebialo doprowadzilo mnie do takiego stanu ze wyladowalam w szpitalu psychiatrycznym na 3 miesiace... na dzien dzisiejszy moge powiedziec tylko tyle odstaw uzywki wes sie w garsc i idz do lekaza a teraz zajmij sie czyms co ci sprawia przyjemnosc... napewno jest cos takiego...nie zastanawiaj sie nad tym co czujesz bo to poglebia a tylko dlatego ze w tym momencie nie wiesz co czujesz bo twoje uczucia sa pomieszane zlosc smutek gniew radosc milosc i nie zgadniesz dopuki nie polukladasz sobie tego wszytkiego a uwierz to jest ciezkie i sam napewno nie dasz rady. zycze powodzenia