Niechęc do pracy

[alicja_31]

alicja_31, tym, że kapitalizm popełnia błędy socjalne, a socjalizm kapitalne.

 

dobre i jak oględnie... myślałam, że coś z grubej rury o kradziejowie będzie

 

tak z innej beczki: jako dziecko mieszkałam w paskudnym blokowisku, wiecie jak nazywaliśmy z tych szcześciarzy, co w kostkach-bliźniakach mieszkali? kradziejowo...bo jak powstawały bloki, to robotnicy kradli co się dało i "sprzedawali" za flaszkę ludziom, którzy budowali domki, takie były fakty, dlatego te bloki takie krzywe, niedorobione...

mój mąż mieszkał w takiej kostce i znał sprawę od strony "załatwiania" materiałów..., co za czasy popieprzone

[ala1983]

brum, Ja się nie zgodziłam z moją szefową, więc musiała zatrudnić innego jelenia, który nie jest aż tak wymagający, bo nie utrzymuje się sam, więc przyjął co mu dali.

 

A u mnie to inna bajka, bo ja muszę sama na siebie zarobić, nie mam sponsorów, żyjących ze mną pod jednym dachem.

[Hans]

Mnie to w domu wychowywano w duchu kapitalizmu z akcentem na wolność światopoglądową, taki niedrapieżny kapitalizm, ale w opozycji do etatyzmu i karmieniu z państwowej kasy leniwej masy, starsi nawet mieli firmę gdzieś od końca lat 80. do początku 90., która prowadzona po hipisowsku przynosiła im ponoć zyski, za które można było przeżyć. Niestety robili też inne rzeczy, przez które mi się w głowie podziało, a gdyby nie psychika, to bym mógł być rekinem finansjery, bo poza psychicznym wypaczeniem mam zdolności matematyczne, szybkiej reakcji, logiczne i potrafię dobrze zagrać, co uważam ma spore znaczenie w biznesie, no ale psychika kładzie się cieniem na wszystko. Przez zaburzenia i depresję się chyba stałem bardziej lewicowy w kwestiach gospodarczych.

[alicja_31]

No a ile osób popadło w alkoholizm po upadku pgr-ów czy fabryk, kopalń bo se nie poradzili w nowej rzeczywistości. Dla ludzi takich jak ja którym nie zależy na karierze, czy jakiś wielkich pieniądzach, bez większych ambicji komuna była lepsza nie każdy przecież chcę robić kariery, albo zostać pracoholikiem.

 

też prawda

 

z drugiej strony, ilu potencjalnych pracowników odpowiada na ogłoszenie, umawia na spotkanie, a potem olewa? dzwonisz, nie odbierają telefonu, albo ściemka o złamanej nodze, chorej babci itd. zawracanie tyłka i nie traktowanie poważnie innych, dlatego czasem wątpię w prawdziwe rozmiary bezrobocia

[Hans]

alicja_31, zawsze mi się ten kawał podobał, bo i fajna gra słów, i oddaje z grubsza różnice w tych systemach. :)

[alicja_31]

brum, Ja się nie zgodziłam z moją szefową, więc musiała zatrudnić innego jelenia, który nie jest aż tak wymagający, bo nie utrzymuje się sam, więc przyjął co mu dali.

 

A u mnie to inna bajka, bo ja muszę sama na siebie zarobić, nie mam sponsorów, żyjących ze mną pod jednym dachem.

 

popieram, też się zwolniłam ze względów finansowych głównie, nawet tego nie kryłam, szef nawet się nie dziwił, miłam swoje 5 minut satysfakcji, jak zapytał ile zarobię w nowej pracy, hehe...

[carlosbueno]

Hans, Mój ojciec to zatwardziały antykomunista, bo komuna zniszczyła życie jego rodziny, powsadzała do więzień i odebrała majątek. Ale gospodarczo to jest typowy komuch, że państwo ma dawać pracę ludziom i nie lubi bogatych i bogactwa. Sam rozdał sporo kasy innym choć za bogaci nie jesteśmy.

Ja też staem sie lewicowy przez zaburzenia plus lenistwo, bo najuczciwszy jest jednak kapitalizm i podatek pogłówny równy dla każdego no ale za mało zaradny życiowo jestem aby być za tym.

[Hans]

alicja_31, odnośnie złodziejstwa, to jak budowano Galerię Krakowską, to jakiś chłop codziennie do pracy przychodził i wynosił gdzieś takie grube miedziane kable, no normalnie dniówka, po miesiącu się okazało, że on przez żadną firmę tam zatrudniony nie był, a to wszystko przy Niemcach robiących zdjęcia z ukrycia i wywalaniu z pracy podczas siedzenia nie na przerwie.

[carlosbueno]

No a ile osób popadło w alkoholizm po upadku pgr-ów czy fabryk, kopalń bo se nie poradzili w nowej rzeczywistości. Dla ludzi takich jak ja którym nie zależy na karierze, czy jakiś wielkich pieniądzach, bez większych ambicji komuna była lepsza nie każdy przecież chcę robić kariery, albo zostać pracoholikiem.

 

też prawda

 

z drugiej strony, ilu potencjalnych pracowników odpowiada na ogłoszenie, umawia na spotkanie, a potem olewa? dzwonisz, nie odbierają telefonu, albo ściemka o złamanej nodze, chorej babci itd. zawracanie tyłka i nie traktowanie poważnie innych, dlatego czasem wątpię w prawdziwe rozmiary bezrobocia

Oczywiście że co najmniej połowa bezrobotnych pracy nie szuka bo robi na czarno, albo żyje z innych źródeł, ja sam mam długą w tym praktykę a w urzędach pracy to często obie strony udają że szukają pracy ale petentom za to nie płacą. No ale wiele osób faktyznie bezrobotnych się w urzędach pracy nie rejestruje więc wchodzi pewnie na to samo. No i ludzie zapominają że ci leserzy unikający pracy są w gruncie rzeczy potrzebni bo gdyby byli pracowici na rynku pracy byłaby jeszcze większa konkurencja i niższe pensje.

[alicja_31]

alicja_31, odnośnie złodziejstwa, to jak budowano Galerię Krakowską, to jakiś chłop codziennie do pracy przychodził i wynosił gdzieś takie grube miedziane kable, no normalnie dniówka, po miesiącu się okazało, że on przez żadną firmę tam zatrudniony nie był, a to wszystko przy Niemcach robiących zdjęcia z ukrycia i wywalaniu z pracy podczas siedzenia nie na przerwie.

 

niezłe jaja, znam niestety tysiące takich przykładów ze swojego miasta, najgorsze, że coś co jest warte grube pieniądze, sprzedają za bezcen żeby mieć na podłe wińsko a Niemcom po prostu takie rzeczy się w głowie nie mieszczą

[brum]

miałam już nie pisać i się wylogowałam, ale mnie wciągnęło dzisiaj ;P

będzie znowu o zazdrości, ala i alicja wam zazdroszczę tej odwagi rzucenia pracy, bo ja też właśnie utrzymuję się sama i na żaden sponsoring nie mam co liczyć, więc każdej pracy się kurczowo trzymam, choćby mnie tam mieli bić. Chyba nawet nie umiałabym podczas rozmowy kwalifikacyjnej przyznać się, że chciałabym chociaż stówkę więcej niż najniższa krajowa, taka pizda ze mnie ;P

Ale odejść z pracy miałam przyjemność raz, bo już wiedziałam, że będę przyjęta w innej. To bardzo fajne, kiedy ty mówisz szefowi, że dziękujesz za pracę i do widzenia, a nie na odwrót :)

[carlosbueno]

alicja_31, odnośnie złodziejstwa, to jak budowano Galerię Krakowską, to jakiś chłop codziennie do pracy przychodził i wynosił gdzieś takie grube miedziane kable, no normalnie dniówka, po miesiącu się okazało, że on przez żadną firmę tam zatrudniony nie był, a to wszystko przy Niemcach robiących zdjęcia z ukrycia i wywalaniu z pracy podczas siedzenia nie na przerwie.

 

niezłe jaja, znam niestety tysiące takich przykładów ze swojego miasta, najgorsze, że coś co jest warte grube pieniądze, sprzedają za bezcen żeby mieć na podłe wińsko a Niemcom po prostu takie rzeczy się w głowie nie mieszczą

Jak byłem w Niemczech na zbiorach to mi kazali z ziemi zbierać zgniłe wiśnie i czereśnie i ładować je na dno skrzynek aby kupujący nie widzieli co za chłam dostają, tacy to są ci Niemcy uczciwi i dostawałem 2,5 euro na godzinę za prace w 40 stopniach w słońcu.

[ala1983]

brum, U mnie to nie odwaga, raczej moje lęki mi w tym pomogły, praca stała się dla mnie koszmarem przez to wszystko, teraz muszę się podnieść i zacząć od nowa.

[alicja_31]

miałam już nie pisać i się wylogowałam, ale mnie wciągnęło dzisiaj ;P

będzie znowu o zazdrości, ala i alicja wam zazdroszczę tej odwagi rzucenia pracy, bo ja też właśnie utrzymuję się sama i na żaden sponsoring nie mam co liczyć, więc każdej pracy się kurczowo trzymam, choćby mnie tam mieli bić. Chyba nawet nie umiałabym podczas rozmowy kwalifikacyjnej przyznać się, że chciałabym chociaż stówkę więcej niż najniższa krajowa, taka pizda ze mnie ;P

Ale odejść z pracy miałam przyjemność raz, bo już wiedziałam, że będę przyjęta w innej. To bardzo fajne, kiedy ty mówisz szefowi, że dziękujesz za pracę i do widzenia, a nie na odwrót :)

 

to zaniżasz wymagania względem pracodawców, czym szkodzisz przede wszystkim sobie, a w dalszej perspektywie i innym...

ja pierwszą pracę gwizdnęłam, bo nie dałam rady, było mi obojętne co będzie, a było cholernie cięzko, nawet nie chcę tego wspominać, byłam totalnie na lodzie, okazało się, że jestem w ciąży... totalny dół związany z brakiem własnej kasy (ja nie uiem być na utrzymaniu męża, muszę sama zarabiać, inaczej spada moje poczucie własnej wartości)

bezrobocie, szukanie pracy, praca na zlecenia w firmie, w której potem zostałam zatrudniona na etat, firma ok, ale dla mnie bez przyszłości, nudno sie zrobiło, chciałam więcej itp., to zaczęłam szukać "na zakładkę", siedziałam na dupie, ale chodziłam na rozmowy, uczyłam się [rzy tym też sporo, na każdej kolejnej rozmowie wypadałam lepiej, gdzieś tam chcieli mnie zatrudnić, ale warunki kipeskie, gdzie indziej krzyknęłam za dużo, to mnie olali... w końcu znalazła się ta jedyna właściwa praca (mam nadzieję, zaczynam od wtorku)

i też ci tego życzę! i podawaj swopje realne oczekiwania, bo inaczej prędzej czy później przyjdzie frustracja

[ala1983]

carlosbueno, Też byłam, i powiem Ci, że pomimo tego, że robiło się od rana do wieczora, to praca na świeżym powietrzu dobrze mi służyła.

 

Ja to wogóle najchętniej to bym poszła gdzieś w pole, albo gnój krowom wywalała, tak jak właśnie za PGR-u było. Nie nadaję się do pracy z ludźmi.

 

-- 03 lis 2013, 19:52 --

 

firma ok, ale dla mnie bez przyszłości

Też ważne. W naszym wieku musimy patrzeć głębiej albo jak kto woli dalej.

[Hans]

ala1983, ja też takie zajęcia lubię, jak mały byłem, to dzień cały z babką w polu spędzałem albo coś przy inwentarzu robiłem i to robota w sumie była, nie zabawa. W stajni też pracowałem jako nastolatek na zasadzie posprzątany boks = 15 minut jazdy konnej. Bardzo mi się podobało, lubię zapach stajni, kontakt z koniem łatwiejszy jest niż z człowiekiem.

[brum]

alicja_31, oj to powodzonka w nowej pracy :)

 

Może bym nie była właśnie taka bierna, gdybym wiedziała, że jak coś się nie uda, to przyssam się do rodziców czy skorzystam z konta na czarną godzinę, ale taka opcja w moim przypadku odpada. No i taki charakter mam, że trudno mi np. zebrać się i pojechać za granicę.

 

Nie nadaję się do pracy z ludźmi.

to możemy sobie podać ręce, też mi w kontaktach interpersonalnych idzie kiepsko, a co za tym idzie współpraca z ludźmi.

[carlosbueno]

Też byłam, i powiem Ci, że pomimo tego, że robiło się od rana do wieczora, to praca na świeżym powietrzu dobrze mi służyła.

Mi nie służyła ale to było lato stulecia i skwar nie do wytrzymania, no i to że zbierałem 2 razy wolniej od innych, miałem kłopoty z opuchniętymi stopami też mnie nie podbudowywało i miałem mega myśli samobójcze pamiętam. Zreszta mnie prawie każda praca nastręcza strasznych myśli samobójczych przynajmniej na początku.

[MalaMi1001]

więc każdej pracy się kurczowo trzymam, choćby mnie tam mieli bić.

 

I to jest właśnie najgorsze na dzisiejszym rynku pracy. Kiedy ostatnio spotkałam mojego dawnego znajomego z żoną aż się przeraziłam kiedy ją zobaczyłam. Chuda tak niemiłosiernie, a taka fajna babka z niej była. Pomyślałam sobie, ze może jest chora, ale kiedy tylko wymieniliśmy tzw uprzejmości, kolega zapytał mnie czy niem przypadkiem czy ktoś nie poszukuje kogoś do pracy, bo żona nie może w obecnej wytrzymać. Wobraźcie sobie, że pracuje w firmie sprzątającej biurowiec i przez całe 8 godzin nie wolno jest im zjeść, napić się czegoś ciepłego czy udać do wc na dłużej niz 5min i jeszcze siedzą po godzinach, bo jest ich za mało na taki budynek. Ale żadna się nie sprzeciwi, bo innej pracy nie ma. Więc nie dziwie się, że na pracę w takich warunkach ludzie się nie chcą godzić i czują niechęć do pracy "jakiejkolwiek". Ale znam też takich, którzy mogliby, bo praca nie trudna i nie wymagająca, ale za mało, MOPS im da tyle samo. Ja swoją pracę lubię, ale nienawidzę atmosfery w niej, może dlatego coraz częściej chodzę do niej z ogromnym zniechęceniem. Druga za to sobie cenię, bo siedzę w domku popijając herbatkę i paląc papieroska, z szefem kontaktuję się mailowo.

[ala1983]

więc każdej pracy się kurczowo trzymam, choćby mnie tam mieli bić.

Ja tak nie potrafię.

[carlosbueno]

I to jest właśnie najgorsze na dzisiejszym rynku pracy. Kiedy ostatnio spotkałam mojego dawnego znajomego z żoną aż się przeraziłam kiedy ją zobaczyłam. Chuda tak niemiłosiernie, a taka fajna babka z niej była. Pomyślałam sobie, ze może jest chora, ale kiedy tylko wymieniliśmy tzw uprzejmości, kolega zapytał mnie czy niem przypadkiem czy ktoś nie poszukuje kogoś do pracy, bo żona nie może w obecnej wytrzymać. Wobraźcie sobie, że pracuje w firmie sprzątającej biurowiec i przez całe 8 godzin nie wolno jest im zjeść, napić się czegoś ciepłego czy udać do wc na dłużej niz 5min i jeszcze siedzą po godzinach, bo jest ich za mało na taki budynek. Ale żadna się nie sprzeciwi, bo innej pracy nie ma.

Uroki kapitalizmu zwłaszcza na dorobku i w polskiej wersji i jak tu nie mieć depresji.

[mark123]

Mnie to w domu wychowywano w duchu kapitalizmu z akcentem na wolność światopoglądową, taki niedrapieżny kapitalizm, ale w opozycji do etatyzmu i karmieniu z państwowej kasy leniwej masy, starsi nawet mieli firmę gdzieś od końca lat 80. do początku 90., która prowadzona po hipisowsku przynosiła im ponoć zyski, za które można było przeżyć. Niestety robili też inne rzeczy, przez które mi się w głowie podziało, a gdyby nie psychika, to bym mógł być rekinem finansjery, bo poza psychicznym wypaczeniem mam zdolności matematyczne, szybkiej reakcji, logiczne i potrafię dobrze zagrać, co uważam ma spore znaczenie w biznesie, no ale psychika kładzie się cieniem na wszystko. Przez zaburzenia i depresję się chyba stałem bardziej lewicowy w kwestiach gospodarczych.

Na mnie zaś wychowanie raczej mało wpłynęło pod kątem spraw związanych z pracą. Nienadawanie się do żadnej pracy wynika chyba z mojej wrodzonej beznadziejności.

[MalaMi1001]

I to jest właśnie najgorsze na dzisiejszym rynku pracy. Kiedy ostatnio spotkałam mojego dawnego znajomego z żoną aż się przeraziłam kiedy ją zobaczyłam. Chuda tak niemiłosiernie, a taka fajna babka z niej była. Pomyślałam sobie, ze może jest chora, ale kiedy tylko wymieniliśmy tzw uprzejmości, kolega zapytał mnie czy niem przypadkiem czy ktoś nie poszukuje kogoś do pracy, bo żona nie może w obecnej wytrzymać. Wobraźcie sobie, że pracuje w firmie sprzątającej biurowiec i przez całe 8 godzin nie wolno jest im zjeść, napić się czegoś ciepłego czy udać do wc na dłużej niz 5min i jeszcze siedzą po godzinach, bo jest ich za mało na taki budynek. Ale żadna się nie sprzeciwi, bo innej pracy nie ma.

Uroki kapitalizmu zwłaszcza na dorobku i w polskiej wersji i jak tu nie mieć depresji.

 

Kapitalizm kapitalizmem, ja potrafię zrozumieć wszystko, że ustój, że kryzys i inne pierdoły, ale że człowiek człowiekowi robi coś takiego tylko po to, żeby sobie furę kupić czy chałupę postawić już nie rozumiem.

[ala1983]

MalaMi1001, Wracamy do początku naszej dzisiejszej rozputy

[brum]

Na mnie zaś wychowanie raczej mało wpłynęło pod kątem spraw związanych z pracą. Nienadawanie się do żadnej pracy wynika chyba z mojej wrodzonej beznadziejności.

Tak samo. Właściwie zastanawiam się, czy mnie wychowywano, czy chowano, jak się chowa zwierzęta. Nie nauczono mnie w ogóle wyznaczania sobie celów i dążenia do nich.