Samotność

[Gość]

Dave12345, Rozumiem jak ktoś ważny odchodzi z,naszego życia zawsze laczy się to z bólem ale to daje nam możliwość zmian poznania kogoś innego stworzenia czegoś nowego co nas także uczy i rozwija wewnętrzne jeżeli potrafimy z tego czerpać dla siebie.Bez zmian będziemy tkwili w miejscu mimo ze jak,napisałeś boisz się tego bo to ryzyko warto ocenić na ile nam zależy by je podjąć.

[Bertha]

Czy nie macie tak, że z jednej strony nienawidzicie swojej samotności, a z drugiej strony nie robicie nic w tym kierunku, żeby coś zmienić i wyjść do ludzi, bo was lęk i nieśmiałość paraliżują?

[Dave12345]

Eteryczna bardzo się starałem żeby poznać nowe osoby przez te ostatnie kilka lat, utworzyć nowe więzi. Jednak mi samotność jest chyba pisana ponieważ, nic z tego mi nigdy nie wychodzi. Staram się jak mogę coś wybudować, ale efektów nie ma. Nigdy nie byłem dobrym rozmówcą i unikałem ludzi jeszcze zanim miałem depresję, nie czułem żeby byli mi oni potrzebni do szczęścia, ale przyszedł taki czas, że naprawdę próbowałem. Efektów nadal brak. Nie mówię tu nawet o miłości, po prostu jakiejś relacji dla której warto się starać.

[Lucid Dream]

W jakiś sposób pomaga wam pisanie z ludźmi przez internet? Na mnie to już nie działa

[Gość]

Lucid Dream, mnie trochę pomaga, ale brakuje ludzi obok

 

  Bertha napisał(a):

Czy nie macie tak, że z jednej strony nienawidzicie swojej samotności, a z drugiej strony nie robicie nic w tym kierunku, żeby coś zmienić i wyjść do ludzi, bo was lęk i nieśmiałość paraliżują?

Może tak zupełnie nic to nie, ale nie mam odwagi rzucać się na głęboką wodę i szybko zapoznawać kogoś nowego.

[sereneyed]

  Bertha napisał(a):

Czy nie macie tak, że z jednej strony nienawidzicie swojej samotności, a z drugiej strony nie robicie nic w tym kierunku, żeby coś zmienić i wyjść do ludzi, bo was lęk i nieśmiałość paraliżują?

 

Dokładnie tak.

[Gość]

Dave12345[samotność nikomu nie jest pisana tylko niektórym trudno jest przełamać jej okowy z powodów różnych,nigdy się nie poddawaj zastanów się co robisz nie tak ważne by się nie poddawać mimo wszystko. Lucid Dream, net netem ale to nie to samo co real wiadomo.

[Peter88]

  Bertha napisał(a):

Czy nie macie tak, że z jednej strony nienawidzicie swojej samotności, a z drugiej strony nie robicie nic w tym kierunku, żeby coś zmienić i wyjść do ludzi, bo was lęk i nieśmiałość paraliżują?

Tak i nie. Problem polega na tym, że człowiek jest ukształtowany tak (przynajmniej ja), że szuka relacji na swoim poziomie (nie jestem intelektualistą czy coś) ale ciężko znaleźć jakieś sensowne relacje jak nie ma się kontaktu z rówieśnikami, jak to było kiedyś na tzw. podwórku, szkole czy później studiach. Oczywiście i wtedy nie miałem kupy znajomych ale były te 2-3 jednostki z którymi łapałem jakiś kontakt na tej samej częstotliwości no i działo się wiele no i życie wiadomo było mniej stresujące. Teraz siedzę w rodzinnym mieście, nie z własnego wyboru, moi rówieśnicy albo powyjeżdżali, albo pozakładali rodziny, każdy poszedł swoją drogą, każdy ma swoje życie i skupia się na swouch problemach. Nawet jak kogoś spotkam przypadkiem to już nie to samo co kiedyś, nie odnawiam relacji bo to nie ma sensu-"cześć-cześć". Zresztą mówie, te osoby z którymi miałem najlepszy kontakt są nieosiągalne.

  Lucid Dream napisał(a):

W jakiś sposób pomaga wam pisanie z ludźmi przez internet? Na mnie to już nie działa

Mnie tam kiedyś pomagało, to były jednak trochę inne czasy, a pewnych momentach nawet było to substytutem kontaktów w realu, ale teraz to faktycznie nie ma większego sensu. Oczywiście pomijam udzielanie się na tym forum.

[koszykova]

U mnie to nawet juz nie lęk czy nieśmiałość. Po prostu nie umiem. Juz mi przeszlo to trzymanie tematu na siłę, mysl ze wypada cos powiedziec. Nie moge znalezc ludzi ktorych interesuje co mowie, zreszta z reguly bylam wyłączonym ze stada obserwatorem. Mysle ze nie kazdy potrafi nawiazac relacje z innymi. Ja jestem tego zywym przykladem. Z kimkolwiek bym rozmawiala, ilu ludziom pomogla - zawsze czuje ze jestem sama, ze moje mysli ida w jakims dziwnym abstrakcyjnym dla reszty kierunku, pptem mi sie odechciewa kontaktu, zaczynam czuc sie niepotrzebna innym i moge odejsc... A oni i tak nie odczuwaja straty

[Gość]

  Lucid Dream napisał(a):

W jakiś sposób pomaga wam pisanie z ludźmi przez internet? Na mnie to już nie działa

 

W pewnym momencie to przestaje wystarczać. Szczególnie kiedy jest ciężko. Samo ciepło ciała drugiej osoby działa kojąco. Miarowy oddech. Nic więcej nie potrzeba.

 

Ostatnio czuję jakbym usychała. Jak roślina bez wody, tak człowiek bez miłości hmm?

[ximer]

ja również tak mam chciałbym coś zmienić ale nic nie wychodzi...

[ximer]

nawet nie mam z kim pogadać na żywo, każdy ma swoje sprawy a ja nie chce się na rzucać na siłe i tak chodzę bez sensu po mieście żeby zabić czas...

[Trupia Główka]

Ta sytuacja gdy czujesz się źle będąc samemu, a wśród ludzi czujesz się jeszcze samotniej... Dlaczego życie tak boli?...

[ximer]

Moje objawy depresji lub jakiejś choroby ( zwał jak zwał) to- bujanie na boki / zawroty głowy, czasem mega konkretne / porządne zaburzenia równowagi,

- bóle głowy, oczu, kłucie w skroniach,

- drętwienia w sumie wszystkiego (nogi, ręce, twarz, język) / szczękościsk,

- mdłości, bóle brzucha, biegunki,

- uczucie mega słabych nóg i rąk,

- odrealnienie, baaaardzo szeroko pojęte

- coś ze wzrokiem – jakieś błyski, miganie obrazu,

- czasami problemy z wysłowieniem się, pustka w głowie, takie jakby otępienie.

żaden lekarz nie potrafi określić co mi jest, badania wyszły a dużo ich robiłem że wszystko jest w tolerancji ale wydaje mi się że raczej nie... macie jakieś sugestie? albo pomysły? co może być nie tak?

[Lucid Dream]

  ximer napisał(a):

Moje objawy depresji lub jakiejś choroby ( zwał jak zwał) to- bujanie na boki / zawroty głowy, czasem mega konkretne / porządne zaburzenia równowagi,

- bóle głowy, oczu, kłucie w skroniach,

- drętwienia w sumie wszystkiego (nogi, ręce, twarz, język) / szczękościsk,

- mdłości, bóle brzucha, biegunki,

- uczucie mega słabych nóg i rąk,

- odrealnienie, baaaardzo szeroko pojęte

- coś ze wzrokiem – jakieś błyski, miganie obrazu,

- czasami problemy z wysłowieniem się, pustka w głowie, takie jakby otępienie.

żaden lekarz nie potrafi określić co mi jest, badania wyszły a dużo ich robiłem że wszystko jest w tolerancji ale wydaje mi się że raczej nie... macie jakieś sugestie? albo pomysły? co może być nie tak?

 

Takie objawy do depresji nie pasują, to muszą być objawy jakiejś innej choroby.

Jedyne co możesz zrobić to poszukać dobrego lekarza, innego wyjścia chyba nie ma.

a u neurologa byłeś?

[Katana]

Sprawdz sobie cukry jakie masz. Często przy niskich cukrach dretwieje np jezyk albo zle sie widzi moze dretwiec twarz rece slabe nogi tezz tak samo...albo w momecie takiego stanu zjedz cos slodkiego albo napij sie czegos typu cola i zobacz czy pomaga.

[ximer]

robiłem badanie wszystko OK nie mam cukrzycy i próbowałem robić tak jak piszesz i nic, neurolog też ogarnięty i wszystko dobrze, stwierdzili lekarze że to psychika, to poszedłem do psychologaa tam mi powiedział że nie widzi żadnych problemów i już sam nie wiem co mam robić jestem załamany....

[Vengence]

  ximer napisał(a):

Moje objawy depresji lub jakiejś choroby ( zwał jak zwał) to- bujanie na boki / zawroty głowy, czasem mega konkretne / porządne zaburzenia równowagi,

- bóle głowy, oczu, kłucie w skroniach,

- drętwienia w sumie wszystkiego (nogi, ręce, twarz, język) / szczękościsk,

- mdłości, bóle brzucha, biegunki,

- uczucie mega słabych nóg i rąk,

- odrealnienie, baaaardzo szeroko pojęte

- coś ze wzrokiem – jakieś błyski, miganie obrazu,

- czasami problemy z wysłowieniem się, pustka w głowie, takie jakby otępienie.

żaden lekarz nie potrafi określić co mi jest, badania wyszły a dużo ich robiłem że wszystko jest w tolerancji ale wydaje mi się że raczej nie... macie jakieś sugestie? albo pomysły? co może być nie tak?

Sprawdz elektrolity w organizmie.

[ximer]

a jakie badanie trzeba zrobić na elektrolity??? jak się to sprawdza???

[Tella]

Sód, potas, magnez, wapń... To są elektrolity, tak w skrócie się na nie mówi.

Badanie robi się z krwi żylnej.

[Łazarz]

Dopada mnie samotność. Dobrowolna samotność. Mógłbym znaleźć sobie jakąś loszkę, ale nie szukam. Naprawiam, odbudowuję zrujnowane życie po chorobie, wykształcenie, godna praca. Dopiero wówczas zacznę oglądać się za Karynami, wcześniej to nie ma sensu, bo bym się tylko rozdrabniał. Ale nie zmienia to faktu, że samotność mnie boli. Na dodatek nie wiem czy uda mi się odbudować swoje życie i czy kiedykolwiek wyjdę na prostą.

[Tella]

Łazarz, a co się stało? Ja jestem tydzień po wyprowadzce i zakończeniu związku...i mi też doskwiera samotność, ale nie ON...

[Łazarz]

Jestem na rozdrożu. Staram się naprawiać zrujnowane życie po chorobie, doszedłem do siebie w pełni, ale życie dalej jest w rozsypce. Robię co mogę, ale daleko do końca i nie wiadomo czy się uda, jest mi trudno bardzo. Aktualnie nie mam nikogo bliskiego na kim mógłbym polegać, samotność mnie zżera.

[Gość]

Łazarz,

[Tella]

Bardzo przytłacza, zwłaszcza jak od dzieciństwa zawsze było z kimś. To rodzice, dziadkowie, potem znajomi...