Mój dzisiejszy dzień

[Bertha]

Ja jestem na tyle zamknięta w sobie, że nie chodzę na imprezki. Siedzę przed komputerem albo śpię albo użalam się nad sobą. I tak co weekend.

[Gość]

Bertha, ja tez taka bylam ,ale czas na zmiany nastàpil!!nie zamykaj siè w swojej skorupie:nie warto

[Bertha]

Dlatego muszę przejść jakąś terapię, bo sama wenlafaksyna nie pomaga wyjść do ludzi.

[Viki]

Ja jestem na tyle zamknięta w sobie, że nie chodzę na imprezki. Siedzę przed komputerem albo śpię albo użalam się nad sobą. I tak co weekend.

 

No, to tak jak ja

Ale zaczynam niedługo psychoterapię, może coś się zmieni...

[narthex]

ja jak przewaznie - przed kompem

[Bertha]

Viki, mam w takim razie nadzieje, że obie otworzymy się na ludzi.

[Viki]

Viki, mam w takim razie nadzieje, że obie otworzymy się na ludzi.

 

Też mam taką nadzieję, bo co innego pozostało Trzymaj się i też rozpoczynaj jakąś terapię.

[Gość]

dziewczyny ja juz walczè tak 9 lat!!wièc czas z tym skonczyc,z tymi nerwicami,depresjami i innymi dziadostwami a terapia to podstawa

[Bertha]

Trzymaj się i też rozpoczynaj jakąś terapię.

 

O ile taka terapia nie będzie kosztować 80 zł za spotkanie.

[Gość]

Wovca nie wiedziałamn ze juz tyle walczysz z tym"dziadostwem" silna babka z ciebie buziaki

[Bertha]

Ja walczę ze swoją zwariowaną psychiką już 7 lat (pierwsza wizyta u psychiatry w wieku 14 lat, obecnie mam 21 lat) i chyba jeszcze co najmniej 10 lat będę walczyć. Raczej szybko się z tym nie uporam.

[Gość]

Bertha, im szybciej tym lepiej..mnie dorwala narwica jak mialam 25 lat ale jest coraz lepiej,wytrzymujè bez lekarstw,terapia co jakis czas..najdluzsza przerwa bez atakow paniki 2 lata..nie tracè nadziei!!no i wsparcie najblizszych to podstawa w moim przypadku

 

[Dodane po edycji:]

 

monika03, muszè byc silna dla siebie ,dla dziecka i dla wszystkich

[Gość]

ale jestem zmartwiona;(( !! a dzien jak dzien zwyczajnie.;P

[Gość]

czym zmartwiona?

[linka]

Zwracam się do buractwa z irca

No na tym polega nerwica nieeeeeeeeeeeee ? - sranie po gaciach, że stanie się coś, co się na 99,9999999999% nie stanie

Oraz nie jestem kujonem....mam więcej szczęścia niż rozumu.....

[Gość]

[Donkey]

Monia co to za smutne minki?

Ja dopiero sie obudzilam. Dzisiejszy dzien mam caly zaplanowany wiec mam nadzieje ze wszystko uda sie wykonac :)

[Gość]

czesc Donkejku minki takie bo dzień smutny:((

[Donkey]

Dopiero się zaczął i już taki smutny?

[Ameli83]

wovacum, a juz myslalam, ze wszyscy tutaj sa mlodsi ode mnie. Ja mam 26 lat a z choroba zyje juz z jakies pewnie 6 lat. Dopiero teraz zdaje sobie z tego sprawe. Ile teraz jest innaczej. Jak ja mialam pierwsze objawy nerwicy plakalam, chudlam w oczach, ale z nikad nie bylo pomocy. Nikt a tym bardziej ja nie rozumial co sie ze mna dzieje. Zawsze jednak mowilam sobie ze bedzie dobrze, poradze sobie. Teraz mam depresje wywolana nerwica. Jednak od kiedy zamykam sie w pokoju, uciekam od ludzi czuje sie bezpiecznie i nie mam ochoty walczyc z choroba. Problem zaczyna sie kiedy spotykam znajomych, przypadkowo, bo tak to wszystkich unikam i uswiadamiam sobie ile trce, wtedy mam maksymalnego dola, mysle ze to wszystko nie ma sensu, ze nie mam rodziny... Jak to bylo z Toba?? Od poczatku walczylas z choroba?? Kiedys to nawet nie bylo takiego forum

[Gość]

czesc Donkejku minki takie bo dzień smutny:((

 

Ojej, dlaczego smutny..? Może to tylko taki kiepski poranek, potem będzie lepiej!

 

Mi dzień zaczął się całkiem nieźle, choć nie spałam już od czwartej rano (ach ten kaszel niczym u gruźlika ), i mam nadzieje, że będzie jeszcze lepiej. Śnieg sypie, zawierucha za oknem, ale nie ma mrozu praktycznie, a to mnie niezmiernie cieszy

[Gość]

Ameli83, tak walczylam od samego poczàtku,jak tylko siè zorientowalam po wizycie u rodzinnego od razu poszlam do psychiatry:a tam learstwa i oczekiwanie na terapiè,jako ,ze wtedy nie pracowalam,pamiètam,ze chodzilam 2 razy w tygodniu przez 3 miesiàce!!mam bardzo mile wspomnienia z tamtej terapii..jakos pozniej mialam przerwè w atakach ze 2 lata a pozniej znowy nawrot.I wlasciwie caly czas walczè od 4 miesiècy jest bardzo dobrze,corka polecila mi to forum:tu odkrylam,ze takich jak ja jest tysiàce!!Teraz bèdàc w Belgii jezdzè na terapiè raz na jakis czas i te spotkania bardzo mnie wzmacniajà no i caly czas wierzè w zaleczenie tej nerwicy..jest coraz lepiej i niech tak pozostanie.

[Ameli83]

Ja mialam jakies 19 lat, troche problemow rodzinnych i finansowych. Poszlam do pracy i wtedy dostalam pierwszych atakow lekowych. Myslalam jednak, ze sobie poradze. Nikt z boku nie reagowal, a ja tylko tracilam szacunek do siebie, bo jestem slaba i nie potrafie sama sie pozbierac. Jadlam tabletki uspakajajace takie z apteki, pierwszy raz pomogly, pozniej juz nie. Dlatego stwierdzilam, ze to cos siedzi w mojej glowie i wciaz chcialam o tym zapomniec a im bardziej chcialam tym wiecej o tym myslalam i to sie poglebialo. Wkoncu ucieklam od tego problemu wyjezdzajac za granice. Pierwszy rok bylo ok, az poznalam chlopaka w ktorym sie zakochalam, (chcialam mu sie spodobac mimo ze to on mnie poderwal) wiec zaczelam sie za duzo spinac i leki powrocily. Zaczelismy sie coraz wiecej klocic i oddalac od siebie, przestalam radzic sobie z emocjami i zerwalam z nim . Znajomi mowia mi, ze to lepiej bo on nie byl dobry dlamnie, a ja i tak dalej go kochalam. Dzisiaj za wszystko winie siebie, nie czuje sie warta ani jego ani nikogo innego. Nie chce juz byc kochana bo tylko krzywdze innych i siebie.

[Gość]

Ameli83, a gdzie teraz mieszkasz?czy tam gdzie jestes chodzisz na jakàs terapiè?moze to lepiej jesli juz nie tkwisz w tym zwiàzku skoro byl on toksyczny??

[Ameli83]

Wszyscy tak mi mowia, a ja nadal kocham i doszukuje sie winy w sobie. Chodze do psycholog, ale raz na tydzien, 2 na godzinke