Osobowość chwiejna emocjonalnie (typ BORDERLINE)

[zakręcona]

czytalas to? http://vv.bloog.pl/id,348266,title,Borderline-Personality-Disorder,index.html?ticaid=6e06f

 

-- 17 mar 2012, 22:21 --

 

moze wyciagniesz z tamtad cos dla siebie

[zielona miętowa]

przejrzałam wyrywkowo fragmenty, mam nieodparte poczucie, że to jest częściowo skopiowane lub napisane na bazie książki Goldstein zwłąszcza ze względu na bogaty opis wątku neurofizjologicznego. no i też wszystkie zagadnienia tknięte po wierzchu, ale brak realnych opisów zachowań w praktyce.

[zakręcona]

oki sprobuj to Borderline Personality Demystified

 

-- 17 mar 2012, 22:44 --

 

lub The Angry Heart

[aree1987]

oki sprobuj to Borderline Personality Demystified

 

-- 17 mar 2012, 22:44 --

 

lub The Angry Heart

 

Masz te ksiazki na dysku?

[zakręcona]

aree1987, tez kidys sie tak wgryzalam w tematyke byl moj drugi etap(jak ja to nazywam) pierwszy byl jednym wielkim zaprzeczaniem,niedopuszczaniem do siebie mysli ze jestem zaburzona ale wiedzialam ze cos mi jest,ale nie jestem borderem. Obecnego etapu jeszcze nieoganelam ale pomimo wiedzy jaka zdobylam mam ten sam pieprzony metlik co napoczatku.Jak mi sie wydaje ze wszystko siakos sobie poukladalam i mam ochote krzyczec -eureka- przychodzi monent gdzie moja ukladanka rozsypuje sie w drobny mak,wszystkie argumenty "za" sa "przeciw" i wszystko co zglebilam,dowiedzialam sie o sobie by sie wkoncu zrozumiec...szlak trafia.

Teraz wiem jak mogl sie czyc mitologiczny Syzyf

[aree1987]

Jak zaspakajacie potrzebę ciągłej "chęci dziania się czegoś"? Kiedy Was nosi i nie wiecie co ze sobą zrobić? Co robicie wtedy?

[Gość]

aree1987, przemeblowuję pokój, żeby nie musieć patrzeć na to samo. Albo wchodzę na czatruletkę i szukam jakichś wariatów Ciężko się żyje z takim zaburzeniem i innymi, które powstrzymują cię od wyjścia na zewnątrz

[chiha]

Jak zaspakajacie potrzebę ciągłej "chęci dziania się czegoś"? Kiedy Was nosi i nie wiecie co ze sobą zrobić? Co robicie wtedy?

 

wychodzę z domu, mam mega fazę, śmieję się, biegam, skaczę wokół ludzi i bardzo do nich lgnę zwykle

czasem się upijam

jak nikt nie może nigdzie wyjść, to niestety często rzucam się na lodówkę :/

 

hmmm ach, no i niezawodna muzyka na maxa w głośnikach i bieganie po domu

 

czasem wychodzę biegać, ale rzadko, ponieważ dla mnie potrzeba, o której piszesz, nieodłącznie wiąże się z ludźmi

[norma_baker]

chiha, tak bardzo k***wsko to rozumiem

[pannaAlicja]

Czyli wszyscy poddajecie się temu i działacie bezproduktywnie?

 

Z tym zaburzeniem można i trzeba walczyć, zamienić negatywy na pozytywy.

Owszem, jest trudno, ale można.

 

btw ja sprzątam wtedy wykorzystując euforię do prac domowych.

[Gość]

pannaAlicja, ja jak się dobrze czuję to też sprzątam, przemeblowuje, kombinuje co by urozmaicić w mieszkaniu

[norma_baker]

no tak, zdarza się, że ta cała borderowa "mania" bywa konstruktywna... bywa...

[kangurekkk]

można jakoś w miarę dobrze funkcjonować z bordeline pracować, mieć rodzinę, wyleczyć się na zawsze z tego zaburzenia Jakie są wasze odczucia opnie na ten temat

[norma_baker]

mi się wydaje, że z tego się nie można "wyleczyć". można nauczyć się z tym żyć, radzić sobie z przykrymi objawami poprzez samokontrolę. mam nadzieję, że można zrobić tak, że to ty ujarzmiasz bordiego, nie on Ciebie.

[pannaAlicja]

Jasne, że można. Trzeba sobie tylko zdać sprawę z tego, gdzie się zaczyna zaburzenie i umieć się hamować w porę.

[kangurekkk]

To jakaś masakra gdzies tam myślałam o ty ze się z tego nie wyleczę i muszę jakoś z tym żyć, ale miałam też nadzieję że się uda na zawsze.

Moim największym problemem w niej jest autoagresja. umieć się hamować w porę

[norma_baker]

kangurekkk, u mnie szczególnie autoagresja, zaburzenia odżywiania i wytwórcze - psychiatra mówi terapia i praca nad samą sobą, ale tak samo jak Ty rozkładam ręce

[kangurekkk]

Terapia tak i praca ale ile jak długo. Naprawdę mnie to załamuje:(

[jasminegirl]

Terapia tak i praca ale ile jak długo. Naprawdę mnie to załamuje:(

 

podpisuję się pod Waszymi postami tu.

i wciąż myślę sobie do tego 'dlaczego ja'

[zielona miętowa]

o to 'dlaczego ja' z reguły najlepiej zapytać rodziców

[jasminegirl]

o to 'dlaczego ja' z reguły najlepiej zapytać rodziców

 

nie wiem jak Wasi, ale moi uważają, że nic takiego mi nie zrobili. to też mi odbiera siły...

[zielona miętowa]

nie wiem jak Wasi, ale moi uważają, że nic takiego mi nie zrobili. to też mi odbiera siły...

 

taaa no co ty moi się w pas kłaniają jak mnie widzą, czapki z głów zdejmują, a w ramach pokuty raz do roku zapieprzają na kolanach do Częstochowy w tym zwłaszcza matka. A tak serio to czasem jak już wybuchnę i nawrzucam matce, że "wszystko pamiętam, wszyściusieńkie sytuacje katorżniczej opieki, nadużywania i przemocy emocjonalnej, i tak, prawdopodobnie mam jakieś problemy ze sobą, a jak jest taka domyślna, to niech jeszcze odgadnie przez kogo". wówczas słyszę, iż "zostałam przez kogoś zmanipulowana, ktoś rzucił na nią oszczerstwa i kłamstwa bo ona robiła wszystko jak najlepiej i w ogóle to mam wyprany mózg". No i gadaj se tu z nią.

[Agasaya]

nie chcę nikogo bronić bo sama mam rodzicom wiele do zarzucenia...

myślę jednak że często oni chcą dla nas naprawdę dobrze... i uważają że sposób w jaki nas wychowują jest jedynym właściwym...

po prostu im nie wychodzi... mylą się... tragicznie się mylą...

niewielu rodziców świadomie skrzywdziłoby w taki sposób swoje dziecko... choć mój ojciec z pewnością do takich osób należy

 

Terapia tak i praca ale ile jak długo. Naprawdę mnie to załamuje:(

ja usłyszałam "kilka lat" i od tej pory już się nie niecierpliwię...

[zielona miętowa]

Agasaya, nie odbieraj tego jako atak na siebie, bo własnie łapie agresję więc będe pomstować wszem i wobec, ale na prawdę g*wno mnie obchodzi co moja matka chciała i co sobie myslała, jak robiła mi krzywdę tyle lat. no przepraszam nie jestem tak miłosierna jak Pan Jezus i uważam, że krzywdzenia dziecka NIC NIE TŁUMACZY.

[Agasaya]

zielona miętowa, właściwie to doskonale Cię rozumiem... tak tylko mi się empatia włączyła odnośnie rodziców...

im dalej idę w terapię tym mniej winy widzę w matce a więcej w ojcu...

nie rozumiem tylko dlaczego on zyskał nade mną aż taką władzę że do dziś potrafi mnie krzywdzić moimi własnymi rękami...