Osobowość chwiejna emocjonalnie (typ BORDERLINE)

[Inga_beta]

Imipramina,

Nie obrażałam ciebie. Tamte moje słowa były skierowane do DelRey25, bo to z nim dyskutowałam z nie z tobą.

[DelRey25]

szeretet, poczytaj o terapii schematów i w jaki sposób ona leczy pacjentów z BPD. Jeśli znasz angielski to polecam na początek poniższy tekst, bo niestety ten rodzaj terapii jest w Polsce mało znany i nie ma zbyt dużo informacji na ten temat.

 

Schema-Focused Therapy (SFT)

 

Schema-Focused Therapy (SFT), also known simply as schema therapy, is commonly referred to as a modified cognitive-behavioural treatment. However, schema therapy has been described by its developer as “a truly integrative psychotherapy” (Kellogg & Young, 2006, p. 446). Initially conceived of as a cognitive therapy for patients with chronic depression and personality disorders, the theoretical underpinning of schema therapy has evolved to incorporate substantial developments in psychodynamic theory. As in psychodynamic object relations and attachment theories, schema therapy emphasizes the internalization of early relationships into cognitive-affective representations. Borderline Personality Disorder (BPD) is characterized by a predominance of certain maladaptive representations, known as early maladaptive schemas. SFT seeks to modify these schemas through the explicit use of interventions from various therapy models, including CBT, Gestalt, and Emotion-Focused Therapies (Kellogg & Young, 2006).

Conceptual Model

SFT regards the essence of BPD as a constellation of maladaptive schemas. These schemas develop in the context of early family environments, in combination with genetic influences, which are experienced primarily as unstable, unsafe, depriving, punitive, or subjugating. When reinforced over time, these experiences develop into schemas which subsequently form core aspects of the individual’s personality structure. Individuals with BPD will function in accordance with these schemas, often rapidly flipping between different modes of identity (Young, 2005). The major modes that comprise BPD are labelled as: (1) the abandoned and abused child, (2) the angry and impulsive child, (3) the detached protector, (4) the punitive parent, and (5) the healthy adult (Kellogg & Young, 2006). For example, a patient may occupy an abandoned child mode in the face of an interpersonal rejection, and then switch to an impulsive child mode in acting out against the rejection, or a punitive parent mode in criticizing the self for being bad and causing the rejection.

The Treatment

SFT regards internal changes in schema modes to be necessary for recovery from BPD. As such, long-term treatment – typically two sessions per week over an average of three years – is recommended (Arntz, van Genderen, & Drost, 2009). Several types of interventions, drawing from various other therapy models, are implemented in SFT in order to address schema modes and their associated emotional, cognitive, and behavioural difficulties. These consist of “limited re-parenting,” emotion-focused and Gestalt techniques, cognitive restructuring, and breaking behavioural patterns (Arntz et al., 2009; Kellogg & Young, 2006). “Limited re-parenting” refers to the therapist taking on an “as if” – rather than actual – parenting type of role toward the patient. This involves creating an atmosphere of safety and acceptance within the therapeutic relationship. An empathic therapeutic relationship is considered to be the most important element of SFT (Kellogg & Young, 2006; Young, 2005). Emotion-focused and experiential / Gestalt techniques consist of imagery work regarding early dysfunctional relationships as well as enacted dialogues between different schema modes. Cognitive-behavioural interventions include the use of Socratic dialogue, homework exercises, and recommendations for modifying maladaptive behaviours.

Research on SFT

 

A multi-centre randomized clinical trial (RCT; N = 86) examined schema-focused therapy for BPD, comparing this with Transference-Focused Psychotherapy (TFP; Giesen-Bloo, van Dyck, Spinhoven, et al., 2006). In this trial, patients were seen in individual therapy twice per week over a three year period, with therapists receiving regular supervision. Patients in both treatment conditions achieved significant gains across all symptom domains, personality features, and quality of life. SFT was found to outperform TFP on measures of personality dysfunction and in positive personality changes. SFT also demonstrated better cost-effectiveness than TFP at one year follow-up (van Asselt, Dirksen, Arntz, et al., 2008). Patients in the TFP condition, however, had significantly higher levels of suicidality than those receiving SFT, and the adherence of TFP therapists to the treatment protocol was questioned by the TFP consultant to the trial (Yeomans, 2007). Nonetheless, this study indicates that the integrative treatment offered in schema therapy can contribute to positive changes in several domains for patients with BPD.

 

Schema therapy provided in a group format has also been tested empirically in a small RCT (N = 32) of female outpatients with BPD (Farrell, Shaw, & Webber, 2009). In this trial, patients received either treatment as usual – largely individual psychotherapy offered once per week – or treatment as usual plus group SFT. The SFT consisted of 30 weekly sessions over 8 months. The treatment involved emotional awareness training, psychoeducation, distress management, and schema change work. Patients in the SFT group improved significantly on a range of measures of borderline pathology, and achieved increases in overall global function, with 94% of SFT patients no longer meeting criteria for BPD. Patients in the SFT group also had a 100% retention rate: they did not drop out.

 

The above-mentioned studies provide empirical support for SFT as a treatment for BPD. One of the strengths of SFT may be its integrative approach, embracing techniques from different therapy schools. This may make SFT more accessible and welcoming for clinicians who have trained in other models. From an empirical perspective, however, this integrative perspective makes SFT somewhat difficult to examine with regards to which elements of SFT are most central in promoting change and recovery.

[Inga_beta]

Poczytałam o terapii schematu. Nie jest przenaczona do zaburzeń schizoidalnych i schizotypowych. Więc nie wiem po co mi ją wciskasz.

[DelRey25]

Inga_beta, wchodzisz ze mną w dyskusję w wątku dla BPD, piszesz o ciężkich zaburzeniach, do których BPD z pewnością się zalicza. Terapia schematów jest póki co w trakcie badań nad innymi typami zaburzeń osobowości, szczególnie tymi z wiązki B. Z kolei jeśli chodzi o model poznawczy to jest on również z powodzeniem stosowany w leczeniu os. schizoidalnej oraz schizotypowej. Poczytaj o tym. Inna kwestia to taka, że ludzie z tymi zaburzeniami rzadko szukają pomocy, a terapię traktują jako coś zupełnie zbędnego. Stąd też literatura nie jest zbyt bogata w przykłady gdzie terapia okazała się na tyle skuteczna, żeby pacjent został uważany za 'wyleczonego'. Jeśli chcesz porozmawiać więcej na ten temat, proponuję przenieść dyskusję do wątku o os. schizotypowej lub os. schizoidalnej.

[qwertiusz]

Całe życie utożsamiam się z innymi ludzmi, ale również z ich chorobami. Dlatego brat mi powtarza, że jestem hipochondrykiem i stąd biorą się u mnie nerwice, fobie, depresje. Tyle, że skąd biorą się wahania nastrojów (niestety z przewagą depresyjnych), poczucie pustki, apatia, ciągłe zmieniane zdania, np. wczoraj przez kilka godzin myślałem sobie "no cóż, na tym polega dobór naturalny, jestem słabszą jednostką, która prędzej czy później popełni samobójstwo bo dalej tak żyć się nie da", a parę godzin później "e tam, ja jestem wyjątkowy, to reszta jest dziwna", dlaczego od dzieciństwa opycham się słodyczami i innym fast foodami bez żadnego umiaru (zdarzało mi się podkradać nawet w podstawówce ze sklepiku), dlaczego jadąc na rowerze nie mogę sobie jechać ot tak spokojnie jak wszyscy, tylko przynajmniej raz w roku mam jakiś wypadek (raz mnie ledwo odratowali) i nic sobie z tego nie robie, dlaczego w dzieciństwie wpadałem w panikę jak mama zostawiła mnie samego choćby na parę minut, dlaczego spotykając się pół roku z dziewczyną cały czas miałem wrażenie, że jej zawadzam, po czym sam z nią zerwałem, dlaczego nie umiem obchodzić się z pieniędzmi, często wydaję kase na rzeczy, np. na książki, których nigdy nie otwarłem, o bukmacherce nie wspomnę, dlaczego ciągle wydaje mi się, że wszyscy się na mnie gapią i śmieją się ze mnie, dlaczego unikam ludzi, a jak już się pojawiają to udaje, że wszystko jest w porządku i okłamuje ich np. ze dalej studiuje, dlaczego, bedąc przekonanym, że jestem hetero, śnią mi się czasami takie rzeczy, że wstyd pisać, dlaczego masturbuję się 3 razy dzienne, w tym również w publicznych toaletach, dlaczego nie pamiętam, gdzie coś położyłem jeszcze minutę temu, dlaczego gdy bywałem na dyskotekach szkolnych i gdy tańczyłem wsród ludzi nagle czułem, że jestem w jakimś trójwymiarze i mimo, że na początku się tego bałem to późnej odczuwałem potrzebę przeżycia tego raz jeszcze, dlaczego nie raz idę i idę i po chwili się orentuję, że w sumie to nie wiem gdzie, dlaczego tak szybko nudzę się każdą rzeczą, dlaczego nie portafię wykorzystać swoich wspaniałych talentów jak śpiewanie, umiejętność gry na wielu instrumentach (je też zmieniam jak rękawiczki), talent aktorski (no ten to akurat wykorzystuje tylko w nie odpowiedni sposób), dlaczego mimo tak młodego wieku nie mam na nic sił, ochoty, czemu non stop boli mnie głowa i piszczy mi w uszach, dlaczego nie potrafię sobie odpowiedzieć na pytanie "kim ja w ogóle jestem?" Dlaczego nie umiem tego wszystkiego powiedzieć rodzinie, psychiatrze, dlaczego chcę to co teraz napisałem skasować bo wydaje mi się to bez sensu? To naprawdę tylko nerwica i depresja? To też, ale to tylko dodatki do tej zrytej osobowości. Nie chcę przesądzać, że to borderline (w sumie to i tak nic nie da) ale tak żyć to to się... i ta wrażliwość na każdy dzwięk, każdy szelest, nie do wytrzymania... A jak u Was z pieniędzmi, jesteście w stanie gdzieś pracować? Skąd macie kasę na swoją egzystencję?

[aguagu123]

jestem pierwszy raz na tym forum.

Przeszłam juz jakies 900 godzin terapii głównie grupowej. Przez ostatnie 3 lata terapeytyzowałam sie w nurcie psychodynamicznym. Mądrzejsza to jestem od tych terapi napewno, tylko nie koniecznie szczęśliwsza.

 

moje zycie wygląda tak że chodze do pracy wracam z niej i idę spać. Z nikim sie nie spotykam. praktycznie nigdy nie nawiązałam bliskiej realcji. Ludzi sie boję. cały czasu udaje kogos kims nie jestem. Psychitra stwierdził ostatnio że jestem nie cierpliwa a ja sądze za ukonczenie tej ostatniej terapii powinni przyznac mi nobla za cierpliwość.

 

Śni mi się że za, je buj je te terapeutki z ostatniej terapii. 3 lata wysiłku puszczoe w kosnos , a cały czas miałam nadzieje że mi to pomoże i mnie tym mamili ze musze tylko chodzic regularnie i do konca. Nikomu nie polecam psychodynamiki. takiego gówna i pierd ole nia trudno szukać gdzie indziej.

 

zreszta mało kto ta je ba na terapie ukończył. Ludzie tak sie rotowali przez te trzy lata

 

tera lekarz postanowił mnie faszerować ssri. czuje że wyladuje na zamknietym jak się jescze troche polecze u tego wypisywacza recept w kitlu.

 

planuje isc na behawiorke, wczesniej krótko helinger i hipnoza.

 

3 lata terapii a ja sie czuje jakbym miała do wariatkowa trafić. Dzaoferuja ci bylegówniana terapie, jak z niej nie skorzystać to powiedz że to Twoja wina.

[Imipramina]

Śni mi się że za, je buj je te terapeutki z ostatniej terapii. 3 lata wysiłku puszczoe w kosnos , a cały czas miałam nadzieje że mi to pomoże i mnie tym mamili ze musze tylko chodzic regularnie i do konca. Nikomu nie polecam psychodynamiki. takiego gówna i pierd ole nia trudno szukać gdzie indziej.

 

zreszta mało kto ta je ba na terapie ukończył. Ludzie tak sie rotowali przez te trzy lata

 

umarłam

może spróbuj inną psychoterapię, ale z zaburzeń osobowości długo się wychodzi

ssri mogą pomóc w tej nadmiernej senności i apatii, bo zaburzenia osobowości nie wykluczają innych zaburzeń np depresji

 

życzę dużo cierpliwości i zdrowia psychicznego :-)

[qwertiusz]

A jak wyrabiasz w pracy? Jesteś w stanie się na niej skoncentrować, dajesz jakoś radę? Bo jak dla mnie to rozdawanie ulotek jest chyba szczytem ambicji... Pracuje w weekendy w profesji, która wymaga ruchu, bezpośredniego kontaktu z ludzmi, podejmowania szybkich decyzji, koncentracji i już tam pewnie długo nie pociągnę, wystawiam się tam raczej na pośmiewisko (chyba, że to tylko wytwór mojej wyobraźni), ale generalne nie radzę sobie. Też mam pop.ierd.olo.ne sny, które mnie dobijają. Psychoanaliza jest chyba bez sensu w naszym przypadku, zwłaszcza jeżeli ma się pewność, że ma się to od zawsze. Ja np. widzę u swojego ojca wiele cech z zaburzeń osobowości więc zapewne jest to genetyczne, zwłaszcza, że nie pamiętam dnia żeby było ze mną "normalnie". Behawioralna może faktycznie jakoś pomóc, chociaż sam nie wiem...

[Selma]

Z moich informacji wynika, że żadna terapia nie jest skuteczniejsza od innej. To po pierwsze. ale:

Najnowsze badania (2013, 2014) pokazują że terapia psychodynamiczna jest bardzie skuteczna w leczeniu zaburzeń osobowości w tym bpd niż terapie poznawcze - efekty są znacznie bardziej trwałe a to chyba najważniejsze.

Dobre efekty terapii poznawczych opierają się na zmniejszeniu objawów, bo to jest łatwe do zmierzenia w przeciwieństwie do zmian zachodzących w nurtach analitycznych. Niestety te zmiany z czasem zmniejszają się.

Preferencje piszącej niniejsze słowa są zapewne łatwe do odgadnięcia.

 

I apel: szanujmy się nawzajem, nawet jeśli o niezwykle trudne

[Inga_beta]

Masz na myśli te badania z lat 60tych XX wieku?

 

Dlaczego oceniłeś że to badania z lat 60 tych?

To są nowe badania z XXI wieku.

 

To całość fragmentu:

Badanie nad skutecznością długoterminowej (minimum rocznej) terapii psychodynamicznej przeprowadzono w dwu niemieckich ośrodkach: na Wydziale Psychosomatyki i Psychoterapii Uniewersytetu w Giessen i na Wydziale Psychologii Klinicznej Uniwersyteckiego Centrum Medycznego w Hamburgu.

 

Przeanalizowano efekty terapii 1053 pacjentów cierpiących na m.in. na zaburzenia depresyjne, zaburzenia osobowości oraz przewlekłe zaburzenia psychiczne. Wszyscy zostali poddani długoterminowej terapii psychodynamicznej. Wykazano, że długoterminowa terapia psychodynamiczna jest efektywniejsza w przypadku badanych zaburzeń niż inne rodzaje psychoterapii.

 

Źródło:

The Journal of the American Medical Association 2008;300(13):- Falk Leichsenring, DSc; Sven Rabung "Effectiveness of Long-term Psychodynamic Psychotherapy"

[DelRey25]

A Ty dalej swoje. Człowiek jest istotą omylną. Ja jako osoba ciężko zaburzona mam prawo do pomyłki. Kliknąłem w ten link i widziałem datę 1963, stąd moje pytanie. Miej litość i wybacz

[Inga_beta]

Terapia psychodynamiczna to przeżytek. W leczeniu BPD prym wiodą nurty: beh-poznawczy, dialektyczno-behawioralny oraz terapia schematów. Niestety, w Polsce jesteśmy o jakieś 10 lat do tyłu, a szkoda, bo to najskuteczniejsze rodzaje terapii w leczeniu nie tylko BPD, ale również innych zab. os.

 

Ponieważ nadal nie odwołałeś swojego stwierdzenia że terapia psychodynamiczna to przeżytek.

[qwertiusz]

A nie lepiej by było połączyć obie terapie? Nie znam się na tym zbyt dobrze, ale tak na zdrowy rozum (tak się chyba mówi) to chyba najlepsze rozwiązanie. Przy zaburzeniach ciężko o kompromis, ale może jednak...

[Inga_beta]

Jeżeli ktoś nie chce się zmieniać a tylko chce się pozbyć objawów i w dodatku nie lubi w sobie grzebać, to niech wybierze z grupy behawioralnej.

Gdy ktoś chce zmienić osobowość bo obecnie nie czuję się sobą, chce odzyskać swoją prawdziwą naturę, to niech wybierze psychodynamiczną.

[qwertiusz]

Ja nie wiem co to znaczy "być sobą", więc co tu odzyskiwać...

[Inga_beta]

Więc w takim przypadku to trzeba budować siebie, tak jak to jest u mnie. Też niczego o sobie nie wiem, kim jestem ani jaka jestem.

[zorzynek]

qwertiusz, da się połączyć:) i to nie tylko obie, ale wiele różnych nurtów. Dziś nie brakuje na naszym rynku terapeutów, którzy podchodzą do z.o. eklektycznie i czerpią z różnych szkół dostosowując terapię do pacjenta, a nie pacjenta do szkoły w której wyrośli.

[qwertiusz]

Inga_beta, robisz to sama czy przy pomocy terapeuty?

[Inga_beta]

Przy pomocy terapeuty.

Zauważyłam że to budowanie siebie następuje wtedy gdy wyrażam siebie poprzez mówienie wszystkiego co chcę powiedzieć, tego co mam ochotę powiedzieć i w tym jestem rozumiana przez terapeutę, odbierana właściwie, akceptowana.

[qwertiusz]

Ja od jakiegoś miesiąca mam myśli samobójcze, i chociaż podświadomie chyba szukam pomocy (samo to, że tu o tym piszę) to nie wydaje mi się, żeby cokolwiek lub ktokolwiek mógł zmienić ten tok myślenia. Straciłem nadzieję...

[Inga_beta]

Czy to znaczy że nie widzisz dla siebie ratunku? Nic się nie da zrobić?

Jaką masz sytuacje?

[Qrf]

A czy jest coś albo ktoś, co mogłoby sprawić, że poczujesz się lepiej?

[qwertiusz]

Nie wiem co napisać, ta pustka jest nie do zniesienia, coraz częściej czuję się jakby wszystko wokoło było jakąś grą komputerową, nie mogę odstawić fajek, które dodatkowo ryją mi beret, ale przynajmniej coś po nich czuję, jutro idę z bratem do psychiatry (bo mi kazał) a ja nie chcę tam iść, bo to i tak nic nie da, nie chcę się faszerować lekami, boję się szpitala psychiatrycznego, ale i tak tam pójdę i nie wiem co będzie, nie umiem o tym mówić, nie chcę, żeby brat wiedział o tym wszystkim, i pewnie piszę to tylko po to, żeby mnie ktoś zaakceptował, nie wiem, przepraszam

[Inga_beta]

Jesteś zależny od brata? Jaka jest twoja sytuacja finansowa?

[MistyDay]

Nie wiem co napisać, ta pustka jest nie do zniesienia, coraz częściej czuję się jakby wszystko wokoło było jakąś grą komputerową, nie mogę odstawić fajek, które dodatkowo ryją mi beret, ale przynajmniej coś po nich czuję, jutro idę z bratem do psychiatry (bo mi kazał) a ja nie chcę tam iść, bo to i tak nic nie da, nie chcę się faszerować lekami, boję się szpitala psychiatrycznego, ale i tak tam pójdę i nie wiem co będzie, nie umiem o tym mówić, nie chcę, żeby brat wiedział o tym wszystkim, i pewnie piszę to tylko po to, żeby mnie ktoś zaakceptował, nie wiem, przepraszam

 

Fajki Ci ryją beret? to chyba jakieś "śmieszne" są te fajki :)

 

Dawno nic nie pisałam, bo nic się nie działo - teraz wchodzę a tu rozróba na cztery strony! Uwielbiam to licytowanie się kto ma rację w stylu 'HA a bo ja miałam 4 epizody psychotyczne a TY ILE?!" , "ja to miałam 10 i jeszcze trzy depresyjne, więc ja wszystko wiem!" :)

 

Ale w temacie terapii, to zastanawiam się, czy ktoś prócz mnie ma jeszcze starą dobrą psychoanalizę? Ja od prawie roku dwa razy w tygodniu opowiadam o jakichś okropnościach, aż mi się robi niedobrze, mam już tego dosyć, ale boję się przerwać - więc pomyślałam, że zacznę opowiadać o miłych rzeczach. Gdybym jeszcze wiedziała czego szukam, tego "złego czegoś" co jest w środku... Jakoś nie mogę znaleźć, nie umiem zagłębić się w siebie - a może to dlatego że nie bardzo jest w czym ojoj ciężka sprawa