TIAGABINA (Gabitril)

[kasia000]

mi go przepisał neurolog-nie wykupiłam...

[Zenonek]

kasia000,

 

To dalas pupy, trzeba bylo wykupic , bo to dobry lek :'>

[kasia000]

chce ograniczyć leki do minimum..

[kasia000]

co na "P"?

[Anna R.]

Kasia, z jakiego powodu neurolog przepisał ci ten lek?

[Zenonek]

Anna R.,

 

Chyba sobie zalatwie ten, lek, co myslisz bedzie dobry na depresje ?

[kasia000]

bo nie umiłam spać...wiesz te bezsenności moje wcześnijsze..

[hashim]

Marek masz dużą wiedze przynajmniej teorytyczną, szukam gabaergikach nie niszczącego pamięci jak benzodiazepiny. Istnieje coś takiego?

[Gość]

Polska wikipedia nie ma nawet wzmianki o nim. Generalnie na polskich stronach b. mało informacji typowo "technicznych". Jakieś tam 2-3 zdaniowe wypisy z ulotki. A szkoda. Jesteś w stanie zeskanować ulotkę i wrzucić tutaj? Czy taki nowy - nie wiem, 1988 rok.

 

Czy przypadkiem monoterapia czymś takim nie pogłębi depresji jak benzo?

 

Udało mi się trafić na szerszy opis, oto on:

 

Tiagabina ma specyficzny mechanizm działania dotyczący wpływu na kwas gamma-amino-masłowy (GABA), główny hamujący neuroprzekaźnik w ośrodkowym układzie nerwowym (o.u.n.). GABA występuje w dużych stężeniach w mózgu i rdzeniu u ssaków i obecny jest w 60-70% wszystkich synaps o.u.n. GABA uwalniany jest do synapsy z zakończeń nerwowych i oddziałuje poprzez łączenie się z postsynaptycznymi receptorami, co prowadzi do zmniejszenia pobudliwości neuronalnej.

 

Budowa chemiczna

Tiagabina (TGB) (chlorowodorek [R-(-)-N-(4,4-di-(3-metylotien-2-yl)but-3-enyly) kwasu nipekotynowego] jest związkiem chemicznym z nowej grupy inhibitorów kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) wykazujących powinowactwo do tłuszczów. Jest krystalicznym proszkiem, który topi się i rozpada w temperaturze 192°C. R(-) antymer charakteryzuje się swoistym skrętem ( -11) w wodzie w temperaturze 20°C. W niewielkim stopniu związek jest rozpuszczalny w wodzie (22 mg/ml), a praktycznie nierozpuszczalny w apolarnych rozpuszczalnikach takich, jak heptan, jest jednak rozpuszczalny w etanolu i jest w stanie przejść barierę krew - mózg. Wartości pKa dla grup -COOH i NH+ wynoszą odpowiednio 3,3 i 9,4. Dawki tiagabiny stosowane w większości przedklinicznych i klinicznych badań wyrażone są jako jednostki soli HCl, podczas gdy w innych badaniach wyrażone są w jednostkach wolnego związku. W oparciu o współczynnik konwersji wynoszący 0,91 można obliczyć rzeczywistą zawartość wolnego związku w dawce tiagabiny.

 

Preparaty i producent. Dostępność w Polsce.

Lek jest dostępny w aptekach pod nazwą handlową GABITRIL, w opakowaniach o 100 sztuk w dawkach: 5, 10 i 15 mg w tabletce. Tiagabina jest zarejestrowana w Polsce od roku 1998, producentem leku jest firma Sanofi-Biocom.

 

Mechanizm działania

Tiagabina ma specyficzny mechanizm działania dotyczący wpływu na kwas gamma-amino-masłowy (GABA), główny hamujący neuroprzekaźnik w ośrodkowym układzie nerwowym (o.u.n.). GABA występuje w dużych stężeniach w mózgu i rdzeniu u ssaków i obecny jest w 60-70% wszystkich synaps o.u.n. GABA uwalniany jest do synapsy z zakończeń nerwowych i oddziałuje poprzez łączenie się z postsynaptycznymi receptorami, co prowadzi do zmniejszenia pobudliwości neuronalnej. Działanie GABA zanika wraz z jego usunięciem na drodze ponownego wychwytu do okolicy przedsynaptycznej lub też przez rozproszenie z synapsy do miejsc gdzie może być wychwycony przez komórki glejowe.

Istnieją dwa rodzaje receptorów GABA: GABA-A i GABA-B. Agoniści receptora GABA-A hamują układ pobudzający, który zapoczątkowuje i propaguje czynność napadową. Receptory GABA-B są przede wszystkim autoreceptorami, które hamują uwalnianie GABA.

Badano wiele sposobów zwiększenia neuroprzekaźnictwa GABA-A -zależnego w o.u.n., włączając w to bezpośrednie pobudzanie receptorów GABA-A (np. 4,5,6,7-tetrahydroizoksazolo [3,4-c] pirydyno-3-ol; THIP), modulowanie czynności receptora GABA-A (np. agoniści benzodiazepinowi) i hamowanie metabolizmu GABA (np. wigabatryna). Nowe podejście do zwiększania aktywności receptora GABA-A w przypadku TGB polega na hamowaniu neuronalnego i/lub glejowego wychwytu GABA. Tiagabina działa jako silny i swoisty inhibitor wychwytu GABA do komórek neuronalnych i glejowych i w ten sposób zwiększa czas, w którym GABA pozostaje w synapsie; posiada dwukrotnie większe powinowactwo do komórek glejowych niż do neuronów. Przedłużenie działania farmakologicznego GABA jakie następuje po hamowaniu wychwytu GABA indukowanym tiagabiną wykazano zarówno in vitro, jak i in vivo. Dawkozależny wzrost pozakomórkowego przepływu GABA, widocznego podczas podawania tiagabiny in vivo odpowiada zdolności tiagabiny do hamowania wychwytu GABA in vitro. Ponadto, czas zmniejszania się stężenia pozakomórkowego GABA , wywołanego podaniem tiagabiny jest zgodny z okresem półtrwania tiagabiny w osoczu. (Brodie, 1995, Suzdak i Jansen, 1995, Adkins i Noble, 1998)

Tiagabina jest bardzo swoistym inhibitorem wychwytu GABA i nie ma znaczącego powinowactwa do innych receptorów: dopaminy, noradrenaliny, acetylocholiny, adenozyny, serotoniny, histaminy (H2 i H3), opiatów, glicyny, glutaminianu i GABA. Posiada jedynie słabe powinowactwo do receptorów histaminowych H1 i benzodiazepinowych oraz nie pływa na przewodnictwo w kanałach sodowych i wapniowych. Główne metabolity tiagabiny słabo hamują wychwyt GABA. Ponadto, tiagabina nie wpływa na punkty wychwytu wielu innych neuroprzekaźników, włącznie z serotoniną, dopaminą i noradrenaliną. Tiagabina, jako lek GABA-ergiczny należy do kategorii LPP hamujących głównie napady drgawkowe w modelach zwierzęcych, a nie napady niedrgawkowe, co wykazano w eksperymentach na szczurach WAG/Rij. (Nielsen i wsp., 1991, Coenen i wsp., 1995, Halonen i wsp., 1996, Morimoto i wsp., 1997)

TGB ma szeroki zakres skuteczności w modelach drgawek u zwierząt; hamuje drgawki wywołane kardiazolem, bodźcem elektrycznym, pikrotoksyną, bikukuliną i kindlingiem (w jądrze migdałowatym). Częściowo hamuje mioklonie wywołane bodźcem świetlnym u pawianów oraz wyładowania neuronalne u szczurów z genetycznie uwarunkowanym niskim progiem drgawek. Przedłużone trzytygodniowe stosowanie TGB u gryzoni nie wykazało ani zjawiska przeciwdrgawkowej tolerancji, ani też zespołu wycofania leku. Natomiast występowała tolerancja w stosunku do wywołanych zaburzeń poznawczych, które ustępowały. Wykazano również skuteczność TGB w stanie padaczkowym wywołanym w modelu kobaltowym u szczura (Walton i wsp., 1994). Podawanie TGB nie wykazało zaburzeń płodności u szczurów, teratogennego działania u szczurów i królików ani genotoksyczności w kulturze komórkowej.

 

Farmakokinetyka, farmakodynamika, metabolity.

 

A. Wchłanianie i biodostępność

W dawce terapeutycznej procesy wchłaniania i wydalania wykazują farmakokinetykę liniową. Wchłanianie drogą pokarmową jest całkowite i szybkie; maksymalne stężenia osiągane są zwykle w 90 minut po doustnym podaniu, a biodostępność wynosi ok. 90%. Spożyty pokarm zmniejsza szybkość wchłaniania, nie wpływa jednak na ilość wchłanianego leku: czas konieczny do osiągnięcia maksymalnego stężenia leku zwiększa się z 0,9 godzin do 2,6 godzin, a Cmax zmniejsza się o połowę, chociaż pole pod zależną od czasu krzywą stężenia leku w osoczu (AUC) pozostaje takie samo (So i wsp., 1995, Suzdak i Jansen, 1995).

 

B. Dystrybucja i wiązanie z białkami

Dystrybucja tiagabiny w organizmie jest znaczna, a objętość dystrybucji wynosi około 1 litr/kg. Około 96% leku wiąże się z białkami osocza.

 

C. Metabolizm

Tiagabina jest rozkładana w wątrobie, głównie przez enzym cytochromalny CYP3A4. Izomery E- i Z-5-oxy- tiagabiny są jedynymi znaczącymi metabolitami w osoczu u człowieka i zwierząt i głównymi metabolitami w moczu; identyfikacja dwóch głównych metabolitów w kale nadal wymaga potwierdzenia. Badanie z zastosowaniem pojedynczej dawki znakowanej izotopowo tiagabiny u zdrowych mężczyzn wykazało, że w 1 do 16 godzin po doustnym podaniu leku tiagabina stanowiła około 70-80% krążącego sygnału radioaktywnego w osoczu, z niskim stężeniem metabolitów, głównie izomeru 5-oxy-tiagabiny (do 6%). Tiagabina jest silnie metabolizowana, czego dowodzi wydalanie jedynie 2% substancji macierzystej (So i wsp., 1995, Suzdak i Jansen, 1995).

 

D. Wydalanie

Okres półtrwania wydalania tiagabiny u chorych z padaczką wynosi 7-9 godzin. Jednak na okres półtrwania może wpływać przyjmowanie innych leków: okres półtrwania tiagabiny, u chorych leczonych lekami indukującymi enzymy w wątrobie, wynosi 2-3 godziny. Pomimo krótkiego okresu półtrwania dowiedziono, że 2-3 dawki leku wykazują działanie terapeutyczne. Tiagabina jest wydalana z ustroju prawie całkowicie dzięki rozkładowi w wątrobie, jedynie niewielka część wydalana jest w niezmienionej postaci z moczem. Podanie znakowanej izotopowo tiagabiny u zdrowych ochotników wykazało, że 25% dawki wydalona jest z moczem, jako albo substancja macierzysta (1%) lub jako metabolity; izomery 5-oxy-tiagabiny stanowią 60% metabolitów znajdowanych w moczu. Pozostała część podanej tiagabiny (63%) wydalana jest z kałem w ciągu 3-5 dni. W kale obecne są również dwa niezidentyfikowane metabolity stanowiące blisko 40% podanej tiagabiny (So i wsp., 1995, Suzdak i Jansen, 1995).

 

E. Stężenie leku w surowicy

Farmakokinetykę tiagabiny badano u zdrowych ochotników płci męskiej. Tiagabina podawana w dawce pojedynczej lub w dawkach wielokrotnych wchłaniała się szybko i osiągała maksymalne stężenie w surowicy średnio w godzinę po doustnym podaniu u większości osób będących na czczo. Profil stężenia w osoczu był dwufazowy - wtórny szczyt stężenia występował często od podania dawki. Stężenie Cmax ustalane na podstawie dawki okazało się niezależne od dawki, ze średnią dla wszystkich dawek równą 20,8 ng/ml/mg.

Po doustnym podaniu chlorowodorku tiagabiny raz dziennie (2, 4, 6, 8 lub 10mg) przez pięć dni, wartości Tmax wydaje się być niezależna zarówno od wielkości, jak i liczby podanych dawek. Podczas gdy wartości Cmax zmieniały się u pojedynczych badanych osób, jak i w całej grupie osób, całkowite Cmax ustalane na podstawie dawki wydaje się być niezależne od dawki wynoszącej około 16,0 - 26,5 ng/ml/mg/dawkę.

Podanie 6 lub 12 mg dziennie chlorowodorku tiagabiny przez 14 dni potwierdza farmakokinetyczny profil tiagabiny obserwowany wcześniej. U wszystkich osób tiagabina wchłaniała się szybko i Tmax osiągany był w 0,5 do 2,0 godzin po podaniu.

 

F. Sytuacje szczególne

• Zaburzenia funkcji wątroby

 

Tiagabina jest w dużym stopniu metabolizowana w wątrobie, jej wydalanie jest zmniejszone u osób z upośledzonym funkcjonowaniem wątroby: u osób tych t 0,5 wydłużony jest do 12-16 godzin oraz obniżony jest klirens. Dawkowanie powinno być odpowiednio modyfikowane poprzez np. zmniejszenie dawki lub zwiększenie czasu między dawkami.

• Upośledzenie czynności nerek

 

Nie ma konieczności modyfikowania dawki leku u chorych z niewydolnością nerek, ponieważ tiagabina jest wydalana przez nerki tylko w niewielkim stopniu. W tej grupie chorych profil farmakokinetyczny jest niezmieniony.

• Osoby w podeszłym wieku

 

Farmakokinetyka tiagabiny u osób w wieku podeszłym jest zbliżona do tej obserwowanej u chorych młodszych, dlatego też nie ma potrzeby modyfikowania dawki.

• Dzieci

 

Klirens tiagabiny obliczany na powierzchnię ciała jest podobny u dorosłych i u dzieci.

• Ciąża

 

Przyjmuje się ogólnie, że większość leków przeciwpadaczkowych jest potencjalnie teratogenna, jednak ryzyko związane z rozrodczością, jeśli takie istnieje nie jest znane. Lek powinien być stosowany u ciężarnych chorych tylko w przypadkach, gdy korzyści przeważają nad ryzykiem. Szczegółowe informacje na temat ogólnych zasad stosowania nowych LPP u ciężarnych są podane w odpowiednim rozdziale.

 

Wskazania

 

Tiagabina, jak większość nowych LPP jest przeznaczona do stosowania w przypadkach lekooporności na leki konwencjonalne. Biorąc pod uwagę profil farmakodynamiczny leku, wysoka skuteczność TGB jest najbardziej prawdopodobna w napadach ogniskowych, z lub bez wtórnego uogólnienia.

Dotychczasowe badania TGB nie obejmują zbyt dużej liczby pacjentów, toteż za wcześnie jeszcze na wiążące wnioski co do profilu skuteczności i bezpieczeństwa leku; jednakże z prób klinicznych i licznych już publikowanych badań można znacznie przybliżyć się do takiej oceny .

[jolziom321]

Czy ktoś wie coś na temat tiagabiny ?

 

-- 25 lis 2014, 15:13 --

 

Próbował ktoś tego ? Dzisiaj dostałem receptę i będę brał od weekendu.

 

-- 25 lis 2014, 19:11 --

 

Jutro zaczynam brać lek ponieważ nigdzie nie mieli tego w aptece i musieli zamawiać w hurtowni. Będę zdawał relację. Moje objawy to straszny lęk, depresja i myśli samobójcze od 9 lat a przetestowałem już wszystko i najlepiej działa na mnie baclofen 3x25 na raz i czasami dorzucę jeszcze w zależności od samopoczucia. Oczywiście benzo też działa. Typowa dawka claronxenu, która kasuje lęki w 90% to 40 mg. Piona.

 

-- 25 lis 2014, 19:14 --

 

Dodam że testuję ostatni srii, który jest dostępny fevarin. Reszta już bała testowana nawet 2 krotnie przewyższającymi dawki maksymalne. Nie mówie już o neuroleptykach, agonistach dopaminy, metylo i tym podobnych. Nic nie podniosło mi samopoczucia.

 

-- 25 gru 2014, 10:03 --

 

Witam. Nic nie warta ta tiagabina. Człowiek czuje się tylko otępiony nic wiecej żadnego uspokojenia jak po baclofenie. Baclofen to mój nr 1 po benzo.