Samookaleczenia.

[Vian]

Wróciłabym do czasów młodości i wszystko bym zmieniła.

To masz lepiej niż ja, bo ja nawet gdybym wróciła, to i tak nic bym nie mogła zmienić.

[Gość]

Vian, właśnie chyba ja też nie mogłabym zmienić, ale... może tak jak w Efekcie motyla by było. powiedziałabym coś ostrego do mojej matki, co by do niej dotarło i zmieniłabym nasz los, swój... ech. nie wiem, co by było gdyby, ale... czasem chciałabym mieć jeszcze jedną szansę.

[Vian]

Każdego dnia masz jeszcze jedną szansę.

[Gość]

to nie szansa... to już pokuta

[Vian]

E tam.

Niby za co.

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

[Gość]

Vian, za to, że nic się nie zrobiło. wtedy, gdy się jeszcze mogło... !

[Przedwieczny]

Monar Nie można obwiniać się za to, iż nie zrobilo się czegoś w przeszłości.. Wtedy nie wiedziałaś tego, co wiesz teraz, dlatego nie powinnaś mieć do siebie pretensji. Nie miałaś na to takiego wpływu, jak teraz Ci się wydaje, że mieć mogłaś.

 

A tak ogólnie, to co do wypowiedzi Stasia60 Przypomina mi ona trochę podobny shit, do tego, z którym spotkałem sie w liceum, gdy szkoła organizowała apele przeciw narkomani i innym uzależnieniom. Głównym punktem takiego apelu był występ byłych 'narkomanów' , 'ćpunów' , 'alkoholików' - Przedstawiali oni równie ckliwe histotyjki, kto wie, może nawet bardziej chywtające za serce. Opowiadali jak było ciężko, jak przez to przechodzili i jak wyszli z tego na dobre (część nawet za sprawą boga). Byli bardzo przekonywujący, posługiwali się odpowiednim żargonem, dzielili się tripami itd. W efekcie okazało sie, iż była to grupa aktórów, odgrywające role, nad którymi pracowali także psycholodzy, by uwiarygodnić ich autentyczność. Do czego zmierzam ? Chodzi o to, że Ci ludzie tak naprawdę niczego nie wiedzieli, nie mieli głębszego pojęcia o tym, co przedstawiają, co mówią i czego wymagają. Oszukiwali nas. Nie przeżyli tego co niektórzy tutaj, a mimo tego mieli czelność mówić nam, że było inaczej i że za sprawą np. jakiegoś boga, który zdechł ponad dwa milenia temu udało im się wyjść na właściwą ścieżkę. Ja rozumiem, że tacy ludzie mogą chcieć dobrze. Że próbują motać w naszychumysłach, wyobrażeniach, by nas chronić.. Ale kiedy taki 'spektakl' ogląda ktoś, kto naprawdę przeżył to na własnej skórze, a teraz słyszy, że jak ciężko by nie było, to da się z tego wyjść, bo "Przecież, to tak naprawdę nie jest trudne", "Wystarczy trochę więcej niż minimum motywacji", "Wystarczy zawołać do boga", to taki ktoś moim zdaniem jeszcze bardziej pogrąża się w swojej beznadziejność. Dlatego, że widzi, iż ludzie, którzy przeszli przez to samo, jakoś sobie radzą i potrafili, a on, cokolwiek nie robił i tak nie był w stanie niczego zmienić.. Wg mnie jeżeli już brać sie za coś takiego, to tylko z prawdziwymi ludźmi. I powinno ukazywać się obie strony medalu.

Człowiek powinien wiedzieć, że ma szanse na ratunek, ale powinien takż rozumieć co może się stać, jeżeli tej pomocy odmówi.

 

O sobie:

Dziś byłem na kolejnej (drugiej) sesji z psychologiem (Danielem), wyszedłem z niej zadowolony, zabrakło nam nawet czasu na omówienie niektórych rzeczy, także czekam z niecierpliwością na spotkanie trzecie. Dzisiejszy dzień zaliczam do.. Spokojnych.

[vifi]

Monar, Takie myślenie jest chyba trochę zbyt magiczne. Bo gdyby jedna rozmowa tak diametralnie mogła zmienić przyszłość, dlaczego nie mogłabyś jej odbyć teraz. Czy aż tyle się zmieniło?

[Gość]

vifi, tak. wtedy był początek drogi mojej matki do alkoholizmu, a teraz jest już w tak "zaawansowanej" nie wiem jak to nazwac... fazie (?), że już pewnie nie ma dla niej ratunku

 

-- 14 lis 2012, 01:27 --

 

wiecie co. postanowiłam się nie zamartwiać.

coś mnie uszczęśliwiło. znów przyjaciele... wiem, że za dużo o tym wszystkim myślę.

musiałabym codziennie wychodzić z domu.

tylko jak wyjść, jak ja mam depresję?

a leków nie biorę

bo psychiatra z mojego ośrodka mi nie podpasowała i leki więcej szkód niż pożytku narobiły.

nie wiem, co robić.

chciałabym żyć z uśmiechem na twarzy, naprawdę...

[Vian]

tylko jak wyjść, jak ja mam depresję?

Wiesz, kociak, z doświadczenia wiem, że jak się już wyjdzie za próg to jest z górki... ;-)

[Gość]

Vian, zastanawiam się, czy bez leków sobie poradzę...

Bo z lekami było strasznie, ale bez leków też nie jest dobrze...

Ja chciałabym w końcu wstać z takim życiem, z energią, żywotnością. A nie umiem.

[Vian]

Kociak, no a po co się zastanawiasz i tylko tym martwisz? :)

Na razie sobie radzisz, nie jest za dobrze, ale sobie radzisz i chyba nie tak źle; jak będzie gorzej - wtedy zaczniemy się martwić. Na zapas to chyba nie ma co.

[Gość]

Vian, bo chciałabym chcieć cokolwiek robić, a ja cały czas siły na nic nie mam...

 

-- 14 lis 2012, 02:34 --

 

Właśnie... "Jakoś" sobie radzę. To za mało. W końcu przyjdzie mega kryzys... I co wtedy? Muszę się martwic, bo wiem, że stać mnie na samobója. Kilka razy już prawie

[Vian]

[videoyoutube=9O-ZI0Kzttg][/videoyoutube]

 

Nie jesteś Tutsi ani Hutu, tylko jesteś laska. Z Polski. Więc odpowiedz sobie na jedno zajebiście ważne pytanie - co lubisz robić. A potem zacznij to robić. ;-)

[Gość]

Kiedyś robiłam. I byłam zadowolona.

 

Ale teraz kasy nie ma. Nie oszukujmy się. By spełniać swoje marzenia, potrzebna jest kasa.

[Vian]

Hm... to poszukaj materiałów w necie, pokombinuj na forach czy jest może ktoś, kogo Ty mogłabyś uczyć np. angielskiego a on Ciebie francuskiego. Albo poszukaj na skypie Francuza, którego Ty byś uczyła polskiego a on Ciebie francuskiego. No dobra, może nie na skajpie, ale na jakimś fejsbuku? Zapisz się do jakiejś grupy netowej, gdzie się ludzie uczą francuskiego...

 

Ja tak w każdym razie chcę z mandaryńskim ;-)

[Gość]

Vian, kiedyś jak uczyłam się j. francuskiego (i w gimnazjum i w liceum i dodatkowo pół roku w Alliance francaise) to dodatkowo wiadomo... Słucham muzyki francuskiej, wtedy miałam obsesję na punkcie niektórych piosenkarzy (jak to nastolatka) więc i interesowałam się życiem tych gwiazd. Byłam na forum francuskim. Dogadywałam się, wiadomo, że ze słownikiem w ręce, ale dawałam radę, więc to była dla mnie niezła szkoła. Niestety wiele już zdążyłam zapomnieć. W gimnazjum to był poziom tego języka, a w liceum już miałam "wyjebane" bo same powtórki z gimnazjum - znów od podstaw. Ale nadal kocham ten język i fakt - masz rację. Muszę zacząć się spełniać... Tym bardziej, że kiedyś rzeczywiście ten j. francuski mi dodawał sił. W końcu wstawałam, bo chciałam, bo chciałam coś robić, bo to lubiłam, kochałam. Nadal kocham. Mam książkę z gramatyką. Muszę ją odkopać i zobaczymy, co z tego będzie.

Ponadto kasę dostałam, 200zł na urodziny od chrzestnego, ale chciałam sobie zakupic spodnie, bo żadnych nie mam, a zbliża się zima. warto byłoby jednak pójść do szkoły językowej czy cuś... Bardzo bym chciała. Musiałabym coś z tym zrobic. Ale 200zł to i tak za mało.

[Vian]

Kociak, mówię Ci, najpierw otwórz książki, pościągaj sobie coś z neta, zapisz się gdzieś - przy okazji poznasz jakichś ludzi, co też chcą robić to samo co Ty. O, podpytaj znajomych, może ktoś chciałby się uczyć..? Razem zawsze raźniej! W każdym razie, piękna, nie zawsze trzeba wielkiej kasy...

 

Ekstra, że chcesz spróbować.

[Gość]

Vian, mam przyjaciółkę, która razem ze mną kiedyś oszalała na pkt. j. francuskiego. Teraz niestety obie jakoś tak o tym "zapomniałyśmy". Wiadomo, słuchamy nadal muzyki, tych samych piosenkarzy. Ale już nic nie jest jak dawniej. Niestety. Nasze podejście się zmieniło do tego wszystkiego. Wiesz, wtedy pokręcone nastolatki, pełna podnieta, a teraz...?

 

A ona teraz studia... Nie ma czasu na dodatkowe jakieś kursy czy coś. Szkoda, bo rzeczywiście fajnie by mogło być.

Szkoda, że nie pamiętam ludzi z Alliance francaise, mogłabym teraz napisać do nich na fejsie, no ale niestety...

 

Dziś, w dzień, poszukam czegoś, o czym mówisz... Może jakieś forum rzeczywiście by pomogło, ale... Wolałabym szkołę językową. Przynajmniej jakiś pretekst do wyjścia z domu. Do tego muszę podjąć się jakiegoś wolontariatu, jak wcześniej mówiłam i może takie zajęcie czasu by mi pomogło.

Coraz bardziej przekonuję się do tego, by pójść do terapeuty. Bo chciałabym z nim o tym pogadać.

Ale boję się, że uważa mnie za jakąś gówniarę, że mu tylko dupę zawracam w tym momencie...

Kurde muszę pomyśleć. Przespać się z tym wszystkim.

Ja tak mam, że teraz jestem do czegoś pozytywnie nastawiona, a jutro może to już byc zupełnie inaczej.

Znajdę zawsze jakieś "ale"

[Vian]

Ja tak mam, że teraz jestem do czegoś pozytywnie nastawiona, a jutro może to już byc zupełnie inaczej.

Znajdę zawsze jakieś "ale"

Dlatego Cię poszturchuję póki żelazo jest gorące.

[czarnobiała mery]

Mam wielką ochotę się pociąć, jedyne, co mnie powstrzymuje to to, że obudziłam się dziś z gorączką i przeziębieniem i jeśli nie minie, to będę musiała iść do lekarza, a tam trzeba się rozebrać.... Ale może się potnę na nodze, przecież lekarz nóg nie ogląda. Czuję się tak koszmarnie, że muszę coś sobie zrobić.

[niosaca_radosc]

nazywam się niewarto, nie tnij się. To nic nie da. Potem będziesz czuła się jeszcze gorzej.

[Lady Em.]

Monar, ja też chce powrócić do francuskiego planuje uczyć się go na studiach a potem wyjechać na staż jako położna

[Gość]

Lady Em., to fajne plany.! mam nadzieję, że wszystko oczywiście pójdzie w dobrym kierunku... :) :)

 

ja chcę porozmawiac z tatą. żeby od lutego czy tam marca (nie wiem dokładnie od kiedy zaczyna się kolejny semestr w Alliance francaise - ale będę miec teraz blisko, dosłownie 50 kroków i jestem ) zapisał mnie do tego AF. problem będzie, bo kasa... mam 200zł, z czego 100zł wydam na potrzebne ciuchy, zima się zbliża, a ja nie mam żadnych spodni, do tego legginsy (już zamówione, z allegro ) no i jakąś bluzę chciałabym zakupić...

także ze 100zł mi zostanie, a to jest 1/6 tego, co potrzebuję... ale może uda mi się go przekonać, w końcu niedługo święta... może go wybłagam. o taki prezencik. kto wie... spróbować trzeba.

[freya]

Lady Em., powodzenia w realizacji planów!