Mój dzisiejszy dzień

[A tak w ogóle to jak Wam minął dzien?

Jeszcze nie minął. Niedawno zjadłem śniadanie.

samara22, i te kilometry na stację na głodniaka pokonałaś?

samara22, ja bym Cię bez śniadania i kanapek na zaś z domu nie wypuścił.

samara22, a kiedy Ty śpisz?

A tak w ogóle to jak Wam minął dzien?

Do kitu, z resztą jak każdy ostatnio.

samara22, to może podsumujemy: nie jesz, nie śpisz... Ciekawe jak długo tak pociągniesz? Tak się nie da na dłuższą metę. Kiedyś Twój organizm się zbuntuje. Jesteś już dużym dzieckiem i powinnaś o tym wiedzieć. Kto Cię będzie później w szpitalu odwiedzał?

samara22, musisz, Kasiu, coś z tym zrobić, bo to naprawdę nieciekawie wygląda. Nawet jak się nie ma apetytu to pewne rzeczy jednak "wchodzą": owoce, jakiś jogurt... Masz zaciśnięty żołądek i nie odczuwasz łaknienia. Myślę, że to również kwestia tego, że na miejscu nie ma komu o Ciebie zadbać.

samara22,

A ja ostatni ciągle spie i jestem niewyspana i obok zycia, chce zeby było normalnie w końcu.

tahela, a co w Twoim życiu musiałoby się zmienić, aby było "normalnie"?

Niech mnie ktoś walnie młotkiem w głowę.

Ja też dużo sypiam i u mnie to raczej nie po lekach. Trudno normalnie egzystować mając za towarzysza poczucie beznadziejności, bezsilność...

samara22,

nie wiem juz sama, moze i tak, ma dośc wszystkiego , to co przezywam to m chodziło o całośc sytuacji , nigdy nie było ze mna tak źłe, pierwszy raz w życiu tak mam taką beznadziję, zawsze jakoś leciało a teraz , jak mozna komuś takiemu jak ja powiedzieć ja tu z emocjami nic nie widze , wszystko w porządku trzeba być slepym. .

Sabaidee,

To prawda a o prostu nie daje rady pierwszy raz sie tak ze mna do tego stopnia porobiło. .

samara22,

Czy ja wiem moj były facet mnie z nim umowił ,bo ja byłam w takim stanie ze nie mogłam sama se zebrać, on jest psychoterapeuta i ma raczej rozeznanie wśród lekarzy w moim mieście zobacze co będzie dalej, wydawał sie raczej przejęty i pomocny. Ja łapie głupie leki w dziwnych sytuacjach, znajomy lekarz zawsze lepiej chyba.

dzisiejszy pobyt na oddziale zaliczam do udanych, było dużo śmiechu, niektórzy pacjenci mają naprawdę niezłe halo

samara22, nie będę rozwijał, bo nie chcę smucić. Chyba mam jakiś dołek.

Ja chce żeby mnie znowu cieszyło wszystko, chce tego , ale to jest niemożliwe ,obawia sie ze ja latami z tego jeszcze nie wyjde, skończy się pewnie i psychologiem i wieloletnia terapia, czasem coś moze zepsuć żcie na bardzo długo po prostu, szczególnie jak ktos jest wrązliwy.

-- 18 paź 2011, 17:16 --

Sabaidee,

Co się stało,ze się smutasz?

samara22, w niczym to nie pomoże, ani tym bardziej niczego nie zmieni.

Kompletnie nic dzisiaj nie zrobiłem.

Sabaidee, Jacku , nieprawda, poprawiłeś pewną fotkę

wiola173, a to było dzisiaj?

Sabaidee, Jacku, a kiedy?

samara22, we mnie jest sporo takiego naturalnego smutku od zawsze. Czasem stać mnie na robienie dobrej miny, a czasem przeważa rezygnacja. Potrzebuję solidnego kopa.

wiola173, ja już tyle razy dziś spałem, a dni są tak podobne do siebie...

samara22, a jak Twój dzisiejszy dzionek minął?

samara22, trzymam mocno kciuki za integrację z grupą

znajdować pozytywy w złej dla nas sytuacji- to sztuka.

-- 18 paź 2011, 18:59 --

samara22, u mnie bardzo dobrze. Oby to nie było chwilowy wzrost.

Zmieniłam dietę i są efekty. Nawet czasami nie potrafię się już zamartwiać, próbuję a nie mogę, poczucie szczęścia nie pozwala

Kilka dni było depresyjnie ale bez lęków, a godzinę temu zaczęło się. Nagle poczułam ucisk głowy i ledwo mi się oddychało. Od razu dopadł mnie lęk przed śmiercią i położyłam się. Postanowiłam nie mierzyć ciśnienia, ale po pół godzinie nie wytrzymałam. Tylko potwierdziło moje obawy i lęki. Za to puls 59. I od razu mam w głowie bradykardię. Do tego spałam dwie godziny a teraz znowu jestem senna, więc dalej sobie wmawiam że na pewno jestem chora. Źle się czuję, a było dobrze...