wyprowadzka od rodziców - doradźcie

No tak ale ja nie pisze, ze to lekarstwo na cokolwiek ....... dla osob ktore maja problemy w domu czesto wyprowadzka pomoze, bardzo natomiast to za malo zeby rozwiklac nasze wewnetrzne konflikty....... wiekszosc osob staje sie bardziej samodzielna po wyprowadzce bo okazuje sie ze jesli sie nie zrobi zakupow obiadu nie bedzie, nikt nic za nas nie zrobi, trzeba sie organizowac .....itd.

Jeśli odczuwasz taką chęć na zmianę to czemu nie spróbować ja z moimi bym się pozabijała

zależy od sytuacji rodzinnej, jak ktoś mieszka w rodzinie patologicznej to wiadomo, że chce stamtąd uciekać jak najprędzej. Nie wyobrażam sobie póki co życia na swoim, skończyło to by się siedzeniem sam na sam w pustym pokoju i depresją. Mieszkam w domu, do bloku nigdy nie mam zamiaru powrócić a samemu domu dla siebie nie zbuduje. Wiadomo, że rodzice nie raz wkurzają ale wole to niż sytuację wyżej opisaną. Wszystko zależy od konkretnej sytuacji, każdy ma inną.

Teksty typu mam 18 lat, jestem wielce dorosły i się wyprowadzam są dla mnie śmieszne ( no chyba, że jest to szalona rodzinka, wtedy mówimy o całkiem innej sytuacji )

moj ojciec jest bardzo agresywny w stosunku do mnie wogóle nie respektuje mnie narzcami swoja woleciagle mna steruje matka zreszta tak samo nie moge z nimi wytrzymać wczoraj jeszcze mi babcia umarła nie wiem co robic to jest nie do zniesienia piłem alkohol ale jest jeszcze gorzej ratujcie co mam robić? ten człwowiek traktuje mnie jak małego głupiego człowieczka nie mogebyć sobą czuje ze juz pomnie nie dam tak dlużej rady potrzebuje mocnych leków na uspokojenie koniecznie powiedzcie jakie pojde do lekarza zeby mi zapisał

zenon.strzyga, i Ty się jeszcze zastanawiasz?! Wyprowadzka to najlepsze możliwe rozwiązanie w Twoim przypadku.

Absolutnie nie wyobrażam sobie mieszkania z rodzicami w wieku 27 lat, nawet jeśli nadal będę panną.

chce wyjechać na pewien czas do sanatorium albo do jakiegoś szpitala w związku z moją chorobą tylko nie mam pieniędzy jest jakas szansa na taki wyjazd jak to zrobić?

Do szpitala i sanatorium potzebne jest skierowanie ,za sanatorium sie placi i jak nie masz kasy to nie jdziesz, natomiast szpital jest bezplatny ..... ale to miejsce do leczenia... a nie ucieczki z domu. Leczysz sie psychiatrycznie? lekarz ci wspominal o szpitalu?

lekarka powiedziała ze skierowanie do szpitala może wystawić od ręki ale po co mi to?

Mam inne pytanie biorę bellergot i fluanxol od półtora miesiąca i źle się czuje dopiero teraz to zauważyłem jest ciągle zmęczony ospały nic mi sie nie chce wszytko jest dla mnie obojętne na dobrą sprawę. Czy te leki mogą spowodować jakąś zapaść albo śmierć np w połączeniu z paleniem papierosów i intensywnym wysiłkiem fizycznym?

Czy te leki mogą spowodować jakąś zapaść albo śmierć np w połączeniu z paleniem papierosów i intensywnym wysiłkiem fizycznym?

Nie:)

Myślę ,że życie każdego człowieka składa się z pewnych etapów rozwojowych . Ty jesteś w etapie: Wczesna dorosłość (23 do 34 lat)

Z calym szacunkiem, ale te podzialki wiekowe sa do kitu

-- 20 lip 2012, 09:38 --

Pokażcie mi choc jeden cytat z jakiejs zawodowej psychologicznej ksiazki, gdzie sie mowi ze dzieci musza sie wyprowadzac z domu rodzinnego.

Zenon ja mam podobnie tylko jestem starsza ;> Jesli tak czujesz i wiesz że się utrzymasz, to się wyprowadzaj! Już samo Twoje pytanie "Czy to normalne że dziecko chce się wyprowadzić od rodziców" jest dziwne w Twoim wieku. Tzn co w tym nienormalnego i czemu o to pytasz? Może Twoi rodzice chcą Cię na siłę zatrzymać przy sobie i budują argumenty, które za tym przemawiają - ja tak mam i właśnie boję się wyprowadzić, częściowo jest też problem z dochodami w moim przypadku.

Ale wiem jedno, że jak na prawie 3 lata wyjechałam do Wielkiej Brytanii, to bardzo ale to bardzo mi to pomogło, zmieniło się moje spojrzenie na wiele spraw tylko przez to, że przebywałam z normalnymi ludźmi a nie musiałam codziennie wracać do domu i codziennie być bombardowana poglądami rodziców. Kiedy mieszkam z rodzicami nie zmieniam się w zgodzie z sobą, bo za każdym razem jak ich widzę odczytuję ich nieświadome sygnały "jak powinnam się zachować" i dostosowuje do tego. Błędne koło.

Wykorzystaj ten okres, gdy masz energię do zmian, tylko wiadomo, bez hurra optymizmu, spokojnie. Na Twoim miejscu zaczęłabym od znalezienia pracy, która umożliwi zmianę miejsca zamieszkania, nawet na krótki okres. Są wakacje, powinno być łatwiej o zatrudnienie przy pracach sezonowych, jesteś mężczyzną, więc może budowa lub inne prace fizyczne, bo to chyba od ręki dostaniesz, a coś lepszego jeśli będziesz chciał poszukasz potem. Bierzesz leki, żeby lepiej się czuc, ale mam wrażenie, że najlepszym lekiem byłaby właśnie wyprowadzka, bo z tego co piszesz bardzo źle się czujesz. Nawet krótki okres poza domem pomoże Ci trochę stanąć na nogi.