Kilka trudnych pytan

Obecnie studiuje i jakos natrectwa mi w tym nie przeszkadzaja...dobrze ze jestem na zaocznych i jeszcze nie pracuje. Ale mam zamiar od stycznia ....bo sadze ze do tego czasu sie podlecze troche teraz wlasnie w piatek mam wizyte u lekarza ktory mi dobierze odpowiednie leki no i do tego jakas terapie. Bo natrectwa dotyczace nie tylko moich przyjaciol i bliskich ale takze wiekszosci spraw dnia codziennego...a teraz trafila mi sie okazja pracy...w sumie na miejscu za 800zł....i nie wiem czy z niej skorzystac czy dalej izolowac sie i ograniczac swoje wyjscia z domu tylko do wyjsc do okolicznych sklepow .... i caly czas z mysla ze niektore z moich strasznych natrectw moga mnie calkowicie zablokowac...albo sie zmaterializowac w jakis sposob....oczywiscie zamierzam pracowac i sie leczyc ale doradzcie co zrobic bo nie mam pojęcia....

Myślę, że parca mogłaby pomóc zapomnieć, a zapomnieć - choć na chwilę - to znaczy nabrać choć trochę dystansu, a to pomaga. Przy tym odwołuj się cały czas do zdrowego rozsądku - nie ma mowy o żadnym zmaterializowaniu się. Ja też tak miałem, że myślałem, że jak przestanę o jednej z tych rzeczy myśleć to to się stanie, a jest dokładnie odwrotnie - im więcej o tym myślisz tym bardziej Cię to niszczy, nie da się z tym walczyć przez siłę to trzeba uciekać. Praca pomogłaby uciec choć na chwilę, wiem po sobie, że nowe miejsca i nowe sytuacje (nowe impulsy z otoczenia) pomagają.

zalezy jaka to praca. jezeli taka ktora lubisz to pracuj.

praca akurat jest przyjemnna bo polega na wpisywaniu danych w komputer w sklepie agd ...poza tym 2 moich znajomych tam pracuje..może faktycznie odciągnie mnie to od myśli przynajmniej w mały stopniu

No i byłem u psychiatry, naprawdę super psychiatry który potwierdził moją diagnozę że mam nerwice natręctw(ulżyło mi że ktoś to potwierdził) no i psychiatra naprawdę super...cała ta wizyta mnie podbudowała na duchu. Powiedział że w moim przypapdku jako że studiuję to leki narazie nie będą koniecznie,bo mógłbym mieć kłopoty z koncentracją itp i skierował mnie do swojego znajomego psychologa i specjalisty od spraw nerwic na badanie psychologiczne na które mam się udać w przyszły piątek. Decyzję podjąłem a mianowicie idę do pracy!!!!!!!!!!! Zaczynam od poniedziałku a od czasu wizyty u psychiatry podbudowałem się na duchu no i po woli będę wychodził z tego bagna

Brawo, to naprawdę była słuszna decyzja. Ja niestety mimo iż studiuję biorę leki i z koncentracją jest u mnie tak fatalnie, że pewnie znowu zawalę rok. Ale co tam ...

Samotny, praca jest dobrą terapią.Fajnie że bedą tam twoi kumple,dzięki temu będziesz miał mniej stresu.Osoby takie jak my często rezygnują z pracy,a jeżeli już pracują to robią coś co nie wymaga wiele myślenia.Ja sama szukam pracy ale mam bardzo małą motywacje.Nie jest fajnie wysłuchiwać ciągłych pytań ludzi -co robisz?N I C .A potem patrzą na ciebie jak na nieudacznika.

Napisz jak Ci w tej pracy idzie,jak się zaadaptowałeś.Pamiętaj-ABY TYLKO ZACZĄĆ.

Decyzję podjąłem a mianowicie idę do pracy!!!!!!!!!!!

uff ulżyło mi jak to przeczytałam, jestem za tym żeby starać się mieć normalne życie a nie izolować, bo to może prowadzić jeszcze do pogłębienia choroby! jeśli oczywiście praca nie jest bardzo stresująca. Fajnie że znalazłeś pracę i taką która ci odpowiada