Kilka trudnych pytan

[samotny]

Obecnie studiuje i jakos natrectwa mi w tym nie przeszkadzaja...dobrze ze jestem na zaocznych i jeszcze nie pracuje. Ale mam zamiar od stycznia ....bo sadze ze do tego czasu sie podlecze troche teraz wlasnie w piatek mam wizyte u lekarza ktory mi dobierze odpowiednie leki no i do tego jakas terapie. Bo natrectwa dotyczace nie tylko moich przyjaciol i bliskich ale takze wiekszosci spraw dnia codziennego...a teraz trafila mi sie okazja pracy...w sumie na miejscu za 800zł....i nie wiem czy z niej skorzystac czy dalej izolowac sie i ograniczac swoje wyjscia z domu tylko do wyjsc do okolicznych sklepow .... i caly czas z mysla ze niektore z moich strasznych natrectw moga mnie calkowicie zablokowac...albo sie zmaterializowac w jakis sposob....oczywiscie zamierzam pracowac i sie leczyc ale doradzcie co zrobic bo nie mam pojęcia....

[Pan Tadeusz]

Myślę, że parca mogłaby pomóc zapomnieć, a zapomnieć - choć na chwilę - to znaczy nabrać choć trochę dystansu, a to pomaga. Przy tym odwołuj się cały czas do zdrowego rozsądku - nie ma mowy o żadnym zmaterializowaniu się. Ja też tak miałem, że myślałem, że jak przestanę o jednej z tych rzeczy myśleć to to się stanie, a jest dokładnie odwrotnie - im więcej o tym myślisz tym bardziej Cię to niszczy, nie da się z tym walczyć przez siłę to trzeba uciekać. Praca pomogłaby uciec choć na chwilę, wiem po sobie, że nowe miejsca i nowe sytuacje (nowe impulsy z otoczenia) pomagają.

[ewa125]

zalezy jaka to praca. jezeli taka ktora lubisz to pracuj.

[samotny]

praca akurat jest przyjemnna bo polega na wpisywaniu danych w komputer w sklepie agd ...poza tym 2 moich znajomych tam pracuje..może faktycznie odciągnie mnie to od myśli przynajmniej w mały stopniu

[samotny]

No i byłem u psychiatry, naprawdę super psychiatry który potwierdził moją diagnozę że mam nerwice natręctw(ulżyło mi że ktoś to potwierdził) no i psychiatra naprawdę super...cała ta wizyta mnie podbudowała na duchu. Powiedział że w moim przypapdku jako że studiuję to leki narazie nie będą koniecznie,bo mógłbym mieć kłopoty z koncentracją itp i skierował mnie do swojego znajomego psychologa i specjalisty od spraw nerwic na badanie psychologiczne na które mam się udać w przyszły piątek. Decyzję podjąłem a mianowicie idę do pracy!!!!!!!!!!! Zaczynam od poniedziałku a od czasu wizyty u psychiatry podbudowałem się na duchu no i po woli będę wychodził z tego bagna

[Gość]

Brawo, to naprawdę była słuszna decyzja. Ja niestety mimo iż studiuję biorę leki i z koncentracją jest u mnie tak fatalnie, że pewnie znowu zawalę rok. Ale co tam ...

[EveFly]

Samotny, praca jest dobrą terapią.Fajnie że bedą tam twoi kumple,dzięki temu będziesz miał mniej stresu.Osoby takie jak my często rezygnują z pracy,a jeżeli już pracują to robią coś co nie wymaga wiele myślenia.Ja sama szukam pracy ale mam bardzo małą motywacje.Nie jest fajnie wysłuchiwać ciągłych pytań ludzi -co robisz?N I C .A potem patrzą na ciebie jak na nieudacznika.

Napisz jak Ci w tej pracy idzie,jak się zaadaptowałeś.Pamiętaj-ABY TYLKO ZACZĄĆ.

[Gość]

Decyzję podjąłem a mianowicie idę do pracy!!!!!!!!!!!

uff ulżyło mi jak to przeczytałam, jestem za tym żeby starać się mieć normalne życie a nie izolować, bo to może prowadzić jeszcze do pogłębienia choroby! jeśli oczywiście praca nie jest bardzo stresująca. Fajnie że znalazłeś pracę i taką która ci odpowiada