Nagła zmiana z dnia na dzień P.S Witam.

Z tego co wyczytałem w tym dziale moge się przedstawic i napisać co mi dolega.

Na imie mi Tomasz mam 16 lat, zaglądam na forum ponieważ chciałbym się od was dowiedzieć co mi dolega i jak sobie z tym radzić.

Zacznę od początku:

Mam normalne życie z dnia na dzień, zwykła szara monotonia szkoła spotkanie się z kolegami itp. Ale od czasu do czasu jakies 2 razy w miesiącu

łapałem tzw "kaca moralnego" nie wiem czy dokładnie w ten sposób mogę to nazwać ale czuje się wtedy strasznie dziwnie jak bym niegdy

nie był szczęśliwy, czegoś mi brakuje, mam wyrzuty sumienia zupełnie bez powodu ale na drugi dzień mi to mijało.

A teraz wróce do ostatnich dni. Przez ostatni dzień nic szczególnego się w moim życiu nie działo szara codziennoś jak wyżej napisałem

lecz pewnego dnia pojechałem z kolegą na pewien festyn, event coś w tym stylu, i strasznie mi się podobało takie oderwanie od życia codziennego

po powrocie do domu czułem sie zupełnie normalnie byłem pełen eufori i tym podobne.

Następnego dnia w szkole siedziąc w ławce przypomniałem sobie ostatni dzień i zaczeło się zrobiło mi się gorąco obraz przestał sie wyostrzać poczułem

się smutno (głownie przez to jakby mi brakowało wczorajszego dnia) uczucie bardzo podobne do tego moralnego kaca jak opisywałem tylko o wiele większe

coś strasznie nie przyjemnego spociłem się odrazu miałem ochote wybiec z lekcji ale się powstrzymałem starałem się o tym nie myśleć, gdy wróciłem do domu

uczucie dalej mi towarzyszyło lecz nieco słabiej gdy rozmawiałem z kumplami na różne tematy i nie myślałem o tamtym uczuciu wszystko było okej. Natomiast

gdy byłem sam to myślałem tylko o tamtym dniu (z pozoru nie był to dzien jakis wyjątkowy przyjemny ale bez przesad) lecz podziałał na mnie wyjątkowo

napiłem się melisy i mi troche przeszło, rozmawiałem z mamą o tym mowiła mi ze zabardzo sie wszystkich przejmuje (jestem strasznym histerykiem na marginesie)

i mogę przez to mieć napady lęków czy cos w tym stylu dodam jeszcze ze towarzyszyły mi przy tym uczucie jakby zaburzenia swiadomosci miałem nadzieje

ze to sen czy coś. Dodam jeszcze ze kilka lat temu miałem coś podobnego ze wmawiałem sobie bół brzucha po czym chciało mi się wymiotowac i doznawałem

podobnych "wrażen" acz kolwiek nigdy tak okropnych jak wtedy. Następnego dnia gdy wstałem (czyli dziś) czułem się lepiej bardziej normalnie z lekkimi oznakami

"kaca moralnego" lecz z godziny na godzine jest coraz lepiej. Moje pytanie brzmi czy to uczucie mi minie i co to może być, jak zachowywać sie w momencie

nawrotu tak dziwnych zachowań. Bardzo proszę o szybką odpowiedz. Pozdrawiam i dziękuje za każdą pomoc. (przepraszam za ewentualne błędy ale pisałem w

pospiechu)

Witaj kerafax!

Z tego, co napisałeś, wynika, że najprawdopodobniej masz napady lęków, stąd takie objawy, jak: uczucie gorąca, niepokój, lęk, obniżenie nastroju, problemy z percepcją, zimne poty. Wspomniałeś, że takie uczucia towarzyszą Ci nie pierwszy raz oraz że jesteś "histerykiem" i łatwo się wszystkim przejmujesz. Niewykluczone, że Twój stan emocjonalny wiąże się też z okresem dojrzewania. Jesteś młodym chłopakiem, dlatego burza hormonów może powodować, że na wszystko reagujesz bardziej, silniej niż inni. Jeżeli jednak stany lękowe i dziwne odczucia, jakie relacjonujesz, pojawiają się u Ciebie co jakiś czas, warto byłoby się skonsultować z psychologiem albo psychiatrą. Dobrze, że o swoich problemach rozmawiasz z mamą. Kiedy masz "napad lęku" i pojawiają się nieprzyjemne dolegliwości (słabość, uczucie zacierania się obrazu, pocenie się, kłopoty z równomiernym oddychaniem etc.), spróbuj wyrównać oddech, oddychać powoli i głęboko oraz odwrócić myśli od swoich dolegliwości, skupić się na czymś przyjemnym albo w ogóle odwrócić uwagę od tego, czego doświadczasz, tak jak pomagała Ci rozmowa z kolegami. Wówczas nie myślałeś o swoich "dziwnych odczuciach". Pozdrawiam i życzę powodzenia!

To że wczesniej miewałem lęki troche źle zabrzmiało chodziło mi bardziej o wpadanie w histerie przez co od razu zaczynał mnie boleć brzuch, natomiast dziś czyli po 2 (prawie 3 dniach) od napisania tego postu czuję się już znacznie lepiej co prawda dalej towarzyszy mi uczucie takiej jakby pustki lecz znacznie mniej, mam nadzieje że z dnia na dzien będzie coraz lepiej bo akurat te uczucia zdarzyły mi się jakby pierwszy raz najgorsze jest w tym ze zaraz kiedy pomyśle o tych lękach przez jakis czas mam zaburzenia świadomości ( czyli własnie obraz nie jest aż tak ostry, normalnie funkcjonuje ale mam wrażenie że ja moje życie oglądam a nie w nim uczestnicze) zobacze za kilka dni jeżeli się poprawi odczekam i postaram zachować spokój jeśli nie udam się do psychologa. Dziękuje za odpowiedz P.S jeżeli ktoś miał podobne doświadczenia prosiłbym bardzo o opisanie ich i jak sobie z nimi ktoś poradził. Pozdrawiam..