PAROKSETYNA (Arketis, ParoGen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Paxtin, Rexetin, Seroxat, Xetanor)

[Mufiśka]

8 minut temu, shadow_no napisał(a):

No właśnie... I tu wracamy do punktu wyjścia, gdzie choćbyśmy posiedli całą wiedzę jaka istnieje, to po prostu nie da się żyć ignorując somatyczne objawy. Żadne "weź się w garść" i jego wariacje nie zadziałają gdy przez organizm przechodzi tajfun

Ja kiedyś nie miałam takich somatow jak teraz mam, kiedyś mi serducho waliło, nie mogłam oddechu złapać, to było dla mnie wtedy straszne, a teraz mam wymioty, biegunkę, zupełnie inaczej, ale przede wszystkim lęk jest tak silny i tak obezwładniający, czasem sobie radzę jakoś, ale ja tam się już nie męczę i biorę benzo, niby znam to od podszewki i wiem co robić, ale jeśli moje myśli wezmą górę to nie ma mocnych, ale to już musi być kiepski stan czyli tak jak teraz mój ostatni nawrót, wiecie co ja już sama nie wiem to jest podstępne diabelstwo, ale pewnie zależy co komu dolega, ja wiem jedno leki brałam i brać będę bo na terapii to już nie mam co przerabiać, myślę, że tak już będę miała do końca życia kiedy spotka mnie długotrwały stres lub coś co mocno przeżyje 

[Catriona]

Odnośnie wchodzenia na nowy lek ja jednak uważam, że lękowcy mają tendencję do nadmiernego skupiania się na swoim samopoczuciu i takie "skanowanie" ciągłe swojego samopoczucia i wręcz czasami czekanie na uboki sprawia, że odczuwa się je intensywniej i nakręca się błędne koło. Jakby to powiedziała moja terapeutka: taki film sobie kręcicie, a później go oglądacie 
Wchodzę teraz na wenlafaksynę aktualnie. Kiedyś już z nią próbowałam i raczej źle wspominam, dość szybko poszła też w odstawkę (po jakichś 2 miesiącach). Ja po prostu biorę rano tabletkę i tyle. Nie myślę, nie analizuję co będzie, mimo że mam z danym lekiem mocno średnie skojarzenia. Zajmuje się tym czym zajmowałabym się nie biorąc leków i nawet jeśli może i mam jakieś uboki obiektywnie to na chwilę obecną nawet ich nie zauważam nie liczę dokładnie dni od ilu biorę lek, nie przypisuje każdej najdrobniejszej zmiany w samopoczuciu lekom. Mnie już na prawdę lek musi praktycznie położyć, żebym się poskarżyła na działania niepożądane, a nawet jak na jakimś leku jakieś występowały i były dla mnie odczuwalne to raczej nie rozpaczałam i nie nakręcałam się tylko podchodziłam do tego na zasadzie akceptacji: ok, teraz jest tak, ale to minie. W dużym skrócie: "je*ać to, robię swoje".
 

[Mufiśka]

29 minut temu, Catriona napisał(a):

Odnośnie wchodzenia na nowy lek ja jednak uważam, że lękowcy mają tendencję do nadmiernego skupiania się na swoim samopoczuciu i takie "skanowanie" ciągłe swojego samopoczucia i wręcz czasami czekanie na uboki sprawia, że odczuwa się je intensywniej i nakręca się błędne koło. Jakby to powiedziała moja terapeutka: taki film sobie kręcicie, a później go oglądacie 
Wchodzę teraz na wenlafaksynę aktualnie. Kiedyś już z nią próbowałam i raczej źle wspominam, dość szybko poszła też w odstawkę (po jakichś 2 miesiącach). Ja po prostu biorę rano tabletkę i tyle. Nie myślę, nie analizuję co będzie, mimo że mam z danym lekiem mocno średnie skojarzenia. Zajmuje się tym czym zajmowałabym się nie biorąc leków i nawet jeśli może i mam jakieś uboki obiektywnie to na chwilę obecną nawet ich nie zauważam nie liczę dokładnie dni od ilu biorę lek, nie przypisuje każdej najdrobniejszej zmiany w samopoczuciu lekom. Mnie już na prawdę lek musi praktycznie położyć, żebym się poskarżyła na działania niepożądane, a nawet jak na jakimś leku jakieś występowały i były dla mnie odczuwalne to raczej nie rozpaczałam i nie nakręcałam się tylko podchodziłam do tego na zasadzie akceptacji: ok, teraz jest tak, ale to minie. W dużym skrócie: "je*ać to, robię swoje".
 

No tak lękowiec pamięta to jest to, ja znam cały ten mechanizm działania i czasem on mi pomagał, a na wet śmiem twierdzić, że pozbyłam się nerwicy na parę dobrych lat, też wydawało mi się, że udało się, że można i wszystkie te mądrości, ale rozpadła mi się rodzina, zostałam sama z dzieckiem i miałam dwa lata ciągłego stresu i strachu, wróciło z taką siłą, że nie wiedziałam jak się nazywam, także uważam, że to zależy od tego co nam dolega i jak silne jest, jestem DDA obojga rodziców, przeszłam piekło z nimi, miałam nerwice już mając 19 lat i kiedy się odezwała jak wyprowadziłam się z domu po roku, kiedy było dobrze stabilnie bez nerwów i awantur, mimo to skończyłam studia i zawsze pracowałam sama na siebie, mając nerwice, także moje objawy wtedy były zupełnie inne niż tym razem, a tym razem nawrót również nastąpił po 2 latach od wszystkich spraw związanych ze zmianą życia mojego i syna, kiedy już było stabilnie i spokojnie, zmiotła mnie i pokazała, że jednak tylko mi się wydawało, że umiem już z nią postępować, nie mówię, że każdy ma tak jak ja, ale mając 39 lat pierwszy raz wzięłam benzo bo tak się bałam tych leków, także jednak wchodząc na leki wcześniej radziłam sobie sama bez wspomagaczy, zaszłam szczęśliwie w ciążę czystą od leków i bez nerwicy, zapomniałam o niej i to była oznaka tego, że jestem zdrowa, ale jak tylko urodziłam wróciła i też opiekowałam się dzieckiem całe dnie sama i domem i zawsze funkcjonowałam normalnie mimo iż czasem ledwo chodziłam, także uważam się za silną osobę i raczej nie użalam się nad sobą, ale tak jak wspomniałam, tym razem żadna terapia i tłumaczenie nie wchodziło w grę położyło mnie i to jak nigdy, ważyłam 38 kg także myślę, że te wszystkie mądrości się sprawdzają do czasu lub w zależności od natężenia choroby czy jak kto to nazywa, u mnie pewnie zaważyło to, że całkowicie zmieniło się moje życie i poczucie bezpieczeństwa co jest dla lękowcow bardzo istotne, nie wspomnę o poziomie życia i zmian jakie zaszły w życiu moim i syna. Na wet jak mój ojciec umarł nie przeszłam takiego nawrotu na wet w połowie, a też zajmowałam się nim trochę i kosztowało mnie to też dużo emocji i powrotów do dzieciństwa, także tak ja to widzę z mojej perspektywy 

[Cień latającej wiewiórki]

4 godziny temu, Mufiśka napisał(a):

zastanawiam się czy wy też macie może skutki uboczne po zwiększeniu dawki np dopiero po paru dniach?

Po 2-3 dniach jest zwykle u mnie kumulacja (i jak zwiększam i jak zmniejszam / nie biorę), choć to zależy.

 

1 godzinę temu, shadow_no napisał(a):

No właśnie... I tu wracamy do punktu wyjścia, gdzie choćbyśmy posiedli całą wiedzę jaka istnieje, to po prostu nie da się żyć ignorując somatyczne objawy. Żadne "weź się w garść" i jego wariacje nie zadziałają gdy przez organizm przechodzi tajfun

Dokładnie… dlatego terapia behawioralno-poznawcza u mnie tylko wszystko pogorszyła. Przeczekanie lęku, robienie tych durnych tabelek… same emocje to może i da się przeczekać, ale somatów nie da się ignorować.

56 minut temu, Catriona napisał(a):

Odnośnie wchodzenia na nowy lek ja jednak uważam, że lękowcy mają tendencję do nadmiernego skupiania się na swoim samopoczuciu i takie "skanowanie" ciągłe swojego samopoczucia i wręcz czasami czekanie na uboki sprawia, że odczuwa się je intensywniej i nakręca się błędne koło. Jakby to powiedziała moja terapeutka: taki film sobie kręcicie, a później go oglądacie 

Może coś w tym jest, i dlatego właśnie nie do końca utożsamiam się z lękowcami, czy z typową nerwicą. U mnie to są raczej po prostu flashbacki, a na odczuciach ze swojego ciała nie skupiam się w ogóle – mam z tym problem, jak zaczynam to robię się bardzo senny, tak jakbym delikatnie dysocjował. Próbowałem mindfulness, skanów ciała, nie dało mi to zupełnie nic.

 

Ty też (przynajmniej taki dajesz vibe na forum) wydajesz się być mocno odcięta od swoich emocji – choć to tylko forum, więc vibe może być zupełnie fałszywy.

[Catriona]

8 godzin temu, Cień latającej wiewiórki napisał(a):

Ty też (przynajmniej taki dajesz vibe na forum) wydajesz się być mocno odcięta od swoich emocji – choć to tylko forum, więc vibe może być zupełnie fałszywy

Niee, odcięta nie jestem. Nie czuję potrzeby pisania na forum o każdym gorszym dniu, czy gorszym samopoczuciu i wywalania na forum wszystkiego. Mam inne sposoby na rozładowanie emocji  niż pisanie o tym na forum, a jak chce o swoim samopoczuciu z kimś porozmawiać to też raczej wybieram osoby z reala, nie z forum. 
Dwa, że ja już dawno nie miałam stanów, które by mi utrudniały czy uniemożliwiały normalne funkcjonowanie.

Edytowane Sobota o 07:11 przez Catriona

[Mufiśka]

Ja to jestem ciekawa czy rzeczywiście paro mnie tak zwarzywi jak straszą, bo takie ma raczej opinie, mam znajomą, która bierze paro i nie czuję się taka, mówi, że jest git, ale ona jest na dawce 20 mg, ja chciała bym być na najniższej możliwej, skoro paro jest silnym lekiem może mi wystarczy mała dawka zobaczymy, ale ogólnie to w moim otoczeniu ci co biorą paro są zadowolenie wręcz mówią, że ten lek uratował ich życie, jak coś zawsze mogę wrócić później do zoloftu, albo próbować esci, ale na ten moment nie kombinuje siedzę na tym bo już za długo się męczyłam i chciała bym już zacząć żyć 

[marcinzen]

kto miał mega senność przy zmniejszaniu dawki paro np. o 10 mg w dół

[shadow_no]

W dniu 20.09.2025 o 09:38, Mufiśka napisał(a):

skoro paro jest silnym lekiem może mi wystarczy mała dawka zobaczymy, ale ogólnie to w moim otoczeniu ci co biorą paro są zadowolenie wręcz mówią, że ten lek uratował ich życie

 Też jestem jedną z tych osób i potwierdzam, że już na 10mg są pozytywne efekty jeśli chodzi o stany lękowe i ataki somatów. Czasami trzeba wejść wyżej na 20 czy 30 ale ja "jak już się wkręci" po jakimś czasie widzę pozytywne efekty już od 10mg.

 

W dniu 20.09.2025 o 17:59, marcinzen napisał(a):

kto miał mega senność przy zmniejszaniu dawki paro np. o 10 mg w dół

Jedynie na 5mg senność jest mała. Ale taka mikro dawka nie ma racji bytu na dłuższą metę. Może ciut później są nawroty ale finalnie zawsze musiałem wracać przynajmniej do tych 10mg. I na niej już senność się pojawia

[Piyerekpiyerek]

Więc jednak nie jesteś tak wyleczona jak pisałaś skoro zaczynasz brać wenlafaksyne

[Mufiśka]

20 godzin temu, shadow_no napisał(a):

Też jestem jedną z tych osób i potwierdzam, że już na 10mg są pozytywne efekty jeśli chodzi o stany lękowe i ataki somatów. Czasami trzeba wejść wyżej na 20 czy 30 ale ja "jak już się wkręci" po jakimś czasie widzę pozytywne efekty już od 10mg.

Ja na razie zostanę na 10 mg i zobaczę jak mi służy, póki co nie narzekam, też chcę być świadoma więc na razie nie zwiększam dawki, jak wchodziłam z 5 mg na 10 było tylko dwa dni gorzej, a później jakoś minęło także nie zawsze jednak wejście oznacza tragedię, ale to też może dla tego, że na zakładkę nie wiem, ale mnie chyba paro potraktowała łagodnie i oby tak zostało Amen 

[Catriona]

54 minuty temu, Piyerekpiyerek napisał(a):

Więc jednak nie jesteś tak wyleczona jak pisałaś skoro zaczynasz brać wenlafaksyne

Przeczytaj dokładnie co napisałam odnośnie wprowadzania wenlafaksyny  a nie tylko jeden post. Wtedy się wypowiadaj  

[Happyandsad]

Coraz bardziej myślę o powrocie do Paro. Sądziłem, że może uda się bez niej żyć i jakoś prawie rok (chyba) korzystałem wyłącznie z Pregabaliny. 
Jednak ostatnio jest coraz gorzej, nie dzieje się nic dobrego, a myśli coraz mocniej dobijają. Paro potrafiła je tłumić albo przynajmniej sprawiać, że nie bolały aż tak bardzo. I to nawet na tej dawce 10mg. Aczkolwiek tym razem chyba spróbuję większych dawek, bo jestem już trochę zdesperowany. Jeśli wtedy nie uda się odbić od dna to już pewnie utknę na nim do końca. 

[Piyerekpiyerek]

13 godzin temu, Catriona napisał(a):

Przeczytaj dokładnie co napisałam odnośnie wprowadzania wenlafaksyny  a nie tylko jeden post. Wtedy się wypowiadaj  

Wiem co napisałaś. Ale skoro zdecydowałaś się wrócić do leków to jednak wcale nie jest tak kolorowo jak pisałaś. Nie pisze tego złośliwie bo zam nie biorę nic od miesiąca i chciałbym żeby tak zostało i że nie będę musiał nic więcej brac

[Piyerekpiyerek]

17 minut temu, Piyerekpiyerek napisał(a):

Wiem co napisałaś. Ale skoro zdecydowałaś się wrócić do leków to jednak wcale nie jest tak kolorowo jak pisałaś. Nie pisze tego złośliwie bo zam nie biorę nic od miesiąca i chciałbym żeby tak zostało i że nie będę musiał nic więcej brac

Pisz sobie co chcesz że lekarka dmucha na zimne. Dobrze się czujesz a w razie wu ona daje ci wenlafaksyne jeszcze niedawno mi pisałaś że jak będę w takim stanie jak ty że będę funkcjonował bez leków to pogadamy a dwa tygodnie później piszesz że bierzesz leki większej hipoktki niż ty na tej grupie nie widziałem.wypowiadaszn sie onlekach których nigdy nie brałaś. Mam nadzieję że kiedyś się wyleczysz bo na razie widać. Że brakuje ci piątej klepki ale nie wiem czy wenlafaksyna ci w tym pomoże

[AnnoDomino34]

2 godziny temu, Happyandsad napisał(a):

Coraz bardziej myślę o powrocie do Paro. Sądziłem, że może uda się bez niej żyć i jakoś prawie rok (chyba) korzystałem wyłącznie z Pregabaliny. 
Jednak ostatnio jest coraz gorzej, nie dzieje się nic dobrego, a myśli coraz mocniej dobijają. Paro potrafiła je tłumić albo przynajmniej sprawiać, że nie bolały aż tak bardzo. I to nawet na tej dawce 10mg. Aczkolwiek tym razem chyba spróbuję większych dawek, bo jestem już trochę zdesperowany. Jeśli wtedy nie uda się odbić od dna to już pewnie utknę na nim do końca. 

a jak pregabelina działała  i w jakiej dawce? przestała dzialac?

32 minuty temu, Piyerekpiyerek napisał(a):

Pisz sobie co chcesz że lekarka dmucha na zimne. Dobrze się czujesz a w razie wu ona daje ci wenlafaksyne jeszcze niedawno mi pisałaś że jak będę w takim stanie jak ty że będę funkcjonował bez leków to pogadamy a dwa tygodnie później piszesz że bierzesz leki większej hipoktki niż ty na tej grupie nie widziałem.wypowiadaszn sie onlekach których nigdy nie brałaś. Mam nadzieję że kiedyś się wyleczysz bo na razie widać. Że brakuje ci piątej klepki ale nie wiem czy wenlafaksyna ci w tym pomoże

Pisała , że leki sa dla słabych, i ją wyleczyli psychoterapiami. teraz plącze się w zeznaniach hehe

[Catriona]

53 minuty temu, AnnoDomino34 napisał(a):

Pisała , że leki sa dla słabych, i ją wyleczyli psychoterapiami. teraz plącze się w zeznaniach hehe

Jak już coś piszesz to chociaż pisz zgodnie z prawdą, bo nigdzie nie napisałam że leki są dla słabych xD  bo festiwal próbowania mnie obrazić słabo Wam wychodzi i raczej żenująco. A nawet jeśli to Wasza opinia na mój temat interesuje mnie mniej niż zeszłoroczny śnieg.

Edytowane 53 minuty temu przez Catriona

[Piyerekpiyerek]

Godzinę temu, AnnoDomino34 napisał(a):

a jak pregabelina działała  i w jakiej dawce? przestała dzialac?

Pisała , że leki sa dla słabych, i ją wyleczyli psychoterapiami. teraz plącze się w zeznaniach hehe

Najmądrzejsza jest na świecie wypowiada się na każdy temat. Mi napisała jakieś ,3 tygodnie temu że jak będę w takim stanie jak ona że będę bez leków to sobie wyedy pogadamy a teraz piszę że bierze wenlafaksyne. I jeszcze napisze że nie potrzebuje ale jej lekarz woli dmuchać na zimne boli się przyznać że bierze bo ma nawet no wie że niejeden by jej tu to wypomniał. Oki to każdy kto jest wyleczony niech bierze wenlafaksyne w razie wu lepiej dmuchać na zimne.

37 minut temu, Catriona napisał(a):

Jak już coś piszesz to chociaż pisz zgodnie z prawdą, bo nigdzie nie napisałam że leki są dla słabych xD  bo festiwal próbowania mnie obrazić słabo Wam wychodzi i raczej żenująco. A nawet jeśli to Wasza opinia na mój temat interesuje mnie mniej niż zeszłoroczny śnieg.

Żenująca to raczej ty jesteś bierz sobie co chcesz doradzają sobie komu chcesz mam to gdzieś. Jesli ktoś kto bierze fluo będzie słuchał twoich rad jak ty nigdy fluo w buzi nie miałaś to już jego problem. Teraz będziesz mogła kolejnym doradzać co do wenlafaksyny myślę że niedługo zostaniesz psychiatra bo masz predyspozycje