Strumień kompulsywości

[nvm]

Na początek mały słowniczek trudniejszych pojęć:

Defuzja poznawcza - jestem obserwatorem tego, co się we mnie wydarza.

Fuzja poznawcza - jestem zatracony w/połączony z tym, co się we mnie wydarza

Na przykład fuzja poznawcza ze strumieniem myśli - jestem wówczas zatracony w swoich myslach, nie będąc nawet świadomym tego, że myślę.

Defuzja poznawcza - jestem obserwatorem swoich myśli.

Pierwotnie prawdopodobnie chodziło o myśli (a przynajmniej w takim kontekście te pojęcia poznałem), lecz wyprowadzam pojęcia bardziej ogóllne: fuzja i defuzja.

Defuzja - pozostają jako świadek jakiegoś wewnętrznego zjawiska

Fuzja - łączę się z tym zjawiskiem

 

O ile wobec myśli nie widzę możliwości celowego przejścia od defuzji do fuzji, o tyle widzę taką mozliwość w przypadku pewnej subtelnej kompulsywnej, spanikowanej warstwy we mnie. Nazwijmy tę warstwę strumieniem kompulsywności (analogia do strumienia myśli).

Strumień kompulsywności tym się różni od strumienia myśli, że posiada swój komponent emocjonalny, odczuwany w ciele jako pewne natarczywe przymusy.

Gdy wizualizuję sobie jak miałaby wyglądać w moim przypadku fuzja z tym strumieniem kompulsywności, widzę siebie wchodzącego w pewien trans tikowy.

Trans tikowy polega na tym, że zatracam się w (nieudolnej?) próbie rozładowania negatywnego napięcia poprzez tikowe ruchy - rzucanie głową, dziwne ruchy ciałem, itp. Kiedyś tak robiłem (jako dziecko).

 

Nie wiem na ile moje doświadczenie ze strumieniem kompulsywności jest podobne do doświadczeń innych osób, bo nie wiem jak to jest być kimś innym. Nie wiem na ile inni doświadczają takiego strumienia, a jeśli tak, to na ile są tego świadomi.