SKANDALICZNE LENISTWO

[Petek]

A ostatnio pieniądze z nieba spadały bodajże w arabi saudyjskiej ostatnio

[elo]

jak mi rente zabiora to chyba sie zajebie bo nie ma opcji zebym wyrobila 8 h w robocie nie bede tego nawet tlumaczyc bo nie widze sensu

[Gość]

Co innego jak nicnierobienie wynika z ciężkiej choroby, która zupełnie uniemożliwia pracę a co innego jak po prostu z lenistwa. Większość z ludzi, którzy mają problemy z psyche ma niewątpliwie trudniej, ale nie wszystkie zachowania można wytłumaczyć chorobą. Czasem trzeba się przełamać. Dzięki zajęciu zresztą mniej się myśli o swoich lękach i problemach a to nieraz jest nie do przecenienia. Osobiście nie wyobrażam sobie, żebym nie pracował, żebrał o rentę lub był zależny od rodziców (brrr okrutna perspektywa, pewnie bym musiał codziennie wysłuchiwać jakim jestem pasożytem). Osobiście wróciłem do pracy, chociaż mogłem jeszcze spokojnie siedzieć na L4 po wypadku.

[elo]

alealeale wlasnie w niektorych przypadkach trudno odroznic czy to juz choroba czy tylko lenistwo... teoretycznie wszyscy jestesmy czyms dotknieci a jednak trafiaja sie jednostki ktore to przezwyciezaja

[mark123]

Najlepiej by było lubić pracować.

[Gość]

No to ja chyba lubię moją pracę. Ona mi pomaga czasem, gdy jest źle

[Gość]

Niko też lubię swoją pracę i niezły hajs z tego :-)

[black swan]

Wg mnie lenistwo jest czymś dobrym, nie złym. Lenistwo jest matką rozwoju w moim pokrętnym rozumieniu. Tylko do tego jednocześnie trzeba mieć ambicje i być upartym. Jeśli się czegoś bardzo chce, jest się dość zdeterminowanym by to osiągnąć i jednocześnie jest się leniwym, to szuka się najprostszego sposobu osiągnięcia tego (oczywiście nie piszę o sposobach typu działanie na czyjąś szkodę). Po najmniejszej linii oporu. A żeby się nie narobić i coś osiągnąć trzeba się niejednokrotnie mocno nagłówkować. I tu powstaje pytanie: czy samo intensywne myślenie nie jest pewnego rodzaju pracowitością? Hmmm....

[Gość]

black swan, nie sądzę żeby przedmówcom chodziło o tego rodzaju twórcze "lenistwo". Ale tak, masz rację, że czasem bywa ono motorem postępu. Myślenie jest pracą oczywiście. Sam pracuję "głową", że tak powiem i czasem bywam zmęczony bardziej niż po pracy fizycznej

[mark123]

Ja chyba nie mam szans, by polubić pracować; jestem tak przesiąknięty nieróbstwem, że uczucie pracowstrętu zostanie chyba ze mną do końca życia.

[black swan]

Myślenie jest pracą oczywiście. Sam pracuję "głową", że tak powiem i czasem bywam zmęczony bardziej niż po pracy fizycznej

Nicholas1981, no ale myślenie jest szczególnym rodzajem pracy, bo raczej takim biernym, nie czynnym. Można nawet powiedzieć, że myślenie to praca dla leniwych.

[Gość]

black swan, nie zgadzam się z Tobą absolutnie.

[black swan]

Czemu? Tak się składa, że ja też "pracuję głową", poza tym lubię dużo planować, rozmyślać, analizować, a samo wdrażanie planów w czyn przychodzi mi najciężej - stąd moje przemyślenia wyżej.

[mark123]

Myślenie też może wymagać dużego wysiłku (czasem może większego niż niektóre prace fizyczne), zależy od pracy i zależy od osoby; tak więc myślenie nie jest dla leniwych.

[Gość]

Jasne że tak - na dodatek trzeba się jeszcze dużo uczyć i właściwie cały czas się szkolić

[black swan]

Ja lubię myśleć, dla mnie nie jest to ciężka praca, a wręcz przyjemność. Mogłabym całymi dniami rozkminiać jakieś problemy w głowie. Może dlatego mam do tego takie podejście... No i samo pojęcie "praca" kojarzy mi się z czymś uciążliwym, a myślenie nie jest uciążliwe.

[Gość]

Nie chodziło mi o rozkminianie problemów we łbie, bo tego za pracę nie uważam. Zresztą nie jest też przyjemne, przynajmniej dla mnie. Myślałem o poważnej pracy umysłowej.

[black swan]

No to czym jest poważna praca umysłowa wg Ciebie?

[Wombwell00]

Czy to jeszcze zwykłe lenistwo czy już chroniczna apatia, marazm?

 

Ja osobiście też myslałem, że jestem patentowanym leniem, nie miałem ochoty NIC robić i to dosłownie - w domu źle, poza też, źle w towarzystwie, w samotnosci jeszcze gorzej.

Podjąłem pracę, trochę mnie to ustawiło i pozwoliło pewne priorytety w głowie ułożyć, na krótszą metę dobrze, starałem się dobrze organizować finanse i wolny czas bo miałem wrażenie, że przez pracę nie mam go za wiele, ale po prawie roku odechciewa mi się już żyć. Do pracy chodzę do chodzę, jakies tam marne grosze zarabiam, ale wracam do domu i nie robie NIC, w żaden sposób się nie rozwijam, nawet nie robię tego co mnie cieszy a jedynie postępuje tak by 'przetrwać' reszte dnia, aż zrobi się 23 i trzeba będzie iśc spać. Co więcej po wakacjach wracam do mieszkania z rodzicami, bo zarabiam tak marnie, że na utrzymanie sie w duzym miescie (Wrocław) nie wystarcza i tak muszę wszędzie pożyczać albo brac od rodziców, do tego czuje się jak ostatni śmieć i biedak, nawet mentalnie stałem się już biedny....

 

Powiedzcie mi, jak z tym walczyć???? Ja juz nie mam pomyslu ;(((

[carlosbueno]

Podjąłem pracę, trochę mnie to ustawiło i pozwoliło pewne priorytety w głowie ułożyć, na krótszą metę dobrze, starałem się dobrze organizować finanse i wolny czas bo miałem wrażenie, że przez pracę nie mam go za wiele, ale po prawie roku odechciewa mi się już żyć.

Mam podobnie a najgorsze jest to że narzekam że tyle czasu mi zajmuje a jak mam wolne to nie wiem co z tym czasem zrobić, jestem totalnie bezproduktywny i też niesamodzielny mimo że dawno po 30-ce.

[mark123]

Ja mam tak, że jak coś robię, to mnie nudzi to, co robię, a jak nic nie robię, to mi się nudzi, że nic nie robię. Uczucie nudy towarzyszy mi non stop, jedynie gdy śpię, to nie czuję nudy.

[alone05]

Ja jestem bardzo leniwa, przez to jestem gruba, otyła, kiedyś ćwiczyłam w domu, ale jak zauważyłam że nic a nic nie schudłam to straciłam motywację do ćwiczeń, walka z nadwagą to jak walka z wiatrakami, ciągle coś nie wychodzi a ja się szybko poddaję, jestem pesymistą, przewiduję najgorszy scenariusz, na rowerze też sobie nie pojeżdżę, bo mi się zepsuł a jestem zbyt leniwa, żeby naprawić i zbyt nieśmiała, żeby wzywać kogoś do naprawy, na siłownie też nie pójdę, bo się wstydzę ludzi, nie mogłabym na ich oczach ćwiczyć, to niemożliwe, mogę tylko w domu ćwiczyć, ale mi się nie chce.

[take]

Ja wszystko "robię powoli i traktuję jak zabawę". Chyba się nie przykładam, biorę obecnie lek psychotropowy, a jego niezażywanie może wywołać jeszcze bardziej niepożądane objawy niż "ospałość".

[Gość]

alone05, bo ćwiczenia to nie wszystko, ważna jest też dieta. Rower sobie napraw, bo przy dużej wadze, to na początek lepsza forma ruchu niż bieganie, bo mniej obciążająca stawy, które i tak są już obciążone masą ciała. Jak nie rower, to Ci zostaje faktycznie chyba tylko bieganie i to po ciemku, skoro się wstydzisz ludzi.

Co ćwiczyłaś jeśli mogę spytać?

[kotek e]

Sorki za wpisy, które pojawiły się tutaj pod moim nickiem, . Małe niedopatrzenie, .