Nie radzę sobie ze stresem, przejmuję się wszystkim...

[ONM]

Więc moja historia.

 

Mam kilka lat po 30. Moim problemem od pewnego czasu jest kilka związanych ze sobą spraw. Nie radzę sobie ze stresem i za szybką się poddaję. Dotyczy to głownie życia zawodowego. Od pewnego czasu postanowiłem zostać kierowcą zawodowym. Prawo jazdy na kierowcę już posiadam. Kilka dni temu też rozpocząłem pracę w tym zawodzie jednak wszystko mnie przerosło i zrezygnowałem. Wiem, że początki w każdym nowym zawodzie są trudne tylko ja po kilku dniach już nie potrafię "walczyć" z nowymi wyzwaniami i się poddaję. Przejmuję się również bardzo tym co myślą o mnie inne osoby. Nie potrafię radzić sobie ze stresem. Zamiast sławnego "mieć wyjebane" to przejmuję się wszystkim co dla innych nie ma znaczenia.

 

Chciałbym wreszcie zmienić to coś w swojej głowie, żeby mi się łatwiej żyło. Nie chcę opisywać każdej swojej sytuacji w życiu jednak to wyjdzie w dalszej dyskusji.

 

Polecacie jakiś książki do przeczytania które pomogą ćwiczyć moją słabą psychikę ?

 

Dodam również, że odwiedziłem ostatnio psychologa i on właśnie powiedział, że mam się sam rozwijać i walczyć ze sobą.

 

Jakoś mi się żyję jednak ciągle zamartwianie się o wszystko przeszkadza w szczęśliwym życiu...

[ekspert_abcZdrowie]

Witaj ONM!

 

Twoje objawy przypominają trochę zespół lęku uogólnionego - martwisz się na zapas, masz zaniżoną samoocenę, łatwo się poddajesz, zniechęcają Cię porażki, kiepsko radzisz sobie w stresowych sytuacjach, jesteś ciągle napięty emocjonalnie. Fajnie, że przynajmniej masz świadomość swojego problemu i szukasz dla siebie wsparcia, np. u psychologa. W ramach pracy nad sobą polecam wstępnie przeczytać poniższe teksty:

 

http://portal.abczdrowie.pl/metody-na-stres

http://portal.abczdrowie.pl/jak-radzic-sobie-ze-stresem

 

Pozdrawiam i życzę powodzenia!

[ONM]

Dokładnie w Twojej wiadomości opisałeś co mi jest. Jakoś w życiu staram sobie radzić jednak często, nawet bardzo często mojemu życiu towarzyszy napięcie emocjonalne co na prawdę utrudnia mi czasami życie.

 

A możesz lub możecie poradzić jakieś książki do przeczytania w moim temacie ?

[ekspert_abcZdrowie]

ONM, literaturę, która mogłaby Cię zainteresować, podałam w PW, jak prosiłeś. Pozdrawiam!

[Gość]

Sorki.. nie zauważyłem, że to do psychologa pytanie :)

[Iskiera^^]

tez nie radzę sobie z emocjami.

tylko że u mnie idzie to w kierunku "do zewnątrz"

w sytuacjach stresowych wystarczy drobiazg zeby totalnie wyprowadzić mnie z równowagi, mówię wtedy i robię rzeczy których żałuje...

czasem naprawde trudno ze mna wytrzymac

 

skończyły mi się pomysły jak z tym walczyć

[wiejskifilozof]

Ja uważam tak.Człowiek, który się niczym nie przejmuję.Jest jak ten cymbał pusty.Ale i przejmowanie się wszystkim,też nie jest dobre.

[Tornado3]

Mam podobnie jak Ty. Do tego dochodzi złe samopoczucie z rana (lęk/niepokój zaraz po przebudzeniu) i denerwowanie się z byle powodu. Zaczęło się jak poszłam na studia... myślałam że przejdzie wraz z zakończeniem studiów, ale jednak nic z tego - miną rok i jak było tak jest nadal. Umówiłam się na jutro do psychiatry. Denerwuje się i wstyd mi tej mojej słabości - nikomu nie mówiłam nawet narzeczonemu :/

Po wizycie postaram się napisać Wam co powiedział lekarz.

[wiejskifilozof]

Ja też,martwi mnie wiele rzeczy.Czasem na,które nie mam wpływu.Jak śmierć Bodo w łagrze,zagłada Serbów w Chorwacji,wojny Rzymskie.

Budżet państwa,kiedyś byłem spokojną duszą,dziś przed 40.Już nie.

[Tornado3]

Ja też,martwi mnie wiele rzeczy.Czasem na,które nie mam wpływu.Jak śmierć Bodo w łagrze,zagłada Serbów w Chorwacji,wojny Rzymskie.

Budżet państwa,kiedyś byłem spokojną duszą,dziś przed 40.Już nie.

 

Znam to.... Pewnie w którymś z wątków już pisałaś A od czego u Ciebie się to zaczęło? Chodzisz do psychologa lub psychiatry?

Ja jestem już po i jeszcze jestem roztrzęsiona, bo nie wiem czy dobrze zrobiłam i czy powiedzieć np narzeczonemu. Nie denerwuje się jakoś bardzo, chyba że mam chwile pogorszenia które zdarzają się raz na dwa miesiące, a czasami częściej i trwają od tygodnia do dwóch. Jak to mówi mój narzeczony "wieczny okres"

Po wizycie u lekarza:

Diagnoza: zaburzenia nerwicowo lękowe

Tabletki: Setaloft + psychoterapia

[wiejskifilozof]

Od 12 lat chodzę,to takie u mnie przejściowe.

Wiesz,jednego dnia spokój.A drugiego od rana myśli.Na które nie mam wpływu.

[Tornado3]

Masz jakieś sposoby na te gorsze dni?

[wiejskifilozof]

Nie mam,zły nastrój może mi nastąpić zawsze.

[ala1983]

Ja też,martwi mnie wiele rzeczy.Czasem na,które nie mam wpływu.Jak śmierć Bodo w łagrze,zagłada Serbów w Chorwacji,wojny Rzymskie.

Budżet państwa,kiedyś byłem spokojną duszą,dziś przed 40.Już nie.

 

No co ty Marcin!, dla mnie jestes lekkoduchem i optymista jakich malo.

 

Po 30- jest faktycznie jakos ciezej... Szczegolnie u tych,ktorzy nadal nie potrafia ulozyc sobie zycia..

[wiejskifilozof]

Wydaje się Ci nie zawsze u mnie tak jest.

[ekspert_abcZdrowie]

Ja jestem już po i jeszcze jestem roztrzęsiona, bo nie wiem czy dobrze zrobiłam i czy powiedzieć np narzeczonemu. Nie denerwuje się jakoś bardzo, chyba że mam chwile pogorszenia które zdarzają się raz na dwa miesiące, a czasami częściej i trwają od tygodnia do dwóch. Jak to mówi mój narzeczony "wieczny okres"

Po wizycie u lekarza:

Diagnoza: zaburzenia nerwicowo lękowe

Tabletki: Setaloft + psychoterapia

 

Tornado, jak idzie leczenie? Bierzesz leki? Korzystasz z psychoterapii? Widzisz już jakieś efekty leczenia? Mniej się wszystkim stresujesz?