Rysunki, a stan umysłu

[Esu]

Podoba mi się to klaustrofobiczne odniesienie :) Klaustrofobia idealnie odnosi się do człowieka otoczonego swoimi "koszmarami" życia, ogólnie problemami, od których ciężko się ucieka. I właśnie te kłamstwa, sieć, która nieświadomie nas zamyka.

 

Skrzydła mają symbolizować, że każdy człowiek jest mieszanką dobra i zła. Zawsze posiada w sobie cząstkę anielską, mniej lub bardziej widoczną.

[Gość]

a oczy?

[Esu]

Często występują u mnie zaszyte oczy, albo zamazane, a odnoszą się do mojej niechęci patrzenia na mnie. Ślepota jest również kalectwem, niemożnością spostrzeżenia prawdy o nas samych.

 

Tutaj rysunek, który odnosił się do dzisiejszego podejścia do cielesności. Jak ciało stało się przedmiotem, obdartym z intymności i prywatności. Oczy rozrywają istotę cielesności, jej tajemnicę i to co w niej piękne. Skrzydła to upadek.

 

[Gość]

fajny motyw z tym niedostrzeganiem prawdy o nas samych, ale z zdrugiej strony, ostatni obrazek jak sama napisałaś pokazuje, że dostrzeganie prawdy degraduje status człowieka, odziera go z wzniosłości?

nauki przyrodnicze wydaje się czasami, że właśnie do tego doprowadziły w ostatnich stuleciach.

 

"rysunki a stan umysłu", swoją drogą to już przerabiałem ten temat na terapii grupowej gdzie każdy rysował i po skończeniu po kolei interpretowało się w podobny sposób jak tutaj. nie wiem czy to pomagało ale dobrze się bawiłem przy tym

[Esu]

Hmm te dwa pojęcia się różnią od siebie. Chociaż mają wspólną część: niechęć jak ktoś patrzy. Ostatni rysunek odnosi się do spojrzeń, którymi zarzucana jest osoba w tłumie. Bardziej pokazałam tu stan tego obserwowanego, kiedy czuję się wręcz rozrywany pod naporem spojrzeń. Dodając, że ciało ogólnie jest dziś pozbawione tajemnicy co jeszcze parę lat temu. Seksualność widnieje w każdym rogu miasta, w reklamach, w telewizji. W sumie tutaj można oddzielić myślenie o ciele dziś jak je postrzegamy, a tym jak inni na nas patrzą. To osobista praca, więc ja ukazałam siebie, jak się czuje wśród tłumów, jak obserwuje zmianę podejścia do cielesności, ciała.

 

Ciekawa taka terapia :) chyba najważniejsze, aby przynosiło coś radość, bo to chyba też taka zmiana jak sie człowiek po prostu z czegoś cieszy :)

[Gość]

a czy stan umysłu objawia się raczej w temacie, symbolice rysunku czy samym sposobie jego utworzenia, np. w jakości kreski itp.?

 

no terapia ciekawa, tylko nie wiem czy można tak bezpośrednio i frywolnie rysunek przekładać na życie jego twórcy jak tam sugerowano.

[Esu]

Stan umysłu to punkt, z którego wychodzi pomysł na rysunek. Źle się czuję to wtedy próbuję negatywne emocje, czy spostrzeżenia przelać w całość, w pomysł. Zależy mi na konkretnym ujęciu mojego problemu. Nagie kobiety przeważnie mnie drażnią, lecz tutaj, dla mnie ciało jest czymś czystym i pięknym.

 

Hmm... wydaje mi się, że można przekładać sposób przedstawiania pewnych elementów rysunku na życie osoby. Chociaż pewnie jest cienka granica między idealnymi wnioskami, a takimi już bezsensownymi. Pewnie psychologowie mają jakiś wzór powtarzanych przez ludzi elementów, łącząc je z konkretnymi chorbami czy zaburzeniami. Ale nie wierzę, że jest on idealny i odniesie się do wszystkich ludzi z podobnymi objawami.

[Gość]

Stan umysłu to punkt, z którego wychodzi pomysł na rysunek. Źle się czuję to wtedy próbuję negatywne emocje, czy spostrzeżenia przelać w całość, w pomysł.

 

to może zaprezentujesz jakiś rysuneki powstałe z pozytywnego stanu umysłu? będzie można wtedy zobaczyć różnicę, bo te poprzednie widać, że są z negatywnego.

 

ja spodziewam się nawet jaka to będzie różnica.

[Esu]

Hehe nieco Cię rozczaruje, ale nie przekładam radości, szczęścia na rysunek :) Wiem, nieco to dziwne, może chorobliwie dziwne, ale według mojego umysłu dominują negatywne, a tych pozytywnych nie widzę, nawet jeśli są. Musi być to naprawdę jakiś wstrząs. Chociaż piękno natury może mnie poruszyć. Ale wtedy pisze wiersze.

 

Jaka różnica?:) Kolor?:)

[Gość]

Esu, kolor może też, ale przede wszystkim temat, wyobrażałem sobie, że tak jak Twoje rysunki narysowane pod wpływem negatywnego stanu umysłu, są egzystencjalne, filozoficzne, psychologiczne, głębokie, naszpikowane symboliką, tak te rysowane pod wpływem np. radości, będą o wiele bardziej prostolinijne.

 

czemu? pewien filozof słusznie moim zdaniem zauważył, że człowiek poszukuje znaczenia i jakichś głębszych wymiarów wtedy kiedy jest mu źle.

[Esu]

Hm... żeby przełożyć coś na rysunek musi być to coś konkretnego, ale nie też takiego dosłownego jak ogólnie pojmowana radość. To musi być jakiś jej odłam, odnoszący się do konkretnego stanu rzeczy. Dla mnie pozytywne emocje są...he płytkie? Nie mają tych wymiarów, o których piszesz. Chociaż myślę, że zmieniłabym podejście gdybym czuła się zadowolona z życia, i mogła mieć po równo pozytywnych i negatywnych emocji.

 

Tak przeglądałam prace i w sumie mam taki rysunek nieco bardziej pozytywny Tytuł nosi Katharsis, więc mówi o uwolnieniu, odrodzeniu. W sumie rysunek związany jest z wierszem mojego przyjaciela i na jego podstawie powstał. Czyli jak najbardziej pozytywne odczucia.

[Gość]

no ładne :)

 

kojarzy mi się trochę jak gad zrzuca wylinke i wywołuje to silne wrażenie, porównywalne nawet z tym obrazkiem ze strzałami.