"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[miniSD]

Czuje się jak ostatni ch.uj. Jestem świnia, nie nadaję się do związku, powinienem ze sobą skończyć żeby nikogo nie męczyć swoją osobą. Dlaczego zawsze jest tak jak nie powinno być? Dlaczego odebrałem ten jebany telefon? I jeszcze po 'paru' piwach. Dlaczego On dzwonił z innego numeru? Kurwaaaaaaaaaaaaaaaa...!!!!! Wiem, że jest na mnie zły, wściekły. Sam ma ojca alkoholika i nienawidzi alkoholu, ale przecież wiedział, że idę trochę wypić.

Chcę mi się ryczeć, nie wiem dlaczego. Głupi jestem mogłem nie odbierać. Boje się....

[chojrakowa]

Nie chcę już walczyć, i tak codziennie spadam coraz nizej.

Myśli samobójcze przemykają mi przez łeb milion razy na minute, to wszystko nie ma sensu. Jestem poje banym świrem, kurwa, taka jak ja nadaje się tylko na odstrzał.

Jest wyjątkowo źle, jak się do wieczora nie odezwę, to zapomnijcie, ze ktoś taki jak chojrakowa był.

Przepraszam.

[Helvetti]

Kurwa, Anka!

[Helvetti]

Weszłam na stronę MCNIR-u i zdałam sobie sprawę, jak wiele jest zaburzeń.

 

I chyba mam stopień nasilenia depresji określany jako ciężki ; o

Ale to kurwa nie prawda. Chodzę do szkoły, uśmiecham się tam, raz na jakiś czas wyjdę z domu, inni widzą że funkcjonuję dobrze. Chcę tylko umrzeć.

[Sean1]

ech, jak tu żyć kiedy myślisz, że coś jest w porządku, a nagle zjawi się ktoś kto ci powie coś, co zastąpi tysiąc obelg... ludzie potrafią dobić i wprowadzić dezorientację. I do tego jak się nie przejmować, to jest pytanie.

[Lariana2]

Boli ,może nie jak tydzień temu ale i tak

Czy istnieją psycholodzy online?

[*Monika*]

Weszłam na stronę MCNIR-u i zdałam sobie sprawę, jak wiele jest zaburzeń.

 

I chyba mam stopień nasilenia depresji określany jako ciężki ; o

Ale to /cenzura/ nie prawda. Chodzę do szkoły, uśmiecham się tam, raz na jakiś czas wyjdę z domu, inni widzą że funkcjonuję dobrze. Chcę tylko umrzeć.

 

To jak to jest? Uśmiechasz się, chodzisz do szkoły.Czyli zachowujesz pozory. A tak naprawdę chcesz umrzeć.

Chodzisz na terapię?

[Helvetti]

To jak to jest? Uśmiechasz się, chodzisz do szkoły.Czyli zachowujesz pozory. A tak naprawdę chcesz umrzeć.

Chodzisz na terapię?

 

Tak, chodzę.

 

[Dodane po edycji:]

 

Boże, teraz naprawdę czuję chęć pojęczenia.

Rodzina mnie nie wspiera. Gdy mówię, że mi źle, że źle się czuję to słyszę:

Od matki: ja też sie źle czuje, ludzie sie źle czują, to normalne

Od ojca: dobrze, znajdziemy Ci ośrodek.

A ja tego ku*wa nie chce. Ja czasem chce poprostu żeby ktoś mnie przytulił. Tak poprostu. Czy aż tak dużo wymagam?

Jestem dla rodziców problemem, bo stwarzam problemy, a problemy się usuwa. Więc ja też się usunę.

[*Monika*]

helvetti88, Dlaczego ne powiesz matce i ojcu,żeby Ciebie przytulili? Jakaś niechęc? wstyd?

Chcesz się tak użalać nad samą sobą? Może ten osrodek dobrze na Ciebie wpłynie. Daj sobie pomóc.

Co mówi terapeuta?

[Helvetti]

Powiedziałam, dziś.

Tak, wiem, pójdę. Właściwie nie wiem, czy to bardziej ośrodek czy szpital ale nvm.

Nie chcę się nad sobą użalać, może faktycznie potrzebuję tylko żeby ktoś mi dał po mordzie, żebym sie uspokoiła i przestała.

[Gość]

Kolejna sobota ,a ja znów przed komputerem . na forum .

I grzebie po necie w poszukiwaniu ,sam nie wiem czego.

Tez siebie nienawidzę

[Helvetti]

Dlatego chcę (i muszę) skorzystać.

 

Boże, miałam dziś taki atak histerii jakiego nigdy nie miałam...

[Będzie dobrze]

Bedzie dobrze-jezeli funkcjonujesz w miare normalnie jeszcze zyciowo, to tez proponuje najpierw dobra terapie (ja akurat do indywidualnej jestem przekonany)(...)

 

HELP!!! Dajcie jakiś namiar na terapeutę w W-wie - tylko tak, żeby nie wtopić od razu. Polo..... gościu. TY Z TEGO WYSZEDŁEŚ. Świeć światełkiem - podrepcemy do wyjścia z Tobą. I napisz, że to mija i potem jest dobrze....

 

A co do mojego nicku - to specjalnie: BĘDZIE DOBRZE!!!!!!!!!!!!! Bo qrcze nie ma innej drogi WALCZYMY!!!!!!!!!!

[majusska]

Hej,

 

Banalne jest klikanie w klawiaturę, a zrobienie pierwszego kroku takie trudne...

 

Nie wiem czy dobrze trafiłam, nie wiem, czy ktokolwiek jest w stanie mi pomóc, wreszcie nie wiem, czy moje problemy są wymyślone, czy może jednak nie.

 

Chyba zacznę od kilku słów o sobie. Na drugie mi Ania i tego się trzymajmy Mam 25 lat, pięknego, mądrego mężczyznę koło siebie, świetną pracę (jeszcze), za sobą miesięczny staż posiadania tytułu mgr, przed sobą możliwość zrobienia doktoratu i skończenia kolejnego kierunku studiów. Mam też ojca borykającego się z nadwagą i wiecznym lenistwem, mamę uzależnioną od długów i jeszcze kilka m-cy temu od psychotropów i siostrę w "trudnym wieku".

 

Budzę się codziennie rano z myślą, że nic nie jest dla mnie. Mam wyrzuty sumienia jedząc bułkę, pomidora, jogurt itd. bo przecież są inni, którzy zdecydowanie bardziej na to zasłużyli. Mam wyrzuty sumienia, kiedy co miesiąc dostaję wypłatę bo wciąż robię mnóstwo błędów, bo nie umiem jeszcze wszystkiego, bo moje biurko nie jest idealnie wysprzątane, bo mam zaległość itd. Wreszcie non stop, obsesyjnie wręcz myślę o studiach, o pracy (o niej zwłaszcza), o tym, że nie potrafię sobie ani innym pomóc. Płaczę praktycznie każdego dnia wracając z pracy. Koleżanka na mnie źle spojrzała - wędrówka do łazienki, żeby się uspokoić, inna zapytała o coś, a ja nie znałam odpowiedzi - stres, zagryzanie warg (mam przez to strasznie popękane), wreszcie płacz. I tak codziennie od świtu do nocy. Przestałam ostatnio praktycznie jeść w pracy, obżeram się za to wieczorami praktycznie samymi słodyczami (na szczęście jeszcze ich nie zwracam).

 

Czy ktoś z was ma podobnie? Czy powinnam udać się do jakiegoś specjalisty? Zdaje sobie sprawę z tego, że to nie może być normalne, że inni się tak nie zachowują ale... Kiedyś, gdy kończyłam liceum czułam się jeszcze gorzej. Wówczas były dni, że nie miałam siły wstać z łóżka. Znalazły się wówczas Anioły, które mi pomogły. Jest lepiej. Jest lepiej niż kiedyś, ale jest też gorzej niż np. pół roku temu i nie ma już Aniołków...

 

Ania

[*Monika*]

majusska, Jakieś konflikty w sobie masz, które powodują Twoje stany emocjonalne, z którymi sobie nie radzisz. Ja bym poszla na Twoim miejscu do psychoterapeuty.

[Gość]

Czekałem na true blooda a okazało się że dziś nie emitują,przerwa jakas czy coś

I jeszcze o mało nie pokłóciłem się z psychiatrą.

http://tvcountdown.com/?c125=1

 

o co się prawie pokłóciłeś z psychiatrą?

[Korba]

1 day 10h 04m do Sons of Anarchy

[Gość]

napisałam mejla do szefa że nie podzwoniłam, bo czuję się jak kupa, ciekawe co odpisze.

[Gość]

Haniu, coś konkretnego?

Tulę.

[Helvetti]

Moja porcja jęczenia:

Byłam na zabiegu u kosmetyczki, bolesnym, i nie idę jutro do szkoły bo moja twarz wygląda strasznie

[Korat]

Do licha , rodzice od kilku godzin mają jakiegoś gościa. Jestem głodny, a nie wyjdę z pokoju póki on jest. Nie chcę mu mówić "dzień dobry", nie chcę żeby na mnie patrzył, nie chcę żeby się do mnie cokolwiek odzywał, nie chcę go widzieć, a tak w ogóle to nic do niego nie mam , ale z sobie wiadomych powodów nie chcę z nim żadnej interakcji.

[Helvetti]

Mówie sobie, że nie jestem chora. Nie chce być, nie chce być zaburzona, do szpitali trafiają ludzie chorzy, ja nie jestem chora... paranoja

 

[Dodane po edycji:]

 

Czasem mam wrażenie, że doszły mi nowe "objawy", chwilę potem twierdzę że nie jestem chora.

[Morlinek]

Czy depresja oznacza smutek 24h/dobę?

Czy to raczej już najniższa samoocena jaką można osiągnąć?

 

Jak jestem np w szkole to potrafię się śmiać i żartować ale jak wracam do domu to ogarnia mnie jakaś taka niemoc. Miewam stany euforii a potem zawsze automatycznie ogromny dół. Zauważam że zachodzi we mnie niekorzystna zmiana i ona się pogłębia już od długiego czasu ( jakieś 3-4 lata?). Mimo ludzi wokół siebie czuję się strasznie samotna i niepotrzebna (albo raczej mam przeświadczenie że jestem potrzebna dopóki ktoś coś chce ode mnie). Każdą najmniejszą uwagę albo spojrzenie traktuje jako największy afront i reaguję agresją. To już jest po prostu chore. Chce przebywać z ludźmi ale jednocześnie izoluje się. Mało jem i ciągle jestem zła albo zestresowana. Mam problemy z koncentracją bo nawet nie jestem w stanie przeczytać książki.. Jak już napisałam w którymś poście czuję się jakbym miała 70 lat a nie 18, całe życie za sobą a przed sobą nic. I nie ma sensu pisać że grunt to pozytywne myślenie bo to jedna wielka ściema - choćbym chciała takich nie mam.

 

Podsumowując - jak w temacie :) Kompletny chaos w głowie.. Wybaczcie że tak się Wam wcięłam

[Helvetti]

Jak jestem np w szkole to potrafię się śmiać i żartować ale jak wracam do domu to ogarnia mnie jakaś taka niemoc.

 

Ja też tak udaję, że jest ok. I wszyscy wierzą, a mi o to chodzi.

[chojrakowa]

Boże, nie pozwól mi znowu wyrzygać tego, co zjadłam.

Jestem rozdarta, nie wiem co mam zrobić...