"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[ElenaDarkness]

Kurczę, nie chcę się starzeć ;( Chcę mieć wiecznie 18 lat. Można to też zakończyć i w magicznym wieku 27-lat skończyć ze sobą.

Co ja niby miałabym robić jak będę mieć 40 lat? Nie chce być zdziecinniałą 40-tką i starą panną, lol. Ale smętną i nudną też nie chcę być.

Nie chcę obrażać ludzi po 40-tce ale serio co wy robicie dla zabawy? just for fun?

[Gość]

Ostatnio na wizycie ja opowiadam, opowiadam, a psychiatra na końcu się mnie zapytał - 'Czego pan oczekuje? Jakie ma pan obecnie problemy?'. Kilka lat ten sam psychiatra i takie pytania mi zadaje? To on nie wie??? To co on notuje w tym komputerze od tylu lat? Poczułem się jakby lekceważył moje problemy i nie wiedział co ze mną ma teraz zrobić. Zmieniam chyba lekarza. Jutro podzwonię i popytam się gdzie są wolne terminy na luty.

[( Dean )^2]

Moje życie jest zbyt ciężkie żebym mógł je tak dalej dźwigać.Za wiele ciężarów dostałem,po prostu za wiele.

[Gość klex]

Ostatnio na wizycie ja opowiadam, opowiadam, a psychiatra na końcu się mnie zapytał - 'Czego pan oczekuje? Jakie ma pan obecnie problemy?'. Kilka lat ten sam psychiatra i takie pytania mi zadaje? To on nie wie??? To co on notuje w tym komputerze od tylu lat? Poczułem się jakby lekceważył moje problemy i nie wiedział co ze mną ma teraz zrobić. Zmieniam chyba lekarza. Jutro podzwonię i popytam się gdzie są wolne terminy na luty.

 

wkuuporr, Ja na takie pytanie zawsze odpowiadam "żeby zatańczyć i zaśpiewać"

[Gość]

Pamiętam jak brat wczoraj nie mógł zasnąć i około 4 nad ranem powiedział po cichu do siebie słowa 'już nie wiem co mam robić'.

 

ojeeej

 

 

Potrzebuję słońca i otwartych przestrzeni

[Gość]

Chce mi się ciągle jeść. Tylko tyję. Jeszcze nie tak dawno byłem szczupły, mówili, że anorektyk, a teraz nie wiem co się porobiło. Przed chwilą jadłem, a dalej mi się chce. Wróciłem tymczasowo do palenia, myślałem, że w ten sposób trochę schudnę, ale jest coraz gorzej. Zamieniam się w jakiegoś kloca.

[Gość]

Chce mi się ciągle jeść. Tylko tyję. Jeszcze nie tak dawno byłem szczupły, mówili, że anorektyk, a teraz nie wiem co się porobiło. Przed chwilą jadłem, a dalej mi się chce. Wróciłem tymczasowo do palenia, myślałem, że w ten sposób trochę schudnę, ale jest coraz gorzej. Zamieniam się w jakiegoś kloca.

Musi być to czymś spowodowane. Bierzesz jakieś nowe leki? Mam obecnie podobnie, byłem niedawno jak anorektyk, a teraz ciągle coś jem, tylko u mnie jest to spowodowane testowaniem odzyskanych zmysłów. Sprawia Ci takie jedzenie przyjemność, zabija to jakiś niepokój czy po prostu musisz jeść, bo tak?

[Gość]

Musi być to czymś spowodowane. Bierzesz jakieś nowe leki? Mam obecnie podobnie, byłem niedawno jak anorektyk, a teraz ciągle coś jem, tylko u mnie jest to spowodowane testowaniem odzyskanych zmysłów. Sprawia Ci takie jedzenie przyjemność, zabija to jakiś niepokój czy po prostu musisz jeść, bo tak?

No widzisz, Ty odzyskałeś zmysły, a moje zmysły smaku i powonienia są ciągle takie same więc nie w tym rzecz. Nigdy nie miałem kłopotu z tymi zmysłami. Biorę jakiś jeden nowy lek od psychiatry, ale ja roztyłem się już wcześniej. Roztyłem się wcześniej od leżenia w łóżku i nic nie robienia, a teraz to dodatkowo jeść mi się chce. Mój żołądek domaga się coraz więcej pokarmu. A ja nie mogę jeść więcej... jak ja wyglądam...... Twarz napuchnięta, bęben wyjebany w kosmos, uda i dupa jak u murzynki. Czuję się jak ociężały kloc. Nie wiem co teraz zrobić. Po prostu chce mi się jeść, jedzenie sprawia mi przyjemność.

[Gość]

wkuuporr, emocje zajadasz, zresztą nie Ty jeden.

To ja już nie wiem. Jak byłem szczupły to ludzie mówili, że to z powodu stresu i zbyt wielkich emocji. A jak teraz staję się grubasem, to mówią, że emocje zajadam. Czyli wychodzi na to, że emocje można 'zajadać' jedząc zbyt mało lub jedząc zbyt dużo. W sumie ma to sens, bo mój organizm nie jest przyzwyczajony do stanu normalności. Mój organizm nie lubi stanu normalności, jedynie dobrze się odnajduje w skrajnościach.

[nervika43]

kuzwa jak mi sie nic nie chce......................................mam do nauki na zaliczenia ...nie robie-czas ucieka...podzielilam material na mniejsze partie-tez mi sie nie chce......................juz nie dodam ,ze studiuje zaocznie majac 43 lata! mozg sie zlasowal haha

są tu jacys POZNI studenci?

[Gość]

Kurwa mać zachciało mi się pałacy ze złota, wybicia się ponad szarą i przykrą przeciętność oraz życia po tej pozytywnej stronie normalności. Patologia chciała posmakować trochę jedzenia z pańskiego stołu. Tak samo jak przyciąga do mnie wszelakiej maści psychopatów, bo sam taki jestem, swój swego czuje. Najlepiej nie było trzeba robić nic, tylko siedzieć na piździe w domu jak mój brat i tyle. Nie drążyć, nie zastanawiać się, nie próbować, nie walczyć, tylko oglądać youtube, grać w gierki i czasami wypić piwo. Wtedy przynajmniej nie miałbym takich wahań nastrojów, do których doprowadzili wszyscy 'uzdrowiciele' po kolei.

[Gość]

Mam wrażenie, że kiedyś myślenie było prostsze. Miałem myślotoki, w których wszystko planowałem, rozwiązywałem problemy, zadania logiczne były łatwizną i czułem się jak geniusz. Dzisiaj za to w głowie ciemnia, nic nie rozumiem, myślenie abstrakcyjne i logiczne są mi obce i czuję się lekko jak przygłup. Już nawet podczas depresji miałem lepszą wyobraźnię, tylko wtedy niestety nie była taka przyjemna. Nie wiem czy to przez lek, czy po prostu mój mózg musi się rozruszać po długiej stagnacji, ale jednak tęsknię za starym intelektem. Jak on powróci, to będzie idealnie i nie będzie mi wtedy już niczego brakowało.

[anemon]

nie mam siły jęczeć

albo chaos, albo pustka w głowie

[Gość]

Żałuję, że gdy byłem w dobrym stanie, miałem pieniądze i powodziło mi się, to nie wyprowadziłem się z rodzinnego domu. Miałem takie plany, nawet bliskie zrealizowania, ale zawsze to przekładałem, bo myślałem, że na razie nie ma takiej potrzeby, w końcu było ze mną dobrze. Nie dzieje mi się tu obecnie żadna krzywda, ale ja nie mogę patrzeć na tych ludzi. Gdy patrzę na swoją rodzinę to mi niedobrze. Odczuwam współczucie wymieszane z wkurwieniem, złością i nienawiścią. Po prostu nie mogę z nimi przebywać w jednym mieszkaniu. To w jaki sposób oni funkcjonują, zachowują się i jakimi kategoriami myślą, ciągnie mnie na dno. Poza tym to mieszkanie jest nawiedzone, od pokoleń ciąży nad tym mieszkaniem jakaś klątwa, jakaś bardzo negatywna energia. Gdy przebywałem tymczasowo w innych mieszkaniach przez jakiś czas to nie czułem wtedy tego zła. A teraz kur*a jestem załatwiony na całego i nigdzie się nie wyprowadzę. Mój obecny stan psychiczny i długi skutecznie mi to uniemożliwiły na długi okres czasu. Ku*a jaki ja durny byłem...

[nervika43]

Zdzarłam 2 pączki a bylam na diecie. kto wymyslil TLUSTY CZWARTEK?!?!

[Gość]

Kolejny dzień fatalnego samopoczucia. Mam nadzieję, że to się niedługo skończy

[dr. Psycho Trepens]

niestety, przez swoją chorobę i nieudacznictwo tracę w życiu wszystko po kolei, ale jak stracę wszystko to i będę gotowy na wszystko,

czuję że wszystko zacznie się sypać.

[Gość]

Coś ostatnimi dniami stało się z moimi dłońmi z wierzchu. Są czerwone, pomarszczone, skóra z nich schodzi, w niektórych miejscach pękają i jest krew. Nigdy tak nie miałem, zawsze byłem słynny z gładkich dłoni. Ostatnio pomagałem jednej osobie na forum, która miała problem z dłonią, więc może został 'rzucony na mnie jakiś czar'. A może to efekt uboczny stosowanego leku? Nie wiem. Wiem jedynie, że moje dłonie są teraz brzydkie, szorstkie, popękane, normalnie jak papier ścierny.

[Gość]

Od jutra chyba zwiększam dawkowanie leku do 2 tabletek dziennie. Jedna tabletka wieczorem nie wystarcza, zacznę brać też jedną rano. Nie mogę czekać w nieskończoność na efekty leczenia, ja już dawno powinienem maszynę rozpędzać, pracować, bawić się, czerpać z życia garściami, wyciskać najsłodsze soki. Dzisiaj mija 13 dzień leczenia, jutro już stukną 2 tygodnie, a efekty na granicy placebo. Psychiatra zmarnował mi 2 tygodnie życia, wiedział, że mam na głowie windykatorów, każdy dzień zwłoki to dodatkowe odsetki po kilkadziesiąt złotych. Teraz to już kurwa przegiął, ja na pewno tego nie będę płacił. Jutro zwiększam do 2 tabletek, to już najwyższa pora. Jutro też wykonam kilka telefonów, zapisuję się do innego psychiatry. Z tym psychiatrą skończę co najwyżej na sznurku lub jako bezdomny. Z obecnym psychiatrą kończę definitywnie współpracę, on nie ma pojęcia jak mnie leczyć, nie wiem gdzie go szkolili. W tym psychiatrze nie ma w ogóle zainteresowania, aby mi pomóc. Kiedyś takie zainteresowanie przejawiał, ale z czasem się zmienił. Na początku to było chyba tylko mydlenie oczu, aby pacjenta do siebie przywiązać...

[Gość]

Muszę wyprzedzić ruch psychiatry, nie mogę tracić tak dużo czasu. Jutro zwiększam dawkę do 2 tabletek, aby nie było sytuacji, że przyjdę do niej na wizytę w marcu, a ona powie, że jeżeli działanie słabe lub brak to zwiększamy dawkę. Nie, nie, nie. Tak nie będzie. Powiem od razu, że ja już zwiększyłem dawkę po 2 tygodniach. Pewnie myśli se, że będzie mnie tak zbywać co miesiąc, powie aby zwiększyć dawkę i widzimy się za miesiąc. Niedoczekanie. Ja nie mam czasu na żadne zwiększanie dawek, nie mam też pieniędzy na żadne leki. Konkretny, tani i skuteczny 1 lek. Ile można pacjenta leczyć? Ja tam oddałem serce na talerzu. Ciągle ta sama klinika, ten sam 1 lekarz, ci sami psychologowie, terapeuci też ci sami byli. Z psychologami i terapeutami już się pożegnałem jakiś czas temu, bo to co wyprawiali to były cuda na kiju, a teraz to chyba pożegnam się też z psychiatrą. No bo według mnie leczyć nieskutecznie pacjenta już od kilku lat to gruba przesada. Mój stan zamiast się polepszać, to się pogarsza. Przez tyle lat, aby nawet nie potrafić skutecznie leków dobrać??? Niby najlepsza klinika w mieście na NFZ, niby jeden z lepszych psychiatrów. Ja sam w szoku jestem, oczy mam jak pięciozłotówki gdy czytam to co napisałem teraz....

[Gość]

A właśnie jeszcze o czymś zapomniałem napisać. Od tego zasranego leku, który mi przepisała to moje całe dłonie z wierzchu zaczęły wyglądać gorzej niż papier ścierny. Całe jakieś czerwone, szorstkie, spuchnięte, popękane, aż do ran, że krew leci z tych ran. Całe bolą, nie mogą ich dotykać. Nie wiem co się z nimi dzieje, ale jestem wkurwia mnie to już wszystko powoli.. Zawsze miałem gładkie i piękne dłonie. Mówili, że dziewczęce, nieskalane pracą, dłonie pianisty. A teraz??? Jeżeli psychiatra zniszczy mi dłonie i ogólnie skórę to nie ręczę za siebie. Wszystkim powoli mnie wykańcza. Już wyłysiałem, żołądek rozpierdolony, kości strzelają, cały kurwa mać się posypałem, a teraz dłonie. Tego już za wiele. Ja na pewno nie będę płacił za naprawę moich dłoni, za kremy, balsamy, zabiegi, po moim trupie. Już niewiele mi pozostało, jeżeli psychiatra zniszczy jeszcze moje dłonie to obiecuję, że zapamięta mnie na długo.

[Gość]

Wszyscy ludzie w moim życiu mnie wystawili.

[Gość]

Wszyscy ludzie w moim życiu mnie wystawili.

Znałem takich co wystawiają innych. Najśmieszniejsze jest to, że to właśnie ci wystawieni sami zdejmowali majtki i dupy wystawiali, aby można było ich wystawić.

[anemon]

Wszyscy ludzie w moim życiu mnie wystawili.

Przykro mi, ślę wirtualnego tulaska.

PS. Wróciłeś na forum!

[Gość]

Jestem tak wkurwiony na obecnego psychiatrę, że nie mam już nawet siły wydobyć z siebie agresji, chce mi się jedynie płakać. Niby taka miła, sympatyczna, uśmiechnięta, ale to wszystko to jedynie maska. To są jedynie pozory. Za tym całym kunsztownym wizerunkiem, który ma zmylić i ogłupić pacjenta, ukrywa się diabeł. Leczę się u niej nie wiem 4 lata może. Przez ten czas mnóstwo wizyt, różne leki. Rozmowy z psychologami, terapeutami. Różne badania, masa testów. Wszystko w obrębie jednej kliniki. Kobieta ma wszystko na talerzu podane, całą dokumentację, a przez 4 lata nie potrafi dobrać mi dobrych leków. Ciągle tylko wydłuża czas, daje byle co na odpierdol i mówi, aby nie przychodzić przez kilka miesięcy, chce mnie się tylko pozbyć, tak jakbym ja miał nie wiadomo ile czasu na czekanie... Ja nie jestem psychiatrą, aby samemu sobie lek wybierać. To ona powinna wybrać. A mam wrażenie, że to ona chce, abym ja wybrał. Wszystkie jej leki to niewypały na dłuższą metę. Doprowadziła mnie do olbrzymich długów i do upadku całego stanu mojego zdrowia, zarówno fizycznego jak i psychicznego. Po leczeniu u niej przez te lata, jestem teraz wrakiem człowieka. Ogólnie szkoda gadać. Zaufałem tej kobiecie, ale strasznie się zawiodłem, już zresztą nie pierwszy raz. Nie chcę jej znać.