jak wyglada wizyta u psychologa, psychiatry, psychoterapeuty

[wiejskifilozof]

Ostatnio moją psycholog, miała przerwę na obiad .

[*Monika*]

detektywmonk, Wychodzi zjeść podczas trwającej sesji?

[Aramis]

Czy mieszkajac w miescie x które ma własną poradnię zdrowia psychicznego, mogę się leczyć w poradni zdrowia psychicznego w mieście y którę jest oddalone o 40km? Chodzi mi o te tzw "bezpłatne leczenie" w ramach NFZ?

[Gość]

Aramis

Oczywiscie, ze mozesz korzystac w innym miescie z Poradni.

[*Monika*]

Aramis, tak

[Aramis]

Lukrecja., *Monika*, dziękuje.

[wiejskifilozof]

Zastanawiam się , czy tylko ja się jedyny kocham ( nie platonicznie ) w swej psycholog i psychiatrze .

[Candy14]

detektywmonk, jest to dosc popularny mechanizm :)

[wiejskifilozof]

A kto jeszcze mówi to psychiatry , po 40 ,że chcę by się teraz rozebrała ?

[pati09]

mam pytanie jak wygląda pierwsza sesja i ogólnie, czy odrazu trzeba powiedzieć z czym się przychodzi, czy jeśli nie czujemy się gotowi to możemy pójść czy trzeba umieć mówić o swoim problemie żeby sie tem udać?

[Atalia]

Zastanawiam się , czy tylko ja się jedyny kocham ( nie platonicznie ) w swej psycholog i psychiatrze .

Standard, jako rzecze Candy14

[Gość]

detektywmonk, Ja nawet powiedział swojej terapeutce , że się w niej zakochałem , ale nie wzięła tego na poważnie , bo ma mnie za czuba , zresztą słusznie

[Atalia]

mam pytanie jak wygląda pierwsza sesja i ogólnie, czy odrazu trzeba powiedzieć z czym się przychodzi, czy jeśli nie czujemy się gotowi to możemy pójść czy trzeba umieć mówić o swoim problemie żeby sie tem udać?

Pierwsze spotkanie z reguły określa bazę, jest rozeznaniem dla Ciebie, jak i dla psychologa/terapeuty.

Przeważnie, jeśli już się wybierasz do specjalisty, to jednak z czymś idziesz, toteż należałoby wspomnieć, o co chodzi - aczkolwiek, spokojnie, nie musisz uczyć się elaboratów na pamięć i "umieć mówić" - o sobie, problemach, uczuciach etc., to często przychodzi z czasem.

 

-- 17 cze 2012, 20:51 --

 

detektywmonk, Ja nawet powiedział swojej terapeutce , że się w niej zakochałem , ale nie wzięła tego na poważnie , bo ma mnie za czuba , zresztą słusznie

Moja już słyszała: "nienawidzę", jak i "kocham"/"uwielbiam"

[wiejskifilozof]

Ja też jestem , chory i one to wiedzą .

[Gość]

Atalia, z tym, że pati09, pójdzie z dość poważnym i traumatycznym przeżyciem.

 

pati09, jeżeli naprawdę czujesz, że chcesz już teraz iść to idź. Powiesz tyle ile będziesz potrafiła. Jednak sam "problem" przedstawić będziesz musiała. Psycholog musi wiedzieć o co Ci chodzi. Jak powiesz tylko o tym co Cię spotkało, to resztą już on sam powinien się zająć. W końcu powinien wiedzieć, jak postępować w takiej sytuacji. Ale tu lepiej poradzić się kogoś kto przechodził przez coś podobnego jak Ty.

[pati09]

Atalia, mam taka nadzieje bo nawet z bliskimi nie potrafie na ten temat rozmawiać

także mam nadzieje że nie bede musiała odrazu o wszystkim mówić

[Atalia]

Atalia, z tym, że pati09, pójdzie z dość poważnym i traumatycznym przeżyciem.

Nie znam sytuacji - ok, ale - co to wnosi? Stety/niestety, każda pierwsza wizyta wygląda dość analogicznie.

 

-- 17 cze 2012, 21:00 --

 

Atalia, mam taka nadzieje bo nawet z bliskimi nie potrafie na ten temat rozmawiać

także mam nadzieje że nie bede musiała odrazu o wszystkim mówić

Spokojnie, nikt nie będzie na Ciebie naciskał. Małymi kroczkami. Grunt, że zamierzasz zacząć - to już niesamowity progres!

[pati09]

Marsal2, wydaje mi sie ze powinnam pójsc chociaż sie strasznie boje i wstydze dlatego chciałam wiedziec jak to wszystko wyglada

[Gość]

pati09, strach jest zrozumiały i całkiem normalny. Ogólnie przyjdziesz i psycholog zapyta "z czym pani przyszła?". Reszta rozmowy zależy od Ciebie. Najpewniej nie będziesz zbyt wylewna i psycholog powinien to zrozumieć jak tylko podasz powód wizyty i sam zacznie pytać i bynajmniej nie o szczegóły (tak mi się przynajmniej wydaje. Dlatego właśnie powinnaś zapytać kogoś kto już przez to przechodził). Spróbuj.

[pati09]

Marsal2, ja nawet nie będę w stanie powiedziec z czym przychodzę bo odrazu się rozpłaczę i mi to nie przejdzie przez gardło.

wiem, że to żałosne żeby nie móc normalnie o tym mówić, wiem to.

[Atalia]

Marsal2, ja nawet nie będę w stanie powiedziec z czym przychodzę bo odrazu się rozpłaczę i mi to nie przejdzie przez gardło.

wiem, że to żałosne żeby nie móc normalnie o tym mówić, wiem to.

Nie ma w tym niczego żałosnego. NICZEGO. Masz prawo do takich, nie innych reakcji - to zrozumiałe.

[Gość]

pati09, to nie jest żałosne, to straszne co Cię spotkało i Twoja reakcja jest zrozumiała. Będziesz miała czas u psychologa, będziesz musiała po prostu powiedzieć co się stało. Nawet jakby miało Ci to zająć pełną godzinę.

Wiem, łatwo mi się pisze...

[.Kinga.]

Mam kłopotliwe pytanie, moje uczucia są bardzo sprzeczne i dlatego chcę to z Wami skonsultować.

Chodzę na terapię od marca. Wiem, że mam zaburzenia osobowości, ale nie wiem jakie, podejrzewam że borderline, wpasowuje się wręcz idealnie ;/.

Rzecz w tym, że na terapię przyszłam z wielkim entuzjazmem. Byłam pełna zapału do zmian. Teraz większość problemów została omówiona, zauważona. A ja czuję się, wstyd przyznać- znudzona, zła i co gorsza zagrożona myślą, że mogło by mi się polepszyć. Wiem że teraz będzie powoli następować zmiana i wpadam w panikę, bo wydaje mi się teraz, że wcale jej nie chcę. A przecież to też nie jest normalne że chcę się w to zagłębiać. Czuję na sobie presję, że skoro już wszystko odtajnione to ja mam teraz coś z tym zrobić, zacząć kontrolować, wychodzić na prostą i najzwyczajniej w świecie jestem zła. Wydaje mi się, że jeżeli z tego wyjdę stracę tę odrobinę wartości jaką mam. Strasznie gonię za wyjątkowością a zaburzenie jest świetnym polem do znajdywania jej w sobie. Czy ktoś z Was też ma wątpliwości czy w ogóle chce z tego wyjść? Skąd to się bierze? Jakie korzyści idą za pogłębianiem się choroby? Dodam, że nie chodzi tu o oddawanie się w opiekę, bo mam tylko jedną osobę blisko reszta nie wie o problemie. Nie chodzi też o uciekanie od obowiązków, bo wykonuję je dobrze i wręcz jestem trochę perfekcjonistką.

[pati09]

Bellatrix, dzięki zrobie tak napisze na kartce tylko dwa słowa ZOSTAŁAM .... i jej dam

[sens]

Moja już słyszała: "nienawidzę", jak i "kocham"/"uwielbiam"

 

ja zawsze traktowałam terapeute jako specjalistę

mogłam byc zła że coś powiedział/ powiedziała

albo poczuc się miło, lepiej, jak pokazał (a) mi że nie jestem taka do D****

 

detektywmonk

czy ty w ogóle rozmawiasz o czymś poza Twoim pożądaniem?

z Twoich postów wynika że to Tówj głowny temat

 

-- 17 cze 2012, 23:33 --

 

Atalia, mam taka nadzieje bo nawet z bliskimi nie potrafie na ten temat rozmawiać

także mam nadzieje że nie bede musiała odrazu o wszystkim mówić

 

wg mnie przede wszytskim zobacz czy łapiesz zaufanie do terapeuty

nie ma przepisu żeby wszytsko wywalać na pierwszej wizycie

możesz spokojnie zacząć mówic o objawach co cie meczy i boli

a żrodło problemów kiedyś z ciebie wypłynie jak zbudujecie razam relację

 

powodzenia

 

-- 17 cze 2012, 23:38 --

 

. A ja czuję się, wstyd przyznać- znudzona, zła i co gorsza zagrożona myślą, że mogło by mi się polepszyć. Wiem że teraz będzie powoli następować zmiana i wpadam w panikę, bo wydaje mi się teraz, że wcale jej nie chcę. A przecież to też nie jest normalne że chcę się w to zagłębiać. Czuję na sobie presję, że skoro już wszystko odtajnione to ja mam teraz coś z tym zrobić, zacząć kontrolować, wychodzić na prostą i najzwyczajniej w świecie jestem zła. Wydaje mi się, że jeżeli z tego wyjdę stracę tę odrobinę wartości jaką mam. Strasznie gonię za wyjątkowością a zaburzenie jest świetnym polem do znajdywania jej w sobie. Czy ktoś z Was też ma wątpliwości czy w ogóle chce z tego wyjść? Skąd to się bierze? Jakie korzyści idą za pogłębianiem się choroby? Dodam, że nie chodzi tu o oddawanie się w opiekę, bo mam tylko jedną osobę blisko reszta nie wie o problemie. Nie chodzi też o uciekanie od obowiązków, bo wykonuję je dobrze i wręcz jestem trochę perfekcjonistką.

 

Kinga to co możesz zrobic i może warto to o tym pogadać z terapeutą. Rozumiem Twoją potrzebę wyjatkowości ja też ja mam. ale może znajdziecie razem inne pole do poczucia się wyjątkową? zlość i sprzeciw też jest chyba normalna. mow o tym