Samotność

[carlosbueno]

Mnie i tak w kimś bezrobotnym nie tyle zraża brak pieniędzy co raczej myśl - co ta osoba robi całymi dniami, czy ma w ogóle jakieś zainteresowania, co się dla niej liczy?

pisze na forum czy bardziej by odpowiadało marudzi

[Uciekinier]

omeeena, zupełnie.. jestem w nowym miejscu i niby to normalne na początku, ale nie radzę sobie ..

[Uciekinier]

omeeena, zupełnie.. jestem w nowym miejscu i niby to normalne na początku, ale nie radzę sobie ..

[omeeena]

THJ_nw, ale najgorsze masz za sobą, diametralna zmiana nie każdemu się udaje. Może Ci pomoże fakt, że czasem tak samo czują się ci, co są w tym samym miejscu od lat, w otoczeniu rodziny, znajomych, a mimo to jak na bezludnej wyspie. Ty masz przynajmniej powód swojego stanu...

[omeeena]

THJ_nw, ale najgorsze masz za sobą, diametralna zmiana nie każdemu się udaje. Może Ci pomoże fakt, że czasem tak samo czują się ci, co są w tym samym miejscu od lat, w otoczeniu rodziny, znajomych, a mimo to jak na bezludnej wyspie. Ty masz przynajmniej powód swojego stanu...

[black swan]

Mnie i tak w kimś bezrobotnym nie tyle zraża brak pieniędzy co raczej myśl - co ta osoba robi całymi dniami, czy ma w ogóle jakieś zainteresowania, co się dla niej liczy?

Ale dlaczego? Ja w poprzedniej pracy (etat po 8h dziennie) nie miałam kompletnie czasu na swoje zainteresowania, jak przychodziłam po pracy, to obiad, ogarnięcie się, chwila odpoczynku przed kompem i spać. A w tej chwili (powiedzmy że jestem teraz freelancerem ) dopiero mam czas na realizację swoich zainteresowań. Więc jest raczej odwrotnie - osoba na etacie nie ma czasu na życie osobiste, hobby, itp, a osoba bezrobotna ma sporo czasu na samorozwój, na hobby, sporty, czytanie, itp. Osoba bezrobotna teoretycznie powinna mieć o wiele bogatsze życie niż osoba pracująca. Chyba, że ta pracująca osoba ma niezwykle interesującą pracę.

[black swan]

Mnie i tak w kimś bezrobotnym nie tyle zraża brak pieniędzy co raczej myśl - co ta osoba robi całymi dniami, czy ma w ogóle jakieś zainteresowania, co się dla niej liczy?

Ale dlaczego? Ja w poprzedniej pracy (etat po 8h dziennie) nie miałam kompletnie czasu na swoje zainteresowania, jak przychodziłam po pracy, to obiad, ogarnięcie się, chwila odpoczynku przed kompem i spać. A w tej chwili (powiedzmy że jestem teraz freelancerem ) dopiero mam czas na realizację swoich zainteresowań. Więc jest raczej odwrotnie - osoba na etacie nie ma czasu na życie osobiste, hobby, itp, a osoba bezrobotna ma sporo czasu na samorozwój, na hobby, sporty, czytanie, itp. Osoba bezrobotna teoretycznie powinna mieć o wiele bogatsze życie niż osoba pracująca. Chyba, że ta pracująca osoba ma niezwykle interesującą pracę.

[Mental Cat]

black swan,

True, true

[Mental Cat]

black swan,

True, true

[mojanati]

Mój mąż jak się poznaliśmy miał bardzo kiepską, choć lekką pracę i z tego powodu bardzo niską samoocenę. Nie był bezrobotny, ale nie miał pieniędzy. Miał za to bogate hobby. Widziałam, że mu na tej lepszej pracy zależało, ale ze strachu mało co robił by to zmienić. Powtarzał tylko, że nie ma pracy, że trzeba mieć znajomości by dobrą pracę dostać. W końcu jakoś się udało i jako 33 latek dostał swoją pierwszą pracę na etat. Potrzebował w tym trochę wsparcia, trochę motywacji...

 

Można być przez pewien czas bezrobotnym, ale ja osobiście wychowywałam się w domu gdzie ojciec wiecznie był bezrobotny - dlaczego - bo był alkoholikiem, bo był leniwy, bo był wygodny. On był taki kosztem swojej rodziny. On nie pracował by moja matka harowała podwójnie. On nie pracował i jego dzieci nie miały na buty, na jedzenie. Nie lubię takich ludzi, którzy z założenia są tacy.

Praca jest ważna, bo jak się nie pracuje to zwykle kosztem kogoś.

[mojanati]

Mój mąż jak się poznaliśmy miał bardzo kiepską, choć lekką pracę i z tego powodu bardzo niską samoocenę. Nie był bezrobotny, ale nie miał pieniędzy. Miał za to bogate hobby. Widziałam, że mu na tej lepszej pracy zależało, ale ze strachu mało co robił by to zmienić. Powtarzał tylko, że nie ma pracy, że trzeba mieć znajomości by dobrą pracę dostać. W końcu jakoś się udało i jako 33 latek dostał swoją pierwszą pracę na etat. Potrzebował w tym trochę wsparcia, trochę motywacji...

 

Można być przez pewien czas bezrobotnym, ale ja osobiście wychowywałam się w domu gdzie ojciec wiecznie był bezrobotny - dlaczego - bo był alkoholikiem, bo był leniwy, bo był wygodny. On był taki kosztem swojej rodziny. On nie pracował by moja matka harowała podwójnie. On nie pracował i jego dzieci nie miały na buty, na jedzenie. Nie lubię takich ludzi, którzy z założenia są tacy.

Praca jest ważna, bo jak się nie pracuje to zwykle kosztem kogoś.

[omeeena]

Dwóch panów Z. kręci się gdzieś w pobliżu, a ja ciągle tęsknię za czymś innym...

[omeeena]

Dwóch panów Z. kręci się gdzieś w pobliżu, a ja ciągle tęsknię za czymś innym...

[Gość]

omeeena, a za czym?

[Gość]

omeeena, a za czym?

[black swan]

mojanati, no rozumie się, że koszty swojego życia trzeba ponosić samemu. Można np przez jakiś czas pracować, a potem utrzymywać się za to przez jakiś czas i zajmować się hobby... Lub pracować na zlecenia, na umowę o dzieło, tworzyć coś...

[black swan]

mojanati, no rozumie się, że koszty swojego życia trzeba ponosić samemu. Można np przez jakiś czas pracować, a potem utrzymywać się za to przez jakiś czas i zajmować się hobby... Lub pracować na zlecenia, na umowę o dzieło, tworzyć coś...

[omeeena]

niewidoczny, za Kimś, nie za kimkolwiek...

[omeeena]

niewidoczny, za Kimś, nie za kimkolwiek...

[Sorrow]

Mnie i tak w kimś bezrobotnym nie tyle zraża brak pieniędzy co raczej myśl - co ta osoba robi całymi dniami, czy ma w ogóle jakieś zainteresowania, co się dla niej liczy?

Ale dlaczego? Ja w poprzedniej pracy (etat po 8h dziennie) nie miałam kompletnie czasu na swoje zainteresowania, jak przychodziłam po pracy, to obiad, ogarnięcie się, chwila odpoczynku przed kompem i spać. A w tej chwili (powiedzmy że jestem teraz freelancerem ) dopiero mam czas na realizację swoich zainteresowań. Więc jest raczej odwrotnie - osoba na etacie nie ma czasu na życie osobiste, hobby, itp, a osoba bezrobotna ma sporo czasu na samorozwój, na hobby, sporty, czytanie, itp. Osoba bezrobotna teoretycznie powinna mieć o wiele bogatsze życie niż osoba pracująca. Chyba, że ta pracująca osoba ma niezwykle interesującą pracę.

No, to jest beznadziejne w takiej zwykłej pracy. Człowiek w ogóle nie żyje, jego życie jest zredukowane do zaspakajania najbardziej prymitywnych potrzeb. A potem mu przy wypłacie plują w twarz i mówią, że jego praca jest pięć razy gorsza niż praca Anglika czy tym podobnego.

[Sorrow]

Mnie i tak w kimś bezrobotnym nie tyle zraża brak pieniędzy co raczej myśl - co ta osoba robi całymi dniami, czy ma w ogóle jakieś zainteresowania, co się dla niej liczy?

Ale dlaczego? Ja w poprzedniej pracy (etat po 8h dziennie) nie miałam kompletnie czasu na swoje zainteresowania, jak przychodziłam po pracy, to obiad, ogarnięcie się, chwila odpoczynku przed kompem i spać. A w tej chwili (powiedzmy że jestem teraz freelancerem ) dopiero mam czas na realizację swoich zainteresowań. Więc jest raczej odwrotnie - osoba na etacie nie ma czasu na życie osobiste, hobby, itp, a osoba bezrobotna ma sporo czasu na samorozwój, na hobby, sporty, czytanie, itp. Osoba bezrobotna teoretycznie powinna mieć o wiele bogatsze życie niż osoba pracująca. Chyba, że ta pracująca osoba ma niezwykle interesującą pracę.

No, to jest beznadziejne w takiej zwykłej pracy. Człowiek w ogóle nie żyje, jego życie jest zredukowane do zaspakajania najbardziej prymitywnych potrzeb. A potem mu przy wypłacie plują w twarz i mówią, że jego praca jest pięć razy gorsza niż praca Anglika czy tym podobnego.

[Arhol]

"Samotność wśród ludzi"...męcząca,bywa męcząca..

[Arhol]

"Samotność wśród ludzi"...męcząca,bywa męcząca..

[Gość]

"Samotność wśród ludzi"...męcząca,bywa męcząca..

To rodzaj klatki w której tkwimy poniekąd na własne życzenie.

[Gość]

"Samotność wśród ludzi"...męcząca,bywa męcząca..

To rodzaj klatki w której tkwimy poniekąd na własne życzenie.