Co mi jest?

[Anonimowa16]

Nie cierpię rozmawiać z ludźmi. Nie lubię patrzeć komuś w oczy i też nie lubię jak ktoś próbuje złapać ze mną kontakt wzrokowy. Boję się zwierzać ludziom choć czasem mam potrzebę wygadania się. Boję się, że to co komuś powiem zostanie użyte przeciwko mnie. Jak ktoś mnie skrzywdzi i mimo, że to było np przez przypadek to nigdy tego nie zapominam i nie wybaczam, i też często to tej osobie wypominam mimo, że powiedziałam, że o tym zapomnę. Nie lubię chodzić do szkoły, nie lubię chodzić na praktyki [uczę się w zawodówce], bo tam są LUDZIE, których nie znoszę. Mam uczucie, że jak idę w szkole korytarzem, to inni się na mnie gapią i zaczynają obmawiać. Mam tendencję do płakania z byle powodu. Nawet jak ktoś powie, że jestem głupia, albo wypomni, że coś robię źle. Mój tata pije i od zawsze chciał żebym coś w domu robiła. W gimnazjum przyszłam ledwo ze szkoły, usiadłam na komputer. A on wrócił z pracy [tak po 30 min. od momentu jak włączyłam komputer] i mówi, że cały czas siedzę na komputerze, od rana i że nic nie robię. Tak mnie to wkurzyło, że normalnie.... Jak ktoś mnie zezłości to wyobrażam sobie jak np duszę tę osobę, skaczę jej po szyji i dociskam jednocześnie albo jak wycinam wzorki w ciele tej osoby nożem. Gdy sobie to wyobrażam to tak zęby zaciskam i mam lekkie drgawki tak jakby

Mam takie coś, że ciągle muszę myć ręce. Niczego się nie dotknęłam i już je myję i to długo, bo "nie może być bakterii".

Albo jak widzę zdjęcie w necie jak dziewczyna podcina sobie żyły to wyobrażam sobie, że to moje ręce i ja tnę te żyły. FUUUUJ :| I nie mogę przestać o tym myśleć. Czuję jak mnie boli, jak robi mi się słabo, choć tylko patrzę na obrazek..

Edytowane 22 Listopada 2010 przez Gość

[Gość]

Osobowość unikająca = cień mnie ( post kasjany w zaburzenia osobowości ) przeczytaj sobie anonimowa16

[Anonimowa16]

Stary zawsze dawał mi coś do roboty, ale od razu jak wróciłam ze szkoły i musiałam to robić. Nawet bez odpoczynku. I zbierała się cały czas we mnie złość, czasem muszę sobie popłakać tak bez powodu i wszyscy mi mówią, że mam minę jakbym ciągle była wkur*iona

[Gość]

A chcesz to w sobie zmienić, czy się tylko usprawiedliwiasz?

[Anonimowa16]

Nie wiem czy chcę się zmieniać, ale przeszkadza mi to bardzo. Nienawidzę ludzi i ich zachowania. Mam chłopaka, który też ma bardzo podobnie, bo jest socjofobem. Ja mam taki charakter, nienawidzę ludzi, nie wiem czy to zaburzenie i nie chcę tego zmieniać

[Gość]

Nienawiść pogłębia tylko zgorzknienie i frustrację, no bo czy nie czujesz się tak właśnie? Mnóstwo ludzi wracając po pracy do domu ...wypełnia obowiązki co jest nadal pracą. Ale czym jesteśmy starsi mniej nam to wadzi. Wszyscy mamy pragnienie zdrowych kontaktów, bycia uznawanym i kochanym. ALE TO ILUZJA,ŻE SZCZĘŚCIE MOGĄ DAĆ CI WYŁĄCZNIE INNI. Możesz je dać sobie sama. Filmy i ta twoja wyobraźnia to myślę wołanie - zobaczcie jestem!

[Gość]

@Anonimowa16

To choroba, wielu ludzi dziś tak dzisiaj ma. Nie miałaś normalnych relacji z innymi ludźmi/rodzicami, znasz tylko te oparte na agresji, dlatego czujesz nienawiść, ale to zaburzenie, jeśli nie chcesz tego zmienić, tym gorzej dla ciebie, będziesz wiodła płytkie i puste życie.