Wkurza mnie:

[Gość]

że mam wiecznie zimne stopy!

o, witaj w klubie, może nie wiecznie ale często mi sie to zdarza

[Gość abstrakcyjna]

siostrawiatru, Ja ostatnio trochę szybciej zasypiam, bo jestem dość mocna chora. Ale i tak budzę się co chwilę. Męczy mnie to tak jak Ciebie, masakra. Nie pamiętam kiedy się wyspałam.

 

-- 11 sie 2013, 21:18 --

 

Vett, Często tak masz, że czujesz obok siebie kogoś?

[Abbey]

abstrakcyjna, tak. Po kilka razy w tygodniu? Coś koło tego. Czasem mniej, ale potem to wraca w długim ciągu.

Zaznaczę, że zdarza to się tylko w naszym mieszkaniu - gdy np. gdzieś jestem na wakacjach, nic mi nie zaprząta głowy. Nawet mam odwagę spać twarzą do ściany

[Gość abstrakcyjna]

Vett, Myślałam, że tylko ja mam takie schizy. Ja mam duże łóżko, ale zawsze śpię pod ścianą. Czasami udaję mi się to olać, sama sobie tłumaczę, że to niemożliwe. Do tego przez większość czasu śpię sama w domu, więc zawsze mam zapalone światło na przedpokoju.

[Abbey]

abstrakcyjna, sobie nie wyobrażasz ile czasu próbowałam wytłumaczyć sama sobie, że cień, który pada przez okno z powodu drzew przed latarnią...

Tak, do tej pory się tego boję.

[siostrawiatru]

Vett, Myślałam, że tylko ja mam takie schizy. Ja mam duże łóżko, ale zawsze śpię pod ścianą. Czasami udaję mi się to olać, sama sobie tłumaczę, że to niemożliwe. Do tego przez większość czasu śpię sama w domu, więc zawsze mam zapalone światło na przedpokoju.

Ja też mam ogromne łóżko i też śpię przyklejona do ściany bo tam czuję się w miarę bezpiecznie. Śpię przy zapalonej lampce bo panicznie się boję ciemności i w ogóle wszystkiego. Nie ważne , że jest upał. Łeb mam przykryty kołdrą bo się boję.

[Michuj]

Śpię przy zapalonej lampce bo panicznie się boję ciemności i w ogóle wszystkiego

Ja się tylko boję jak przychodzi rachunek za światło

[siostrawiatru]

Śpię przy zapalonej lampce bo panicznie się boję ciemności i w ogóle wszystkiego

Ja się tylko boję jak przychodzi rachunek za światło

No nie wiem czy to takie zabawne. W dupie mam rachunki jak ledwie żyję i codziennie szarpię się sama ze sobą żeby jakoś w miarę normalnie funkcjonować.

[ladywind]

Rachunki czynsze to problemy osób zdrowych lub zaleczonych

[hooain]

aktualnie? większość dupsów dotyczących otoczenia. spojrzenia, komentarze z napaleniem, frustracja nieustanna, emocjonalne reakcje, brak dystansu lub dystans zbyt zauważalny.

[Michuj]

Rachunki czynsze to problemy osób zdrowych lub zaleczonych

 

 

to życzę Wam takich problemów

[Gość abstrakcyjna]

Vett, Ja mam krzesło ustawione zawsze w taką samą stronę jak idę spać, bo boję się, że ktoś może na nim siedzieć. Paranoja.

 

siostrawiatru, Współczuję. Ja też się boję wielu rzeczy. Utrudnia to wszystko.

[Abbey]

abstrakcyjna, ja też. I potrafię wstawać i przesuwać, bo stoi trochę inaczej.

[Gość]

Dresiarze. Znowu się czepiali. Ale to nic, już niedługo.

[siostrawiatru]

Vett, Ja mam krzesło ustawione zawsze w taką samą stronę jak idę spać

Ja zawsze wszystko muszę mieć ustawione tak samo jak zwykle bo nawet nie mam szans, że usnę. To jest takie męczące, że już sił mi brak.

[Gość abstrakcyjna]

Vett, Parę innych rzeczy znalazłoby się jeszcze. Umiesz coś z tym zrobić? Masz tak od zawsze?

[siostrawiatru]

abstrakcyjna, ja też. I potrafię wstawać i przesuwać, bo stoi trochę inaczej.

To samo.

[Gość]

abstrakcyjna, siostrawiatru, dziewczyny NN?

[Gość abstrakcyjna]

siostrawiatru, A co by się stało jakbyś nie ustawiła tego wszystkiego?

 

-- 11 sie 2013, 22:15 --

 

Saraid, Nie mam pojęcia.

[siostrawiatru]

Saraid, hej. Tak nn chyba.

abstrakcyjna, nie mogłabym przestać o tym myśleć i prędzej czy później musiałabym wstać i to poprawić. To silniejsze ode mnie.

[Gość]

abstrakcyjna, siostrawiatru, dziewczyny na to wygląda wiem też miałam podobnie

[Gość abstrakcyjna]

Saraid, Mam jeszcze sporo innych takich rzeczy. Byłam dopiero na dwóch wizytach u psychologa. Skupiam się na razie na innych rzeczach.

 

siostrawiatru, Rozumiem.

[Gość]

abstrakcyjna, Terapia powinna pomóc mnie dużo dała własciwie sie tego pozbyłam całkiem.

[Abbey]

abstrakcyjna, ja nie umiem nic z tym zrobić. Gdy miałam cztery lata stała się rzecz początkująca moje lęki, musiałam z kimś spać w łóżku, potem "wystarczyło" zasypianie trzymając rękę. Gdy szłam do podstawówki, rodzicom zaczęło to uwierać, faszerowali mnie... melisą, herbatkami "uspokajającymi", potem zaczęli mi grozić, że wygadają wszystko moim rówieśnikom i w ten sposób ja zamknęłam się na ludzi i do tej pory nie umiem nawiązac normalnych kontaktów, a moje lęki się nasiliły.

Czyli w sumie walczę z tym 14 lat. I końca nie widzę, będę się z tym męczyć raczej na zawsze...

[Gość abstrakcyjna]

Saraid, Będę pamiętać. Jeśli choć trochę uporządkuje inne rzeczy, na pewno do tego wrócę.