Koloryzowanie cudzych słów.

Witajcie po przerwie!

Trochę czasu mnie tu nie było, ale to dlatego, że radziłam sobie całkiem dobrze. Oczywiście, borykałam się z różnymi problemami, ale czułam się coraz lepiej w moim życiu, coraz bardziej wydobywałam swoje 'ja' na powierzchnię, czego mi tak cholernie brakowało. Mogę nawet powiedzieć, że pomimo różnych stałych u mnie zawirowań czułam się nawet... szczęśliwa.

Niestety, moja psychika nie pozwoliła mi się długo cieszyć dobrą passą i obecnie mam taki mętlik w głowie, że to się w .. głowie nie mieści. Wszystko zburzyło się na kawałki, a ja jak zwykle czuję się jak przed stosem puzzli 2000-elementowych, które po ułożeniu powinny przedstawiac bezchmurne niebo.

Otóż, słowem wstępu, moja głowa często sobie koloryzuje różne wypowiedzi, słowa. Przykładowo słowa piosenki 'nie po to, by łapać słońce' w mojej głowie od razu brzmi jak strofujące kazanie. I tak w wielu sytuacjach. I w pewnej sytuacji złapałam się na takim koloryzowaniu. I nagle dotarło coś do mnie: a co, jeśli ja sobie to wszystko koloryzuję na jakiś tam stały odcień, jeśli moje reakcje są odpowiedzią na iluzję? I tak jaby wszystko, wszystko dosłownie mi się w mojje głowie zburzyło, cały mój światopogląd, moje reakcje, moja ukochana ironia, bo co jeśli nie są odpowiedzią na realny świat, realne przekazy? To wszystko, co tak pieczołowicie i starannie budowałam, teraz stoi po wielkim znakiem zapytania, a ja stoję bezradnie, totalnie zagubiona. Czuję, że coś tam straciło sens. I czuję w związku z tym smutek. Duży smutek.

A powiem Wam, że nawet przed tym 'zburzeniem' już nauczyłam się miec własny pogląd, własne zdani cały czas przed oczyma, tzn. nie dawałam się przerobić ani zmanipulowac, a teraz czuję się, jakby wszystko przepadło..

Proszę o jakieś rady.

Mam wrażenie, że to jest coś jeszcze innego niż odbieranie świata inaczej w zależności od nastroju. Przykleiły się do mnie również inne zabarwienia, np. wypowiedź neutralna potem 'odtwarza' mi się w głowie jako wypowiedź na przykład wystraszona.

A co do powodów odbioru tonu strofującego - pewnie przyczyną jest to, że byłam i jestem nim często raczona.

Eve, chodzisz na terapię,to mi się kojarzy z naturalnym etapem na terapii w kierunku zdrowienia.Skoro świat w którym "żyłaś" powodował u Ciebie chorobę to coś musiało być w nim nie tak.Jeśli teraz zbudujesz go od podstaw,we właściwy sposób masz szanse żyć prawdziwie,zdrowo.

Laima, nie chodzę już niestety na terapię... i wydaje mi się, że wiem, co masz na myśli w swojej wypowiedzi, ale mam wrażenie, że to nie to, co mi się przytrafiło, chociaż w sumie... może i tak? bo pracuję nad sobą samodzielnie i może tak powinno być, tj. co jakiś czas jakaś rozpierducha?