Toksyczna mama czy ja?:(

Witajcie...

mam 32 lata i zero prywatnego życia. Dlaczego? Mieszkam osobno...ale mama trzyma mnie jak na sznurku i szantażuje swoimi chorobami. Przeżyliśmy 2 lata temu terapie onkologiczne...oczywiście byłam wtedy razem z Nia i nie żałuję...pół roku dzien w dzień.... Nie mam przyjaciół, kolegów tylko z pracy...kocham powroty do swojego mieszkania ale natychmiast kiedy mi dobrze...czuje sie winna...powinnam pilnowac Mamy. Teraz ma kontrolna wizytę...wiem, że to szok i strach, dla mnie też, jestem tego pewna. Mimo to....musi zatruwać każdy dzień swoja paniką mnie i calej rodzinie... Brzmi okrutnie? Zawsze taka była...my nie byłyśmy zbyt ładne, zbyt mądre, nasi mężczyźni również. Tato? za biedny, źle ustawiony w życiu. Kiedyś powiedziała, że tak bardzo jej nie wyszło w zyciu....zawiedliśmy ją...a wczoraj....że musiała jechac do obcej osoby bo ze mna nie może rozmawiać;( myślałam, że serce mi pęknie. Zrezygnowałam z własnego życia dla Niej i Jej spokoju to teraz mam....

Wczoraj zrezygnowałam ze spotkania kogoś kogo baaardzo lubię, sprawiając mu przykrość, bo pędziłam do Mamy żeby ja wesprzeć przed badaniami....niepotrzebnie z tego wynika.

nie wiem jak się w tym odnaleźć...

Szybko, jak najszybciej radziłabym znaleźć dobrego terapeutę - proces który opisujesz ciągnie się latami a Ty jesteś na tyle jeszcze młoda, że możesz sobie ułożyć życie.

Witaj,

W uwolnieniu się od toksycznej mamy, pomocne będzie postawienie granicy relacji między Wami. Toksyczne osoby szantażują emocjonalnie tylko te osoby, które uważają za "słabsze", czyli takie osoby, na których ten szantaż odniesie skutek. Dlatego pokazanie Twojej mamie, że jesteś silna i jej szantażowanie nie odnosi skutku, będzie pomocne tak dla Ciebie, jak i w dalszej perspektywie dla niej.

Odwiedzanie mamy co 2 czy 3 dzień, albo rozmawianie z nią przez telefon np. nie częściej, niż 2 razy dziennie, automatycznie nie czyni Cię "złą córką" (mimo, że mama pewnie tak powie - ale jak sama wiesz, Twoja mama albo nigdy, albo bardzo rzadko wypowiedziała się o kimś pochlebnie). Poświęciłaś jej mnóstwo życia. Czas poświęcać życie przede wszystkim sobie. Nikt nie rodzi się tylko dlatego, by żyć dla kogoś (np. dla rodzica).

Z resztą nie ważne ile byś czasu nie poświęcała mamie, albo czego byś nie robiła, to i tak powie, że to "za mało", albo "źle". A skoro "za mało" i "źle" jest zarówno ciągle "żyć przy niej", jak i widywać się z nią od czasu do czasu - wybierz to, co korzystniejsze dla Ciebie.

Jeśli mama powie coś nieprzychylnego o Tobie, może odpowiedz Jej, że właśnie dlatego wyprowadziłaś się, by nie musiała obserwować Twojej "niedoskonałości". Jeśli powie coś np. o chłopaku (albo mężu) - spróbuj odpowiedzieć jej, że ta osoba jest Twoim (nie jej) chłopakiem czy mężem.

Tym niemniej warto byś postarała się o terapię dla siebie (z czasem i dla mamy, gdy zobaczy, jak bardzo rani wszystkich wokoło) - po to by uwolnić się od tych "toksyn", a zarazem by uniknąć ewentualnego powielania tych wzorców przez Ciebie.

Witajcie...

mam 32 lata i zero prywatnego życia. Dlaczego? Mieszkam osobno...ale mama trzyma mnie jak na sznurku i szantażuje swoimi chorobami. Przeżyliśmy 2 lata temu terapie onkologiczne...oczywiście byłam wtedy razem z Nia i nie żałuję...pół roku dzien w dzień.... Nie mam przyjaciół, kolegów tylko z pracy...kocham powroty do swojego mieszkania ale natychmiast kiedy mi dobrze...czuje sie winna...powinnam pilnowac Mamy. Teraz ma kontrolna wizytę...wiem, że to szok i strach, dla mnie też, jestem tego pewna. Mimo to....musi zatruwać każdy dzień swoja paniką mnie i calej rodzinie... Brzmi okrutnie? Zawsze taka była...my nie byłyśmy zbyt ładne, zbyt mądre, nasi mężczyźni również. Tato? za biedny, źle ustawiony w życiu. Kiedyś powiedziała, że tak bardzo jej nie wyszło w zyciu....zawiedliśmy ją...a wczoraj....że musiała jechac do obcej osoby bo ze mna nie może rozmawiać;( myślałam, że serce mi pęknie. Zrezygnowałam z własnego życia dla Niej i Jej spokoju to teraz mam....

Wczoraj zrezygnowałam ze spotkania kogoś kogo baaardzo lubię, sprawiając mu przykrość, bo pędziłam do Mamy żeby ja wesprzeć przed badaniami....niepotrzebnie z tego wynika.

nie wiem jak się w tym odnaleźć...

Przez byłego faceta byłaś wykorzystywana tak jak przez matkę. Uważaj na siebie, byś znów nie związała się z kimś kto Cię będzie wykorzystywał...

Również jak poprzednicy polecam wizytę u psychologa i terapię.

Polecam też do przeczytania książkę Susan Forward "Toksyczni rodzice"

Przez byłego faceta byłaś wykorzystywana tak jak przez matkę. Uważaj na siebie, byś znów nie związała się z kimś kto Cię będzie wykorzystywał...

Również jak poprzednicy polecam wizytę u psychologa i terapię.

Przez byłego faceta byłaś wykorzystywana tak jak przez matkę. Uważaj na siebie, byś znów nie związała się z kimś kto Cię będzie wykorzystywał...

Nie moge sie tego doszukac, mozesz dokladniej zacytowac?

Wcześniejsze posty lunny.

Przez byłego faceta byłaś wykorzystywana tak jak przez matkę. Uważaj na siebie, byś znów nie związała się z kimś kto Cię będzie wykorzystywał...

Nie moge sie tego doszukac, mozesz dokladniej zacytowac?

Wcześniejsze posty lunny.

Tak, wyszukaj w jej profilu.