Problemy ze snem ( senność, bezsenność, sny itd. itp...)

A Ja natomiast jakoś nie mogę spać przy świetle słonecznym. Jakoś nie potrafię zasnąć i koniec. Uparłem się i nie usnę... Mam to odkąd pamiętam. W okresie od Października do Marca da się to jakoś przeżyć, ale od Marca do Października to jest koszmar. Budzę się o 4.00 i dalej ni cholery. Czy to da się jakoś wyleczyć

Duran, po co spać w dzień Życie jest za krótkie na spanie w dzień

W sumie tak. Ale to tak jakoś dziwnie przez całe życie w Lipcu wstawać o 4.30 bez żadnego celu :)

hmm mi to wyglada na bezsennosc ,swoja droga masz ciemno w pokoju na amen? wtedy nie widac czy jest i o ktorej jasno na dworze;)

Jakie amen Jedno okno owszem jest zastawione roreta, ktorą na noc zasuwam. Natomiast drugie okno w pokoju (o wiele większe ) jest "zakryte" leciutka firanka. Jest tak odkad pamietam. Gdy sie domagam rorety przy drugim oknie to mowia, ze na razie nie ma kasy I tak już od lat Co robić

ja bym zaslaniala kocem albo nie wiem czyms innym

ja musze miec ciemnosc w pokoju

zreszta rolety teraz sa i tanie;)

Ja się boję zasypiać. Mam wrażenie, że umrę we śnie, albo że coś mnie zaatakuje. Ktoś tak ma?

jak sie boje ze bede mial swiadomy sen- to jest gowno straszne...

cześć może ktoś bedzie umiał mi chociaż doradzic.Od jakiegos tygodnia moze dluzej czuje sie masakrycznie sily mnie opuscily nie chce mi sie nic przewaznie tak w poludnie bieze mnie taki dolek ze nic nie moge zrobic klade sie wtedy i zasypiam chociaz na pol godzinki wtedy czuje sie lepiej,chce dodac ze mam nerwice lekowa i biore leki paromerc 20mg.doradzcie co to za cholerstwo

Witam wszystkich:)

Chcę zapytać Was czy chorując na nerwicę macie problemy z zasypianiem, z przespaniem całych nocy?Ja mam z tym problem co jakiś czas ostatnio niestety dosyć często Zasypiając mam jakieś dziwne uczucia, boje sie czegoś, czasem mam wrażenie ze jestem chora...psychicznie lub fizycznie, na chwile zasypiam i zaraz sie zrywam z szeroko otwartymi oczyma, jest to okropne bo na następny dzień czuję sie jak po zupełnie nie przespanej nocy, i mam doła, oczywiście kiedy nadchodzi wieczór obawiam sie tego samego i tak w kółko

Napiszcie jak to wygląda u was i jak sobie z tym radzicie....Pozdrawiam!

malenstwo1801 ja na początku mojej choroby potrafiłam zasypiać dopiero o 5 rano bo miałam jakieś jazdy dziwne że jak zasnę to się już nie obudzę, bałam sie koszmarów nocnych które miałam bardzo często a czasami po prostu bez powodu nie mogłam zasnąć i leżałam w łóżku przewracając sie z boku na bok...

Później do tego doszły tiki nerwowe które miałam tylko przed zaśnięciem (drżenie prawej nogi, ciągłe poruszanie ramieniem... )

Psychiatra zapisał mi najpierw Hydroxyzynę która pomagała tylko na początku zasypiać teraz biorę Zolsanę i jest super zasypiam w ciągu 15 minut Zolsana wywołuje jednak halucynacje (nie u każdego człowieka) których nie każdy lubi ja jednak przyzwyczaiłam już się do nich i z niecierpliwością czekam na to co mi się ukaże przed zaśnięciem

Ja choruje od 3 lat i na początku kiedy brałam pełną gamę leków raczej nie zdarzały mi sie takie akcje...kiedy ograniczyłam zaczęły sie pojawiać takie noce, teraz biorę już bardzo małą dawkę leków i tak sie dzieje. Tez miewam jakieś tiki,i jakieś inne dziwne rzeczy...serce mi wali, co sie zdrzemnę to zrywam się z szeroko otwartymi oczami...ciężko...

malenstwo1801 ja kiedyś leżałam już w łóżku i nagle dostałam taki atak paniki że wydawało mi się że moje serce przestało bić i zaraz umrę... poderwałam się z łóżka i kompletnie oszołomiona wybiegłam na podwórko w piżamie gdy się uspokoiłam zaczęłam śmiać sie sama z siebie po jakie licho ja wybiegłam z sypialni na dwór? heh paranoja...

Wnioskuje że chyba najlepiej poprostu sobie tłumaczyć że tak naprawdę nic mi nie jest i raczej skupić sie na spaniu niż na wymyślaniu , spróbuje

skupić sie na spaniu niż na wymyślaniu

heh tylko jak to zrobić gdy po położeniu sie do łózka wszystkie głupie myśli tłoczą się w głowie i w ciszy nabierają na sile... ja wybrałam najłatwiejszą metodę czyli tabletki ale wiem że to kiedyś źle się skończy... najprawdopodobniej uzależnieniem ale na razie nie mam w sobie tyle siły by szukać innej metody na zasypianie...

Próbowałam już pic melisę, słuchać muzyki, czytać książki trening Jacobsona nic nie pomogło.

Witajcie

mieszkam w mieszkaniu studenckim i do października jestem tutaj sama . Najgorzej jest nocą boję się panicznie nienawidzę być sama coś puknie stuknie a ja już jestem przerażona. Noi te straszne myśli że coś się stanie, że umrę , że dostanę zawału. Potrafię tak męczyć się nawet do 4 rano - nie potrafię sobie z tym poradzić a każda samotna noc jest koszmarem ( biorę Valerin na sen ale to nie pomaga. Co mam zrobić , żeby normalnie żyć zasypiać - nie daję rady ... pomóżcie

Jeśli nie bierzesz żadnych innych leków może próbuj coś mocniejszego ... może Hydroxyzyne ... ponoć nie jest szkodliwa i nie uzależnia, chyba jest na receptę, ale może Ci ją zapisać lekarz rodzinny.

... mi Hydroxyzyna w ogóle nie pomaga, nie mówiąc już o Valerinie ... ale dlatego, że to słabe leki ... ale jak Ty brałaś do tej pory tylko ziółka to może Tobie pomoże

Kilka lat temu bralam przez 4 lata Asentre Coaxil Bioxetin itp pozniej bylam w szpitalu z powodu anoreksji po leczeniu zamknietym wszystko sie ustabilizowalo przestalam brac leki. Nie mam pojecia dlaczego to powraca boje sie

Wiesz ..... z doświadczenia wiem, że to zawsze wraca i trzeba się z tym pogodzić ... taki nasz los ...

Ja się męczę pięć lat - biorę leki, łażę po lekarzach ....... i nic z tego ...

Chyba nikt nie jest w stanie nam pomóc jeśli sami sobie nie pomożemy ...

Ja teraz już pięć miechów biorę Citabax ... i ten lek rzeczywiście nieco reguluje sen ... co mnie zdziwiło bo jeszcze nigdy w życiu nie udało mi się normalnie zasnąć ... zawsze leżałam i zdychałam pół nocy ... a teraz bardzo często zasypiam po pięciu minutach ... co nie znaczy, że jest idealnie;)

Skoro masz już doświadczenie z takimi przypadłościami i nawet już chorowałaś na anoreksje to myślę, że jak najszybciej musisz zacząć brać jakieś leki ... żeby się znowu w to gówno nie wpakować

tez tak myślę ale nie chcę całe życie brać leków czuję się taka psychiczna momentami jak mam taki przedsenny "atak" strachu to chciałabym znów być w szpitalu bo tam czułam się bezpiecznie:(

... ja już się oswoiłam z ta myślą, że będę "jechać" całe życie na prochach ...

Wolę brać leki niż umierać bez końca ... i bez efektu

Nie traktuję siebie jako psychicznej ... raczej uważam, że jestem nadwrażliwa ... a wszyscy wokół są tacy bezduszni ...

no tak... tylko ze ta moja "nadwrażliwość" utrudnia mi życie a poza tym za kilka lat planuję zostać mamą i co wtedy z lekami..?..

... mi tez utrudnia życie ...

Powiem Ci szczerze, że właśnie mam ten sam problem co Ty ... tez chcę być w przyszłości mamą ... ale ostatnio tracę wiarę, że to się uda ... chyba i tak nigdy nie donoszę dziecka ... każdy atak kończy się u mnie totalnym rozstrojem hormonalnym ... a to niemożliwe abym wytrzymała bez ataków dziewięć miesięcy ...

A co do brania leków w trakcie ciąży to nie mam pojęcia ... ale z tego co wiem niektóre antydepresanty ostatecznie można brać ... np. właśnie citabax ...

wiesz.. miłość do dziecka i do partnera (męża) potrafi czynić cuda.. dlatego nigdy nie trać nadziei na to że będziesz mamą - będziesz jeśli jesteś na to gotowa ..

A tymczasem póki nie zamieszkasz z kimś w tym mieszkaniu to może poproś o jakieś skuteczniejsze leki na sen? Mi pomagał Imovane na zasypianie i niebudzenie się. Po nim też miałem uczucie takiego snu który daje wypoczęcie i wyspanie. Szybkie zasypianie powoduje też Setaloft. Chyba jeszcze szybciej niż Imovane. I rano nie ma po nim śladu. Ale to tak doraźnie - bo na dłuższą metę można się uzależnić.

Zaproponował bym też jakiegoś zwierzaczka. Ale wiem jak to jest przy studenckim życiu. Nie zawsze jest czas na opiekę.