Jaki styl myślenia u ciebie dominuje?

U mnie dominuje raczej myślenie werbalne. U mnie myślenie obrazowe jest według mnie dość słabe, przeważa myślenie słowne, słowno-pojęciowe czy "intuicyjne". Mimo tego niekiedy miewam trudności z wyrażeniem tego, co myślę. Sądzę, że mam dość słabą wyobraźnię przestrzenną (co utrudnia wykonywanie zadań takich jak wskazanie, która kostka sześcienna nie pasuje do pozostałych). Nie przypominam sobie, żeby chociażby w dzieciństwie dominowało u mnie myślenie obrazowe. Sądzę, że mam niezłą pamięć do faktów (werbalną), byłem bardzo dobry z ortografii i gramatyk, pierwsze słowa powiedziałem przed ukończeniem pierwszego roku życia. Myślenie niewerbalne (zwł. obrazowe) jest częste u osób z zaburzeniami ze spektrum autystycznego. Wydaje mi się, że przeciętni ludzie częściej myślą werbalnie, nie w sposób "przestrzenny", wyraźnie obrazowy, chociaż np. kota czy jabłko powinni potrafić sobie wyobrazić.

U mnie raczej nie ma dominującego stylu myślenia, bardziej jest to mieszanka myślenia obrazowego i werbalnego. Jeśli planuje np. prezentację multimedialną to od razu mam przed sobą wypełnione slajdy i za pomocą wygłaszanego komentarza planuje występ. Jak staram się przypomnieć coś z przeszłości, to oczywiście bardziej wracam do zapamiętanych słów lub pojęć, ale także ważny jest kontekst przestrzennym (np. miejsce w którym zostały wypowiedziane słowa lub skojarzenie słów z obiektami).

Obrazowe. Zdecydowanie

Bez zbędnych słów.

Na maturze miałem najsłabszy wynik z polskiego (zwłaszcza ustnego - ale i tak ponad 50%), a z innych przedmiotów (cztery podstawowe (w tym jeden ustny) i dwa rozszerzone) miałem ponad 90%. Z dwóch przedmiotów na poziomie podstawowym miałem 100% . Z jednego z przedmiotów na poziomie rozszerzonym, którego rozszerzenia nie miałem w klasach licealnych, miałem ponad 95%. Ale mimo tego mam niewielkie umiejętności wizualizacji w głowie (np. nie umiem w głowie liczyć na osi liczbowej, o rozwiązywaniu działań sposobem pisemnym w myślach nie wspominając), myślę, że moja wyobraźnia przestrzenna jest słaba. A o osobach z ZA w książce Tony'ego Attwooda "Zespół Aspergera" przeczytałem, że maja niezwykłą zdolność do myślenia obrazowego. Ja mam raczej odwrotnie... U mnie myślenie obrazowe to raczej fantazje, myślenie metaforyczne i sny (ostatnio chyba miałem sny przez ok. 30 dni pod rząd).

Myślę, że w Ameryce Północnej mógłbym nie otrzymać diagnozy ani ZA, ani schizotypii, tylko czegoś (według mnie błędnie) nazwanego NLD ("nonverbal learning disorder" czy "nonverbal learning disability, zaburzenie uczenia się pozawerbalnego czy upośledzenie zdolności pozawerbalnego uczenia się). Wczoraj u psychologa spytałem się, czy mam zaburzenie uczenia się, odpowiedź była, że nie. Spytałem się też, czy jestem zdolny, powiedziano, że tak. Od dzieciństwa mam problemy z komunikacją niewerbalną (nie myślałem zbytnio o kontakcie wzrokowym, mama narzekała na moje głupie miny i mówiła coś w rodzaju tego, że podchodziłem za blisko ludzi, trzymałem ręce w kieszeni).

Lubię sobie "filozofować" w głowie, rozmyślać. Nie wyobrażam sobie zbytnio, jak można myśleć niemal wyłącznie obrazami... Wyraźna dominacja myślenia obrazowego wydaje się mi czymś przykrym. Ale to takie moje przemyślenia. Brak zdolności do wyobrażenia sobie czegokolwiek w głowie obrazowo też wygląda mi na coś niemiłego. U mnie zdolności werbalne wyglądają na wyraźnie ponadprzeciętne, ale przestrzenne zdają się być wyraźnie słabsze, co pasuje do wspomnianego wcześniej "NLD". Mimo tego na maturze z matematyki miałem ponad 90% nawet na poziomie rozszerzonym, a z polskiego (zaliczałem tylko na poziomie podstawowym) nie udało mi się osiągnąć 85%, a na ustnym egzaminie z języka polskiego nie zdobyłem nawet dwóch trzecich punktów. W ubiegłym roku ukończyłem studia inżynierskie (na kierunku, który z umiejętnościami typowo technicznymi tak dużo wspólnego nie ma) z wynikiem bardzo dobrym. Lubiłem gry telewizyjne, komputerowe i mapy. Lubię "żywe" kolory. Ostatnio sny mam codziennie.

Nie pamiętam jak było kiedyś, ale ostatnio staram się ograniczać myślenie werbalne. Wiąże się to z praktyką mindfulness, którą jakiś czas temu rozpocząłem. Wcześniej miałem dość sporo typowych myśli, ale większość była negatywna. Przez jakiś czas, próbując grać w szachy ćwiczyłem wizualizację pól szachownicy. To akurat myślenie w 100% obrazowe, słowa występują tylko w określaniu pól, np. B4, A3. Dałem sobie jednak spokój, bo efekty miałem słabe, a poza tym podchodziłem do sprawy dość agresywnie. Denerwowałem się jak coś mi nie wychodziło, zmuszałem się wbrew woli do cięższego wysiłku. Raczej na dobre mi to nie wyszło.

Także podczas czytania tekstu, staram się to robić wzrokowo. Szybciej i sprawniej. Ostatnio trochę mi się ta zdolność poprawiła, ale i tak szału nie ma. Czytanie tekstu w myślach, czyli werbalizacja kojarzy mi się z jakimś zaburzeniem, gdzie człowiek mówi sam do siebie.

Kiedy widzę tekst, to "instynktownie", natychmiast po cichu czytam go sobie w myślach. O braku subwokalizacji nie mogę mowić.

werbalne przeważa

Trudno chyba jest mi sobie wyobrazić to, jak niektórzy ludzie mogą nie myśleć słowami. Robiłem sobie dziś pewien test na inteligencje wielorakie i wyszła m słowno-językowa (https://www.playbuzz.com/zariaq10/multiple-intelligences-what-smart-are-you). Kiedy zamknę oczy, to coś w myślach potem widzę, ale rozmazane, nie za bardzo szczegółowe.

Jaki styl myslenia u ciebie dominuje?

ZABURZONY