rozpamiętywanie

witam. mam problem. wyszłam za mąż majac 22 lata za namową tesciowej -nie chciała aby jej syn szedł do wojska, wiec to było dla niej rozwiązanie ( żonatych pobór nie dotyczył). jakis czas temu powróciły do mnie niedobre wspomnienia. wywieranie presji przyszłej teściowej, niedojrzały na początku związek przeradzający sie w dojrzałe niezrozumienie trwajace już 7 lat, do tego ostre awantury. a teraz niedaleki ślub jego brata przelał szale goryczy -mój ślub to była masakra, tesciowa ze stresu pewnie spontanicznie dała sobie w palnik ,podobnie pan młody i najbliższa rodzinka. teraz te wspomnienia tak silnie do mnie wróciły, że przeszłam jakby załamanie nerwowe. zdałam sobie sprawe, że zmarnowałam najmłodsze lata na związek na który nie byłam gotowa. niedawno zadzwonilam do teściowej i kulturalnie przypomniałam jej całą sytuację i uświadomiłam, że nie jesteśmy szczęśliwym małżeństwem. a teraz myślę, że zwariowałam i zastanawiam się dlaczego przeszłość tak silnie powraca i sprawia, ze czuje się aż tak bardzo rozgoryczona i straszliwie zła. dziękuje.

bo jestes niesczesliwa?

ja w tym nie widzę jakiegoś szczególnego rozpamiętywania, tylko złość na to, że nie potrafiłaś zawalczyć o siebie i teraz też nie potrafisz. Uważasz, że jak już 7 lat minęło, to będziecie tak do końca życia bo bóg tak chciał? Moja znajoma rozwiodła się dokładnie po 7 latach i jest z tego bardzo zadowolona. Kulturalne narzekanie, że nie jesteś szczęśliwa, niewiele Ci da.

rfab,

bo wyszłąś za maż na siłe a nie chciałas , byłas za młoda niedojrzała i pewnie z nieodpowiednim facetem ponieważ sie kłócicie i nie jesteście szczęsliwi, wilu ludzi ten błąd popełnia

czuje się aż tak bardzo rozgoryczona i straszliwie zła.

Czyli czujesz dyskomfort w małżeństwie " z przymusu uniknięcia poboru", ale nie jest to na tyle paląca sprawa, by myśleć o rozwodzie? Nie masz jeszcze 30-tki ( ani dzieci?) więc po rozwodzie miałabyś szansę ułożyć sobie życie od nowa.

Nie jesteś na to gotowa psychicznie i szukasz pocieszenia, że jakoś się dogadacie z mężem i wszystko się ułoży...

Zakładam, że jesteś wspaniałą kobietą, Twój mąż wspaniałym mężczyzną, a kłopoty są przejściowe i mają charakter egzystencjalnych rozmyślań, a nie nabrzmiałych patologii. Jest nadzieja.

rfab, Uświadomiłas sobie,że tkiwsz w związku w którym się nie spełniasz ani nie spełniłaś.