problem prtzed nastepna operacja

[czarna megi]

witajcie dopiero dzis weszlam na ta strone i zalogowalam sie. choruje na depresje, biore leki ale dzis jestem w fatalnym stanie. jutro ide do szpitala na kolejna operacje, bedzie juz moja 12. mam bardzo chore narzady rodne i ide na wyciecie, a dzis jestem bardzo lekowa, nie daje sobie sama z tym rady. moje zycie zawala sie powoli, teraz bardzo zle sie ze soba czuje bo to jakby mieli mi wycia polowe kobiecosci. kreci mi sie od rana w glowie, musze sie spakowac, ale poprostu nie daje rady, nie moge sie zebrac w sobie i od wczoraj caly czas placze. oprocz tego szpitala mam tez problemy domowe. jestem rok po slubie z 2 mezem, mam 4 dzieci. ale na ten czas nie sa ze mna. jestem w tej chorobie sama i nieumiem sobie poradzic.

Edytowane 7 Marca 2010 przez Gość

[Gość]

czarna megi, Porozmawiaj z lekarzem o tej operacji jeszcze raz, poproś go już w szpitalu o coś na uspokojenie.

Bierzesz leki na depresję ?

[*Monika*]

czarna megi

 

 

Popatrz na to z innej strony. Idziesz na zabieg,żeby nie zachorowac poważniej. To,że Ci wytną narządy nie oznacza,ze stracisz kobiecość. Masz czwórkę dzieci. POwinnaś być z nich dumna.Napewno jesteś.

Boisz sie zabiegu, to normalne,ze odczuwasz lęk, boisz sięnarkozy, tego czy się wybudzisz. Medycyna idzie z postępem.Zresztąza każdym razem budziłaś się po operacji.Dlaczego tym razem mialoby być inaczej? Uczulenia nei masz na narkozę.....bo wcześniej byśo tym wiedziała.

A Twoja depresja chyba wynika z nienajlepszych stosunków panujących w Twojej rodzinie. Piszesz,ze jesteś sama w chorobie. Czujesz się niezrozumiana.I wierzę,ze tak jest.

Warto byłoby się na terapię i zrozumiec swoje lęki.Napewno też jest tak,ż kolejne operacje , które przechodziłaś plus to,że nie miałaś pomocy ze strony rodziny, wsparcia psychicznego......doprowadzily Ciędo takiego stanu.

Sprobuj się spakować na spokojnie.

Ciesz sie,że w porę uratująTobie życie lekarze. Popatrz tylko na stsystyki ile kobiet zgłasza siezbyt poźno do lekarza. A rak wcześnie wykryty jest w 100% uleczalny, jeśli chodzi o dysplazję, czy raka narządów w stanie nieinwazyjnym.

I nie myśl,że nie wiem co czujesz.

Nie wiem co mają Ci wyciąc...ale uwierz mi...nadal będziesz kobietą.

A jak juz będzie po operacji, która pozytywnie się zakończy....bo tak będzie...........idź proszę do specjalisty, szybciej dojdziesz z jego pomocą do równowagi psychicznej i emocjonalnej.

Bo nie ma drogi bez wyjścia. Trzeba ją tylko odszukać co nie jest proste, ale da się.......

Jeśli bierzesz juz jakieś leki, powiedz o tym w szpitalu, a jeśli nie ...to poproś o coś na swój stan.Każdy boi się zabiegu.To normalne. I każdy ma swoje przemyśenia na ten temat.

 

Trzymam za Ciebie kciuki.

Odezwij się jak wrócisz ze szpitala.

 

Monika.

[ewaryst7]

Witaj.Rozumiem twój strach.Bardzo to smutne , że nie masz wsparcia.Trzymam za Ciebie kciuki.Napisz koniecznie po operacji , jak się czujesz.Pozdrawiam.