Fobia społeczna!

[lew]

4 godziny temu, acarien napisał:

Zamiast interesować się tym kolesiem (który skoro jest narcystą, to ja bym ogólnie ostrożnie podchodził do jego teorii), polecam Ci zainteresowanie się takimi osobami, jak np. Eckhart Tolle, Adyashanti, Mooji (można znaleźć ich filmy na YouTubie również przetłumaczone na polski, chociaż po angielsku jest ich o niebo więcej - Eckhart Tolle również wydał książki).

Ale on sam twierdzi, że jest narcyzem. Na wikipedii jest napisane, że wystąpił w jakimiś programie i brał udział w testach z których wyniknęło, że możliwe, że jest psychopatą, ale nie narcyzem...

Eckharta Tolle znam i szanuję. Mooij też kojarzę, ale jakoś gość mi zwisa. Tego trzeciego w ogóle nie znam.

[frutella]

Bedac mloda osoba uwazalam, ze trzeba zyc pelnia zycia, wszystkiego sprobowac, zbierac doswiadczenia zeby miec co na starosc wspominac, ech. I idac tym tropem sprobowalam kiedys w wakacje tfu tfu tfu narkotykow. Ta moja "proba" trwala kilka tygodni - na imprezach, w weekendy, czasem takze w tygodniu. Nie podobalo mi sie to zupelnie, zreszta gardze narkotykami od tamtej pory. Niestety, po tym epizodzie zaczelo sie cos niedobrego dziac z moja glowa. Zaczelam miec leki, bac sie ludzi, autobusem nie moglam sie przejechac czy do marketu isc bez paniki - zaczela sie fobia spoleczna. Dostalam wtedy leki na depresje od psychiatry. Wielu rzeczy jednak psychiatrze nie mowilam, bo nie wiedzialam co sie ze mna dzieje i niektore rzeczy wydawaly mi sie bez zwiazku i zbyt glupie, zeby o tym mowic a byly to objawy fobii wlasnie, co tak naprawde odkrylam dopiero calkiem niedawno (!). Nie lubie sie zastanawiac nad soba, co czuje, jak sie czuje, itp. Jestem raczej czlowiekiem czynu, nie lubie rozkminiac sie nad soba, stad tak pozno sie zorientowalam, ze to co mi tak uprzykrza zycie ma nazwe fobia spoleczna i nie tylko ja tak mam. Kuracja wtedy troche pomogla. Od tamtej pory mam okresy wiekszej i mniejszej fobii ale zawsze ze mna jest. 

Edytowane 6 Września 2021 przez frutella

[PaniJa]

W dniu 6.09.2021 o 03:21, frutella napisał:

Bedac mloda osoba uwazalam, ze trzeba zyc pelnia zycia, wszystkiego sprobowac, zbierac doswiadczenia zeby miec co na starosc wspominac, ech. I idac tym tropem sprobowalam kiedys w wakacje tfu tfu tfu narkotykow. Ta moja "proba" trwala kilka tygodni - na imprezach, w weekendy, czasem takze w tygodniu. Nie podobalo mi sie to zupelnie, zreszta gardze narkotykami od tamtej pory. Niestety, po tym epizodzie zaczelo sie cos niedobrego dziac z moja glowa. Zaczelam miec leki, bac sie ludzi, autobusem nie moglam sie przejechac czy do marketu isc bez paniki - zaczela sie fobia spoleczna. Dostalam wtedy leki na depresje od psychiatry. Wielu rzeczy jednak psychiatrze nie mowilam, bo nie wiedzialam co sie ze mna dzieje i niektore rzeczy wydawaly mi sie bez zwiazku i zbyt glupie, zeby o tym mowic a byly to objawy fobii wlasnie, co tak naprawde odkrylam dopiero calkiem niedawno (!). Nie lubie sie zastanawiac nad soba, co czuje, jak sie czuje, itp. Jestem raczej czlowiekiem czynu, nie lubie rozkminiac sie nad soba, stad tak pozno sie zorientowalam, ze to co mi tak uprzykrza zycie ma nazwe fobia spoleczna i nie tylko ja tak mam. Kuracja wtedy troche pomogla. Od tamtej pory mam okresy wiekszej i mniejszej fobii ale zawsze ze mna jest. 

Mam tak samo. Kiedys gdy jezdzilam autobusami ze względu na te ataki paniki wysiadalam wczesniej bo nie dawalam rady przejechac calej trasy

[lew]

Polecam nagrać na dyktafon tekst terapii Richardsa na fobię społeczną i słuchać tego w nieskończoność. Trochę pomaga.

[sebastian86]

czy przez fobie spoleczna robilo wam sie slabo w miejscach publicznych?

[Sayurii]

Fobie społeczną mam od kiedy pamiętam. Strasznie źle się czuję w dużych skupiskach ludzi, mam wrażenie, że każdy mnie obserwuję, czeka aż się potknę, coś źle zrobie. Każdy śmiech czy spojrzenie w moim kierunku zapala czerwoną lampkę w mojej głowie dając mi do zrozumienia, że to zapewne ze mnie się śmieją, pewnie źle wyglądam, źle się ubrałam, nie modnie, nie pod kolor. Okropne uczucie od razu mam ochotę uciec do domu, schować się. 

Załatwienie czegoś w urzędzie, w przechodni czy po prostu zapytanie się kogoś o coś czy zadzwonienie w jakieś sprawie to dla mnie kłopot! 

Tremę mam taką jakby ktoś miał mnie od razu skrzyczeć, opiep...yć. Ściska mnie w gardle brr naprawdę straszne, ale niestety wielu spraw za mnie nikt nie załatwi i jakoś muszę sobie poradzić. 

 

Wszystko co związane z nawiązywaniem kontaktu face to face powoduję u mnie dreszcze, że zostanę oceniona na starcie 

[Dryagan]

@Sayurii w pewnym sensie mam podobnie, dlatego nie lubię spotkań w większym gronie, nawet rodzinnych. Mogę robić zakupy w sklepach samoobsługowych, ale w małych sklepikach już mnie blokuje. Poza tym mam problemy z rozmowami telefonicznymi - może komuś się to wydawać dziwne, bo jak piszę nie widać tego. Zdarza mi się nie odbierać telefonu, żeby nie musieć gadać.

[Sayurii]

1 minutę temu, Dryagan napisał:

@Sayurii w pewnym sensie mam podobnie, dlatego nie lubię spotkań w większym gronie, nawet rodzinnych. Mogę robić zakupy w sklepach samoobsługowych, ale w małych sklepikach już mnie blokuje. Poza tym mam problemy z rozmowami telefonicznymi - może komuś się to wydawać dziwne, bo jak piszę nie widać tego. Zdarza mi się nie odbierać telefonu, żeby nie musieć gadać.

Oj tak, jakoś też nie przepadam za spotkaniami rodzinnymi ani za imprezami np ślubami, fobia fobią ale nie przepadam za pytaniami i wścibskim dociekaniem co robię, czy mam kogoś, a czemu tak a czemu siak. 

Też nie przepadam, ale zakupy trzeba zrobić w końcu nie zamkną dla mnie sklepu bym zrobiła zakupy ( a szkoda) ale tłok w sklepie tak mnie stresuje, że czasami mam ochote wszystko zostawić i wyjść. 

Pisanie pisaniem ale tak jak mówisz rozmowa telefoniczna jest trochę męcząca. Też mi się zdarza nie odebrać połączenia bo najzwyczajniej w świecie nie mam aktualnie ochoty na rozmowę. 

[Dryagan]

No mnie telefony, wideorozmowy i tym podobne przerażają jakoś - taka fobia. zaczynam się jąkać i zdania nie umiem sklecić poprawnie, bardziej nawet niż na żywo. Nie potrafię pojąć jak można rozmawiać przez komórkę przez godzinę (moja żona). Na szczęście jakoś rozumie, że nie lubię, jak ma do mnie sprawę a nie jesteśmy razem, najczęściej wysyła sms. Sam nie wiem czemu tak jest, czemu taka rozmowa mnie tak stresuje a na czacie na przykład nie. Próbowałem z tym walczyć, ale chyba mi się nie chce

 

 

[Sayurii]

Można rozmawiać godzinami przez telefon ale trzeba mieć po prostu z kim i o czym w szczególności z osobą która jest nam bliska. Mi to nie sprawiało trudności ale już z innymi osobami tak. Mówię co mam aktualnie do przekazania i tyle, nie ciągnę dalej rozmowy, jak już wolę napisać smsa. 

 

Dobrze, że masz wyrozumiała żonę i nie męczy Cię rozmową przez telefon. 

Co do walczenia ze steresm podczas rozmów telefonicznych, zapewne jest sposób ale moim zdaniem nie ma co się zmuszać, po prostu taki Twój "urok". 

[Slawos]

Ja gdzieś czytałem że osoby z chad mają problem z " rozmowami o niczym " chyba chodziło o codzienne sprawy. Small talki.

A moje zakupy to kartka w ręku i klapki na oczach.

 

 

[Gość User7374]

Fobia społeczna sprawiła, że niewiele rozmawiam z innymi (delikatnie mówiąc) i przez to jak ktoś mnie o coś zapyta, trudno mi ułożyć zdanie. Jak w takiej sytuacji można trenować mówienie, gdy nie ma do kogo? Przecież jak przyjdzie mieć żonę, to już taki numer nie przejdzie, że będziemy sobie siedzieć i na siebie patrzeć. Trzeba będzie rozmawiać i to dużo. 

[Gość]

@User7374 możesz poszukać kogoś do rozmowy na forum, lub np. wejść na twitcha do kogoś, kto nie ma wielu oglądających i pogadać z nim na czacie.

[neon]

Bardziej proponował bym poszukać specjalist w rl niż kolegi na czacie.

[Gość User7374]

41 minut temu, move napisał:

@User7374 możesz poszukać kogoś do rozmowy na forum, lub np. wejść na twitcha do kogoś, kto nie ma wielu oglądających i pogadać z nim na czacie.

 

Miałem pełno internetowych znajomych, z którymi pisałem bardzo dużo. Z pisemnymi wypowiedziami nie ma problemu, zaczyna się on dopiero wtedy jak mam coś powiedzieć. 

 

33 minuty temu, neon napisał:

Bardziej proponował bym poszukać specjalist w rl niż kolegi na czacie.

 

Specjalista uznał, że terapia nie ma sensu, bo nie chcę współpracować. Czuję pustkę w głowie gdy ktoś coś do mnie mówi, a ludzie myślą, że nie chce z nimi rozmawiać. Chociaż ostatnio jest z tym trochę lepiej 

[neon]

@User7374 jeden specjalista, a może trafiłeś na pseudo specjaliste? I trzeba było odwiedzic jeszcze 4

[Gość]

2 godziny temu, User7374 napisał:

Miałem pełno internetowych znajomych, z którymi pisałem bardzo dużo. Z pisemnymi wypowiedziami nie ma problemu, zaczyna się on dopiero wtedy jak mam coś powiedzieć.

 

Rozumiem. To może terapia grupowa.

[zzyyggaa]

Może ktoś podpowie - od 2 tyg biorę prege zentiva i doszedłem do dawki 2x150 w/g zaleceń psychiatry. Samopoczucie fatalne, zawroty głowy i brak utrzymania równowagi a stan psychiczny bez zmian. W pracy myślą że chodzę nachlany. Lek mam przepisany na fobię społeczną z napadami paniki oraz agorafobię żeby łagodniej odstawić benzo (Tranxene) które brałem wcześniej (za długo w dawce 20mg przez 8 miesięcy) na te zabużenia. Lekarz powiedział , że jak nie będzie poprawy po pregabalinie to ją odstawić (nie mówił jak) i mam zacząć brać Paroxetyne, która obniża próg drgawkowy i przy odstawianiu benzo można nawet dostać padaczki.

Wizytę mam za 1,5 mies i nie wiem które zło gorsze Pregabalina czy Paroksetyna?

[Psychoanalepsja_SS]

Godzinę temu, zzyyggaa napisał:

Może ktoś podpowie - od 2 tyg biorę prege zentiva i doszedłem do dawki 2x150 w/g zaleceń psychiatry. Samopoczucie fatalne, zawroty głowy i brak utrzymania równowagi a stan psychiczny bez zmian. W pracy myślą że chodzę nachlany. Lek mam przepisany na fobię społeczną z napadami paniki oraz agorafobię żeby łagodniej odstawić benzo (Tranxene) które brałem wcześniej (za długo w dawce 20mg przez 8 miesięcy) na te zabużenia. Lekarz powiedział , że jak nie będzie poprawy po pregabalinie to ją odstawić (nie mówił jak) i mam zacząć brać Paroxetyne, która obniża próg drgawkowy i przy odstawianiu benzo można nawet dostać padaczki.

Wizytę mam za 1,5 mies i nie wiem które zło gorsze Pregabalina czy Paroksetyna?

Klorazepat to lekkie benzo, nie wydaje mi się, żebyś miał dostać ataku padaczki, ale każdy ma inny próg + nie jestem lekarzem. Pregabalina pomoże Ci lepiej przejść przez objawy odstawienne po benzo, jako że również działa na receptory GABA (choć trochę inaczej) i jest lekiem przeciwpadaczkowym. Paroksetyna Ci w tym akurat nie pomoże.
Paroksetyna i pregaba mocno różnią się działaniem, również i skutkami ubocznymi, jak też i czasem, po którym powinno nastąpić działanie terapeutyczne. Paro potrzebuje kilku tygodni na rozruch, pregaba teoretycznie powinna pomagać w miarę od razu.

[zzyyggaa]

Czyli lepiej jeszcze poczekać aż prega zaskoczy? Myślę o minimalnej zmianie z 300 na 225mg żeby te uboki choć ciut zminimalizować. 

[zzyyggaa]

Ok to zostanę przy 300mg. Ale żeby przez 2 tryg nie zaskoczyła to chyba ciut dziwne.

[zzyyggaa]

Jednak 300 to dla mnie za dużo. Przy 225 jest jako tako. Ale niestety do sklepu nie wejdę ani do utobusu czy pociagu. Samochodem jak przejadę ze 2 km to cud. Przemeczę się ten miesiąc z hakiem do wizyty u lekarza i niech kombinuje. 

Chociaż mnie korci dołożyć do tego Paroxetyne, akurat do wizyty moze by zaczęła działać

[alone05]

Moje kontakty z płcią przeciwną są zerowe właśnie przez fobię społeczną.

[utrapienie]

Zawsze czuję się niekomfortowo jadąc komunikacją miejską. Wolę zająć miejsce na samym końcu. Akurat wracałam ze spotkania i nie miałam możliwości wybrać sobie miejsca, bo w tramwaju było strasznie dużo osób. Lek natychmiast mi się zwiększył. Przejechałam kilka przystanków, zwolniło się miejsce i usiadłam. Na kolejnym weszło sporo osób (w tym starsza pani). Widać było, że ta kobieta kieruje się w moją stronę więc stwierdziłam, że ustąpię jej miejsca, ale ona bardzo szybko i w miarę głośno powiedziała "przepraszam, ja tu będę siedzieć. Proszę zejść". Zrobiło mi się niemiło. Oczywiście nic nie powiedziałam, zwolniłam miejsce. Mimo, że chciałam już to wcześniej zrobić, ale po jej słowach  kilka osób spojrzało się w naszą stronę, tak jakbym ja jej nie chciała ustąpić miejsca. 

 

Żałuję, że nie miałam więcej odwagi żeby powiedzieć co o tym sądzę. Co z tego, że użyła słowa "przepraszam". Jak zakończyła swoją wypowiedź rozkazująco. 

[sebastian86]

dzis przed wizyta w urzedzie pracy i na samej wizycie czulem niepokoj i to pomimo wziecia benzodiazepinu. jak sobie radzicie w takich miejscach?