BÓG - czy istnieje,jaki jest,nasze wyobrażenie

[Gość]

Objawianie miłości za pomocą tortur to chyba do bdsm się zalicza

Moim zdaniem cała filozofia ukrzyżowania dla odkupienia czegoś jest bez sensu, bo po co jakiś bóg miałby urządzać takie przedstawienia.

 

Jung i jego pomysły kojarzy mi się z jakimś szamanizmem.

[Gość]

Objawianie miłości za pomocą tortur to chyba do bdsm się zalicza

Moim zdaniem cała filozofia ukrzyżowania dla odkupienia czegoś jest bez sensu, bo po co jakiś bóg miałby urządzać takie przedstawienia.

 

Jung i jego pomysły kojarzy mi się z jakimś szamanizmem.

[carlosbueno]

to prawda. Kurcze. I pewnie ci ludzie rozdawali sobie na wzajem, aż kazdy był bogaty. Wniosek z tego taki, że Jezus był tak na prawdę agentem szatana

Jezus to miał na gospodarkę poglądy lewicowe. Nie wiem dlaczego dziś prawica się odwołuje do niego a lewica mówił że był be. Właściwie to teologia wyzwolenia z Ameryki łacińskiej była chyba najbliższa nauce Jezusa, lewicowego rewolucjonisty który non stop krytykował materializm i kazał wszystkim się dzielić.

[carlosbueno]

to prawda. Kurcze. I pewnie ci ludzie rozdawali sobie na wzajem, aż kazdy był bogaty. Wniosek z tego taki, że Jezus był tak na prawdę agentem szatana

Jezus to miał na gospodarkę poglądy lewicowe. Nie wiem dlaczego dziś prawica się odwołuje do niego a lewica mówił że był be. Właściwie to teologia wyzwolenia z Ameryki łacińskiej była chyba najbliższa nauce Jezusa, lewicowego rewolucjonisty który non stop krytykował materializm i kazał wszystkim się dzielić.

[kaczanov]

Objawianie miłości za pomocą tortur to chyba do bdsm się zalicza

Moim zdaniem cała filozofia ukrzyżowania dla odkupienia czegoś jest bez sensu, bo po co jakiś bóg miałby urządzać takie przedstawienia.

 

Jung i jego pomysły kojarzy mi się z jakimś szamanizmem.

 

Tak, najlepiej obrócić w żart i wyśmiać... Zastanawiałeś się kiedyś dlaczego świat wygląda tak jak wygląda? Czyli: walka o przetrwanie, dosłownie każdy jest egoistą, jest tylko JA i MOJE, ja chcę to, ja chcę tamto a inni to konkurencja. Ludzie działają jak zwierzęta. Mechanicznie. Wszyscy ci mówią, skończ szkołę/studia, znajdź pracę, zarabiaj kasę, załóż rodzinę itp. itd. blablabla. To jest egoizm w czystej postaci. Pomyśl. Nie chodzi o pseudo-miłość tylko do rodziny itd. To jest coś bardziej głębszego niż ci się wydaje. Chodzi o gruntowną przemianę. Gdyby każdy dawał od siebie, traktował innych dobrze, szczerze, pomagał słabszym życie wyglądałoby zupełnie inaczej. Myslę, że większość gdzieś w głębi zdaje sobie z tego sprawę, ale system trzyma nas za mordę i ludzie to przyjmują. Godzą się na rzeczywistość. Jezus był bezkompromisowy. Jung kojarzy ci się z szamanizmem? Poczytaj jego biografię, książki, zagłęb się w temat i wtedy się wypowiedz, bo z takim podejściem to nie pogadamy

[kaczanov]

Objawianie miłości za pomocą tortur to chyba do bdsm się zalicza

Moim zdaniem cała filozofia ukrzyżowania dla odkupienia czegoś jest bez sensu, bo po co jakiś bóg miałby urządzać takie przedstawienia.

 

Jung i jego pomysły kojarzy mi się z jakimś szamanizmem.

 

Tak, najlepiej obrócić w żart i wyśmiać... Zastanawiałeś się kiedyś dlaczego świat wygląda tak jak wygląda? Czyli: walka o przetrwanie, dosłownie każdy jest egoistą, jest tylko JA i MOJE, ja chcę to, ja chcę tamto a inni to konkurencja. Ludzie działają jak zwierzęta. Mechanicznie. Wszyscy ci mówią, skończ szkołę/studia, znajdź pracę, zarabiaj kasę, załóż rodzinę itp. itd. blablabla. To jest egoizm w czystej postaci. Pomyśl. Nie chodzi o pseudo-miłość tylko do rodziny itd. To jest coś bardziej głębszego niż ci się wydaje. Chodzi o gruntowną przemianę. Gdyby każdy dawał od siebie, traktował innych dobrze, szczerze, pomagał słabszym życie wyglądałoby zupełnie inaczej. Myslę, że większość gdzieś w głębi zdaje sobie z tego sprawę, ale system trzyma nas za mordę i ludzie to przyjmują. Godzą się na rzeczywistość. Jezus był bezkompromisowy. Jung kojarzy ci się z szamanizmem? Poczytaj jego biografię, książki, zagłęb się w temat i wtedy się wypowiedz, bo z takim podejściem to nie pogadamy

[Gość]

Ludzie dzialaja jak zwierzeta bo sa zwierzetami, tylko bystrzejszymi. I to trzeba uwzgledniac we wszystkich probowach budowania lepszego ladu, bo inaczej wychodzi tak jak z komunizmem - piekne idee, ale niemozliwe do wprowadzenia chocby z tego wzgledu ze byly wbrew ludzkiej naturze.

 

Tak samo z ta miloscia do bliznich wedlug Jezusa, do zrealizowania tylko w nieduzej sekcie, w szerszym gronie nie, bo to nienaturalne.

 

Co do Junga to psychoanaliza to dla mnie cos w rodzaju religii a nie nauki.

 

-- 12 lip 2012, 14:30 --

 

Ludzie dzialaja jak zwierzeta bo sa zwierzetami, tylko bystrzejszymi. I to trzeba uwzgledniac we wszystkich probowach budowania lepszego ladu, bo inaczej wychodzi tak jak z komunizmem - piekne idee, ale niemozliwe do wprowadzenia chocby z tego wzgledu ze byly wbrew ludzkiej naturze.

 

Tak samo z ta miloscia do bliznich wedlug Jezusa, do zrealizowania tylko w nieduzej sekcie, w szerszym gronie nie, bo to nienaturalne.

 

Co do Junga to psychoanaliza to dla mnie cos w rodzaju religii a nie nauki.

[Gość]

Ludzie dzialaja jak zwierzeta bo sa zwierzetami, tylko bystrzejszymi. I to trzeba uwzgledniac we wszystkich probowach budowania lepszego ladu, bo inaczej wychodzi tak jak z komunizmem - piekne idee, ale niemozliwe do wprowadzenia chocby z tego wzgledu ze byly wbrew ludzkiej naturze.

 

Tak samo z ta miloscia do bliznich wedlug Jezusa, do zrealizowania tylko w nieduzej sekcie, w szerszym gronie nie, bo to nienaturalne.

 

Co do Junga to psychoanaliza to dla mnie cos w rodzaju religii a nie nauki.

 

-- 12 lip 2012, 14:30 --

 

Ludzie dzialaja jak zwierzeta bo sa zwierzetami, tylko bystrzejszymi. I to trzeba uwzgledniac we wszystkich probowach budowania lepszego ladu, bo inaczej wychodzi tak jak z komunizmem - piekne idee, ale niemozliwe do wprowadzenia chocby z tego wzgledu ze byly wbrew ludzkiej naturze.

 

Tak samo z ta miloscia do bliznich wedlug Jezusa, do zrealizowania tylko w nieduzej sekcie, w szerszym gronie nie, bo to nienaturalne.

 

Co do Junga to psychoanaliza to dla mnie cos w rodzaju religii a nie nauki.

[bittersweet]

to prawda. Kurcze. I pewnie ci ludzie rozdawali sobie na wzajem, aż kazdy był bogaty. Wniosek z tego taki, że Jezus był tak na prawdę agentem szatana

Jezus to miał na gospodarkę poglądy lewicowe. Nie wiem dlaczego dziś prawica się odwołuje do niego a lewica mówił że był be. Właściwie to teologia wyzwolenia z Ameryki łacińskiej była chyba najbliższa nauce Jezusa, lewicowego rewolucjonisty który non stop krytykował materializm i kazał wszystkim się dzielić.

Pewnie, że kazał się dzielić, bo przecież sam nie pracował .

A na serio to po co roztrząsać jakieś pisma sprzed 2 tys lat, setki razy tłumaczone, co za każdym razem zmienia trochę tekst, dwuznaczne i mętne, tak że każdy je może interpretować po swojemu ?

[bittersweet]

to prawda. Kurcze. I pewnie ci ludzie rozdawali sobie na wzajem, aż kazdy był bogaty. Wniosek z tego taki, że Jezus był tak na prawdę agentem szatana

Jezus to miał na gospodarkę poglądy lewicowe. Nie wiem dlaczego dziś prawica się odwołuje do niego a lewica mówił że był be. Właściwie to teologia wyzwolenia z Ameryki łacińskiej była chyba najbliższa nauce Jezusa, lewicowego rewolucjonisty który non stop krytykował materializm i kazał wszystkim się dzielić.

Pewnie, że kazał się dzielić, bo przecież sam nie pracował .

A na serio to po co roztrząsać jakieś pisma sprzed 2 tys lat, setki razy tłumaczone, co za każdym razem zmienia trochę tekst, dwuznaczne i mętne, tak że każdy je może interpretować po swojemu ?

[Gość]

Chyba po to, że te teksty ciągle mają duży wpływ na współczesnych ludzi.

Choć generalnie masz rację.

 

A jeżeli chodzi o nowy testament to dodatkowo chyba najstarsze jego wersje pochodzą z IV wieku, co też daje pole do dodatkowych manipulacji.

[Gość]

Chyba po to, że te teksty ciągle mają duży wpływ na współczesnych ludzi.

Choć generalnie masz rację.

 

A jeżeli chodzi o nowy testament to dodatkowo chyba najstarsze jego wersje pochodzą z IV wieku, co też daje pole do dodatkowych manipulacji.

[kaczanov]

Tak samo z ta miloscia do bliznich wedlug Jezusa, d zrealizowania tylko w nieduzej sekcie, w szerszym gronie nie, bo to nienaturalne.

 

Ok, więc według twojej ciasnej logiki egoizm jest naturalny. Czyli naturalne jest też zabijanie, wojny, kłamstwa itp. itd. bo przecież jesteśmy zwierzętami i powinniśmy się nawzajem zabijać w imię własnego bezpieczeństwa. Współczuję ignorancji i braku wyższych uczuć. Przez takie myślenie ludzkość wygląda tak jak wygląda.

 

Co do Junga to psychoanaliza to dla mnie cos w rodzaju religii a nie nauki.

 

On nie miał nic wspólnego z psychoanalizą, tylko tyle, że ją zanegował i skrytykował. Prawdopodobnie pomyliłeś go z Freudem. Nieważne,

[kaczanov]

Tak samo z ta miloscia do bliznich wedlug Jezusa, d zrealizowania tylko w nieduzej sekcie, w szerszym gronie nie, bo to nienaturalne.

 

Ok, więc według twojej ciasnej logiki egoizm jest naturalny. Czyli naturalne jest też zabijanie, wojny, kłamstwa itp. itd. bo przecież jesteśmy zwierzętami i powinniśmy się nawzajem zabijać w imię własnego bezpieczeństwa. Współczuję ignorancji i braku wyższych uczuć. Przez takie myślenie ludzkość wygląda tak jak wygląda.

 

Co do Junga to psychoanaliza to dla mnie cos w rodzaju religii a nie nauki.

 

On nie miał nic wspólnego z psychoanalizą, tylko tyle, że ją zanegował i skrytykował. Prawdopodobnie pomyliłeś go z Freudem. Nieważne,

[Gość]

Tak egozim jest naturalny. Natomiast zabijanie w obrębie własnego gatunku nie jest naturalne, zwierzęta nie zabijają zwykle osobników swojego gatunku.

Nie pomyliłem Junga. Nie znam szczegółów jego teorii, ale stworzył on coś w rodzaju swojej wersji psychoanalizy, z mniejszą rolą popędu seksualnego, natomiast dalej z różnymi niemożliwymi do weryfikacji strukturami.

[Gość]

Tak egozim jest naturalny. Natomiast zabijanie w obrębie własnego gatunku nie jest naturalne, zwierzęta nie zabijają zwykle osobników swojego gatunku.

Nie pomyliłem Junga. Nie znam szczegółów jego teorii, ale stworzył on coś w rodzaju swojej wersji psychoanalizy, z mniejszą rolą popędu seksualnego, natomiast dalej z różnymi niemożliwymi do weryfikacji strukturami.

[kaczanov]

Niemożliwymi do weryfikacji ponieważ przeżył śmierć kliniczną i od tego momentu badał już kwestie duchowe. Ciekawe dlaczego. Oczywiście, nie musisz się z zgadzać ani z nim, ani z Biblią ani z duchowością, ale nie uważasz, że zamykanie się w logice i materialiźmie jest ignorancją? Wielu wybitnych naukowców, którzy w swoich dziedzinach nauki osiągneli szczyty (Einstein, Jung, Bohm, wielu innych) wskazywało na duchowość, oczywiście możemy arogancko stwierdzić ŻE NIE MA DOWODÓW I CH.J, NIE WIERZĘ. Ale moim zdaniem to trochę ciasne myślenie.

[kaczanov]

Niemożliwymi do weryfikacji ponieważ przeżył śmierć kliniczną i od tego momentu badał już kwestie duchowe. Ciekawe dlaczego. Oczywiście, nie musisz się z zgadzać ani z nim, ani z Biblią ani z duchowością, ale nie uważasz, że zamykanie się w logice i materialiźmie jest ignorancją? Wielu wybitnych naukowców, którzy w swoich dziedzinach nauki osiągneli szczyty (Einstein, Jung, Bohm, wielu innych) wskazywało na duchowość, oczywiście możemy arogancko stwierdzić ŻE NIE MA DOWODÓW I CH.J, NIE WIERZĘ. Ale moim zdaniem to trochę ciasne myślenie.

[Gość]

Co do śmierci klinicznej Junga i jego wizji to z tego co czytam to wnioskuję że w tej wizji rozmawiał z żyjącym jeszcze w tym momencie jego lekarzem, tylko że przebranym za jakiegoś króla. Więc skoro rozmawiał z żywą osobą w swojej wizji, więc oczywiste że to była halucynacja.

 

Einstein podobno wierzył bardziej w coś w rodzaju zachwytu nad światem, panteizmu, niż jakąś osobową duchowość. Ale wśród naukowców jednak sporo jest niewierzących.

[Gość]

Co do śmierci klinicznej Junga i jego wizji to z tego co czytam to wnioskuję że w tej wizji rozmawiał z żyjącym jeszcze w tym momencie jego lekarzem, tylko że przebranym za jakiegoś króla. Więc skoro rozmawiał z żywą osobą w swojej wizji, więc oczywiste że to była halucynacja.

 

Einstein podobno wierzył bardziej w coś w rodzaju zachwytu nad światem, panteizmu, niż jakąś osobową duchowość. Ale wśród naukowców jednak sporo jest niewierzących.

[kaczanov]

Nie wiem gdzie to przeczytałeś, ja czytałem zupełnie co innego

 

Jung's experience is unique in that he saw the Earth from a vantage point of about a thousand miles above it. His incredibly accurate view of the Earth from outer space was described about two decades before astronauts in space first described it. Subsequently, as he reflected on life after death, Jung recalled the meditating Hindu from his near-death experience and read it as a parable of the archetypal Higher Self, the God-image within. Carl Jung, who founded analytical psychology, centered on the archetypes of the collective unconscious. The following is an excerpt from his autobiography entitled Memories, Dreams, Reflections describing his near-death experience.

It seemed to me that I was high up in space. Far below I saw the globe of the Earth, bathed in a gloriously blue light. I saw the deep blue sea and the continents. Far below my feet lay Ceylon, and in the distance ahead of me the subcontinent of India. My field of vision did not include the whole Earth, but its global shape was plainly distinguishable and its outlines shone with a silvery gleam through that wonderful blue light. In many places the globe seemed colored, or spotted dark green like oxidized silver. Far away to the left lay a broad expanse - the reddish-yellow desert of Arabia; it was as though the silver of the Earth had there assumed a reddish-gold hue. Then came the Red Sea, and far, far back - as if in the upper left of a map - I could just make out a bit of the Mediterranean. My gaze was directed chiefly toward that. Everything else appeared indistinct. I could also see the snow-covered Himalayas, but in that direction it was foggy or cloudy. I did not look to the right at all. I knew that I was on the point of departing from the Earth.

 

Later I discovered how high in space one would have to be to have so extensive a view - approximately a thousand miles! The sight of the Earth from this height was the most glorious thing I had ever seen.

 

After contemplating it for a while, I turned around. I had been standing with my back to the Indian Ocean, as it were, and my face to the north. Then it seemed to me that I made a turn to the south. Something new entered my field of vision. A short distance away I saw in space a tremendous dark block of stone, like a meteorite. It was about the size of my house, or even bigger. It was floating in space, and I myself was floating in space.

 

I had seen similar stones on the coast of the Gulf of Bengal. They were blocks of tawny granite, and some of them had been hollowed out into temples. My stone was one such gigantic dark block. An entrance led into a small antechamber. To the right of the entrance, a black Hindu sat silently in lotus posture upon a stone bench. He wore a white gown, and I knew that he expected me. Two steps led up to this antechamber, and inside, on the left, was the gate to the temple. Innumerable tiny niches, each with a saucer-like concavity filled with coconut oil and small burning wicks, surrounded the door with a wreath of bright flames. I had once actually seen this when I visited the Temple of the Holy Tooth at Kandy in Ceylon; the gate had been framed by several rows of burning oil lamps of this sort.

 

As I approached the steps leading up to the entrance into the rock, a strange thing happened: I had the feeling that everything was being sloughed away; everything I aimed at or wished for or thought, the whole phantasmagoria of earthly existence, fell away or was stripped from me - an extremely painful process. Nevertheless something remained; it was as if I now carried along with me everything I had ever experienced or done, everything that had happened around me. I might also say: it was with me, and I was it. I consisted of all that, so to speak. I consisted of my own history and I felt with great certainty: this is what I am. I am this bundle of what has been and what has been accomplished.

 

This experience gave me a feeling of extreme poverty, but at the same time of great fullness. There was no longer anything I wanted or desired. I existed in an objective form; I was what I had been and lived. At first the sense of annihilation predominated, of having been stripped or pillaged; but suddenly that became of no consequence.

 

Everything seemed to be past; what remained was a "fait accompli", without any reference back to what had been. There was no longer any regret that something had dropped away or been taken away. On the contrary: I had everything that I was, and that was everything.

 

Something else engaged my attention: as I approached the temple I had the certainty that I was about to enter an illuminated room and would meet there all those people to whom I belong in reality. There I would at last understand - this too was a certainty - what historical nexus I or my life fitted into. I would know what had been before me, why I had come into being, and where my life was flowing. My life as I lived it had often seemed to me like a story that has no beginning and end. I had the feeling that I was a historical fragment, an excerpt for which the preceding and succeeding text was missing. My life seemed to have been snipped out of a long chain of events, and many questions had remained unanswered. Why had it taken this course? Why had I brought these particular assumptions with me? What had I made of them? What will follow? I felt sure that I would receive an answer to all the questions as soon as I entered the rock temple. There I would meet the people who knew the answer to my question about what had been before and what would come after.

 

While I was thinking over these matters, something happened that caught my attention. From below, from the direction of Europe, an image floated up. It was my doctor, or rather, his likeness - framed by a golden chain or a golden laurel wreath. I knew at once: 'Aha, this is my doctor, of course, the one who has been treating me. But now he is coming in his primal form. In life he was an avatar of the temporal embodiment of the primal form, which has existed from the beginning. Now he is appearing in that primal form.'

 

Presumably I too was in my primal form, though this was something I did not observe but simply took for granted. As he stood before me, a mute exchange of thought took place between us. The doctor had been delegated by the Earth to deliver a message to me, to tell me that there was a protest against my going away. I had no right to leave the Earth and must return. The moment I heard that, the vision ceased.

 

I was profoundly disappointed, for now it all seemed to have been for nothing. The painful process of defoliation had been in vain, and I was not to be allowed to enter the temple, to join the people in whose company I belonged.

 

In reality, a good three weeks were still to pass before I could truly make up my mind to live again. I could not eat because all food repelled me. The view of city and mountains from my sickbed seemed to me like a painted curtain with black holes in it, or a tattered sheet of newspaper full of photographs that meant nothing. Disappointed, I thought, "Now I must return to the "box system" again." For it seemed to me as if behind the horizon of the cosmos a three-dimensional world had been artificially built up, in which each person sat by himself in a little box. And now I should have to convince myself all over again that this was important! Life and the whole world struck me as a prison, and it bothered me beyond measure that I should again be finding all that quite in order. I had been so glad to shed it all, and now it had come about that I - along with everyone else - would again be hung up in a box by a thread.

 

I felt violent resistance to my doctor because he had brought me back to life. At the same time, I was worried about him. "His life is in danger, for heaven's sake! He has appeared to me in his primal form! When anybody attains this form it means he is going to die, for already he belongs to the "greater company."

 

Nie chce mi się tego tłumaczyć, zapodaj se jakiegoś translatora, dalej twierdzisz, że to halucynacja? I wszystkie NDE to halucynacje twoim zdaniem? Sorry........nie mam siły

[kaczanov]

Nie wiem gdzie to przeczytałeś, ja czytałem zupełnie co innego

 

Jung's experience is unique in that he saw the Earth from a vantage point of about a thousand miles above it. His incredibly accurate view of the Earth from outer space was described about two decades before astronauts in space first described it. Subsequently, as he reflected on life after death, Jung recalled the meditating Hindu from his near-death experience and read it as a parable of the archetypal Higher Self, the God-image within. Carl Jung, who founded analytical psychology, centered on the archetypes of the collective unconscious. The following is an excerpt from his autobiography entitled Memories, Dreams, Reflections describing his near-death experience.

It seemed to me that I was high up in space. Far below I saw the globe of the Earth, bathed in a gloriously blue light. I saw the deep blue sea and the continents. Far below my feet lay Ceylon, and in the distance ahead of me the subcontinent of India. My field of vision did not include the whole Earth, but its global shape was plainly distinguishable and its outlines shone with a silvery gleam through that wonderful blue light. In many places the globe seemed colored, or spotted dark green like oxidized silver. Far away to the left lay a broad expanse - the reddish-yellow desert of Arabia; it was as though the silver of the Earth had there assumed a reddish-gold hue. Then came the Red Sea, and far, far back - as if in the upper left of a map - I could just make out a bit of the Mediterranean. My gaze was directed chiefly toward that. Everything else appeared indistinct. I could also see the snow-covered Himalayas, but in that direction it was foggy or cloudy. I did not look to the right at all. I knew that I was on the point of departing from the Earth.

 

Later I discovered how high in space one would have to be to have so extensive a view - approximately a thousand miles! The sight of the Earth from this height was the most glorious thing I had ever seen.

 

After contemplating it for a while, I turned around. I had been standing with my back to the Indian Ocean, as it were, and my face to the north. Then it seemed to me that I made a turn to the south. Something new entered my field of vision. A short distance away I saw in space a tremendous dark block of stone, like a meteorite. It was about the size of my house, or even bigger. It was floating in space, and I myself was floating in space.

 

I had seen similar stones on the coast of the Gulf of Bengal. They were blocks of tawny granite, and some of them had been hollowed out into temples. My stone was one such gigantic dark block. An entrance led into a small antechamber. To the right of the entrance, a black Hindu sat silently in lotus posture upon a stone bench. He wore a white gown, and I knew that he expected me. Two steps led up to this antechamber, and inside, on the left, was the gate to the temple. Innumerable tiny niches, each with a saucer-like concavity filled with coconut oil and small burning wicks, surrounded the door with a wreath of bright flames. I had once actually seen this when I visited the Temple of the Holy Tooth at Kandy in Ceylon; the gate had been framed by several rows of burning oil lamps of this sort.

 

As I approached the steps leading up to the entrance into the rock, a strange thing happened: I had the feeling that everything was being sloughed away; everything I aimed at or wished for or thought, the whole phantasmagoria of earthly existence, fell away or was stripped from me - an extremely painful process. Nevertheless something remained; it was as if I now carried along with me everything I had ever experienced or done, everything that had happened around me. I might also say: it was with me, and I was it. I consisted of all that, so to speak. I consisted of my own history and I felt with great certainty: this is what I am. I am this bundle of what has been and what has been accomplished.

 

This experience gave me a feeling of extreme poverty, but at the same time of great fullness. There was no longer anything I wanted or desired. I existed in an objective form; I was what I had been and lived. At first the sense of annihilation predominated, of having been stripped or pillaged; but suddenly that became of no consequence.

 

Everything seemed to be past; what remained was a "fait accompli", without any reference back to what had been. There was no longer any regret that something had dropped away or been taken away. On the contrary: I had everything that I was, and that was everything.

 

Something else engaged my attention: as I approached the temple I had the certainty that I was about to enter an illuminated room and would meet there all those people to whom I belong in reality. There I would at last understand - this too was a certainty - what historical nexus I or my life fitted into. I would know what had been before me, why I had come into being, and where my life was flowing. My life as I lived it had often seemed to me like a story that has no beginning and end. I had the feeling that I was a historical fragment, an excerpt for which the preceding and succeeding text was missing. My life seemed to have been snipped out of a long chain of events, and many questions had remained unanswered. Why had it taken this course? Why had I brought these particular assumptions with me? What had I made of them? What will follow? I felt sure that I would receive an answer to all the questions as soon as I entered the rock temple. There I would meet the people who knew the answer to my question about what had been before and what would come after.

 

While I was thinking over these matters, something happened that caught my attention. From below, from the direction of Europe, an image floated up. It was my doctor, or rather, his likeness - framed by a golden chain or a golden laurel wreath. I knew at once: 'Aha, this is my doctor, of course, the one who has been treating me. But now he is coming in his primal form. In life he was an avatar of the temporal embodiment of the primal form, which has existed from the beginning. Now he is appearing in that primal form.'

 

Presumably I too was in my primal form, though this was something I did not observe but simply took for granted. As he stood before me, a mute exchange of thought took place between us. The doctor had been delegated by the Earth to deliver a message to me, to tell me that there was a protest against my going away. I had no right to leave the Earth and must return. The moment I heard that, the vision ceased.

 

I was profoundly disappointed, for now it all seemed to have been for nothing. The painful process of defoliation had been in vain, and I was not to be allowed to enter the temple, to join the people in whose company I belonged.

 

In reality, a good three weeks were still to pass before I could truly make up my mind to live again. I could not eat because all food repelled me. The view of city and mountains from my sickbed seemed to me like a painted curtain with black holes in it, or a tattered sheet of newspaper full of photographs that meant nothing. Disappointed, I thought, "Now I must return to the "box system" again." For it seemed to me as if behind the horizon of the cosmos a three-dimensional world had been artificially built up, in which each person sat by himself in a little box. And now I should have to convince myself all over again that this was important! Life and the whole world struck me as a prison, and it bothered me beyond measure that I should again be finding all that quite in order. I had been so glad to shed it all, and now it had come about that I - along with everyone else - would again be hung up in a box by a thread.

 

I felt violent resistance to my doctor because he had brought me back to life. At the same time, I was worried about him. "His life is in danger, for heaven's sake! He has appeared to me in his primal form! When anybody attains this form it means he is going to die, for already he belongs to the "greater company."

 

Nie chce mi się tego tłumaczyć, zapodaj se jakiegoś translatora, dalej twierdzisz, że to halucynacja? I wszystkie NDE to halucynacje twoim zdaniem? Sorry........nie mam siły

[Gość]

While I was thinking over these matters, something happened that caught my attention. From below, from the direction of Europe, an image floated up. It was my doctor, or rather, his likeness - framed by a golden chain or a golden laurel wreath. I knew at once: 'Aha, this is my doctor, of course, the one who has been treating me. But now he is coming in his primal form. In life he was an avatar of the temporal embodiment of the primal form, which has existed from the beginning. Now he is appearing in that primal form.'

 

Presumably I too was in my primal form, though this was something I did not observe but simply took for granted. As he stood before me, a mute exchange of thought took place between us. The doctor had been delegated by the Earth to deliver a message to me, to tell me that there was a protest against my going away. I had no right to leave the Earth and must return. The moment I heard that, the vision ceased.

No tutaj pisze o tym lekarzu, w jakiejś zmienionej postaci go widział, ale on mówił do niego. A był żywy przecież.

 

Tak, NDE to najprawdopodobniej efekt niedotlenienia mózgu. U osób w wirówce przeciążeniowej gdy traciły przytomność też się pojawiały różne wizje. W snach też widzimy bardzo realistyczne rzeczy, a mało kto wierzy że jest się w jakiejś innej rzeczywistości wtedy.

[Gość]

While I was thinking over these matters, something happened that caught my attention. From below, from the direction of Europe, an image floated up. It was my doctor, or rather, his likeness - framed by a golden chain or a golden laurel wreath. I knew at once: 'Aha, this is my doctor, of course, the one who has been treating me. But now he is coming in his primal form. In life he was an avatar of the temporal embodiment of the primal form, which has existed from the beginning. Now he is appearing in that primal form.'

 

Presumably I too was in my primal form, though this was something I did not observe but simply took for granted. As he stood before me, a mute exchange of thought took place between us. The doctor had been delegated by the Earth to deliver a message to me, to tell me that there was a protest against my going away. I had no right to leave the Earth and must return. The moment I heard that, the vision ceased.

No tutaj pisze o tym lekarzu, w jakiejś zmienionej postaci go widział, ale on mówił do niego. A był żywy przecież.

 

Tak, NDE to najprawdopodobniej efekt niedotlenienia mózgu. U osób w wirówce przeciążeniowej gdy traciły przytomność też się pojawiały różne wizje. W snach też widzimy bardzo realistyczne rzeczy, a mało kto wierzy że jest się w jakiejś innej rzeczywistości wtedy.

[Gość]

to prawda. Kurcze. I pewnie ci ludzie rozdawali sobie na wzajem, aż kazdy był bogaty. Wniosek z tego taki, że Jezus był tak na prawdę agentem szatana

Jezus to miał na gospodarkę poglądy lewicowe. Nie wiem dlaczego dziś prawica się odwołuje do niego a lewica mówił że był be. Właściwie to teologia wyzwolenia z Ameryki łacińskiej była chyba najbliższa nauce Jezusa, lewicowego rewolucjonisty który non stop krytykował materializm i kazał wszystkim się dzielić.

Pewnie, że kazał się dzielić, bo przecież sam nie pracował .

A na serio to po co roztrząsać jakieś pisma sprzed 2 tys lat, setki razy tłumaczone, co za każdym razem zmienia trochę tekst, dwuznaczne i mętne, tak że każdy je może interpretować po swojemu ?

Pewnie, że nawoływał o to, żeby się dzielić Ale jednak tylko nawoływał, a nie wpierdalał się z kordonem urzędników skarbowych i policją ludziom do domów i nie zabierał im ich dobytków siłą