Toksyczne związki !!!! (związki które was wykańczają)

[Gość]

ona zgłosiła to na policję pójdę z nią i ja wespre i może nawet powiem o sobie chociaż uważam że to moja winą. dzięki to mnie zmotywowalo.

[SrebrnaSowa]

Najlepsza metoda na radzenie sobie z toksycznym związekiem - to wylezienie z niego.

[Gość]

tak to prawda wyjście ze związku to jest rozwiazanie tylko jak sobie poradzić z emocjami z psychiką która jest często chora chodź nie zawsze równie czesto osoby mają problemy z następnym związkiem. emocje to jest to co ciężko jest zmienić. ja byłam w takim związku bo choć miałam rany na ciele poranione nadgarstki i kostki stóp ślady po pasie bylam zmuszana do tego nigdy nie powiedziałam nie to tkwi w mojej psychice i to jest trudne. cale szczęście zglosilam to policji i zajeli się nim.

[SrebrnaSowa]

To że się weszło w taki związek , to że się w nim trwało ... powody znajdzie się w psychice.... i tak samo w psychice znajduje się " cokolwiek " by z takiego związku wyjść .

Więc nad czym trzeba popracować by w następny taki związek nie wejść ? - nad psychiką , nad umysłem, nad własnymi emocjami, na relacją z samym sobą. Po prostu nad sobą . Kiedy wylezie się z takiego zerwie się taką relację , trzeba wejść - często w długoletni - związek z samą sobą , by nie wpieprzyć się w kolejną toksynę .

Bo mam nadzieje że zrozumiałe jest , że w związku toksycznym , obie osoby są w mniejszym czy większym stopniu toksyczne.

[Gość]

pracuję nad psychiką i emocjami od kilku lat nie udaje mi się jak na razie nie sądzę że kiedykolwiek zbuduje pozytywny i dobry związek z mężczyzną. masz rację zarówno ja jak i mój partner byliśmy toksyczny ja w większym stopniu bo się na to godzilam i nie umiałam tego przerwać.

[SrebrnaSowa]

Słuchaj może zbyt surowo się oceniasz ? Na takie rzeczy na prawdę potrzeba czasu . Ale się nie poddawaj, dasz radę na pewno.

[Gość]

ciężko jest zmienić myślenie. dzięki za słowa otuchy.

[SrebrnaSowa]

No niestety myślenie jest cholernie ciężko zmienić . Coś o tym wiem .... -. -

W ogóle w nałogu nie da się zmienić myślenia. Zmienia się nawyk - na inny nawyk.

A o jakimś konkretnym myśleniu mówisz?

[Gość]

całe życie uważam się za nie atrakcyjną kobietę nie jestem wysoka szczupła o nie skazitelnej urodzie taki ideał który chcą kobiety więc kiedy spotkałam mezyczyzne który mnie zakceptowal to był cud kiedy zaczął mnie traktować inaczej godzilam się na to bo przecież cud ze mężczyzna wog

ole na mnie spojrzał i trzeba znieść wszystko bo mnie nikt inny nie zaakceptuje że względu na wygląd chorobę myśle

nie że to jego zachowanie to moja winą bo on jest idealny a ja paskudna. w kazdym zwiazku bedzie to samo godzenie sie na wszystko.O takie myślenie chodzi.

[SrebrnaSowa]

Bo trzeba zaakceptować samego siebie. Wtedy nie szuka się tego u innych .

Ogólnie.... trzeba się nauczyć kochać siebie by kochać innych , ufać samemu sobie by zaufać innym. Ponoć wszystko zaczyna się od nas samych....

A to na prawdę ciężki teren na takie manewry :)

[Gość]

nie akceptuje siebie swojej psychiki a w szczególności ciała nie umiem...

[SrebrnaSowa]

A czego dokładnie nie umiesz zaakceptować w ciele ?

Jeśli chciałabyś się podzielić .

[Gość]

wszystkiego nie dotykam się tylko jeśli muszę nie przeglądam się w lustrze mam paniczny lęk przed pokazywanie ciała innemu człowiekowi ludziom jeszcze nigdy nie pokazałam się w stroju kąpielowy na plaży dotyk drugiego człowieka przeraża mnie choć w głębi siebie tego potrzebuje zostały mi tylko fantazję tam nikt mnie nie ocenia i poniza.

[SrebrnaSowa]

Czy zastanawiałaś sie kiedy się to zaczęło i co mniej więcej spowodowało ?

[Gość]

prawdopodobnie zaczęło się to w dzieciństwie rodzina mówiła mi jesteś gruba masz brzydką cerę duży brzuch itp. I ja w to wierzyłam nikt nigdy nie powiedział mi jesteś ładna akceptuje twoje ciało tego nie było i jak poznałam partnera pierwszy i jedyny partner również seksualny to moje myślenie zostało z dzieciństwa i ja jeszcze bardziej się zafiksowalam się było coraz gorzej i jest coraz gorzej jestem nie normalna.

[SrebrnaSowa]

A chodzisz na jakąś terapie ?

[Gość]

nie nie chodzę nie umiem o tym mówić twarzą w twarz powracają wtedy obrazy łatwiej jest pisać.

[SrebrnaSowa]

To forum może Ci pomoże w jakiś sposób :) Pozdrawiam. Miłego wieczoru

[Gość]

już pomogło i nadal pomaga spotkałam tutaj wspaniałych ludzi. również pozdrawiam.

[Gość]

każdy kto wyjdzie z takiego związku jest wielki i bogatszy o doświadczenia.

[SrebrnaSowa]

Najlepsza metoda na radzenie sobie z toksycznym związekiem - to wylezienie z niego.

 

święte słowa. A może uciec, nie jest to takie proste ale wykonalne

 

 

Zależy ,ucieczka czasem jest jedynym wyjściem ale jeśli ma się na tyle siły lepiej tego nie robić. Bo jeśli się z kimś było sporo czasu i cokolwiek dobrego się mu zawdzięcza , to sadze ze należała by mu się rozmowa , jakieś wyjaśnienia czy chociaż pożegnanie .

Owszem jest ciężko...

[Gość]

BialaDamo to nie była twoja winą wiem że w to jest trudno uwierzyć ale taka jest prawda.

[SrebrnaSowa]

ja próbowałam rozmawiać w moim przypadku to było tak że "to jak przyznanie się do winy, że zemną coś nie tak" a On przecież niewinny jest.

 

Mówię o rozmowie na odchodne

[Emilka85]

Witam...mam problem z moim mezem i nie umiem sobie poradzic czy ktos moze mi udzielic rad??bo juz nie wiem jak mam postepowac. Za kazdym razem jak mam inne zdanie niz moj maz on wybucha zloscia, dotyczy to nawet blachych spraw. Ciagle mnie krytykuje i upomina o wszystko(nawet jak dziecko wyleje picie to moja wina bo nie jestem przewidywalna). Mam juz tego dosc probuje mu to powiedziec zeby nie byl taki ale on odrazy wybucha zloscia, krzyczy trzaska drzwiami itp....i na koniec mowi ze jak mi sie cos nie podoba to moge skladac pozew o rozwod. Moja milosc do dziecka jest silniejsza niz moja urazona duma i nie zloze pozwu bo nie chce zranic corci...pomozcie jak mam z nim rozmawiac, przemowic mu, ze jest ostry w stosunku do mnie, ze mnie rani i nie slucha??

[Kontrast]

Emilka85, Twój mąż nie radzi sobie z emocjami i ma duży poziom lęku który zamienia na złość. W zasadzie są dwie drogi. Pierwsza to rozstanie a druga to praca męża nad swoimi emocjami. Z tego co piszesz mąż nie przyjmuje do wiadomości, że to w jego reakcji tkwi problem a nie w tyn na co reaguje. Czeka go długa droga, chyba ze zdarzy się coś co mu to uświadomi np. konflikt w pracy z przełożonym gdzie jasno zostanie mu to pokazane, że coś jest z nim nie tak i uświadomione, że jeśli tego nie zmieni będzie generował jeszcze większe problemy sobie i innym.

Mąż ma tak od zawsze? Jak to wyglądało przedtem?