Czy osoba zaburzona poradziłaby sobie na emigracji?

[Gość]

Mam takie myśli o tym, by wyjechać stąd np. do Irlandii czy Szwecji. Niestety, ale musiałbym wyjechać sam, bo zwyczajnie nie mam z kim, ani nie mam rodziny w tych krajach do, których bym chciał wyjechać.

 

Czy osoba, która jest lekko zaburzona by sobie sama poradziła? Czy w krajach zachodnich są jacyś asystenci osób niepełnosprawnych, który pomagaliby się przystosować do życia w nowym kraju?

[Kalebx3 Gorliwy]

ja bym sobie nie poradził na emigracji ,

bariera językowa , a uczyć mi sie nie chce nowego języka .Ledwo prawo jazdy za 5 razem zdałem , a co dopiero język ,eeech.

Poza tym lekarze , i cała reszta .Obsrał bym się po tygodniu .

Jechać w ciemno do obcego kraju ( bez pomocy rodziny ) z nerwicą / depresja ,,, hehe , fajna fabuła to thilera

Tu , w PIS -owskiej Polsce jest moja Ojczyzna !!!

[wiejskifilozof]

Ja wolę moje mieszkanko,niż luksusy w Sztokholmie

[Gość]

Choćby po to wyjechać na zachód, bo jest łatwiej niepełnosprawnym, dostępne jest lepsze leczenie, ludzie bardziej tolerancyjni pod różnymi względami. Tutaj w Polsce boję się, że skończę marnie.

[nieboszczyk]

Choćby po to wyjechać na zachód, bo jest łatwiej niepełnosprawnym, dostępne jest lepsze leczenie, ludzie bardziej tolerancyjni pod różnymi względami. Tutaj w Polsce boję się, że skończę marnie.

lepsze leczenie ?w NHS?raczej to kanibale gotujący się w garnkach Zeptera.na wszystko dają paracetamol.również w tamtejszych aptekach dominuje paracetamol,ibuprofenu niema praktycznie wcale i nie ma też leków na wątrobe w aptekach.bariera językowa?inaczej wygląda nauka języka w szkole a inaczej w obcym kraju.tam nauka ci sama włazi do łba musisz znać podstawy typu kupno wody i zapytanie o droge.

[Gość Reghum]

Mam takie myśli o tym, by wyjechać stąd np. do Irlandii czy Szwecji. Niestety, ale musiałbym wyjechać sam, bo zwyczajnie nie mam z kim, ani nie mam rodziny w tych krajach do, których bym chciał wyjechać.

 

Czy osoba, która jest lekko zaburzona by sobie sama poradziła? Czy w krajach zachodnich są jacyś asystenci osób niepełnosprawnych, który pomagaliby się przystosować do życia w nowym kraju?

 

Ja żałuję że nie urodziłem się w takim kraju, ale szczerze powiem, że nie poradziłbym sobie. Mam problemy z wymową, mój angielski ssie, a akcent jest jeszcze gorszy, więc z nikim bym się nie dogadał.

Co innego jakbym się urodził bezpośrednio, miałbym już wyrobioną mowę z akcentem i nawet mając problemy z nauką i wymową nie powodowało to by takich problemów.

No ale, jakbym nie miał wady wymowy, to pewnie nie miałbym schizofrenii, i tak w kółko macieju można uznać, że jednak poradziłbym sobie w tej Polsce.

Paradoks zerojedynkowy.

 

Jedyną realną szansą na poradzenie sobie, przy aktywnych objawach chorobowych dla mnie byłby odpowiednio wysoki zasiłek, renta, i dobre mieszkanie socjalne.

Może będzie to możliwe w przyszłości w Polsce, ale nie dziś...

[Gość]

Jeśli miałby to być wyjazd w pojedynkę, to ja bym sobie nie poradziła.

[Arhol]

Jak dla mnie jest to zależne w 100% od danej osoby..czy jest się w stanie zaadaptować do nowego środowiska? Bycie w pojedynkę w obcym miejscu? z jakim rodzajem zaburzenia się męczy? Czy bariera językowa nie będzie aż takim problemem.